เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นตอนผมขับรถออกจากมหาลัยเพื่อกลับหอพักหน้า ม ตอนขับรถออกมาก็ขับมาเรื่อยๆ ใช้ความเร็วไม่ถึงหกสิบ แต่พอขับไปเรื่อยๆ มีรถอีกคันขับแซงไปที่แรกผมก็ไม่ได้คิดอะไร แต่รถคันนั้นพอแซงไปแล้วกลับขับช้าลงเรื่อยๆ ทีแรกผมก็ไม่คิดจะแซง พอสักพักเขาเปิดไฟเลี้ยวซ้ายแล้วก็ทำท่าเหมือนจะจอด ผมเลยขับแซงออกขวามา แต่พอแซงออกมาแล้วรถคันดังกล่าวกลับเร่งความเร็วขึ้นแล้วยิงไฟสูงใส่ผม ขับจี้ไปเรื่อยๆ ซึ่งตอนนี้ผมรู้สึกอึดอัดมาก ผมขับช้าลงเรื่อยๆ กะจะให้เขาแซง แต่เขาก็ไม่ยอมแซง เหมือนจงใจจะขับจี้ผมโดยเฉพาะ สุดท้ายผมเลยจอดรถ แล้วเขาก็จอดติดๆ กัน
ผม : พี่เปิดไฟสูงใส่ผมทำไมครับ
พี่เขา : ไฟรถคุณมันแยงตาผม ผมปรับไฟเตือนแล้ว
ผม : พี่รถผมมันไฟงี้อยู่แล้ว ผมไม่ได้ปรับไฟสูง
พี่เขา : ผมไม่สน ไฟรถคุณมันแยงตาผม
ผม : พี่รถผมเดิมๆ เลยไม่ได้แต่งไม่ได้อะไรเลยจริงๆ
พี่เขา : ผมไม่สน ผมไม่ได้ให้ทางเลือกกับคุณ ผมไม่สนว่ารถคุณเป็นอะไรหรือใช้ไฟอะไร แต่ถ้ามันคุกคามชีวิตผม คุณต้องหยุด
(อ่าว *** ผมเริ่มยั๊วละ)
ผม : เอ้า แล้วจะให้ผมทำไง
พี่เขา : ผมไม่รู้ ผมไม่สน
ผม : อ่าวพี่ อย่าหาเรื่องดิ (ผมวางหมวกบนเบาะ พี่แกถอดหมวกออกแล้วเดินเข้ามาตรงๆ บอกตรงๆ ตอนนี้เริ่มกลัวละ แกใส่เสื้อตัวใหญ่คล้ายกับเสื้อทหารแต่ไม่ใช่ลายพลาง แกรูดซิบลงทำท่าเหมือนเอามือไปจับอะไรสักอย่างในเสื้อแล้วก็เหมือนจะปลดซองมีดสั้นข้างหลังซึ่งทีแรกไม่ได้สังเกต ตอนนี้สติเริ่มไม่มีละ พาวนาให้มีรถผ่านทางมาเร็วๆ)
พี่เขา : มีปัญหาอะไรครับ
ผม : เปล่าครับ (กลัวสุดขีด)
พี่เขา : พวกมุงมันสวะรู้ตัวไหม มันเดือดร้อนชาวบ้านเขาไหมรถมุงเนี่ย
ผม : (ผมพูดไม่ออกครับ เหมือนสมองไม่สั่งงาน)
พี่เขา : ไม่ต้องมามองหน้ากุหรอก มองไปมุงก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี
ผม : ผมเปล่ามอง
พี่เขา : ไม่ต้องมาทำท่าเสียอารมณ์ใส่กุ ไม่ต้องฟึดฟัดๆ ไม่ต้องมาทำเป็นรักษาฟอร์ม
เงียบ... (ผมก้มหน้า)
พี่เขา : ไป ไปได้แล้วมลึงอะ ทำให้ชาวบ้านเขาเดือดร้อน ไอ้ ***
ผม : ครับพี่ (พูดไม่ออกบอกไม่ถูก รู้แต่ต้องทำตามที่มันบอก รู้สึกเสียหน้าสุดๆ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้)
พี่แกขับออกไปเร็วมาก ไม่หันมามองผมด้วยซ้ำเหมือนแกย๊วะสุดๆ บังเอิญตอนนั้นมีรถผ่านไปผ่านมาเป็นระยะเลยไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ปล. คำพูดทั้งหมดนี้ไม่ได้จำมาแบบเป๊ะๆ แต่พยายามเล่าให้ได้มากที่สุด
ปล. รถผมรุ่น คลิก 125i 2015 ไฟตาสีขาวจากศูนย์
ประสบการณ์เกือบโดนกระทืบเพราะไฟสูง
ผม : พี่เปิดไฟสูงใส่ผมทำไมครับ
พี่เขา : ไฟรถคุณมันแยงตาผม ผมปรับไฟเตือนแล้ว
ผม : พี่รถผมมันไฟงี้อยู่แล้ว ผมไม่ได้ปรับไฟสูง
พี่เขา : ผมไม่สน ไฟรถคุณมันแยงตาผม
ผม : พี่รถผมเดิมๆ เลยไม่ได้แต่งไม่ได้อะไรเลยจริงๆ
พี่เขา : ผมไม่สน ผมไม่ได้ให้ทางเลือกกับคุณ ผมไม่สนว่ารถคุณเป็นอะไรหรือใช้ไฟอะไร แต่ถ้ามันคุกคามชีวิตผม คุณต้องหยุด
(อ่าว *** ผมเริ่มยั๊วละ)
ผม : เอ้า แล้วจะให้ผมทำไง
พี่เขา : ผมไม่รู้ ผมไม่สน
ผม : อ่าวพี่ อย่าหาเรื่องดิ (ผมวางหมวกบนเบาะ พี่แกถอดหมวกออกแล้วเดินเข้ามาตรงๆ บอกตรงๆ ตอนนี้เริ่มกลัวละ แกใส่เสื้อตัวใหญ่คล้ายกับเสื้อทหารแต่ไม่ใช่ลายพลาง แกรูดซิบลงทำท่าเหมือนเอามือไปจับอะไรสักอย่างในเสื้อแล้วก็เหมือนจะปลดซองมีดสั้นข้างหลังซึ่งทีแรกไม่ได้สังเกต ตอนนี้สติเริ่มไม่มีละ พาวนาให้มีรถผ่านทางมาเร็วๆ)
พี่เขา : มีปัญหาอะไรครับ
ผม : เปล่าครับ (กลัวสุดขีด)
พี่เขา : พวกมุงมันสวะรู้ตัวไหม มันเดือดร้อนชาวบ้านเขาไหมรถมุงเนี่ย
ผม : (ผมพูดไม่ออกครับ เหมือนสมองไม่สั่งงาน)
พี่เขา : ไม่ต้องมามองหน้ากุหรอก มองไปมุงก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี
ผม : ผมเปล่ามอง
พี่เขา : ไม่ต้องมาทำท่าเสียอารมณ์ใส่กุ ไม่ต้องฟึดฟัดๆ ไม่ต้องมาทำเป็นรักษาฟอร์ม
เงียบ... (ผมก้มหน้า)
พี่เขา : ไป ไปได้แล้วมลึงอะ ทำให้ชาวบ้านเขาเดือดร้อน ไอ้ ***
ผม : ครับพี่ (พูดไม่ออกบอกไม่ถูก รู้แต่ต้องทำตามที่มันบอก รู้สึกเสียหน้าสุดๆ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้)
พี่แกขับออกไปเร็วมาก ไม่หันมามองผมด้วยซ้ำเหมือนแกย๊วะสุดๆ บังเอิญตอนนั้นมีรถผ่านไปผ่านมาเป็นระยะเลยไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ปล. คำพูดทั้งหมดนี้ไม่ได้จำมาแบบเป๊ะๆ แต่พยายามเล่าให้ได้มากที่สุด
ปล. รถผมรุ่น คลิก 125i 2015 ไฟตาสีขาวจากศูนย์