บอกไม่ถูก ในมุมความรู้สึก คือ บั่นทอน แบบเพื่อนร่วมงานแก่กว่า เค้าคุยกับคู่สนทนาเพื่อนร่วมงานอีกคน เรื่องเงินเดือนแซง คู่สนทนาเขา (เป็นหัวหน้างาน) ของคนพูด (เป็นผู้ช่วย) คู่็สนทนาบอกว่าคนที่ได้ปรับเดือนมี 3 คน 1 ในนั้นคือเรา
จะพูดเพื่อ ซ◌ึ◌่ทำงานทีหลังง เหมือนคู่สนทนาเขาโยนเรื่องออกจากตัวเลย คนจุดประเด็ดกัดเขี้ยวกัดฟันกรอดๆ
เรากำลังทำงานอยู่ กิน่าเห็นใจนะ อนาคตเราก็ต้องเจอแบบนี้ สัมผัสได้ถึงรังสีความอิจฉา+ริษยา นางแสดงออกสกัดเสี้ยม ไม่ได้แค่อิจฉาในใจ นั่งเงียบไว้ ำอายุไม่น้อยถ้ามีสามัญสำนึก น่าจะคิดได้นะ ไม่เห็นประโยชน์การเถียงคนไม่ยอมรับความจริง ก็เรื่องเก่าๆ ปรับเงินตามนโยบายค่าครองชีพนั่นล่ะ ถึงได้ปรับแล้ว แต่เงินเดือนก็ยังน้อยกว่าคนเก่าๆอยู่ดี ไม่อยากเห็นคนอื่นได้ แทนที่จะเป็นตัวเอง ก็น่าจะเก็บอาการแบบมีวุฒิภาวะมั่ง
เวลากินเลี้ยงกะลังนั่งเพลินๆ นางมาใช้เราเก็บของ อย่างงี้ งานกร่อย เราถามจะกลับแล้วรึไง เรามองหน้า นางก็จะมีเหตุผลว่า นางทำเยอะแล้ว เราไม่ได้ทำอะไร ก็พอถูไถนะ คิดซะว่าช่วยกัน เราก็หาเรื่องกลับซะเลย หมดอารมณ์ ดีไม่ต้องนั่งนานเมื่อย
ช่วงสาย นางตามข้างต้น กับหัวหน้า เข้าจังหวัด พร◌้อมสมุนนางอีก 2 ก็ระดับผู้ช่วยเหมือนกันแหละ 1 ในนั้นก็ผู้ช่วยเรา ไปซื้อของมาโรงทาน ลูกชิ้นนึ่งน้ำจิ้ม สมทบคนละ100บาท วันพรุ่งนี้วันเกิดเจ้าอาวาสวัดในตำบลที่ทำงานนี้
ช่วงบ่ายแก่ๆ ฝ่ายกิจกรรมให้ไปลงชื่อรับเสื้อที่ชั้นบน เราก็ไม่ได้อ่าน LINE มัวแต่นั่งทำงาน พวกนางกลับมาแล้วก็เสียงดังตลาดแตก พลางลองเสื้อ เราก็ขอทางจะไปเอาเอกสารที่เครื่องถ่ายต้องเดินผ่านตรงนั้น นางคนเดิมหันมาเห็นเรา ก็พูดว่า ขึ้นไปขนเสื้อข้างบนลงมาด้วย น้องน้อยขึ้นไปเอามาคนเดียว นี่ไปจังหวัดกันมาแล้ว แม่นางผู้ช่วยเราก็เออใช่ๆ แหม่ๆมันน่านักผสมโรงสนับสนุนพรรคพวก ไม่ใช่พวกเราแล้วหนึ่ง เร◌าไม่พอใจอย่างแรง พวกนางมาแนวเดิมฉันทำงานม◌า เธอไม่ได้ทำงานต้องไปทำแบกขนลงมา
เอะ รึว่าเราเอาเปรียบนาง งานก็คาอยู่ รถก็ปิกอัพไปคันเดียว เราได้ไปก็ดีได้ซื้อของได้กินด้วยชอบ แต่เค้าไม่ได้ชวน ไปกัน 4 -5 คน ครึ่งนึงละ แค่นี้ท่านรองยังถามไปไหนกันหมด นึกว่าไปกินส้มตำข้างนอก
เราก็เดินผ่านไปเอาเอกสารที่เครื่องถ่ายมา เพราะเมื่อตอนสายก็โดนบ่นชุดใหญ่ว่า สั่งปริ้นแล้วไม่ไปเอา เหตุเพราะเมื่อเช้าสั่งปริ๊นไปแล้วเอกสารไม่ออกเชื่อมเน็ตไม่ได้พยามยามแก้อยู่นาน พอเชื่อมเน็ตได้ปุ๊บเอกสารมันออกมาอัตโนมัติเราก็ไม่รู้เลย
สักพักหัวหน้าเอาเสื้อมาวางให้ ก็ไม่รู้ยังไงไม่ได้สนใจ ยังสั่งปริ๊นแก้งานอยู่ท่ามกลางเสียงดังวุ่นวาย ตอนนี้คือ หัวหน้าก็กำลังจะย้าย อบรมเราก็จะไป กิจกรรมก็จะมา ใครจะเฝ้ารอเรา เร่งงานอยู่
เพื่อนร่วมงานแบบนี้คือยังไงกันแน่
จะพูดเพื่อ ซ◌ึ◌่ทำงานทีหลังง เหมือนคู่สนทนาเขาโยนเรื่องออกจากตัวเลย คนจุดประเด็ดกัดเขี้ยวกัดฟันกรอดๆ
เรากำลังทำงานอยู่ กิน่าเห็นใจนะ อนาคตเราก็ต้องเจอแบบนี้ สัมผัสได้ถึงรังสีความอิจฉา+ริษยา นางแสดงออกสกัดเสี้ยม ไม่ได้แค่อิจฉาในใจ นั่งเงียบไว้ ำอายุไม่น้อยถ้ามีสามัญสำนึก น่าจะคิดได้นะ ไม่เห็นประโยชน์การเถียงคนไม่ยอมรับความจริง ก็เรื่องเก่าๆ ปรับเงินตามนโยบายค่าครองชีพนั่นล่ะ ถึงได้ปรับแล้ว แต่เงินเดือนก็ยังน้อยกว่าคนเก่าๆอยู่ดี ไม่อยากเห็นคนอื่นได้ แทนที่จะเป็นตัวเอง ก็น่าจะเก็บอาการแบบมีวุฒิภาวะมั่ง
เวลากินเลี้ยงกะลังนั่งเพลินๆ นางมาใช้เราเก็บของ อย่างงี้ งานกร่อย เราถามจะกลับแล้วรึไง เรามองหน้า นางก็จะมีเหตุผลว่า นางทำเยอะแล้ว เราไม่ได้ทำอะไร ก็พอถูไถนะ คิดซะว่าช่วยกัน เราก็หาเรื่องกลับซะเลย หมดอารมณ์ ดีไม่ต้องนั่งนานเมื่อย
ช่วงสาย นางตามข้างต้น กับหัวหน้า เข้าจังหวัด พร◌้อมสมุนนางอีก 2 ก็ระดับผู้ช่วยเหมือนกันแหละ 1 ในนั้นก็ผู้ช่วยเรา ไปซื้อของมาโรงทาน ลูกชิ้นนึ่งน้ำจิ้ม สมทบคนละ100บาท วันพรุ่งนี้วันเกิดเจ้าอาวาสวัดในตำบลที่ทำงานนี้
ช่วงบ่ายแก่ๆ ฝ่ายกิจกรรมให้ไปลงชื่อรับเสื้อที่ชั้นบน เราก็ไม่ได้อ่าน LINE มัวแต่นั่งทำงาน พวกนางกลับมาแล้วก็เสียงดังตลาดแตก พลางลองเสื้อ เราก็ขอทางจะไปเอาเอกสารที่เครื่องถ่ายต้องเดินผ่านตรงนั้น นางคนเดิมหันมาเห็นเรา ก็พูดว่า ขึ้นไปขนเสื้อข้างบนลงมาด้วย น้องน้อยขึ้นไปเอามาคนเดียว นี่ไปจังหวัดกันมาแล้ว แม่นางผู้ช่วยเราก็เออใช่ๆ แหม่ๆมันน่านักผสมโรงสนับสนุนพรรคพวก ไม่ใช่พวกเราแล้วหนึ่ง เร◌าไม่พอใจอย่างแรง พวกนางมาแนวเดิมฉันทำงานม◌า เธอไม่ได้ทำงานต้องไปทำแบกขนลงมา
เอะ รึว่าเราเอาเปรียบนาง งานก็คาอยู่ รถก็ปิกอัพไปคันเดียว เราได้ไปก็ดีได้ซื้อของได้กินด้วยชอบ แต่เค้าไม่ได้ชวน ไปกัน 4 -5 คน ครึ่งนึงละ แค่นี้ท่านรองยังถามไปไหนกันหมด นึกว่าไปกินส้มตำข้างนอก
เราก็เดินผ่านไปเอาเอกสารที่เครื่องถ่ายมา เพราะเมื่อตอนสายก็โดนบ่นชุดใหญ่ว่า สั่งปริ้นแล้วไม่ไปเอา เหตุเพราะเมื่อเช้าสั่งปริ๊นไปแล้วเอกสารไม่ออกเชื่อมเน็ตไม่ได้พยามยามแก้อยู่นาน พอเชื่อมเน็ตได้ปุ๊บเอกสารมันออกมาอัตโนมัติเราก็ไม่รู้เลย
สักพักหัวหน้าเอาเสื้อมาวางให้ ก็ไม่รู้ยังไงไม่ได้สนใจ ยังสั่งปริ๊นแก้งานอยู่ท่ามกลางเสียงดังวุ่นวาย ตอนนี้คือ หัวหน้าก็กำลังจะย้าย อบรมเราก็จะไป กิจกรรมก็จะมา ใครจะเฝ้ารอเรา เร่งงานอยู่