ผมเป็นผู้ชายคนนึง ที่ค่อนข้างอ่อนต่อโลกเรื่องความรัก จีบผู้หญิงไม่เก่ง ขี้อาย
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ยังบริสุทธิ์ด้วยตอนนี้อายุ 25 ปีแล้ว
ที่ผ่านมาเคยมีแฟนแค่คนเดียวตอนอยู่ปี4 แต่ทว่าก็โดนบอกเลิกตอนเทอมสุดท้ายของปี4 วูบเลยตอนนั้น
หลังจากนั้น ผมก็มีเรื่องรักๆเข้ามาบ้าง แต่ด้วยความที่ผมจีบผู้หญิงไม่เก่ง ส่วนมากผู้หญิงมักจะเป็นฝ่ายเข้ามาก่อน โดยจะเป็นเพื่อนไม่ก็รุ่นน้อง
ซึ่งในส่วนนี้ผมเป็นเด็กกิจกรรมเก่า เลยยังมีปฏิสัมพันธ์กับเพื่อนๆพี่ๆน้องๆที่ชมรมหรือที่คณะของมหาลัยบ้าง บางคนก็เขามาปรึกษาปัญหาความรัก บางคนก็ประทับใจเราจากกิจกรรมต่างๆ อารมณ์แบบรุ่นน้องปลื้มรุ่นพี่อะไรประมาณนี้
เริ่มแรกผมก็ยังไม่ได้คิดชอบอีกฝ่ายนะครับ เพราะกลัวคิดไปเองถ้าไม่ใช่แล้วเผลอ ออกตัวแรงไป มันจะเกร็งๆต่อกัน
เราก็คุยกันแบบปกติไปก่อน แต่พอคุยกันมากขึ้น คุยกันทุกวันเหมือนมันสนิทกันมากขึ้น มีนัดเจอกันบ้าง ไปกินข้าวกันบ้าง จากที่ผมไม่ได้คิดอะไรก็เริ่มคิดละ เลยถามอีกฝ่ายไปตรงๆ ว่าคิดเหมือนกันมั้ย ซึ่งที่ผ่านมา ไม่ว่าจะเพื่อนหรือรุ่นน้องตอบเหมือนกันเลยว่า คิด..... เขาบอกว่าตอนแรกก็ชอบเรานะ เขาบอกด้วยว่าเราก็ดีนะ ดีมากเลยแหละ แต่เขากลัวว่าถ้าเลิกกันแล้วจะต้องเสียคนดีๆอย่างเราไป เขาอยากให้เราเป็นเพื่อนที่ดีแบบนี้ ป็นพี่ชายที่ดีแบบนี้มากกว่า ตอนแรกผมก็ งงๆ นะ ว่าถ้าผมดีทำไมเราไม่ลองคบกันดูหละ แต่มาลองทบทวนดู การพูดแบบนี้มันคงเป็นคำปฏิเสธที่สุภาพแหละเนอะ ตอนนี้ผมนี่มีน้องสาวเต็มไปหมดเลยจ้า
หลังจากโดนแฟนคนแรกบอกเลิก ผมก็เจอแต่รักช้ำๆแบบนี้จนตัวเองเริ่มรู้สึกเบื่อกับความไม่แน่นอนของความรัก เบื่อการเริ่มต้นใหม่ ทุกวันนี้ไปไหนมาไหนคนเดียว ใส่หูฟังเดินคนเดียว ดูหนัง กินข้าวคนเดียว จนชิน จนรู้สึกว่าถ้าจะให้กลับไปใช้ชีวิตคู่อีกครั้ง ไม่รู้จะทำได้ดีมั้ย เพราะตอนนี้เราก็อิ่มตัวแล้ว คืออยู่คนเดียวก็ได้ สบายๆ แต่ก็ไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นยังไงต่อ
มีใครมีความรู้สึกประมาณนี้เหมือนกัน มาเล่าสู่กันฟังได้นะครับ หรือจะแนะนำอะไรผมก็ได้เลย
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านะครับ ^^
เคยรู้สึกเบื่อความรักกันมั้ยครับ
ที่ผ่านมาเคยมีแฟนแค่คนเดียวตอนอยู่ปี4 แต่ทว่าก็โดนบอกเลิกตอนเทอมสุดท้ายของปี4 วูบเลยตอนนั้น
หลังจากนั้น ผมก็มีเรื่องรักๆเข้ามาบ้าง แต่ด้วยความที่ผมจีบผู้หญิงไม่เก่ง ส่วนมากผู้หญิงมักจะเป็นฝ่ายเข้ามาก่อน โดยจะเป็นเพื่อนไม่ก็รุ่นน้อง
ซึ่งในส่วนนี้ผมเป็นเด็กกิจกรรมเก่า เลยยังมีปฏิสัมพันธ์กับเพื่อนๆพี่ๆน้องๆที่ชมรมหรือที่คณะของมหาลัยบ้าง บางคนก็เขามาปรึกษาปัญหาความรัก บางคนก็ประทับใจเราจากกิจกรรมต่างๆ อารมณ์แบบรุ่นน้องปลื้มรุ่นพี่อะไรประมาณนี้
เริ่มแรกผมก็ยังไม่ได้คิดชอบอีกฝ่ายนะครับ เพราะกลัวคิดไปเองถ้าไม่ใช่แล้วเผลอ ออกตัวแรงไป มันจะเกร็งๆต่อกัน
เราก็คุยกันแบบปกติไปก่อน แต่พอคุยกันมากขึ้น คุยกันทุกวันเหมือนมันสนิทกันมากขึ้น มีนัดเจอกันบ้าง ไปกินข้าวกันบ้าง จากที่ผมไม่ได้คิดอะไรก็เริ่มคิดละ เลยถามอีกฝ่ายไปตรงๆ ว่าคิดเหมือนกันมั้ย ซึ่งที่ผ่านมา ไม่ว่าจะเพื่อนหรือรุ่นน้องตอบเหมือนกันเลยว่า คิด..... เขาบอกว่าตอนแรกก็ชอบเรานะ เขาบอกด้วยว่าเราก็ดีนะ ดีมากเลยแหละ แต่เขากลัวว่าถ้าเลิกกันแล้วจะต้องเสียคนดีๆอย่างเราไป เขาอยากให้เราเป็นเพื่อนที่ดีแบบนี้ ป็นพี่ชายที่ดีแบบนี้มากกว่า ตอนแรกผมก็ งงๆ นะ ว่าถ้าผมดีทำไมเราไม่ลองคบกันดูหละ แต่มาลองทบทวนดู การพูดแบบนี้มันคงเป็นคำปฏิเสธที่สุภาพแหละเนอะ ตอนนี้ผมนี่มีน้องสาวเต็มไปหมดเลยจ้า
หลังจากโดนแฟนคนแรกบอกเลิก ผมก็เจอแต่รักช้ำๆแบบนี้จนตัวเองเริ่มรู้สึกเบื่อกับความไม่แน่นอนของความรัก เบื่อการเริ่มต้นใหม่ ทุกวันนี้ไปไหนมาไหนคนเดียว ใส่หูฟังเดินคนเดียว ดูหนัง กินข้าวคนเดียว จนชิน จนรู้สึกว่าถ้าจะให้กลับไปใช้ชีวิตคู่อีกครั้ง ไม่รู้จะทำได้ดีมั้ย เพราะตอนนี้เราก็อิ่มตัวแล้ว คืออยู่คนเดียวก็ได้ สบายๆ แต่ก็ไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นยังไงต่อ
มีใครมีความรู้สึกประมาณนี้เหมือนกัน มาเล่าสู่กันฟังได้นะครับ หรือจะแนะนำอะไรผมก็ได้เลย
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านะครับ ^^