คิดถึงใครหนึ่งคน หลายครั้งหนทนอยู่ให้รู้ไหว
ว่าชำแรกแทรกซอนอ่อนอกใจ หรือเพียงใดซ่อนลึกรู้สึกนั้น
หลับและตื่นคืนวันมันชอบเผลอ หลงละเมอเพ้อหาอุราหวั่น
นั่นหรือไรใจดื้อสุดยื้อมัน เก็บไปฝันปั้นเรื่องประเทืองตน
แม้นยิ่งห้ามปรามใจอย่าไปฝัน นับนานวันนั่นกระไรไม่เป็นผล
แค่ภวังค์ยังผวาพาพิกล คิดเวียนวนคนหนึ่งคะนึงนาน
ตอบอย่างไรไฉนกันจนวันนี้ ยากเหลือที่รออุรามาสมาน
รับแพ้พ่ายกลายกลับปรับดวงมาน เผยความผ่านกานท์ร้อยแทนถ้อยคำ
ว่าอกเอยอกโอ้พิโธ่เอ๋ย กระไรเลยกาลผ่านนานฉนำ
ยังซุกซ่อนสอนใจให้จารจำ เก็บกลืนกล้ำช้ำขมระทมใจ
ความคิดถึงตรึงไว้ไม่อาจถอน ยังห่วงหาอาวรณ์จนอ่อนไหว
ร้าวรู้สึกลึกหน่วงท้นทรวงใน ร้อยรักไว้เพียงฝันอย่างมั่นคง
สวัสดีทุกคนที่รักค่ะ
ความคิดถึงห้ามได้กระไรหรือ
หากนั่นคือใจตนทนได้ไหม
มาฝากกลอนเขียนกานท์ผ่านหัวใจ
ส่งให้ใครแทนถ้อยร่วมร้อยเรียง
ขอบคุณผู้เข้ามาอ่าน ร่วมกระทู้ และเป็นกำลังใจให้สาวน้อยค่ะ
...* *เผยความผ่านกานท์ร้อยแทนถ้อยคำ * * ...
ว่าชำแรกแทรกซอนอ่อนอกใจ หรือเพียงใดซ่อนลึกรู้สึกนั้น
หลับและตื่นคืนวันมันชอบเผลอ หลงละเมอเพ้อหาอุราหวั่น
นั่นหรือไรใจดื้อสุดยื้อมัน เก็บไปฝันปั้นเรื่องประเทืองตน
แม้นยิ่งห้ามปรามใจอย่าไปฝัน นับนานวันนั่นกระไรไม่เป็นผล
แค่ภวังค์ยังผวาพาพิกล คิดเวียนวนคนหนึ่งคะนึงนาน
ตอบอย่างไรไฉนกันจนวันนี้ ยากเหลือที่รออุรามาสมาน
รับแพ้พ่ายกลายกลับปรับดวงมาน เผยความผ่านกานท์ร้อยแทนถ้อยคำ
ว่าอกเอยอกโอ้พิโธ่เอ๋ย กระไรเลยกาลผ่านนานฉนำ
ยังซุกซ่อนสอนใจให้จารจำ เก็บกลืนกล้ำช้ำขมระทมใจ
ความคิดถึงตรึงไว้ไม่อาจถอน ยังห่วงหาอาวรณ์จนอ่อนไหว
ร้าวรู้สึกลึกหน่วงท้นทรวงใน ร้อยรักไว้เพียงฝันอย่างมั่นคง
สวัสดีทุกคนที่รักค่ะ
ความคิดถึงห้ามได้กระไรหรือ
หากนั่นคือใจตนทนได้ไหม
มาฝากกลอนเขียนกานท์ผ่านหัวใจ
ส่งให้ใครแทนถ้อยร่วมร้อยเรียง
ขอบคุณผู้เข้ามาอ่าน ร่วมกระทู้ และเป็นกำลังใจให้สาวน้อยค่ะ