ทำไงดีเมื่อเดินออกมาจากคนที่รักแต่อยากได้เธอกลับมา

คือผมคบกับเธอได้ปีนึงคือเธอผมอายุน้อยกว่าผม เรื่องมีอยู่ว่าเปิดเทอมห้องเธอมีเด็กผู้ชายย้ายเข้ามาใหม่ละเหมือนผู้ชายคนนั้นจะจีบเธอ แต่เธอก็บอกผมว่าเธอไม่ได้คิดอะไรผมก็เชื่อผมก็ลืมๆมันไป จนที่รร.มีการเข้าค่ายของแผนการเรียน ตัวผมก็ลงรูปกับน้องรหัสตามปกติ แต่เหมือนเธอจะไม่พอใจเหมือนจะหึงเลยพูดแบบประชดมาว่า "เค้าว่าเค้าสนิทกับเด็กใหม่" ผมก็นอยด์นะแต่ไม่พูดอะไร พออีกวันนึงผมก็ไปเที่ยวกับเธอแต่เหมือนแบบเธอจะคุยแต่กับผู้ชายคนนั้น ผมก็โกรธก็ไม่พูดอะไรกับเธอเลยจนเธอมาง้อบอกว่าจะไม่คุยแล้ว ผมก็ยังเชื่อแต่ไม่ได้เชื่อร้อยเปอร์เซ็นต์ จนตอนเย็นก่อนจะกลับมีน้องผู้หญิงคนนึงทักผมมาเธอก็เห็นแต่เธอก็ไม่ได้ว่าอะไร ผมก็คุยกับน้องเขาปกติก็รู้สึกแบบเออรู้สึกดี55555 แต่ก็รู้ตัวว่ามีแฟนแล้วจึงเลิกคุย จากนั้นเธอก็เริ่มมองว่าผมแปลกๆไป จนก่อนวันไหว้ครูเธอก็ได้เป็นตัวแทนถือพานของห้องกับผู้ชายคนนั้น เพื่อนๆของเธอก็แซวแม้รู้ว่าผมไม่ชอบ จนผมก็ว่าเธอแปลกๆจนวันพุธมีน้องห้องเดียวกับเธอเหมือนมาปั่นแบบทำให้ทะเลาะกันประมาณว่า เห็นอยู่ด้วยกันอย่างนู้นอย่างนี้ ผมก็โมโหจนโกรธเธอแต่เธอก็มาง้อตอนนั้นเธอร้องไห้ด้วยและก็เคลียร์กันเธอก็บอกอีกนะว่าจะไม่คุยแล้วสัญญา แต่ตอนนั้นผมเริ่มไม่เชื่อใจแล้วผมรู้สึกระแวงผมไม่ไว้ใจเลยย จนวันพฤหัสตอนเย็นผมก็คุยกับเธอ เธอเหมือนแปลกๆไปส่วนตัวผมก็แปลกอยู่แล้วเพราะผมระแวง คุยกันไปเรื่อยๆเธอบอกกับผมมาว่า "เค้าคิดว่าเค้าชอบมันนะ" ผมไม่รู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่ถึงพูดแบบนี้ ผมก็ได้แต่บอกไปว่ากลับไปตัดสินใจนะกลับไปถามใจตัวเอง เธอก็บอกกับผมว่าเธอกลัวที่จะเสียผมไป พอกลับเธอก็เหมือนแปลกไปเลยพอคุยถึงปัญหานี้ไปเรื่อยๆเธอไม่ตอบไลน์ผมเลย เราไม่ได้คุยสักพักเธอก็ทักเฟสมาบอกจะให้คำตอบพรุ่งนี้ เธอบอกว่าเธอสับสนเธอไม่รู้ใจตัวเอง ก็คงใช่เพราะเธอยังเด็กอยู่ จนวันศุกร์ตอนเช้าผมก็ขอคุยพอผมถามเธอตอบว่า "ไม่รู้อะ" ผมก็โมโหคือผมเป็นคนใจร้อนผมเดินหนีออกมาเลยมันทำให้เธอเสียใจมากๆ คือตอนนั้นผมเหมือนทำไรไม่คิด จนตอนเย็นผมทักเฟสเธอไปอยากจะขอคืนดีแต่มันก็สายไปแล้วเธอบอกว่าเธอเลือกผู้ชายคนนั้นไปแล้ว ทั้งๆที่เพื่อนเธอบอกเธอจะเลือกผมแท้ๆ ผมทำสิ่งที่โง่มากๆผมช้าไปแค่ไม่นานมันเหมือนทำให้ผมเสียเธอไป ผมก็ขอให้เพื่อนเธอช่วยคุยแต่เหมือนเธอเลือกไปแล้ว ผมพยายามยื้อพยายามขอโอกาสให้ได้ทำให้ดีอีกครั้ง ผมถามเธอว่ารักใครมากกว่ากันเธอบอกมาว่า "เท่ากัน" เธอบอกเธอรักผมแต่ไม่เต็มร้อยไม่เหมือนเดิมมันเป็นอะไรที่เจ็บมาก แต่ความรู้สึกผมบอกว่าเธอรักผู้ชายคนนั้นมากกว่า ผมก็ยื้อคุยกับเธอไปจนวันเสาร์เธอบอกกับผมว่าเธอจะตัดสินใจใหม่อีกครั้งวันจันทร์ ให้ผมทำให้ดีสะ มันเป็นโอกาสดีของผมมากถึงแม้มันจะมองไม่เห็นเลย แต่มันก็ช้าไปแล้วไม่รู้อะไรมันทำให้ผมรู้สึกท้อรู้สึกเหนื่อยจนผมคิดว่าตอนนี้ตัวผมมีทางเลือกอยู่2ทาง คือ ซ้ายกับขวา ซ้ายคือผมพยายามเอาตัวเองออกมาจากตรงนั้น ขวาคือผมทนอยู่เพราะเธอให้ความหวังให้โอกาสแม้มันจะน้อย จนผมเลือกทางซ้ายแม้มันจะเจ็บมาก ผมถามเธอนะว่าผู้ชายคนนั้นรักเธอได้มากกว่าผมหรือป่าว? ผู้ชายคนนั้นดูแลเธอได้ดีผมหรือป่าว? ผู้ชายคนนั้นทำให้เธอมีความสุขเธอได้มากกว่าผมหรือป่าว? สำหรับผมคิดว่าเธอกับผู้ชายคนนั้นวัยเดียวกันไม่รู้หรอกว่าใครจะเป็นคนนำทางว่าทางนี้ดีหรือไม่ดี ทางนี้ถูกหรือไม่ถูกซึ่งต่างกับผมที่โตกว่าผมเป็นคนนำทางเธอได้ ผมอิจฉาผู้ชายคนนั้นมากๆอยู่เฉยเธอก็รักแล้วต่างกับผมที่คบมาเป็นปี เธอก็บอกเธอกลัว กลัวไม่มีผมแล้วเธอจะลำบาก เธอก็เหมือนไม่อยากเสียผมไปผมก็เหมือนกันผมก็ไม่อยากเสียเธอไป และตอนนั้นผมได้ฝากเธอไว้กับผู้ชายคนนั้นผมบอกกับผู้ชายคนนั้นว่าขอให้ดูแลเธอรักเธอให้มากกว่าที่ผมทำ อย่าทำให้ผมเสียใจ แม้ผมจะพูดอย่างงี้แต่ใจจริงผมไม่อยากทำ ผมอยากได้เธอกลับมา เธอก็ถามนะว่ามันจะจบจริงๆหรอ แต่จริงๆที่ผมออกมาผมไม่ได้จะออกมาเผื่อที่จะห่างเลยผมออกมาเพื่อให้เธอได้คิดได้ทบทวน ผมก็บอกกับเธอว่าผมรอเธอได้เสมอ ผมเดินออกมาทั้งที่ผมยังรักเธอมากๆอยู่ ผมออกมาทั้งที่ตอนนี้คิดถึงเธอมากๆ ผมไม่รู้ว่าผมจะได้เธอกลับมาหรือป่าว แต่ใจผมมันตัดไม่ขาดเหมือนตัวผมผูกเงื่อนตายเป็นบ่วงไว้ ไม่ว่าจะไปไหนก็มีแต่ความทรงจำที่เคยอยู่ด้วยกันเข้ามา วันนี้ผมเห็นเธอยังไม่เจ็บเท่าเห็นหน้าผู้ชายคนนั้นเลย ผมเห็นเธอกับเขาเดินด้วยกันมันช้ำมากๆ ผมไม่รู้ว่าผมต้องทำยังไงเพื่อจะได้เธอกลับมาหรือมันจะไม่มีโอกาสแล้วก็ไม่รู้ ผมอยากขอโทษกับทุกสิ่งที่ผมทำให้เธอเสียใจ ผมคิดถึงเธอมากๆเมื่อไม่ได้คุยไม่ได้อยู่ด้วยกัน ผมรักเธอมากกกกก ผมยังรอเธอกลับมาหาผมอีกครั้ง แต่ตอนนี้ผมไม่รู้เลยว่าเธอรู้สึกเธอคิดอะไรอยู่ ผมไม่รู้เธอจะกลับมาหาผมหรือป่าว???  ผมต้องทำยังไง         ***ถ้าตัวเองได้เข้ามาอ่านเค้าอยากบอกกับตัวเองว่าเค้ารักตัวเองนะ เค้าขอโทษที่เดินออกมาเค้าอยากให้ตัวเองกลับมามากๆ เค้ายังรอนะ***