เรื่องนี้เริ่มต้นขึ้นเมื่อช่วงขึ้น ม.6 วันรับน้องม.1กับม.4 (ประเด็นอยู่ที่ม.4แหละจ้าา) ตอนเช้าเริ่มรับน้องแต่เช้าม.4 สลับเข้ากันมาจนมาสะดุดที่ห้องน้องสายภาษาอังกฤษมีเด็กผู้ชายคนนึงหน้าตาดีถึงกับดีมากเลยแหละรูปร่าง สูง ผิวเข้มๆสไตส์นักกีฬาแต่ไม่เข้มมาก มีลักยิ้ม ยิ้มนี่ละลายยยเยิ้มเชียว เราสะดุดตาแต่ตอนนั้นแหละคนบ้าไรยิ้มน่ารักชิบ ตั้งแต่นั้นมาก็ไม่ได้เจอกันอีกเลยจนกระทั่งเปิดเทอมมา1อาทิตย์ คือตอนนั้นคิดว่าไม่คิดอะไรปล่อยๆเลยไป จนกระทั่งวันนั้นฟีตข่าวในเฟสฉันเกิดอะไรขึ้น นั่น!!เป็นรูปรวมเด็กห้องสายอังกฤษและแน่นอนซึ่งล้วนมีแต่ผู้ชายทั้งนานนนนน คัดสรรเลยครับน้องคนไหนหล่อคนไหนเด็ด จนกระทั่ง!!! ซูมเข้าไปซูมเข้าอีกผง่ะนั่นคนนั้นหนิ ไม่รอช้าสัญชาตญาณความแรดออกหู้วววว แอดเฟสเรียบร้อยจ้า ซักพักเค้าก็ไลท์โหดมาเอ่อพึ่งมารู้ชื่อทีหลังว่าเค้าชื่อ เจ สมมุตินะฮะสมมุติ หลังจากแอดไปเจก็มาไลท์เราบ่อยๆจนตอนนี้มโนว่าเค้าแอบส่องความจริงเปล่า5555555555555 เอ่าเข้าเรื่องเลยคือ วันแรกเลยที่คุยกันเราเป็นคนทักไปแบบ แต๊งไลท์นะ เค้าบอกว่าครับผม แล้วเราก็คุยกันยาวววว ถ้าไม่ทักจะได้รักกันเมื่อไหร่ล่ะอิอิ
หลังจากคุยกันยาวเจก็แบตจะหมดตอนนั้นอยู่รร ไม่มีแบตสำรองเรามีอยู่จึงบอกว่ามาเอาสิ่เรานั่งอยู่โรงอาหารถ่ายรูปไปให้ดู หลังจากนั้นพักนึงเจก็เดินมาหูยยยตอนนั้นเสี่ยงอันตรายมากค่าาเพื่อนจะตบเอามันบอกว่าไปเจอมาจากไหนหนิหล่อ
ยย คือจะบอกว่าเจเป็นคนที่ป็อปพอตัวรุ่นน้องชอบเยอะรุ่นเดียวกันก็เยอะหล่อแหละครับดังด้วยย แล้วเราล่ะยังเป็นเป็ดขี้เหร่อยู่เลย เห้ออออซักพักเจก็ทักมาขอไลน์ในเฟสบอกขอบคุณครับเดี๋ยวตอนเย็นเอาไปคืนนะ ซักพักพอเรียนคาบสุดท้ายเจเอามาคืนถึงที่ห้องบอกขอบคุณอีกรอบหึมมมฟินทั้งวันค่าาาา วันต่อๆไปก็ยืมบ่อยๆหน้าห้องบ้าง บ้างทีเจอตอนเพื่อนนั่งอยู่ทั้งห้องนี่ซวยมากครับ โดนแซวอายย เคยถามเหตุผลว่าทำไมมายืมทุกวันทั้งๆที่ของตัวเองก็มี เจตอบว่าแค่อยากเห็นหน้าอ่ะ หุยยเอาอีก แล้วก็ทิ้งประโยคว่าเรายังไม่รู้ความสุงแกเลยวันหลังมายืนข้างๆกันนะ ให้ตายเถอะะเจช็อคแปป วันต่อมาจนวันนั้นเป็นวันที่เจต้องกลับบ้านเย็นเพื่อนไม่อยู่ น่าฉงฉานเราเลยอาสานั่งเป็นเพื่อนตอนนั้น5โมงกว่าละ นั่งอยู่ใต้ต้นไม้สองคนนั่งคุยกันเราก้ถามว่าเจบ้านอยู่ตรงไหนเจเป็นคนพูดไม่ค่อยรู่เรื่องด้วยไงมันเลยหยิบกระดาษขึ้นมาวาดๆอ๋อบ้านเราใกล้กันมาก แต่ทำไมไม่เคยรู้วะ5555555555 แล้วหลังจากนั้นที่ฟินสุดน่าจะเป็นตอนโทรศัพท์เจชาตแบตเลยแอบหยิบจิ๊กของเราไปเล่นแล้วก็แอบถ่ายรูปเราอัดเป็นวิดีโอเลยเง้อออ เราถามว่าถ่ายทำไมมันบอกเอาไว้ดู555 เหรอหน้าไม่สวยเลอ เราก็เล่นตีกันเหมือนแฟนอ่ะแย่งโทรศัพท์กันไปกันมาอารมณ์เหมือนMv อ่ะ ฟินสุดๆ แล้วเราก็แอบถ่ายมาได้รูปนึงตอนเจคุยโทรศัพท์กะแม่555555555 รูปหากินถือว่าเด็ดพอตัว แล้วซักพักเจก็กลับบ้านแม่มารับวันนั้นคือลืมเล่าเจมีเบอร์เราโทรหายิ๊กเลยอ่ะเหมือนแบบโทรศัพท์ตังเยอะมาก1นาทีก็โทร วันนั้นนับได้ประมาณ10สาย น้องยังว่าเลยว่าโห่ยยยุ่งไมอ่ะ พี่คนนั้นหนูชอบขอดิ่ เลยตอบน้องไปว่าแค่คุยกันโด่วว อยากหยุดเวลาตอนนั้นไว้จริงๆ ถ้าคุณรู้ว่าวันต่อมาคนๆนั้นจะเปลี่ยนไป...
วันต่อมาเจก็เปลี่ยนไปเรื่อยๆจนแบบทำไมตอนนั้นอ่ะเอาตอนนั้นคืนมาดิ่ แบบที่เราเล่นกันได้อ่ะทักถามกันได้กวนตีนกันได้ ตบหัวกันได้อ่ะ เราเริ่มห่างๆกันแชทเริ่มตอบช้า เจเริ่มคนรู้จักเยอะขึ้นผู้หญิงเริ่มเข้าหามีแต่คนทักเรารู้สึกอะไรกันนะ เราหึงเค้าหรอไม่นะเราไม่ได้เป็นไรกันหนิ ที่หนักสุดก็ตรงเจอผู้หญิงคนที่เจไปโพสรุปหัวใจหน้าวอล เดินด้วยกันกลับบ้าน ตอนนั้นเหมือนแบบหมดแรงอ่ะ จะร้องตรงนั้นแต่แบบเก้บกลับบ้านร้องไห้โฮ้หน้าคอมฟังเพลงทั้งวัน แล้วเราก็เลิกคุยกันช่วงนึง จนมางานกิจกรรมรร ทักเจไปถามว่าห้องเจทำหน้าที่อะไรเราก้ตอบไปตามนั้น แล้วก็มาเดือดที่ เรา.เจก็ไปหาคนที่เจคุยดิ่ เจ.ทำไมชอบไล่วะ เรา.ก็เห็นเดินด้วยกันมีความสุขดีหนิ เจ.เราก็มาคุยกับแกเป็นเพื่อนไง(เน้นขีดไฮไลต์ด้วยเพื่อนๆ) เรา.อ่อโอเคเพื่อน(พิมทั้งน้ำตาแล้วใจที่มันผูกพันธ์ไปแล้วอ่ะใครจะรับผิดชอบ) จากนั้นเราก็คุยกันมาเรื่อยๆแต่ไม่เหมือนเดิม
*เราควรต้องทำไงต่ออ่ะ กับสถานะที่ไม่ชัดเจนไม่รู้ว่าจริงจังหรือเปล่า แล้วเราควรพอใช่ไหมหรือคุยต่อไปเรื่อยๆ คือบางทีก็เหมือนแคร์แต่ทำไมต้องเฟรนลี่กับคนอื่นด้วย ไม่ชอบเลยหวง เห็นเธอดีกับใครหัวใจก็อ่อนล้า มันคุยแล้วรุ้สึกดีแต่ตอนนี้มันรักไปแล้วอ่ะ
เจ้าของเป็นผู้หญิงจ้า
ให้ความหวังงั้นเหรอ มันเจ็บนะ?
หลังจากคุยกันยาวเจก็แบตจะหมดตอนนั้นอยู่รร ไม่มีแบตสำรองเรามีอยู่จึงบอกว่ามาเอาสิ่เรานั่งอยู่โรงอาหารถ่ายรูปไปให้ดู หลังจากนั้นพักนึงเจก็เดินมาหูยยยตอนนั้นเสี่ยงอันตรายมากค่าาเพื่อนจะตบเอามันบอกว่าไปเจอมาจากไหนหนิหล่อ
วันต่อมาเจก็เปลี่ยนไปเรื่อยๆจนแบบทำไมตอนนั้นอ่ะเอาตอนนั้นคืนมาดิ่ แบบที่เราเล่นกันได้อ่ะทักถามกันได้กวนตีนกันได้ ตบหัวกันได้อ่ะ เราเริ่มห่างๆกันแชทเริ่มตอบช้า เจเริ่มคนรู้จักเยอะขึ้นผู้หญิงเริ่มเข้าหามีแต่คนทักเรารู้สึกอะไรกันนะ เราหึงเค้าหรอไม่นะเราไม่ได้เป็นไรกันหนิ ที่หนักสุดก็ตรงเจอผู้หญิงคนที่เจไปโพสรุปหัวใจหน้าวอล เดินด้วยกันกลับบ้าน ตอนนั้นเหมือนแบบหมดแรงอ่ะ จะร้องตรงนั้นแต่แบบเก้บกลับบ้านร้องไห้โฮ้หน้าคอมฟังเพลงทั้งวัน แล้วเราก็เลิกคุยกันช่วงนึง จนมางานกิจกรรมรร ทักเจไปถามว่าห้องเจทำหน้าที่อะไรเราก้ตอบไปตามนั้น แล้วก็มาเดือดที่ เรา.เจก็ไปหาคนที่เจคุยดิ่ เจ.ทำไมชอบไล่วะ เรา.ก็เห็นเดินด้วยกันมีความสุขดีหนิ เจ.เราก็มาคุยกับแกเป็นเพื่อนไง(เน้นขีดไฮไลต์ด้วยเพื่อนๆ) เรา.อ่อโอเคเพื่อน(พิมทั้งน้ำตาแล้วใจที่มันผูกพันธ์ไปแล้วอ่ะใครจะรับผิดชอบ) จากนั้นเราก็คุยกันมาเรื่อยๆแต่ไม่เหมือนเดิม
*เราควรต้องทำไงต่ออ่ะ กับสถานะที่ไม่ชัดเจนไม่รู้ว่าจริงจังหรือเปล่า แล้วเราควรพอใช่ไหมหรือคุยต่อไปเรื่อยๆ คือบางทีก็เหมือนแคร์แต่ทำไมต้องเฟรนลี่กับคนอื่นด้วย ไม่ชอบเลยหวง เห็นเธอดีกับใครหัวใจก็อ่อนล้า มันคุยแล้วรุ้สึกดีแต่ตอนนี้มันรักไปแล้วอ่ะ