พี่สาวเราค่ะ
ก่อนแต่งก็มีการดูตัว ญาติฝั่งเค้ากับฝั่งเราก็คุยสืบข้อมูลต่างฝ่ายกันไป
ผ่านมาเกือบ3เดือน ฝ่ายชายบอกว่าชอบพี่เรา(พี่เราน่ารักทั้งหน้าตาและนิสัยค่ะ)
คือฝ่ายนู้นเร่งมาก อยากแต่งเร็วๆ คือเค้าอยากมีหลานแล้วค่ะ

ทีแรกพี่เราบอกว่าไม่อยากแต่งค่ะ เพราะเร็วไป (ซึ่งเราเห็นด้วยมาก)
แต่ทางฝั่งเราก็อยากให้แต่งค่ะ ทั้งแม่ทั้งย่าอวยๆกันเข้าไป (ตอนนั้นเราเรียนมหาวิทยาลัย ไม่ได้อยู่บ้าน ไม่สามารถขวางได้ค่ะ =_=)
จนสุดท้ายพี่ก็แต่งจริงๆ วันนั้นจำได้ขึ้นใจว่าวันแต่งพี่เรา แต่เราร้องไห้ยังกับเขื่อนแตก ร้องจนตาบวม -___-
ตอนนั้นคิดแค่ว่าไม่มีผู้ชายคนไหนคู่ควรกับพี่เรา สามารถรักและดูแลพี่เราได้ดีเท่าครอบครัวเราหรอก

จนตอนนั้นหลังแต่ง พี่ต้องย้ายไปบ้านฝ่ายชาย ช่วงปีแรกพี่คุยกับแม่บ่อยมาก คือปรับตัวไม่ได้ค่ะ
เรารู้เรื่องพี่แล้วอารมณ์ขึ้นทุกทีค่ะ โกรธทุกอย่าง โกรธตัวเองด้วยที่ตอนนั้นเรียนอยู่ ไม่สามารถกลับมาขัดขวางได้

และผ่านมาสองปีหลังแต่ง เราได้ไปเยี่ยมพี่เรา พี่เราและฝั่งนู้นได้มาเยี่ยมบ้านเรา
ตอนนี้พี่มีน้อง1คนค่ะ อะไรๆก็ดูวุ่นวายนะ แต่เราเริ่มรู้สึกแล้วว่าเค้าดูแลพี่เราได้ดีนะ
เราเพิ่งบอกแม่ไปเมื่อวันก่อนเองค่ะว่า รู้สึกว่าพี่โชคดีที่ได้แต่งงาน ไปอยู่กับครอบครัวนี้
เค้ารักหลาน และเอ็นดูพี่เราค่ะ คือพี่ไม่ลำบาก มีลูกที่น่ารัก มีครอบครัวที่อยู่ด้วยแบบเฮฮาและช่วยเหลือกัน
เราคิดว่าพี่มีความสุขดีค่ะ พี่จะแอ๊บเศร้าก็ตอนที่อยากกินอาหารฝีมือแม่ แต่ก็อยู่ห่างกันเกินไป หรือคิดถึงพ่อแม่ไรงี้ค่ะ

นอกนั้นคือโอเคหมดค่ะ ตอนนี้พี่ๆของเราคนอื่นก็ศึกษาเรื่องเลี้ยงลูกกันหมด หรือไปไหนก็ซื้อของมาฝากหลานค่ะ
เราชอบนะ ทุกเช้าจะมีรูปลูกของพี่สาวเราอัพเดทมาในกลุ่มไลน์ครอบครัว เป็นอะไรที่เราชื่นใจดีนะ

แต่ที่รู้อย่างนึงคือ อยู่ที่ความอดทน นิสัย ดวงด้วยค่ะ
เราเชื่อว่าพี่เราเป็นคนมีเสน่ห์กับผู้ใหญ่มากค่ะ พี่ไม่อะไรมากคือให้ทำก็ทำ แค่อย่าหาเรื่องพี่ก็พอไรงี้
ซึ่งทุกอย่างต้องปรับตัวด้วยค่ะ
และก่อนแต่ง ศึกษาฝั่งโน้นให้ดีค่ะ ของพี่เราคือญาติแนะนำมาว่าดี และแม่เราก็ถามล้วงลึกฝ่ายชายก่อนแต่ง ถามเยอะมากค่ะ =_=

เรื่องแต่งเรื่องใหญ่ค่ะ
แต่แต่งโดยไม่ได้รัก ก็สมควรต้องมีความรู้สึกดีๆบ้างนะคะ อาจไปกันได้แบบพี่เราค่ะ ^^