ผมมีเรื่องจะมาเล่าให้ฟังนะครับ เป็นเรื่องที่เกิดกับตัวเอง แต่เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นได้ประมาน 9-10ปีแล้วครับ ผมยังไม่เคยลืมเลย
เรื่องมีอยู่ว่า ตัวผมเองก็นอนหลับไปปรกตินี่แหละครับ พอคนเราหลับมักฝันไปเรื่อยครับ ในความฝันของผม ผมได้มาเจอผู้หญิงคนนึงครับ เราสองคนเหมือนรู้จักกันอย่างสนิทสนมครับ ก็นั่งคุยนั่งเล่นกันไปเรื่อยครับ พอผมตื่นเช้ามาผมก้อไม่คิดอะไรครับผ่านพ้นไปหนึ่งวัน แต่คืนที่สองนี่สิครับ เธอคนนั้นกลับมาในฝันของผมอีกแล้วครับ เธอคนนั้นคนในฝันชื่อแก้มครับ กลับมานั่งคุยนั่งเล่นกันเหมือนเดิมในที่เดิม พอผมตื่นผมก้อคิดในใจฝันเห็นคนเดิมอีกแล้ว คืนที่สามผมฝันซ้ำถึงเธอคนนี้อีกแล้วครับ(ความรู้สึกตอนนี้ผมขนลุกมากเลย) ผมตื่นขึ้นมาผมเริ่มคิดละ เธอคือใคร เราเคยรู้จักกันมาก่อนไหม คำตอบจากตัวผม ไม่รู้จักนะ เราไม่เคยเจอเธอมาก่อน ผมก็คิดสนุกๆนะ เจอกันสามวันละทำไมเราไม่ขอเบอร์เค้าละ เค้าคนนั้นก้อน่ารักดีนะ 555+ คืนที่สี่ครับ ถึงเวลานอนผมหลับก็เช่นเคยครับ เธอคนนั้นกลับมาอีกแล้ว แต่วันนี้มันมีอะไรที่พิเศษมากกว่าปรกติครับ(ผมขอเบอร์ของแก้มในฝัน) แล้วแก้มตอบว่าได้สิ หลังจากแก้มให้เบอร์ผม ผมสะดุ้งตื่นในทันที พร้อมเอาปากกาจดลงเศษกระดาษแล้วนอนต่อ แต่ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผมตื่นมาจด ก่อนผ่านไปอีกวันครับ คืนนี้ผมก็นอนแต่ไม่ฝันแล้วครับพักไปวันนึง แต่พอนอนผมก้อฝันถึงแก้มอีกแล้ว ผมฝันอยู่แบบนี้ประมาน 6 วันครับ แล้วก้อเงียบหายไป ผมก้อคุยกับเพื่อนนะว่ามันแปลกมาก ก้อพูดคุยเล่นกันว่าเนื้อคู่หรือเปล่า วันนึงผมนั่งกับเพื่อนอยู่ 2 คนครับ อยากออกไปเที่ยวมาก โทรหาคนโน้นก้อปิดเครื่อง คนนี้ก้อไม่ว่าง มีความคิดบางอย่างพุ่งมาในหัวผม วันนึงฝันแปลกๆวะ ว่าผู้หญิงคนนั้นให้เบอร์ไว้ ผมรีบวิ่งขึ้นไปบนห้องเปิดลิ้นชัก เจอเบอร์โทรศัพจริงๆ ผมกับเพื่อนไม่รอช้า กดไปตามเบอนั้น.... สายติด......มีคนรับ แต่เสียงเด็กมาก ผมพูดไปว่า ฮัลโหลขอสายแก้มหน่อยครับ เด็กน้อยคนนั้นบอกว่าเจ๊แก้มไม่อยู่คะ ผมหันมาทำหน้าตกใจกับเพื่อน แล้วพูดต่อไปว่า เจ๊แก้มของหนูไปไหนหรอจ๊ะ เด็กน้อยได้ตอบกลับมาว่า เจ๊แก้มของหนูเสียไปได้ประมาน 1 เดือนแล้วคะ ผมเลยแสดงความเสียใจกับเด็กน้อย แล้วปล่อยให้เป็นปมคาใจผมมาตลอดว่า มันเป็นแก้มคนนั้นคนในฝันของเรา หรือผมแค่บังเอิญโทรไปติดกับคนที่บ้านมีคนชื่อแก้มแล้วเสียชีวิตไปแล้ว มีใครเคยเจอแบบผมบ้างครับ เรื่องที่กล่าวมาเป็นความจริงทุกปรการณ์นะครับ ผมไม่ได้แต่งขึ้นมา สมัยวัยรุ่นผมเจอเรื่องนี้ค่อนข้างบ่อย เดวมีเวลาผมจะมาเล่าให้ฟังอีกนะครับ
ฝันซ้ำกัน6คืนแต่เธอคนนั้นตายไปแล้ว
เรื่องมีอยู่ว่า ตัวผมเองก็นอนหลับไปปรกตินี่แหละครับ พอคนเราหลับมักฝันไปเรื่อยครับ ในความฝันของผม ผมได้มาเจอผู้หญิงคนนึงครับ เราสองคนเหมือนรู้จักกันอย่างสนิทสนมครับ ก็นั่งคุยนั่งเล่นกันไปเรื่อยครับ พอผมตื่นเช้ามาผมก้อไม่คิดอะไรครับผ่านพ้นไปหนึ่งวัน แต่คืนที่สองนี่สิครับ เธอคนนั้นกลับมาในฝันของผมอีกแล้วครับ เธอคนนั้นคนในฝันชื่อแก้มครับ กลับมานั่งคุยนั่งเล่นกันเหมือนเดิมในที่เดิม พอผมตื่นผมก้อคิดในใจฝันเห็นคนเดิมอีกแล้ว คืนที่สามผมฝันซ้ำถึงเธอคนนี้อีกแล้วครับ(ความรู้สึกตอนนี้ผมขนลุกมากเลย) ผมตื่นขึ้นมาผมเริ่มคิดละ เธอคือใคร เราเคยรู้จักกันมาก่อนไหม คำตอบจากตัวผม ไม่รู้จักนะ เราไม่เคยเจอเธอมาก่อน ผมก็คิดสนุกๆนะ เจอกันสามวันละทำไมเราไม่ขอเบอร์เค้าละ เค้าคนนั้นก้อน่ารักดีนะ 555+ คืนที่สี่ครับ ถึงเวลานอนผมหลับก็เช่นเคยครับ เธอคนนั้นกลับมาอีกแล้ว แต่วันนี้มันมีอะไรที่พิเศษมากกว่าปรกติครับ(ผมขอเบอร์ของแก้มในฝัน) แล้วแก้มตอบว่าได้สิ หลังจากแก้มให้เบอร์ผม ผมสะดุ้งตื่นในทันที พร้อมเอาปากกาจดลงเศษกระดาษแล้วนอนต่อ แต่ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผมตื่นมาจด ก่อนผ่านไปอีกวันครับ คืนนี้ผมก็นอนแต่ไม่ฝันแล้วครับพักไปวันนึง แต่พอนอนผมก้อฝันถึงแก้มอีกแล้ว ผมฝันอยู่แบบนี้ประมาน 6 วันครับ แล้วก้อเงียบหายไป ผมก้อคุยกับเพื่อนนะว่ามันแปลกมาก ก้อพูดคุยเล่นกันว่าเนื้อคู่หรือเปล่า วันนึงผมนั่งกับเพื่อนอยู่ 2 คนครับ อยากออกไปเที่ยวมาก โทรหาคนโน้นก้อปิดเครื่อง คนนี้ก้อไม่ว่าง มีความคิดบางอย่างพุ่งมาในหัวผม วันนึงฝันแปลกๆวะ ว่าผู้หญิงคนนั้นให้เบอร์ไว้ ผมรีบวิ่งขึ้นไปบนห้องเปิดลิ้นชัก เจอเบอร์โทรศัพจริงๆ ผมกับเพื่อนไม่รอช้า กดไปตามเบอนั้น.... สายติด......มีคนรับ แต่เสียงเด็กมาก ผมพูดไปว่า ฮัลโหลขอสายแก้มหน่อยครับ เด็กน้อยคนนั้นบอกว่าเจ๊แก้มไม่อยู่คะ ผมหันมาทำหน้าตกใจกับเพื่อน แล้วพูดต่อไปว่า เจ๊แก้มของหนูไปไหนหรอจ๊ะ เด็กน้อยได้ตอบกลับมาว่า เจ๊แก้มของหนูเสียไปได้ประมาน 1 เดือนแล้วคะ ผมเลยแสดงความเสียใจกับเด็กน้อย แล้วปล่อยให้เป็นปมคาใจผมมาตลอดว่า มันเป็นแก้มคนนั้นคนในฝันของเรา หรือผมแค่บังเอิญโทรไปติดกับคนที่บ้านมีคนชื่อแก้มแล้วเสียชีวิตไปแล้ว มีใครเคยเจอแบบผมบ้างครับ เรื่องที่กล่าวมาเป็นความจริงทุกปรการณ์นะครับ ผมไม่ได้แต่งขึ้นมา สมัยวัยรุ่นผมเจอเรื่องนี้ค่อนข้างบ่อย เดวมีเวลาผมจะมาเล่าให้ฟังอีกนะครับ