สวัสดีค่ะ กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกของเรา ซึ่งไม่ไหวแล้วจิงๆเลยขอระบายสักหน่อย
เรื่องของเรามีอยู่ว่าเราได้เจอผู้ชายอยู่คนนึง ซึ่งเค้าก้เหมือนเป็นหัวหน้าเรา เนื่องจากเรารับงานพริตตี้ด้วย แล้วเราก้ได้เจอผู้ชายคนนี้ ซึ่งในตอนแรกเราก้ไม่ได้คิดอะไรกับเค้า เราแค่คิดว่าผู้ชายคนนี้มีเสน่ห์ดี เราไม่ได้คิดอะไรเกินเลยกับเค้าเลย เพราะเราเองตอนนั้นก้มีแฟนอยู่แล้ว เค้าเองก้เหงว่าเรามีแฟนแล้วก้ไม่ได้อะไร หลังจากนั้นก้ต่างคนต่างหายกันไป จนเรามาทำงานอีกครั้งแล้วเจอกัน หลังจากนั้นเรากับเค้าก้คุยกันมาตลอด และเราก้โอเครรู้สึกดีกับเค้านะ เพราะเค้าเป็นผู้ใหญ่กว่าด้วย แต่ในใจเราก้ยังคิดอะไรกับเค้าไม่ได้เพราะเราเองก้มีแฟนอยุแล้ว แล้วเค้าก้รู้ว่าเรามีแฟนอยู่ เค้าก้ดีนะให้เกียรติเราคือไม่ค่อยคุยกับเราแบบชู้สาวมาก ขอท้าวความเรื่องแฟนก่อนและกันเรากับแฟนมันเหมือนไม่ใช่แฟนกันเลย เค้าไม่มีเวลาให้ คุยก้ไม่ได้คุย เจอก้ไม่ได้เจอแต่เมื่อไหร่ที่เค้ามาก้จะมาในสภาพเมามาแล้วมาทีก้ตี4 ซึ่งตอนเช้าเราทำงานเท่ากับเรามีเวลาอยู่กับเค้าแค่ไม่กี่ชั่วโมงเอง พอบ่ายๆเค้าตื่นก้กลับแล้วเรากลับมาก้ไม่เจอเค้าแล้วซึ่งเค้าเป็นแบบนี้มาตลอดตั้งแต่ที่เราคบกับเค้ามา 3 4ปี แต่เราก้ทนนะไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน แล้วพอเราเจอพี่คนนี้เค้าคุยกับเราแต่ก้ไม่ใช่ว่าบ่อยนะแต่มันทำให้เรารุสึกว่าคนนี้เค้าเป็นคัยอ่ะเค้ายังคุยกับเรามากกว่าแฟนเราอีก จนวันนึงเราเริ่มรุสึกไม่ไหวแล้วเลยเลิกกับแฟน แต่เราไม่ได้บอกกับแฟนนะว่าเราขอเลิก แล้วเราก้คิดว่าเราอยากเริ่มต้นใหม่กับคัยสักคนที่เค้าดูแลเราได้ ส่วนพี่เค้าก้เคยเล่าเรื่องแฟนเค้าให้เราฟังว่าเลิกกันแล้ว แล้วคือจะแต่งงานกันแล้วด้วยแต่ผู้ญิ๋งบอกเลิกเค้าก่อน ก้เลยจบกันไป ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย เราก้ปลอบใจเค้านะ ต่อให้เรื่องมันนานแล้วก้ตาม
จนพี่เค้ารู้เรื่องว่าเราเลิกกับแฟนแล้ว เค้าก้เหมือนขอเราเปงแฟนทันทึ เราก้งงเหมือนกันนะว่ามันเร็วไปไหมเค้ายังไม่รุจักนิสัยเค้า เค้าก้ยังไม่รุจักนิสัยเรา แต่ก้ไม่คิดอะไร เค้าก้เรียกเราว่าที่รักตลอด ทีนี้แหละเห้ยชั้นไม่เคยมีคัยมาเรียกชั้นแบบนี้เลย ยิ้มใหญ่เลย เราก้โอเครคบก้คบก้คุยกัน พอเราไปไหนแล้วไม่บอกเค้าๆก้จะโกดที่ไม่บอก เราก้ไม่คิดว่าเค้าจะโกด เพราะเราคิดว่าเค้าคงไม่สนใจอะไรเราขนาดนั้นไหม เราก้พูดกับเค้านะ เค้าก้บอกว่า "ทำไมจะไม่สนใจ แค่บอกให้รู้แค่นี้มันลำบากมากหรอ" เราก้ขอโทดไป แล้วเวลาเราไปไหนทำอะไรก้บอกเค้าตลอด เรากับเค้าก้คบกันมาสักพักแต่เค้าก้ไม่เคยได้ขึ้นห้องเราเลย จนวันที่ความบรรลัยมาเยือนก้มาถึง ไปเที่ยวกันเค้าก้นั่งกินเหล้ากับเพิ่ล แต่เราไม่ได้กิน ก้นั่งคุยกัน กินจนเค้าเมามากกก จนเค้ารุตัวแล้วว่าไม่ไหวถ้ากินอีกคงขับรถไม่ได้แน่ๆ เค้าต้องขับรถกลับเพราะไม่งั้นเรากลับไม่ได้แน่มันลำบากมาก ซึ่งเราขับรถเกียร์ธรรมดาไม่เป็น แต่เค้าก้ขับมาส่งเราที่คอนโดได้อย่างปลอดภัย แต่สภาพเค้าที่เราเหงคือเค้าไม่ไหวถ้าขับไปอีกโดนด่านแน่ๆ แต่จะให้เค้าขึ้นห้องก้ไม่ได้ จนเค้าบอกไม่เปงไรเดี๋ยวนอนในรถก่อนค่อยกลับ ด้วยความที่เปงคนขี้สงสารและรุสึกผิดก้เลยให้เค้าขึ้นห้องไป หลังจากนั้นก้คงไม่ต้องพูด เปงอย่างที่เราเองก้กัวไว้จิงๆ เราก้โอเครช่างมันเรื่องมันเกิดขึ้นมาแล้วแล้วเป็นแฟนกันนี่หว่า เรากับเค้าก้คุยกันปกติ
หลังจากนั้นไม่นานความจิงเริ่มปรากฏ เราไม่รู้ว่าอะไรดลจิตดลใจเราเข้าไปดูเฟสของผู้ญิ๋งคนนึง ซึ่งผู้ญิ๋งคนนี้เราเคยสงสัยว่าเปงแฟนกับพี่เค้าแต่เราถามพี่เค้าๆก้บอกคนไหนไม่มี เราก้ไม่อยากทะเลาะก้เลยจบไป เพราะตอนนั้นเราเข้าไปดูแต่ก้ไม่มีอะไรผิดสังเกตุ แต่มาเที่ยวนี้คือเหงหมดทุกอย่างเลย ทั้งๆที่ตอนแรกเราไม่เคยเหงโพสพวกนี้ เราก้ดูสถานที่เช็คอินแต่ละที่เหมือนกับพี่เค้าหมดทุกอย่าง พี่เค้าไม่ได้เช็คอินนะคะแต่เค้าบอกเราว่าเค้าอยุนี่ แล้วพอเราเข้าไปดูคอมเม้นทำเอาเราตัวชา ใจสั่นไปหมด คือเพิ่ลผู้ญิ๋งทักว่า "ว่าที่เจ้าสาว" คือไรรรรรรร เราคิดอยู่ในหัวตลอดว่ามันคืออะไร มันคงไม่ใช่หรอก พอดูไปเรื่อยๆเหมือนน้องพี่เค้ามาพูดถึงพี่เค้าแล้วเราผู้ญิ๋งคนนี้ว่า "ว่าที่พี่สะใภ้" แล้วก้มีรูปห้องของพี่เค้า เราไม่เคยไปบ้านเค้าแต่พี่เค้าเคยส่งให้เราดู คือเราทำตัวไม่ถูกเลย น้ำตาไหลออกมาแบบหยุดไม่อยู่ จะถามเค้าก้ไม่ได้ ไม่อยากคุยผ่านโทรศัพท์ เราอยากคุยต่อหน้าเลย เรารู้สึกแย่มากตอนนี้นี่เราทำอะไรลงไป เราไปยุ่งกับคนที่เค้าจะแต่งงาน? เรารู้สึกว่าเราเลวมากตอนนี้ ทำไมเค้าถึงทำกับเราได้ขนาดนี้ เราไปทำอะไรให้เค้าหรอ นี่หรอแฟนที่บอกว่าเลิกกันไปแล้ว เราไม่รุจะต้องทำยังไงต่อไปเลย หรือนี่มันเป็นเวรกำของเราที่เราทำกับแฟนเรา จากวันที่เรารู้พี่เค้าก้ยังไม่รุว่าเรารู้เรื่องนี้แล้ว ความบัดซบของเราก้มีเท่านี้แหละค่ะ ถ้ามีอะไรคืบหน้าแล้วเราจะมาบอกนะคะ
การหลอกลวงที่เจ็บปวด
เรื่องของเรามีอยู่ว่าเราได้เจอผู้ชายอยู่คนนึง ซึ่งเค้าก้เหมือนเป็นหัวหน้าเรา เนื่องจากเรารับงานพริตตี้ด้วย แล้วเราก้ได้เจอผู้ชายคนนี้ ซึ่งในตอนแรกเราก้ไม่ได้คิดอะไรกับเค้า เราแค่คิดว่าผู้ชายคนนี้มีเสน่ห์ดี เราไม่ได้คิดอะไรเกินเลยกับเค้าเลย เพราะเราเองตอนนั้นก้มีแฟนอยู่แล้ว เค้าเองก้เหงว่าเรามีแฟนแล้วก้ไม่ได้อะไร หลังจากนั้นก้ต่างคนต่างหายกันไป จนเรามาทำงานอีกครั้งแล้วเจอกัน หลังจากนั้นเรากับเค้าก้คุยกันมาตลอด และเราก้โอเครรู้สึกดีกับเค้านะ เพราะเค้าเป็นผู้ใหญ่กว่าด้วย แต่ในใจเราก้ยังคิดอะไรกับเค้าไม่ได้เพราะเราเองก้มีแฟนอยุแล้ว แล้วเค้าก้รู้ว่าเรามีแฟนอยู่ เค้าก้ดีนะให้เกียรติเราคือไม่ค่อยคุยกับเราแบบชู้สาวมาก ขอท้าวความเรื่องแฟนก่อนและกันเรากับแฟนมันเหมือนไม่ใช่แฟนกันเลย เค้าไม่มีเวลาให้ คุยก้ไม่ได้คุย เจอก้ไม่ได้เจอแต่เมื่อไหร่ที่เค้ามาก้จะมาในสภาพเมามาแล้วมาทีก้ตี4 ซึ่งตอนเช้าเราทำงานเท่ากับเรามีเวลาอยู่กับเค้าแค่ไม่กี่ชั่วโมงเอง พอบ่ายๆเค้าตื่นก้กลับแล้วเรากลับมาก้ไม่เจอเค้าแล้วซึ่งเค้าเป็นแบบนี้มาตลอดตั้งแต่ที่เราคบกับเค้ามา 3 4ปี แต่เราก้ทนนะไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน แล้วพอเราเจอพี่คนนี้เค้าคุยกับเราแต่ก้ไม่ใช่ว่าบ่อยนะแต่มันทำให้เรารุสึกว่าคนนี้เค้าเป็นคัยอ่ะเค้ายังคุยกับเรามากกว่าแฟนเราอีก จนวันนึงเราเริ่มรุสึกไม่ไหวแล้วเลยเลิกกับแฟน แต่เราไม่ได้บอกกับแฟนนะว่าเราขอเลิก แล้วเราก้คิดว่าเราอยากเริ่มต้นใหม่กับคัยสักคนที่เค้าดูแลเราได้ ส่วนพี่เค้าก้เคยเล่าเรื่องแฟนเค้าให้เราฟังว่าเลิกกันแล้ว แล้วคือจะแต่งงานกันแล้วด้วยแต่ผู้ญิ๋งบอกเลิกเค้าก่อน ก้เลยจบกันไป ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย เราก้ปลอบใจเค้านะ ต่อให้เรื่องมันนานแล้วก้ตาม
จนพี่เค้ารู้เรื่องว่าเราเลิกกับแฟนแล้ว เค้าก้เหมือนขอเราเปงแฟนทันทึ เราก้งงเหมือนกันนะว่ามันเร็วไปไหมเค้ายังไม่รุจักนิสัยเค้า เค้าก้ยังไม่รุจักนิสัยเรา แต่ก้ไม่คิดอะไร เค้าก้เรียกเราว่าที่รักตลอด ทีนี้แหละเห้ยชั้นไม่เคยมีคัยมาเรียกชั้นแบบนี้เลย ยิ้มใหญ่เลย เราก้โอเครคบก้คบก้คุยกัน พอเราไปไหนแล้วไม่บอกเค้าๆก้จะโกดที่ไม่บอก เราก้ไม่คิดว่าเค้าจะโกด เพราะเราคิดว่าเค้าคงไม่สนใจอะไรเราขนาดนั้นไหม เราก้พูดกับเค้านะ เค้าก้บอกว่า "ทำไมจะไม่สนใจ แค่บอกให้รู้แค่นี้มันลำบากมากหรอ" เราก้ขอโทดไป แล้วเวลาเราไปไหนทำอะไรก้บอกเค้าตลอด เรากับเค้าก้คบกันมาสักพักแต่เค้าก้ไม่เคยได้ขึ้นห้องเราเลย จนวันที่ความบรรลัยมาเยือนก้มาถึง ไปเที่ยวกันเค้าก้นั่งกินเหล้ากับเพิ่ล แต่เราไม่ได้กิน ก้นั่งคุยกัน กินจนเค้าเมามากกก จนเค้ารุตัวแล้วว่าไม่ไหวถ้ากินอีกคงขับรถไม่ได้แน่ๆ เค้าต้องขับรถกลับเพราะไม่งั้นเรากลับไม่ได้แน่มันลำบากมาก ซึ่งเราขับรถเกียร์ธรรมดาไม่เป็น แต่เค้าก้ขับมาส่งเราที่คอนโดได้อย่างปลอดภัย แต่สภาพเค้าที่เราเหงคือเค้าไม่ไหวถ้าขับไปอีกโดนด่านแน่ๆ แต่จะให้เค้าขึ้นห้องก้ไม่ได้ จนเค้าบอกไม่เปงไรเดี๋ยวนอนในรถก่อนค่อยกลับ ด้วยความที่เปงคนขี้สงสารและรุสึกผิดก้เลยให้เค้าขึ้นห้องไป หลังจากนั้นก้คงไม่ต้องพูด เปงอย่างที่เราเองก้กัวไว้จิงๆ เราก้โอเครช่างมันเรื่องมันเกิดขึ้นมาแล้วแล้วเป็นแฟนกันนี่หว่า เรากับเค้าก้คุยกันปกติ
หลังจากนั้นไม่นานความจิงเริ่มปรากฏ เราไม่รู้ว่าอะไรดลจิตดลใจเราเข้าไปดูเฟสของผู้ญิ๋งคนนึง ซึ่งผู้ญิ๋งคนนี้เราเคยสงสัยว่าเปงแฟนกับพี่เค้าแต่เราถามพี่เค้าๆก้บอกคนไหนไม่มี เราก้ไม่อยากทะเลาะก้เลยจบไป เพราะตอนนั้นเราเข้าไปดูแต่ก้ไม่มีอะไรผิดสังเกตุ แต่มาเที่ยวนี้คือเหงหมดทุกอย่างเลย ทั้งๆที่ตอนแรกเราไม่เคยเหงโพสพวกนี้ เราก้ดูสถานที่เช็คอินแต่ละที่เหมือนกับพี่เค้าหมดทุกอย่าง พี่เค้าไม่ได้เช็คอินนะคะแต่เค้าบอกเราว่าเค้าอยุนี่ แล้วพอเราเข้าไปดูคอมเม้นทำเอาเราตัวชา ใจสั่นไปหมด คือเพิ่ลผู้ญิ๋งทักว่า "ว่าที่เจ้าสาว" คือไรรรรรรร เราคิดอยู่ในหัวตลอดว่ามันคืออะไร มันคงไม่ใช่หรอก พอดูไปเรื่อยๆเหมือนน้องพี่เค้ามาพูดถึงพี่เค้าแล้วเราผู้ญิ๋งคนนี้ว่า "ว่าที่พี่สะใภ้" แล้วก้มีรูปห้องของพี่เค้า เราไม่เคยไปบ้านเค้าแต่พี่เค้าเคยส่งให้เราดู คือเราทำตัวไม่ถูกเลย น้ำตาไหลออกมาแบบหยุดไม่อยู่ จะถามเค้าก้ไม่ได้ ไม่อยากคุยผ่านโทรศัพท์ เราอยากคุยต่อหน้าเลย เรารู้สึกแย่มากตอนนี้นี่เราทำอะไรลงไป เราไปยุ่งกับคนที่เค้าจะแต่งงาน? เรารู้สึกว่าเราเลวมากตอนนี้ ทำไมเค้าถึงทำกับเราได้ขนาดนี้ เราไปทำอะไรให้เค้าหรอ นี่หรอแฟนที่บอกว่าเลิกกันไปแล้ว เราไม่รุจะต้องทำยังไงต่อไปเลย หรือนี่มันเป็นเวรกำของเราที่เราทำกับแฟนเรา จากวันที่เรารู้พี่เค้าก้ยังไม่รุว่าเรารู้เรื่องนี้แล้ว ความบัดซบของเราก้มีเท่านี้แหละค่ะ ถ้ามีอะไรคืบหน้าแล้วเราจะมาบอกนะคะ