ช่วงนี้ผมมักได้ยินคำว่า การใช้ชีวิตแบบ Slow life บ่อยๆ ... การใช้ชีวิตแบบ Slow life ถ้าให้ผมเดาก็น่าจะหมายถึง ใช้ชีวิตอย่างเนิบช้า ค่อยๆเสพสุขกับชีวิตโดยที่ไม่มีเวลามาเป็นตัวเร่งเร้า ... ชีวิตลักษณะนี้น่าจะเป็นเป้าหมายของใครหลายๆคน ... วันนี้ผมขอเล่าสู่กันฟังถึงมุมมองที่ผมและครอบครัวผมมีต่อประเด็นนี้ ...
(ผมมองว่าเรื่องราวนี้ไม่มีถูกไม่มีผิดครับ และนี่เป็นเพียง “อีกหนึ่งมุมมอง” ที่มีต่อเรื่องนี้เท่านั้นนะครับ)
ปีนี้ผมอายุอานามก็ไม่มากไม่น้อยอยู่ที่ 30 ปีบริบูรณ์ ... ผมเกิดมาจากครอบครัวข้าราชการ แต่ก่อนแม่ผมเป็นพยาบาล พ่อเป็นผมตำรวจชั้นประทวน ปัจจุบันพวกท่านเกษียณแล้ว ... ผมอยู่บ้านพักข้าราชการของพ่อมาตั้งแต่เกิดจนเรียนจบมหาวิทยาลัยค่อยย้ายออก ... หลายปีที่ผ่านมาผมใช้ชีวิตแบบ Super very fast life ทุ่มเทกับการทำงานและการลงทุนอย่างเต็มที่ จนปัจจุบันผมมีธุรกิจหลายอย่าง มีร้านเครื่องเขียน มีบ้านเช่าหลายหลัง รวมถึงการสร้างบ้านขาย (ขออนุญาตไม่ขยายความนะครับ เล่าบ่อยเกรงว่าเพื่อนๆจะเบื่อเอา แต่ถ้าสนใจเรื่องราวสามารถคลิ๊กที่อมยิ้มได้เลยนะครับ) ... ภายในสองปีนับจากนี้ ผมจะมีเงินสดก้อนใหญ่เข้ามาจากการขายบ้านที่ผมกำลังทำอยู่ทั้งหมด (ปีนี้ผมมีกำหนดสร้างทาวน์เฮ้าส์ 12 หลังสร้างขายไปแล้ว 6 กำลังสร้างต่ออีก 6 หลัง ... ปีหน้าตามแผนจะสร้างบ้านเดี่ยวอีก 8 หลัง) แล้วผมจะนำเงินสดทั้งหมดที่ได้ไปสร้างอพาร์ทเม้นท์ขนาด 40 ห้อง และ อพาร์ทเม้นท์หลังนี้คือจุดเริ่มต้นของเรื่องราว
เย็นๆวันหนึ่งของเมื่อสองเดือนก่อน ... ผมนั่งอยู่หน้าบ้านกับแม่สองคน
แม่ : แม่ว่าณัฐอย่างพึ่งสร้างอพาร์ทเม้นท์เลยลูก (แม่พูดลอยๆขึ้นมา)
ผม : ทำไมล่ะครับ?
แม่ : สร้างอพาร์ทเม้นท์มันใช้เงินสูงนะ เราเองก็มีไม่พอ
ผม : ไม่เป็นไรครับสบายมากยังพอได้อยู่ ไปกู้ธนาคารนิดหน่อย หักลบเงินจ่ายหนี้แล้วก็ยังเหลือเดือนละหลายหมื่นจ่ายไปโปะไปเดี๋ยวไม่กี่ปีก็หมด
แม่ : แล้วถ้าสร้างแล้ว ณัฐจะมีเงินทุนไปสร้างบ้านขายต่อหรือ?
ผม : น่าจะไม่มีครับ .... แต่เดี๋ยวผมปรับแผนเอา คงเลิกสร้างขาย ค่อยๆเก็บๆเงินแล้วไปซื้อบ้านปล่อยเช่าแทน มีเมื่อไหร่ก็ทำเมื่อนั้น สบายๆ ตื่นสายๆ นั่งอ่านหนังสือชิวๆ เฝ้าอพาร์ทเม้นท์ ผมก็ว่าท่าทางจะสบายดีนะครับ (แล้วผมก็หัวเราะ)
แม่ : (แม่ถอนใจยาว) . . . เราอยากทำอพาร์ทเม้นท์จริงหรือเปล่า? ... อีกอย่างเราอายุยังน้อยยังทำอะไรได้อีกเยอะ แม่ว่ามานั่งรอ กว่าจะเก็บเงินก้อนได้ใหม่ไฟในการทำงานไม่หมดก่อนหรือ?
ผม : . . . . . . . . . .
แม่ : แม่รู้ว่าเรื่องที่เราจะสร้างอพาร์ทเม้นท์นี่เราจะสร้างก็เพราะเป็นความฝันของแม่ ... มันก็ใช่ว่ามันเป็นสิ่งที่แม่ชอบ มันเป็นสิ่งที่แม่บอกว่าแม่อยากมี (แม่ก็นิ่งเงียบไปพักหนึ่ง แล้วก็ว่าต่อ) ...แม่เอาเรื่องนี้ไปปรึกษากับพ่อแล้ว พ่อบอกแม่ว่าจะเอาความฝันของเราไปเป็นภาระของลูกทำไม ถึงเขาจะพอมีเงินก็จริง แต่ก็ไม่พอสร้างทั้งหมดต้องกู้หนี้ยืมสินมาอีก กว่าจะใช้เขาหมดก็อีกหลายปี
ผม : สบายมากครับ . . . (ผมยังไม่ทันพูดต่อ แม่ผมก็ตัดบท)
แม่ : แม่ไม่อยากให้เราสร้างอพาร์ทเม้นท์ตอนนี้ วันหน้ามีโอกาสหน้ามีค่อยสร้างก็ได้ ... เราอายุยังน้อย แม่ว่าคนวัยนี้ยังเป็นวัยที่ต้องทำงาน ยังมีไฟ ยังมีแรง ยังมีฝัน ... ในเมื่อกิจการสร้างบ้านขายของเราก็ไปได้ดี เราเอาไปทำทุนต่อเถอะ เอาไปสร้างกิจการ เอาไปสร้างฝันของตัวเอง!!!
ผม : . . . . . . . . .
ผมเองก็สองจิตสองใจกับเรื่องนี้ ... ผมยอมรับว่าเรื่องการสร้างอพาร์ทเม้นท์นี้มีผลมาจากความฝันของแม่ก็จริงแต่อีกนัยหนึ่งผมก็อยากจะใช้ชีวิตช้าๆ ชิวๆ และ สบายอารมณ์บ้าง ...ในขณะที่ผมตัดสินใจแล้วสร้างเพื่อหวังจะใช้ชีวิตแบบ Slow life ... แม่ก็ได้แนะนำเพื่อเตือนสติ ในสิ่งที่ท่านคิดแก่ผม ...
ผมเชื่อคำท่านนะ ... ผมว่าจริงของท่าน ผมอายุยังน้อย ยังทำงานหนักได้อีกนานยังไปได้อีกไกลถ้าใจถึงพอ ... ผมเก็บโครงการอพาร์ทเม้นท์ของแม่ทดไว้ในใจก่อนชั่วคราว ตอนนี้ผมเอาเงินทุนก้อนนั้นไปวางแผนสร้างขายต่อในอนาคต ตอนนี้ผมเริ่มเสนอซื้อที่ดินเพิ่มเพื่อพัฒนาโครงการอื่นๆต่อ วางแผนขยับขยายกิจการเพิ่มเริ่มชีวิตแบบเร่งรีบอีกครั้ง ...
ถ้าถามว่าทำไปทำไมทั้งที่รู้ว่ามันเหนื่อย? เพื่อลูก? เพื่อครอบครัว? เพืออนาคต? ... แน่นอนนั่นก็ส่วนหนึ่ง แต่ประเด็นสำคัญ คือ ความท้าทายในชีวิต ... ผมก็แค่อยากรู้ว่าและอยากตอบคำถามที่ว่า
คนชีวิตธรรมดาคนหนึ่งอย่างผมมันจะไปไกลได้ถึงขนาดไหน?!? ถ้าจะตอบคำถามนี้ ผมมองว่าชีวิตแบบ Slow life คงไม่ตอบโจทย์ ... ผมคงต้องเลือกเส้นทาง Super very fast life มากกว่า!!!
ผมคิดว่าผมยังไหวนะกับชีวิตเร็วๆแบบนี้ และ แม่ผมเองก็เชื่ออย่างนั้น ่
…[^_^]…
ปล.
- ผมมองว่าเรื่องราวนี้ไม่มีถูกไม่มีผิดครับ และนี่เป็นเพียง
“อีกหนึ่งมุมมอง” ที่มีต่อเรื่องนี้เท่านั้นนะครับ
- รูปบ้านทาวน์เฮ้าส์เฟสใหม่ที่กำลังสร้างครับ ... เริ่มงานรากฐานแล้ว ... วันหน้าฟ้าใสจะมาเล่าต่อครับว่ากิจการเป็นอย่างไร หรืออาจจะเล่าเรื่องการพัฒนาโครงการขนาดเล็กจิ๋วแบบละเอียดยิบๆสักบท เผื่อเพื่อนๆสนใจธุรกิจแนวนี้ …[^_^]...
ติดตามเรื่องราวงานเขียนของผมได้ในนี้นะครับ ...
https://www.facebook.com/pages/Creativeshootercom/100166970161242?fref=ts
แม่บอกผมว่า ... อายุยังน้อยอย่าพึ่ง ใช้ชีวิตแบบ Slow life เลยลูก!!!
ปีนี้ผมอายุอานามก็ไม่มากไม่น้อยอยู่ที่ 30 ปีบริบูรณ์ ... ผมเกิดมาจากครอบครัวข้าราชการ แต่ก่อนแม่ผมเป็นพยาบาล พ่อเป็นผมตำรวจชั้นประทวน ปัจจุบันพวกท่านเกษียณแล้ว ... ผมอยู่บ้านพักข้าราชการของพ่อมาตั้งแต่เกิดจนเรียนจบมหาวิทยาลัยค่อยย้ายออก ... หลายปีที่ผ่านมาผมใช้ชีวิตแบบ Super very fast life ทุ่มเทกับการทำงานและการลงทุนอย่างเต็มที่ จนปัจจุบันผมมีธุรกิจหลายอย่าง มีร้านเครื่องเขียน มีบ้านเช่าหลายหลัง รวมถึงการสร้างบ้านขาย (ขออนุญาตไม่ขยายความนะครับ เล่าบ่อยเกรงว่าเพื่อนๆจะเบื่อเอา แต่ถ้าสนใจเรื่องราวสามารถคลิ๊กที่อมยิ้มได้เลยนะครับ) ... ภายในสองปีนับจากนี้ ผมจะมีเงินสดก้อนใหญ่เข้ามาจากการขายบ้านที่ผมกำลังทำอยู่ทั้งหมด (ปีนี้ผมมีกำหนดสร้างทาวน์เฮ้าส์ 12 หลังสร้างขายไปแล้ว 6 กำลังสร้างต่ออีก 6 หลัง ... ปีหน้าตามแผนจะสร้างบ้านเดี่ยวอีก 8 หลัง) แล้วผมจะนำเงินสดทั้งหมดที่ได้ไปสร้างอพาร์ทเม้นท์ขนาด 40 ห้อง และ อพาร์ทเม้นท์หลังนี้คือจุดเริ่มต้นของเรื่องราว
เย็นๆวันหนึ่งของเมื่อสองเดือนก่อน ... ผมนั่งอยู่หน้าบ้านกับแม่สองคน
แม่ : แม่ว่าณัฐอย่างพึ่งสร้างอพาร์ทเม้นท์เลยลูก (แม่พูดลอยๆขึ้นมา)
ผม : ทำไมล่ะครับ?
แม่ : สร้างอพาร์ทเม้นท์มันใช้เงินสูงนะ เราเองก็มีไม่พอ
ผม : ไม่เป็นไรครับสบายมากยังพอได้อยู่ ไปกู้ธนาคารนิดหน่อย หักลบเงินจ่ายหนี้แล้วก็ยังเหลือเดือนละหลายหมื่นจ่ายไปโปะไปเดี๋ยวไม่กี่ปีก็หมด
แม่ : แล้วถ้าสร้างแล้ว ณัฐจะมีเงินทุนไปสร้างบ้านขายต่อหรือ?
ผม : น่าจะไม่มีครับ .... แต่เดี๋ยวผมปรับแผนเอา คงเลิกสร้างขาย ค่อยๆเก็บๆเงินแล้วไปซื้อบ้านปล่อยเช่าแทน มีเมื่อไหร่ก็ทำเมื่อนั้น สบายๆ ตื่นสายๆ นั่งอ่านหนังสือชิวๆ เฝ้าอพาร์ทเม้นท์ ผมก็ว่าท่าทางจะสบายดีนะครับ (แล้วผมก็หัวเราะ)
แม่ : (แม่ถอนใจยาว) . . . เราอยากทำอพาร์ทเม้นท์จริงหรือเปล่า? ... อีกอย่างเราอายุยังน้อยยังทำอะไรได้อีกเยอะ แม่ว่ามานั่งรอ กว่าจะเก็บเงินก้อนได้ใหม่ไฟในการทำงานไม่หมดก่อนหรือ?
ผม : . . . . . . . . . .
แม่ : แม่รู้ว่าเรื่องที่เราจะสร้างอพาร์ทเม้นท์นี่เราจะสร้างก็เพราะเป็นความฝันของแม่ ... มันก็ใช่ว่ามันเป็นสิ่งที่แม่ชอบ มันเป็นสิ่งที่แม่บอกว่าแม่อยากมี (แม่ก็นิ่งเงียบไปพักหนึ่ง แล้วก็ว่าต่อ) ...แม่เอาเรื่องนี้ไปปรึกษากับพ่อแล้ว พ่อบอกแม่ว่าจะเอาความฝันของเราไปเป็นภาระของลูกทำไม ถึงเขาจะพอมีเงินก็จริง แต่ก็ไม่พอสร้างทั้งหมดต้องกู้หนี้ยืมสินมาอีก กว่าจะใช้เขาหมดก็อีกหลายปี
ผม : สบายมากครับ . . . (ผมยังไม่ทันพูดต่อ แม่ผมก็ตัดบท)
แม่ : แม่ไม่อยากให้เราสร้างอพาร์ทเม้นท์ตอนนี้ วันหน้ามีโอกาสหน้ามีค่อยสร้างก็ได้ ... เราอายุยังน้อย แม่ว่าคนวัยนี้ยังเป็นวัยที่ต้องทำงาน ยังมีไฟ ยังมีแรง ยังมีฝัน ... ในเมื่อกิจการสร้างบ้านขายของเราก็ไปได้ดี เราเอาไปทำทุนต่อเถอะ เอาไปสร้างกิจการ เอาไปสร้างฝันของตัวเอง!!!
ผม : . . . . . . . . .
ผมเองก็สองจิตสองใจกับเรื่องนี้ ... ผมยอมรับว่าเรื่องการสร้างอพาร์ทเม้นท์นี้มีผลมาจากความฝันของแม่ก็จริงแต่อีกนัยหนึ่งผมก็อยากจะใช้ชีวิตช้าๆ ชิวๆ และ สบายอารมณ์บ้าง ...ในขณะที่ผมตัดสินใจแล้วสร้างเพื่อหวังจะใช้ชีวิตแบบ Slow life ... แม่ก็ได้แนะนำเพื่อเตือนสติ ในสิ่งที่ท่านคิดแก่ผม ...
ผมเชื่อคำท่านนะ ... ผมว่าจริงของท่าน ผมอายุยังน้อย ยังทำงานหนักได้อีกนานยังไปได้อีกไกลถ้าใจถึงพอ ... ผมเก็บโครงการอพาร์ทเม้นท์ของแม่ทดไว้ในใจก่อนชั่วคราว ตอนนี้ผมเอาเงินทุนก้อนนั้นไปวางแผนสร้างขายต่อในอนาคต ตอนนี้ผมเริ่มเสนอซื้อที่ดินเพิ่มเพื่อพัฒนาโครงการอื่นๆต่อ วางแผนขยับขยายกิจการเพิ่มเริ่มชีวิตแบบเร่งรีบอีกครั้ง ... ถ้าถามว่าทำไปทำไมทั้งที่รู้ว่ามันเหนื่อย? เพื่อลูก? เพื่อครอบครัว? เพืออนาคต? ... แน่นอนนั่นก็ส่วนหนึ่ง แต่ประเด็นสำคัญ คือ ความท้าทายในชีวิต ... ผมก็แค่อยากรู้ว่าและอยากตอบคำถามที่ว่า คนชีวิตธรรมดาคนหนึ่งอย่างผมมันจะไปไกลได้ถึงขนาดไหน?!? ถ้าจะตอบคำถามนี้ ผมมองว่าชีวิตแบบ Slow life คงไม่ตอบโจทย์ ... ผมคงต้องเลือกเส้นทาง Super very fast life มากกว่า!!!
ผมคิดว่าผมยังไหวนะกับชีวิตเร็วๆแบบนี้ และ แม่ผมเองก็เชื่ออย่างนั้น ่
…[^_^]…
ปล.
- ผมมองว่าเรื่องราวนี้ไม่มีถูกไม่มีผิดครับ และนี่เป็นเพียง “อีกหนึ่งมุมมอง” ที่มีต่อเรื่องนี้เท่านั้นนะครับ
- รูปบ้านทาวน์เฮ้าส์เฟสใหม่ที่กำลังสร้างครับ ... เริ่มงานรากฐานแล้ว ... วันหน้าฟ้าใสจะมาเล่าต่อครับว่ากิจการเป็นอย่างไร หรืออาจจะเล่าเรื่องการพัฒนาโครงการขนาดเล็กจิ๋วแบบละเอียดยิบๆสักบท เผื่อเพื่อนๆสนใจธุรกิจแนวนี้ …[^_^]...
ติดตามเรื่องราวงานเขียนของผมได้ในนี้นะครับ ...
https://www.facebook.com/pages/Creativeshootercom/100166970161242?fref=ts