จากเด็กผญ.อายุ18เปิดร้านขายอะไหล่ยนต์เพียงคนเดียว ตอนนี้19ปีแล้วค่ะ อยากให้คนที่กำลังท้อได้อ่านค่ะ

http://pantip.com/topic/32524698
สืบเนื่องมาจากกระทู้นี้ปีที่แล้วค่ะ ร้องไห้เกือบทุกวัน
(อ่านกระทู้เก่าก่อนตัดสินใจจะไม่เชื่อนะคะ)

ตอนนี้ร้านก็โอเคขึ้นกว่าเดิมค่ะ เริ่มรับกับลูกค้าได้หลายแบบ
หนูก็กำลังจะไปเรียนต่อปริญญาตรีแล้วค่ะ หนูจ้างลูกพี่ลูกน้องให้ไปเฝ้าแทน
ถ้ามีเวลาว่างก็ต้องเดินทาง กทม. - น่าน(อ.เวียงสา) ทุกอาทิตย์หรือทุกเดือนเลยก็ว่าได้ค่ะ
ถามว่าเหนื่อยมั้ยท้อมั้ย ไม่ท้อค่ะ แค่เห็นหน้าพ่อหน้าแม่ก็มีกำลังใจสู้เสมอ
ตอนนี้ท่านก็แก่มากแล้วค่ะ หนี้สินที่ท่านผ่อนก็ยังไม่หมด หนูเป็นน้องเล็กสุด ส่วนพี่ชายก็ยังเรียนอยู่ปี 3
หนูบริหารร้านคนเดียว ยอมดรอปเรียนเพื่อช่วยครอบครัวค่ะ
เรื่องอะไหล่ยนต์เป็นเรื่องของผช. มันยากมากสำหรับเด็กอย่างหนูจริงๆค่ะ
มันอาจลำบาก ล้มบ้าง เจ็บบ้าง บางทีแอบน้อยใจทำไมเราต้องเจออะไรแบบนี้
ระยะเวลาที่ขายของมาก็ประมาณ 2-3 ปีแล้วค่ะ เปิดแรกๆแทบจะขายไม่ได้เลย
บางว้นได้มา 50 บาท ยอมไม่กินข้าวเพื่ออดออมสั่งสต๊อกใหม่เข้ามา เพราะไม่อยากรบกวนคุณพ่อคุณแม่ค่ะ
บางวันก็แทบจะขายไม่ได้เลยค่ะ บางวันดีหน่อยได้มาร้อยนึง ก็ได้กินข้าวอร่อยๆมื้อ30ค่ะ ^^
แต่ตอนนี้ก็ดีขึ้น ถึงจะไม่มากมายเท่าไหร่ (ตอนนี้เศรษฐกิจภาคเหนือค่อนข้างแย่มากค่ะ)
มีลูกค้าเคยถามหนูว่า หนูอายุแค่นี้จะทำตลาดสู้เขาได้เหรอ
'' หนูตอบไปว่า หนูไม่ได้สู้กับเขา หนูกำลังสู้กับตัวเองค่ะ ''
บ้านหนูไม่ได้ลำบากมากค่ะ พอมีพอกิน ธุระกิจเป็นของคุณแม่ ถ้าอ่านกระทู้เก่าจะเข้าใจค่ะ
ในแต่ละวันหนูต้องตื่น 6 โมงเช้า (เพราะชาวนาตื่นเร็วมาก) ถ้าเราเปิดสายจะขายไม่ทันเค้า
ปิดร้าน 6 โมงเย็น - 1 ทุ่มทุกวันค่ะ ตั้งแต่ทำมาไม่เคยปิดร้านสักวัน ยกเว้นจะไปทำบุญค่ะ
ของหนักๆหนูก็พยายามยกมาจัดตกแต่ง ถึงมันจะหนักแต่หนูก็ต้องยกอ่ะเนอะ(ก็เป็นคนผูกต้องเป็นคนแก้ค่ะ ฮ่าๆ)
บางทีหนูก็แอบน้อยใจชะตาชีวิตเหมือนกันค่ะ ช่วยแม่ทำงานตั้งแต่ม.4 จนปัจจุบัน สังสรรค์กับเพื่อนนับครั้งได้เลยค่ะ
ชีวิตหนูอาจจะถูกเลือกลิขิตให้เป็นงี้มั้งคะ ^^
ถึงจะขายได้น้อยกว่าร้านอื่น แต่หนูก็ไม่น้อยใจหรอกนะคะ เพราะยังไงสักวันมันจะดีขึ้นเอง ^^
หนูไม่เคยได้ใช้ชีวิตแบบเด็กวัยรุ่นทั่วไป ตั้งแต่ม.ปลายจนถึงมหาลัยค่ะ
แต่หนูไม่โทษใครหรอกนะคะ เพราะหนูรักครอบครัวมากจริงๆ หนูอยากก้าวเดินต่อไป หนูจะไม่ยอมแพ้
หนูร้องไห้ ต่อให้ร้องไห้เป็นพันรอบก็ยอมค่ะ ถ้ามันทำให้ครอบครัวของหนูสบายสักที ! สู้ๆ

- หนูอยากฝากทุกคนว่า ไม่ว่าจะเป็นคนที่กำลังตกงาน หรือมีปัญหาทางด้านการเงิน หรือร้านกำลังเจ๊ง
สู้ต่อไปนะคะ อย่าท้อ แข่งกับตัวเองให้ได้ค่ะ ผิดหวังมีบ้าง เจ็บปวดมีบ้าง แต่มันไม่เสมอไปค่ะ
ขอแค่ให้เข้มแข็ง นึกถึงคนที่เรารัก นึกถึงคนที่เป็นกำลังใจของเราค่ะ -

ปล. ใครมีอะไรแนะนำเกี่ยวกับอะไหล่หลังไมค์มาบอกหนูด้วยนะคะ ^^  
ร้านของหนูอยู่อ.เวียงสา จ.น่านนะคะ เห็นหลายท่านถามเข้ามาเยอะ
มีอะไรหลังไมค์ได้เลยค่ะ ถ้ามีข้อเสนอแนะก็จะยินดีน้อมรับค่ะ ^^
ขอบคุณมากๆค่ะ ที่ทนอ่านเรื่องของเด็กคนนึง

- ขอเพิ่มอีกนิดค่ะรู้สึกแย่มากเลย TT -

อยู่ตรงไหนของ เวียงสา ครับ ขายอะไหล่ อะไร รถยนต์หรือรถไถครับ
บอกกันตรงๆ เลยครับ สู้ สมโภชน์ ยากครับ ไม่น่าไปทำตรงนั้น
ย้ายได้ย้ายครับ ทำแล้ว ไม่โต
แล้วใช้ เวลเนีย เป็นมั้ยครับ ถ้าใช้ไม่เป็น ลำบากครับ
(สมาชิกหมายเลข 1672358)
3 กันยายน 2557 เวลา 00:12 น.  [IP: 171.6.180.79]

หนูไม่เคยคิดจะสู้ใครเลยค่ะ หนูแค่อยากสู้เพื่อครอบครัว .
ถ้าคุณรู้จักสมโภชน์แสดงว่าเป็นคนเวียงสาใช่มั้ยคะ ?
หนูแค่ต้องการกำลังใจ ไม่ต้องการซ้ำเติม
จิตใจพี่ทำด้วยอะไรคะ ? TT