คนทำงานชนบทเดิมๆ เขาพูดกันแบบนี้แหละครับ อะไรที่เป็นน้ำๆ ก็ฟังไว้ก็ไม่ต้องสนใจ ไม่ต้องเก็บเอามาคิด
ยิ่งเห็น จขกท เป็นเด็ก เป็นผู้หญิง แถมไม่ค่อยมีประสบการณ์ด้วยแล้วเขาก็ยิ่งพูดข่มได้ง่ายๆ
ถ้าไม่อคติหรือรำคาญกับคนเหล่านั้นไปเสียก่อน เดี๋ยวก็จะชินครับ


ส่วนตัว จขกท เองต้องพัฒนาศักยภาพของตัวเองด้วย อย่างน้อยต้องมีความรู้ในสิ่งที่ขาย
คือถ้าเจ้าของร้านไม่มีความรู้เลย ถามอะไรก็ตอบไม่ได้เลยนี่ก็ดูไม่ดีแล้วนะครับ
หากมีลูกน้องด้วย (ดูจากสังคมแถวนั้น) พาลจะโดนลูกน้องหลอกเอาได้
ของอย่างนี้ไม่จำเป็นต้องทำเองเป็นทุกอย่าง อาศัยถามจากคนอื่น จากเซลก็ได้ จากลูกค้าที่ดูท่าทางพอจะถามได้ก็ได้
หรือพอลูกค้าซื้อของอะไรไป ก็ลองถามๆ ดูบ้างว่า ใช้ดีไหม อะไรยังไง
ถ้าเห็นของแปลกๆ หรือที่เราไม่รู้ว่าใช้เพื่ออะไรก็ถามเอาเก็บเป็นข้อมูลไว้
เมื่อถึงเวลาที่เรามั่นใจในสินค้าและความรู้ของเราก็ไม่ต้องไปกลัวอะไรแล้วครับ
พอเรามีความรู้ความเข้าใจในสิ่งที่ขาย จากที่เคยดูแคลนในใจ ลูกค้าจะกลับมาชื่นชมยิ่งขึ้น
เหตุเพราะว่าเป็นแค่เด็กผู้หญิงทำร้านเองนั่นแหละครับ
(จริงๆ แล้วทางคุณพ่อคุณแม่มีความรู้ด้านนี้ไหมครับ ถ้ามีก็น่าจะถามท่านได้ ถ้าปรึกษาในทำนองขอความรู้ท่านน่าจะยินดีอยู่นะ)


ส่วนสินค้าที่ขายนั้นก็แล้วแต่พื้นที่แถวนั้นว่ามีหรือใช้อะไรบ้าง
ต้องมีของเกรดดีด้วย ซึ่งลูกค้าที่อยากใช้ของดีนั้นมีอยู่แล้ว
นอกจากนี้ต้องมีเกรดใช้งานยี่ห้อบ้านๆ ถูกๆ ด้วย แต่ไม่ใช่แย่จนใช้ได้ไม่นานก็เสียหาย
ของอาจจะไม่จำเป็นต้องสต๊อคเยอะ ยกเว้นจะมีราคาดีๆ มาและพอขายได้เรื่อยๆ ในเวลาไม่นาน ถ้าไม่เหลือบ่ากว่าแรงก็สั่งทิ้งไว้
พวกอะไหล่ต่างๆ เล็กๆ น้อยๆ ก็ควรมีเก็บไว้บ้าง หรือถ้าชิ้นใหญ่ สั่งไม่นานนักก็ไม่ต้องเก็บไว้ก็ได้
แต่เวลาลูกค้าถามหากไม่มีก็อย่าจบแค่ตอบว่าไม่มี ลองถามกลับไปว่ารีบใช้ไหม สั่งให้ได้อะไรยังไงก็ว่าไป
เวลาลูกค้าต้องการจริงๆ แต่หาที่อื่นไม่ได้ ต่อให้ราคาสูงกว่าร้านนิดๆ หน่อยๆอื่นถ้าจำเป็นเขาก็ต้องซื้อ
ยิ่งถ้าเป็นของที่ร้านอื่นหาไม่ได้ หรือไม่มีแต่เราหาได้ ถามหาก็มีก็เจอนี่ รับรองลูกค้าไม่ไปไหนหรอกครับ
ถ้าได้ของในราคาที่เขาพอใจ และได้ครบๆ จะดีกว่าวิ่งหาซื้อแล้วของไม่ครบ
ลองคิดดูว่า หากเป็นเรามาร้านนี้แล้วได้ของครบเลย มันก็สะดวกกว่า ต้องวิ่งไปร้านอื่นเรื่อยๆ
และจะเป็นภาพจำไปว่า ร้านนี้มีของได้ครบ แม้ราคาอาจจะไม่ได้ถูกกว่าร้านอื่นก็ตาม
ยิ่งเป็นลูกค้าบริษัทนี่ยิ่งใช่เลยครับ (แถวนั้นไม่น่าจะมีใช่ไหม ...)
ถ้ามีลูกค้าประจำมาซื้อบ่อยๆ ก็มีน้ำใจหยิบยื่นให้เขาบ้าง
อาจจะของแถมเล็กๆ น้อยๆ ที่ไม่รู้จะเอาหรือเก็บไว้ทำอะไร ส่วนลดนิดๆ หน่อยๆ
หรืออย่างน้อยก็น้ำเย็นๆ สักแก้วก็ชื่นใจแล้วครับ


หากอยากทำด้านนี้ ก็ต้องสู้หน่อยนะครับ อย่าเพิ่งยอมแพ้อะไรง่ายๆ ค่อยๆ เรียนรู้ไปเรื่อยๆ
ผมเคยเจอเจ้าของร้านวัสดุก่อสร้างใหญ่ๆ ที่เป็นผู้หญิงสองร้าน แกเก่งมากๆ ของแปลกๆ ที่ร้านอื่นๆ ไม่มีแต่แกกลับมีและรู้จัก
แต่เชื่อเถิดครับว่ากว่าแกจะมาได้ถึงขนาดนี้ แกก็ต้องผ่านอะไรๆ แบบที่ จขกท กำลังจะเผชิญอยู่เหมือนกัน


เอาใจช่วยครับ