สวัสดีครับ ผมทนไม่ไหวจริงกับเหตุการณ์นี้ เรื่องมีอยู่ว่า ผมมีเพื่อนอยู่จำนวนนึง ซึ่งในจำนวนนั้นผมจะสนิทสุดสามคน หรือผมอาจจแค่คิดว่าผมสนิทซึ่งจริงๆแล้ว เขาอาจจะไมคิดแบบผมก็ได้ คือเวลาเพื่อนมาเล่าเรื่องส่วนตัว มาระบายอะไรให้ฟัง โอเคผมปลอบได้ผมปลอบ ปรึกาาเราก็ช่วย แล้วเราเองพอเพื่อนมาเล่าให้ฟังเราก็เงียบไม่เคยจะไปพูดต่อหรืออะไรกับคนอื่น แต่เรื่องของเราที่เราเล่าให้เพื่อนฟัง เพื่อนทุกคนก้รู้และเอาเราไป นินทาลับหลังถามว่าผมรู้ได้ไง ก็เวลาพวกมันนินทา คือเราจะรู้อ่ะว่าแน่ๆต้องเป็นเราแน่ๆและที่ทำให้รู้ส่วนมากพวกเขาจะหลุดปากออกมาเอง ซึ่งหลายๆเรื่องที่ยังไม่รู้ว่า ตัวผมทำหรือเปล่าตัวผมเป็นแบบนี้หรือเปล่าพวกเขาก็เอาไปคุยกันคิดให้เหมือนๆกันว่าผมต้องเป็นแบบนี้แน่ๆ ซึ่งที่จิงแล้วไม่เลยไม่มีเลยแม้แต่นิดเดียว บางเรื่องมันผิด เถียงจนทำให้ผมผิด แบบนี้มันไม่เห็นการกระทำของตัวเองซิน๊ ผมควรทำยังไง จะทำเป็นเฉยๆ นิ่ง ฟังหูซ้ายทะลุหูขวา หรือ จะถอยออกไม่ต้องสนใจอะไรทั้งสิ้น คือผมเป็น ผู้ชาย ที่ไม่ชอบอยู่กับคนที่ชอบลากไปเจอกับปัญหา ผมเลยตัดสินใจคบกับเพื่อนหลายๆเพศ แต่พอคบกันนานๆ ผมรู้เลยว่า เพื่อนผู้ชายแมนๆๆด้วยกันเนี้ย ยังคบกันแล้วมีอะไรสนุกๆให้ทำ ไม่ต้องมานั่งคิดว่า พูดแบบนี้เพื่อนจะเป็นไรไหม ทำตัวแบบนี้เพื่อนจะเป็นไรไหม ผมว่ามันโอเคกว่า ในฝูงเพื่อนหลายแบบ ก็มีความงี่เง่าต่างๆน่า มันน่าเบื่อมาก จนผม ค่อยๆถอยออกจากสิ่งเหล่านี้ จนตอนนี้มาทำให้ผมคิดได้เลยว่า ที่สนิทสุดคือเพื่อน ผช ด้วยกันเท่านั้น
นี่ใช่ไหมนิยามของคำว่า "เพื่อน"