เราเป็นคนนึงที่เข้าไปใช้บริการในหอสมุดแห่งชาติ เนื่องจากเราเรียนอยู่ที่สวนสุนันทา ซึ่งใกล้กับมหาลัยมาก เราเลยมีความหวังว่า มอเราใกล้หอสมุดแห่งชาติ ต้องใช้ให้มันคุ้มค่าสมกับเป็นลูกพระนางสักหน่อยจากนั้นเราก็เดินจากมอไปหอสมุด ที่นั่นดูโบราณมากก อารมณ์ขลัๆนะเนี่ย ในตอนนี้มีเพียงแค่ห้องวิทยานิพนธ์และพวกห้องหนังสือหายากเปิดใช้บริการอยู่ เราก็เข้าไปใช้ที่ห้องวิทยานิพนธ์ พอเราบอกเจ้าหน้าที่ให้หยิบหนังสือตามที่ต้องการเสร็จ เราก็เอามานั่งอ่าน บางส่วนเอาไปซีรอก ปรากฏว่า หลายคนที่อยู่ในห้องนี้ พูดคุยกันเสียงดังมาก บางคนก็หัวเราะกันดังมาก บางคนเข้ามาข้างในเพียงแค่พูดคุยรอเวลาเรียนเฉยๆ บางวันไม่ดีหน่อย มีเด็กเข้ามาเสียงดัง หัวเราะลั้น บรรณลักษณ์ก็พูดคุยกันเสียงดังมาก เรารู้สึกว่าบรรยากาศการอ่านของเราถูกทำลาย จริงอยู่ที่หอสมุดแห่งชาติเป็นที่สำหรับึนทุกเพศทุกวัย แต่ยังไงมันก็คือหอสมุด และในห้องสมุดด้วย ที่ปกติคนที่เข้ามาในห้องนี้ต้องเงียบสิ เรามาที่นี่เพื่อหาที่สงบๆอ่านหนังสือที่ต้องการอ่าน แต่กับสิ่งที่เจอ มันไม่คุ้มเลย ซ้ำร้าย บางคนเอาขนม น้ำ มากินข้างในอีก คนอ่านหนังสือในประเทศไทยก็น้อยอยู่แล้ว ยังมาทำลายความสงบกันอีก ประทับใจมากกก