สวัสดีครับ คือกระทู้นี้เป็นกระทูกแรกที่ผมเขียนเรื่องของผมเองนะครับ
ผมแค่อยากจะเล่าให้ หลายคนในพันทิปได้ฟัง ไม่ชอบอะไรผมก็ไม่ว่านะครับ
จะเริ่มยังไงดีล้ะ คือ ผม เนี่ย ตอนอยู่ ม.ต้น ผมเคยจีบ ผู้หญิงคนนึง งั้นผมสมมุติว่าชื่อ b ละกันนะครับ b เนี่ย ไม่สวยเลยนะ ดำก็ดำ เป็นคนเงียบๆ แต่เรียนเก่งมาก ผมก็ดันไปชอบ b คือ ผม ก็ไม่รู้นะว่าอะไร ทำไห้ผมไปชอบ b ได้ แต่ที่รู้ตอนนั้นคือ ผมชอบๆ จริงๆ ผมตั้งใจ ฝึกเล่นกีต้าเพื่อจะมาเล่นไห้ b ฟัง ตอนนั้นผมฝึก เพลง เธอจะรักฉันได้ไหม ของพี่ insting ผมฝึกอยู่นาน จนวัน ปีใหม่ ที่ รร จัด ผมก็ให้ไปแกล้งเรียก b มาทำอะไรไม่รู้ แต่จริงจะลาก b มาฟังที่ผมเล่น พอผมเล่นไป นิดเดียวเอง เค้าลุก แล้วก็เดิน หายไปในห้องเลย ผมก็ เฟล มากๆ คนอุตส่า ตั้งใจฝึกเล่นเพื่อมาไห้ ตัวเอง ฟัง แต่ผมก็ไม่ได้ ยอมแพ้นะ วันวาเลนไทน์ ผมก็ไปซื้อดอกไม่มาช่อนึง แล้วเอามาให้ b พอไห้ ผมก็บอกว่าเค้าชอบ b นะ b ก็ไม่พูดอะไร แล้วก็บอกว่าเกรงใจ เอาตังไปเถอะ ค่าดอกไม้ ผมแบบ เห้อ คนซื้อมาด้วย ใจ แต่กลับมาบอก เอาตังไปเถอะเกรงใจ จริงๆ b เป็นคนเกรงใจคนอื่นมาก จากนั้นผมก็เดินไปส่ง b ที่หน้า รร แล้ว หลังจากนั้น พอเราสองคนจบ ม.3 เราก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย เพราะผมเคยทักเฟช b ไป b ไม่อ่านและไม่ตอบเลย ผมก็เริ่มตัดใจตั้งแต่นั้น b ก็ย้ายไปเรียนที่อื่น เรา สองคนก็ไม่ได้เจอกันเลย 3 ปี จน วันราตรีของ รร. เพื่อนเก่าๆ ก็จะมารวมกัน แล้ว b ก็มา รือ ผมจะเดินมานั่งกับเพื่อนๆ ตอน ม.ต้น แล้วมาเจอ b พอดี คือ ผมไม่รู้อะไรนะ ผมรีบเดินไปนั่งกับ b เลย ถามทุกอย่างๆ อยากคุยกับเธอนานๆ มันคงเป็นอารมณ์ของความคิดถึงอะมั้ง ขนาดเธอ ไปห้องน้ำผมยังตามไป รอหน้าห้องน้ำเลย พอกลับมานั่ง b ก็ บอกว่าจะกลับแล้ว ผมก็ยื้อนะ ยื้อสุดๆอะ อยากอยู่กับ b นาน แต่ก็ไม่สำเร็จ แงๆ ก็เลยตกลงกลับบ้านผมก็เดินไปส่ง b ที่รถของเพื่อน คือเพื่อน ของผมอีกคนจะไปส่ง b เอง ผมก็บอกกับเพื่อนว่า ส่งให้ถึงบ้านนะ ขับดีๆด้วย แล้วผมก็บอกกับ b ว่า ถึงแล้วทักไลน์มาด้วยนะ จากนั้นก็คุยกันมาเรื่อยๆ อะครับ พอวันปัจฉิม ของ ม.6 ก่อนจบ b ก็มา ,มนี้วิ่งจากตึกคณิต มาหอประชุมอย่างไวมากๆ พอมา ผม โทรหาถามว่าอยู่ไหน พอเจอ b ก็ มีความสุขมากๆ ผมบอกไห้เธอเขียนเสื้อให้หน่อย เธอก็เขียนเขียนว่า "ขอให้โชคดี เจอแต่คนน่ารักนะ อย่าลืมเค้าด้วยนะ"แล้วหลังจากนั้นก็ไม่เจอกันอีกเลย งืมๆ พอ ปิดเทอม จะรอเข้ามหาลัย ซึ่งปิดนานมากๆๆ ผมก็มาทำงานที่โรงงานนึง ผมมาทำกับเพื่อนอีก 3 คน ก็ทำกันไป ประมา 2 อาทิตย์ผมก็ชวน b มาทำ เธอก็บอกอยากทำงานอยู่พอดีผมเลยบอกก็มาสมัครเลย แต่เธอไม่เคยมา อีกทั้งมันไกลจากบ้าน b ด้วย ผมก็บอกว่านั่ง่ถสายนี้มานะ มาลงตรงนี้ แต่ หน้าโรงงานมันไม่มีสะพานลอย แต่ก่อนถึงโรงงานมี ผมก็เลยบอกไห้เธอลงตรงนั้น ผมไม่กล้าให้เธอข้ามถนนมา ถนนมันตั้ง 4 เลนใหญ่ผมกลัวเธอจะเป็นอะไรไป ก่อนวันที่จะสมัคร ผมบอกผมย้ำทุกอย่าง เช้าผมก็โทรไปหาบอกออกมายัง ขึ้นรถตรงนี้ๆ นะ มาลงตรงนี้ กี่บาทที่ต้องจ่ายค่ารถ พอเธอสมัครเสร็จ มาทำงานวันแรก ก็ทำปกติ ผมก็ได้โอกาศจีบเธอเลย กิกิ ดูแลเธอ ทำทุกอย่างๆ นั่งกินข้าว็นั่งข้างๆเธอ พอหลังจากนั้นไม่นานผมก็ขอเธอคบ เธอก็ยอมคบ แล้วเธอก็ถามว่า คบกับแฟนนิมันเหมือนกันไม่ใช่ ผมก็ไม่รู้ ก็เลนบอกงั้นเป็นแฟนเลยละกัน กิกิ เธอก็บอก อื้ม เป็นแฟนกัน ผมนิใจสั่นเลย มีความสุขมากๆ คนที่รอมา 3 ปี แต่ได้มาเป็นแฟนกันนึกว่าฝันเถอะ แล้วพอวันหยุดก็ชวนเธอไปดูหนัง ไปดูเรื่อง avenger หนังโคตรแอกชั่น 5555 เธอก็ไม่ว่าเลยสักคำ ยังบอกอีกว่า "เดี๋ยวจะไปดูภาคก่อนๆ จะได้ดูกับตัวเองรู้เรื่องไง หรือไม่รู้ก็ถามตัวเองก็ได้ " ผมก็แบบ หื้มม อะไรจะน่ารักขนาดนั้น พอจบดูหนัง ตอเย็นก็ไปเดินตลาด คือตลาดนี้ทีไปเดิน กว้างมาก ซึ้งผมเป็นคนไม่ชอบเดินตลาด แเดินไปนิดหน่อยผมก็อยากกลับล้ะ แต่พอมาเดินกับ b เธอพาเดินหายรอบมากๆๆๆ ผมนิเอ๋อเลย เธอบอกอยากซื้อกระเป๋าใหม่ เดินเข้าเกือบทุกร้านดูๆจับๆ แล้วก็เดินออก พอถามทำไมไม่เอาอะ เธอบอกมันไม่ถูกใจ ผมนึกในใจเห้อ เข้าใจล้ะว่า กสรพาแฟนมาตลาดนิ มันเป็นยังไง สุดท้ายก็ได้เสื้อคู่มาแทน กับตุ้มหู เดินกันเกือบ ชม. ได้ 2 อย่าง - -' แล้วก็ไปกินข้าว และกลับมาส่งเธอที่บ้าน แต่พอกลับมาบ้านตื่นมาอีกวันปวดขา - - แต่ผมก็ไม่ว่าเธอนะ เพราะอยากใฟ้เธอมีความสุขตอนอยู่ด้วยกันเพราะรู้ว่ามีเวลาอยู่ด้วยกันไม่นาน คือ b นิไปเรียนที่กรุงเทพ ผมเรียนอยู่ชลบุรี ผมก็ทำทุกอย่าง ที่อยากจะทำด้วยกัน 2 คน ทำให้มีความสุขที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้ แต่ b เป็นคนไม่เอาปเรียบผมเลยสักนิด ไม่ว่าจะกินข้าว ดูหนัง หรือหลายๆอย่าง จะออกคนละครึ่ง นิสัย น่ารักมากๆ กิกิ เราสองคนก็ทำงาน พักก็มานั่วด้วยกันตลอด พอเลิกงานกลับบ้านผมขอเธอจับมือ เธอทำท่าจะไม่ให้จับแต่ผมก็ทำตัวน่ารักสุดๆ เธอก็ยอมเธอทำตัวบิดๆ แล้วเดินมาใกล้ๆ ผมถามว่าเป็นอะไรหรอเธอบอกเขินไม่เคยมีผู้ชายมาจับมือเลย ผมก็เขินดิ คิคิ ก็ทำทุกๆวัน จนวันที่จะออกจากงาน ผมก็ไม่เคยคิดเลยว่าจะต้องมาถึงวันนี้ ผมบอกเลิก b คือผมคิดทุกอย่างคิดว่าถ่าเราไม่เจอกันแล้ว ก็ต้องมาระแวงว่าจะมีคนอื่นรึป่าว คือ ผมยังรักเธออยู่นะเธอก็เข้าใจเธอก็คิดเหมือนกัน ก็เลยหยุดเรื่องของเราสองคนไว้แค่นั้น คือวันที่ผมบอกเธอ เป็นวันสึดท้ายของการทำงาน พอตอนเย็นกลับบ้าน ผมบอกกับเธอว่า ขอจับมือเธอครั้งสุดท้ายได้มั้ย เธอบอกว่าอื้มได้ดิ ผมก็บอกว่า ตัวเองเป็นคนดีมากนะ ยังไงก็เจอผู้ชายที่ดีกว่าเค้าอยู่แล้ว ถ้าชวนไปดูหนังอีกจะไปมั้ย เธอบอกก็ไปดิ ผมก็พูดว่าถ้า 4 ปี เรียนจบแล้วตัวเองไม่มีใครเค้าไม่มีใครกลับมาคุยกัยอีกครั้งได้มั้ย เธอบอกว่า ก็ไม่รู้ดิ รอไห้ถึงวันนั้นก่อนละกัน แล้ว b บอกว่า 3 ปียังรอได้ แค่ 4 ปีจะรอไม่ได้รึไง เธอก็ยิ้ม ผมก็อื้ม และคำพูดสุดท้ายทีาผมพูดคือ เค้ารักตัวเองนะ ความรู้สึกยังเหมือนเดิม เธอก็ จ้า คืออารมณผมตอนนั้นผมรู้ว่สผมคงไม่เจออีกแล้ว ทำยังไงก็คงไม่เจอกันอีก ผมเข้าใจแล้วว่าคนที่รักเรากำลังจะจากเราไป แล้วเราก็รักเค้ามาก ผมก็ปล่อยมือเธอแล้วผมก็บอกว่าถึงบ้านแล้วทักมาด้วยนะ แล้วเธอก็เดินบึ้นรถไป แล้วผมก็เดินต่อไปขึ้นรถ ผมกับเธอขึ้นคนละคันกัน ผมแทบอยากจะนั่งแล้วร้องไห้อยู่ตรงนั้น พอผมขึ้นไปนั่งบนรถ ผมร้องให้ มันเป็นความรู้สึกที่พูดไม่ออกเลย ไม่อยากจากเธอไปอยากอยู่ด้วยกัน จับมือกัน เดินด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน เพราะผมรักเธอมากจริงๆ ผมไม่เคยรู้สึกรักใครจริงๆ พอมาเจอกับ b ผมอยากจะบอกกับ b ว่า ตอนนี้ก็ยังรักอยู่ ความรู้สึกยังเหมือนเดิม เธอเป็นคนที่ยังไงก็ไม่ลืม 4 ปี ถ้าเป็นเนื้อคู่กันจริงๆ พรหมลิขิตมีจริง ขอให้กลับมา รักกันเหมือนเดิมนะ ยังไงเค้าก็ไม่ลืมตัวเองหรอกนะ เพราะตัวเองเป็นผู้หญิงที่เค้ารอมานาน เค้ายังคิดถึง และรักตัวเองเหมือนเดิมนะ
ถ้าเธออ่าน ก็อยากให้รู้ว่า เค้ารักตัวเองนะ
อยากจะเล่าให้ฟังครับ
ผมแค่อยากจะเล่าให้ หลายคนในพันทิปได้ฟัง ไม่ชอบอะไรผมก็ไม่ว่านะครับ
จะเริ่มยังไงดีล้ะ คือ ผม เนี่ย ตอนอยู่ ม.ต้น ผมเคยจีบ ผู้หญิงคนนึง งั้นผมสมมุติว่าชื่อ b ละกันนะครับ b เนี่ย ไม่สวยเลยนะ ดำก็ดำ เป็นคนเงียบๆ แต่เรียนเก่งมาก ผมก็ดันไปชอบ b คือ ผม ก็ไม่รู้นะว่าอะไร ทำไห้ผมไปชอบ b ได้ แต่ที่รู้ตอนนั้นคือ ผมชอบๆ จริงๆ ผมตั้งใจ ฝึกเล่นกีต้าเพื่อจะมาเล่นไห้ b ฟัง ตอนนั้นผมฝึก เพลง เธอจะรักฉันได้ไหม ของพี่ insting ผมฝึกอยู่นาน จนวัน ปีใหม่ ที่ รร จัด ผมก็ให้ไปแกล้งเรียก b มาทำอะไรไม่รู้ แต่จริงจะลาก b มาฟังที่ผมเล่น พอผมเล่นไป นิดเดียวเอง เค้าลุก แล้วก็เดิน หายไปในห้องเลย ผมก็ เฟล มากๆ คนอุตส่า ตั้งใจฝึกเล่นเพื่อมาไห้ ตัวเอง ฟัง แต่ผมก็ไม่ได้ ยอมแพ้นะ วันวาเลนไทน์ ผมก็ไปซื้อดอกไม่มาช่อนึง แล้วเอามาให้ b พอไห้ ผมก็บอกว่าเค้าชอบ b นะ b ก็ไม่พูดอะไร แล้วก็บอกว่าเกรงใจ เอาตังไปเถอะ ค่าดอกไม้ ผมแบบ เห้อ คนซื้อมาด้วย ใจ แต่กลับมาบอก เอาตังไปเถอะเกรงใจ จริงๆ b เป็นคนเกรงใจคนอื่นมาก จากนั้นผมก็เดินไปส่ง b ที่หน้า รร แล้ว หลังจากนั้น พอเราสองคนจบ ม.3 เราก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย เพราะผมเคยทักเฟช b ไป b ไม่อ่านและไม่ตอบเลย ผมก็เริ่มตัดใจตั้งแต่นั้น b ก็ย้ายไปเรียนที่อื่น เรา สองคนก็ไม่ได้เจอกันเลย 3 ปี จน วันราตรีของ รร. เพื่อนเก่าๆ ก็จะมารวมกัน แล้ว b ก็มา รือ ผมจะเดินมานั่งกับเพื่อนๆ ตอน ม.ต้น แล้วมาเจอ b พอดี คือ ผมไม่รู้อะไรนะ ผมรีบเดินไปนั่งกับ b เลย ถามทุกอย่างๆ อยากคุยกับเธอนานๆ มันคงเป็นอารมณ์ของความคิดถึงอะมั้ง ขนาดเธอ ไปห้องน้ำผมยังตามไป รอหน้าห้องน้ำเลย พอกลับมานั่ง b ก็ บอกว่าจะกลับแล้ว ผมก็ยื้อนะ ยื้อสุดๆอะ อยากอยู่กับ b นาน แต่ก็ไม่สำเร็จ แงๆ ก็เลยตกลงกลับบ้านผมก็เดินไปส่ง b ที่รถของเพื่อน คือเพื่อน ของผมอีกคนจะไปส่ง b เอง ผมก็บอกกับเพื่อนว่า ส่งให้ถึงบ้านนะ ขับดีๆด้วย แล้วผมก็บอกกับ b ว่า ถึงแล้วทักไลน์มาด้วยนะ จากนั้นก็คุยกันมาเรื่อยๆ อะครับ พอวันปัจฉิม ของ ม.6 ก่อนจบ b ก็มา ,มนี้วิ่งจากตึกคณิต มาหอประชุมอย่างไวมากๆ พอมา ผม โทรหาถามว่าอยู่ไหน พอเจอ b ก็ มีความสุขมากๆ ผมบอกไห้เธอเขียนเสื้อให้หน่อย เธอก็เขียนเขียนว่า "ขอให้โชคดี เจอแต่คนน่ารักนะ อย่าลืมเค้าด้วยนะ"แล้วหลังจากนั้นก็ไม่เจอกันอีกเลย งืมๆ พอ ปิดเทอม จะรอเข้ามหาลัย ซึ่งปิดนานมากๆๆ ผมก็มาทำงานที่โรงงานนึง ผมมาทำกับเพื่อนอีก 3 คน ก็ทำกันไป ประมา 2 อาทิตย์ผมก็ชวน b มาทำ เธอก็บอกอยากทำงานอยู่พอดีผมเลยบอกก็มาสมัครเลย แต่เธอไม่เคยมา อีกทั้งมันไกลจากบ้าน b ด้วย ผมก็บอกว่านั่ง่ถสายนี้มานะ มาลงตรงนี้ แต่ หน้าโรงงานมันไม่มีสะพานลอย แต่ก่อนถึงโรงงานมี ผมก็เลยบอกไห้เธอลงตรงนั้น ผมไม่กล้าให้เธอข้ามถนนมา ถนนมันตั้ง 4 เลนใหญ่ผมกลัวเธอจะเป็นอะไรไป ก่อนวันที่จะสมัคร ผมบอกผมย้ำทุกอย่าง เช้าผมก็โทรไปหาบอกออกมายัง ขึ้นรถตรงนี้ๆ นะ มาลงตรงนี้ กี่บาทที่ต้องจ่ายค่ารถ พอเธอสมัครเสร็จ มาทำงานวันแรก ก็ทำปกติ ผมก็ได้โอกาศจีบเธอเลย กิกิ ดูแลเธอ ทำทุกอย่างๆ นั่งกินข้าว็นั่งข้างๆเธอ พอหลังจากนั้นไม่นานผมก็ขอเธอคบ เธอก็ยอมคบ แล้วเธอก็ถามว่า คบกับแฟนนิมันเหมือนกันไม่ใช่ ผมก็ไม่รู้ ก็เลนบอกงั้นเป็นแฟนเลยละกัน กิกิ เธอก็บอก อื้ม เป็นแฟนกัน ผมนิใจสั่นเลย มีความสุขมากๆ คนที่รอมา 3 ปี แต่ได้มาเป็นแฟนกันนึกว่าฝันเถอะ แล้วพอวันหยุดก็ชวนเธอไปดูหนัง ไปดูเรื่อง avenger หนังโคตรแอกชั่น 5555 เธอก็ไม่ว่าเลยสักคำ ยังบอกอีกว่า "เดี๋ยวจะไปดูภาคก่อนๆ จะได้ดูกับตัวเองรู้เรื่องไง หรือไม่รู้ก็ถามตัวเองก็ได้ " ผมก็แบบ หื้มม อะไรจะน่ารักขนาดนั้น พอจบดูหนัง ตอเย็นก็ไปเดินตลาด คือตลาดนี้ทีไปเดิน กว้างมาก ซึ้งผมเป็นคนไม่ชอบเดินตลาด แเดินไปนิดหน่อยผมก็อยากกลับล้ะ แต่พอมาเดินกับ b เธอพาเดินหายรอบมากๆๆๆ ผมนิเอ๋อเลย เธอบอกอยากซื้อกระเป๋าใหม่ เดินเข้าเกือบทุกร้านดูๆจับๆ แล้วก็เดินออก พอถามทำไมไม่เอาอะ เธอบอกมันไม่ถูกใจ ผมนึกในใจเห้อ เข้าใจล้ะว่า กสรพาแฟนมาตลาดนิ มันเป็นยังไง สุดท้ายก็ได้เสื้อคู่มาแทน กับตุ้มหู เดินกันเกือบ ชม. ได้ 2 อย่าง - -' แล้วก็ไปกินข้าว และกลับมาส่งเธอที่บ้าน แต่พอกลับมาบ้านตื่นมาอีกวันปวดขา - - แต่ผมก็ไม่ว่าเธอนะ เพราะอยากใฟ้เธอมีความสุขตอนอยู่ด้วยกันเพราะรู้ว่ามีเวลาอยู่ด้วยกันไม่นาน คือ b นิไปเรียนที่กรุงเทพ ผมเรียนอยู่ชลบุรี ผมก็ทำทุกอย่าง ที่อยากจะทำด้วยกัน 2 คน ทำให้มีความสุขที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้ แต่ b เป็นคนไม่เอาปเรียบผมเลยสักนิด ไม่ว่าจะกินข้าว ดูหนัง หรือหลายๆอย่าง จะออกคนละครึ่ง นิสัย น่ารักมากๆ กิกิ เราสองคนก็ทำงาน พักก็มานั่วด้วยกันตลอด พอเลิกงานกลับบ้านผมขอเธอจับมือ เธอทำท่าจะไม่ให้จับแต่ผมก็ทำตัวน่ารักสุดๆ เธอก็ยอมเธอทำตัวบิดๆ แล้วเดินมาใกล้ๆ ผมถามว่าเป็นอะไรหรอเธอบอกเขินไม่เคยมีผู้ชายมาจับมือเลย ผมก็เขินดิ คิคิ ก็ทำทุกๆวัน จนวันที่จะออกจากงาน ผมก็ไม่เคยคิดเลยว่าจะต้องมาถึงวันนี้ ผมบอกเลิก b คือผมคิดทุกอย่างคิดว่าถ่าเราไม่เจอกันแล้ว ก็ต้องมาระแวงว่าจะมีคนอื่นรึป่าว คือ ผมยังรักเธออยู่นะเธอก็เข้าใจเธอก็คิดเหมือนกัน ก็เลยหยุดเรื่องของเราสองคนไว้แค่นั้น คือวันที่ผมบอกเธอ เป็นวันสึดท้ายของการทำงาน พอตอนเย็นกลับบ้าน ผมบอกกับเธอว่า ขอจับมือเธอครั้งสุดท้ายได้มั้ย เธอบอกว่าอื้มได้ดิ ผมก็บอกว่า ตัวเองเป็นคนดีมากนะ ยังไงก็เจอผู้ชายที่ดีกว่าเค้าอยู่แล้ว ถ้าชวนไปดูหนังอีกจะไปมั้ย เธอบอกก็ไปดิ ผมก็พูดว่าถ้า 4 ปี เรียนจบแล้วตัวเองไม่มีใครเค้าไม่มีใครกลับมาคุยกัยอีกครั้งได้มั้ย เธอบอกว่า ก็ไม่รู้ดิ รอไห้ถึงวันนั้นก่อนละกัน แล้ว b บอกว่า 3 ปียังรอได้ แค่ 4 ปีจะรอไม่ได้รึไง เธอก็ยิ้ม ผมก็อื้ม และคำพูดสุดท้ายทีาผมพูดคือ เค้ารักตัวเองนะ ความรู้สึกยังเหมือนเดิม เธอก็ จ้า คืออารมณผมตอนนั้นผมรู้ว่สผมคงไม่เจออีกแล้ว ทำยังไงก็คงไม่เจอกันอีก ผมเข้าใจแล้วว่าคนที่รักเรากำลังจะจากเราไป แล้วเราก็รักเค้ามาก ผมก็ปล่อยมือเธอแล้วผมก็บอกว่าถึงบ้านแล้วทักมาด้วยนะ แล้วเธอก็เดินบึ้นรถไป แล้วผมก็เดินต่อไปขึ้นรถ ผมกับเธอขึ้นคนละคันกัน ผมแทบอยากจะนั่งแล้วร้องไห้อยู่ตรงนั้น พอผมขึ้นไปนั่งบนรถ ผมร้องให้ มันเป็นความรู้สึกที่พูดไม่ออกเลย ไม่อยากจากเธอไปอยากอยู่ด้วยกัน จับมือกัน เดินด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน เพราะผมรักเธอมากจริงๆ ผมไม่เคยรู้สึกรักใครจริงๆ พอมาเจอกับ b ผมอยากจะบอกกับ b ว่า ตอนนี้ก็ยังรักอยู่ ความรู้สึกยังเหมือนเดิม เธอเป็นคนที่ยังไงก็ไม่ลืม 4 ปี ถ้าเป็นเนื้อคู่กันจริงๆ พรหมลิขิตมีจริง ขอให้กลับมา รักกันเหมือนเดิมนะ ยังไงเค้าก็ไม่ลืมตัวเองหรอกนะ เพราะตัวเองเป็นผู้หญิงที่เค้ารอมานาน เค้ายังคิดถึง และรักตัวเองเหมือนเดิมนะ
ถ้าเธออ่าน ก็อยากให้รู้ว่า เค้ารักตัวเองนะ