เมล็ดหล่นบนดินถวิลงอก
แม้ตกซอกรอยแตกแยกรอยหิน
รากชำแรกแทรกซอนเลี้ยงชีวิน
ค่อยโผล่พ้นธรณินทร์ถิ่นกันดาร

ทั้งหมูหมากาไก่คนเหยียบย่ำ
ต้นใบช้ำแคระแกร็นขาดอาหาร
เกิดผิดที่ผิดทางทรมาน
ฝืนทนทานต่อสู้อยู่ทุกวัน

ถึงเวลา ผลิดอก กระจุ๋มกระจิ๋ม
ดอกไม้..ริม ทางเท้า สร้างสีสัน
ยังประโยชน์ ก่อนลาลับ ดับชีวัน
คุณค่านั้น ใครไม่เห็น ไม่เป็นไร