ผมรู้จักเพื่อนชายคนนี้มาหกปี จนถึงปีสุดท้ายนี้ ผมก็รู้ว่า "ผมรักมันทั้งหัวใจ"

สวัสดีครับ สืบเนื่องมาจากกระทู้ก่อนหน้านะครับ
เรื่องของผมกัยมันค่อนข้างยาวมากกกกก
แต่ขอเล่าละเอียดๆและคร่าุวๆสลับกันไปมมานะครับผม

ผมชื่ออุกกฤษฏ์ ครับ ส่วนมันชื่อทิว
ผมรู้จักมันตั้งแต่ม.หนึ่ง (ตอนนี้ ม.หกแล้ว) เป็นเวลาเกือบๆจะหกปีครับ และเราก็เรียนอยู่ห้องเดียวกัน ทั้ง ม.ต้น และ ม.ปลายมาตลอด
...มันก็เป็นคนที่หล่อ สูง ขาว ผอม หน้าตาคมเข้ม เพอร์เฟค จริงๆ เสน่ห์ออร่านี่กระจายเบยยย
...ผมก็เคยคิดจะชอบมันนะ แต่ช่วง ม.ต้นก็ไม่ได้อะไรมากไง ถึงผมจะเริ่มรู้ตัวว่าตัวเองเป็นเกย์ก็ช่างเหอะ
(เนื้อหาต่อจากนี้ อาจจะมาจากกระทู้ก่อนหน้านะครับ)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ผมกับมันก็ไม่ค่อยสนิทกันมาก จะเข้าหากันเฉพาะตอนมีการบ้าน แต่มันเป็น ผช.แท้ๆคนเดียวในสมัย ม.ต้นที่สนใจผม สนใจในที่นี้คือพยายามดึงผมกลับมาเป็น ผช.ที่ ชอบ ผญ ด้วยกัน วิธีการที่มันเข้าหาผมน่ะ ผมชอบมากๆเลย คือมันจะยิ้มและถามเราเหมือนกับเราเป็นเพื่อนที่สนิทของมันคนหนึ่ง บางทีมันก็พูดหยอกผมอย่างนั้นอย่างนี้ ตามประสาเพื่อน ผช.ที่แซวพวกเกย์ๆหรือตุ๊ดในห้อง ซึ่งเกือบจะไปได้รอดแล้วครับ ผมเกือบจะเข้ากลุ่ม ผช ในห้องได้แล้ว แต่มันก็มีเหตุการณ์หนึ่งแทรกมาก่อน(ซึ่งไม่ขอเล่านะครับ คือมันไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้



แต่ พอขึ้น ม.ห้ามาครับ ผมชอบเพื่อนเกย์คนหนึ่งในห้องครับ แต่มันไม่ชอบผม และมันก็ปฏิเสธผมมาตลอด และมากกว่านั้น มันก็ยัง ชอบไอ้ทิวด้วย
--พอรู้งี้แล้วก็นึกแค้นดิครับ และแล้วหลังจากวันนั้นมา ไม่รู้ว่าฟ้ากลั่นแกล้งหรือพรหมลิขิต ผมกับไอ้ทิว ก็สนิทกันมากขึ้น ทั้งผมชอบไปยุ่งกับมัน(เพื่อให้คนที่ผมชอบเจ็บใจเล่นๆ) หรือแม้แต่ไอ้ทิวชอบมาเล่นกับผม(ขนาดผมเป็นคนที่หยิ่งมากกก) เราสนิทกันเรื่อยๆ สนิทจนเพื่อนสนิทของเพื่อนที่ผมชอบเริ่มแซวผมว่าทำร้ายจิตใจเพื่อนพวกมัน แต่ผมก็ไม่สนใจ


.......จนมีหลายๆเหตุการณ์ ที่ทำให้ผมเริ่มใกล้ชิดกับทิวมากขึ้น จนผมลืมว่ามันเป็นแค่เกมที่ทำให้เพื่อนที่ผมชอบเจ้บใจเล่นๆ
โดยเฉพาะเหตุการณ์วันสำคัญในเข้าค่ายลูกเสือของกระทู้นี้ครับ
http://pantip.com/topic/33278321
มันสนิทกับผม ผมก็เริ่มบอกรักมันผ่านเฟสครับ
วันนั้นใจเต้นมากๆ มันได้แต่บอกกับผม ด้วยประโยคถึงแม้จะม่สมหวัง แต่ผมกลับดีใจที่สุด
"เอาจริงๆว่ะ กูก็รักเพื่อนจนกว่าจะทำร้ายได้ลงว่ะ แต่กูไม่ได้ชอบ ผู้ชายไง เข้าใจกุนะ กูไม่ได้อึดอัดเลยเด้ที่แกชอบเรา เราเป็นเพื่อนกันตั้งแต่ม.หนึ่ง เป็นเพื่อนกันได้โดยไม่อึดอัด ไม่เหมือนอ้นั่น กูมองหน้ามันม่ติดแล้ว"

ถึงแม้รักจะไม่สมหวัง แต่ผมกลับรู้สึกเป็นว่าผมเ็นคนที่โชคดีที่สุด ทุกๆครั้งที่มันทำทุกอย่างที่บ่งบอกว่าผมเป็น "เพื่อนของมัน" ผมก็เอาไปนอนหลับฝันดีแทบทกคืน
...เวลาที่ผมโกรธมัน ผมมักจะเงียบ แล้วเดินหนีไปไกลๆ แต่พอรุ่งเช้า ขณะที่ผมม่มองหน้ามัน แล้วปแอบนอนซบหน้าลงบนโต๊ะม้าหินอ่อนตัวเดียว เพราะคิดเรื่องมัน พร้อมกลับนึกโกรธตัวเองที่ทำให้เพื่อนจากไป แต่พอผมเงยหน้ามา มันกลับมานั่งอยู่ข้างๆผม ทำทุกอย่างให้เป็นกติ ไม่พูดอะไรกันสักคัน ผมยิ้มให้มัน หมายความว่า ผมขอโทษ และมันก็ขอโทษผมด้วยครับ
...เวลาที่จัดรายการที่ รร.ด้วยกัน คำพูดที่ว่า "สำหรับวันนี้ พวกเราสองคนต้องกล่าวคำว่า สวัสดีคร้าบบบบ" หน้าเราก็จะเอียงเข้าไมค์ตัวเดียว แล้วผมก็ใจเต้นทุกที
...ตอนที่ผมเห็นมัน ไม่สนใจผมเลย ผมโพสต์เฟสแฝงระชด มันก็จะมาคอมเม้นต์ว่า มีรปรึกษาได้ หลังไมค์ เพื่อนรับฟังได้เสมอ
... อีกไม่กี่วันก็วันเกิดมันแล้ว ผมก็ทำโปสการ์ดวันเกิดให้มัน เตรียมเซอร์ไพร้ด้วย
  ...พอวันนี้ วันที่ญาติมันเสียแล้วขาดเรียน ผมก็แชทบอกวันให้เข้มแข็ง เพื่อนจะอยู่เคียงข้างเสมอ


------------นี่เป็นเรื่องราวบางส่วนที่เกิดขึ้นกับผม
มันทำให้ผมรักมันสุดขั้วหัวใจ รักทุกครั้งที่มันเรียกผมว่าเพือน
ผมไม่ได้อยากเป็นแฟนหรอก เพราะคำว่าคนรักมันโหดร้ายเกินกว่าที่คนแบบผมจะรักษาไว้ได้
แต่เพื่อนนี่สิ มันจะเ็นเพื่อนที่ผมรักตลอดไป
จนกว่าจะจตบ ม.หก ผมจะใช้เวลาที่เหลือ ให้คุ้มค่า ผมจะรักษาสิ่งที่ดีที่สุด
ผมจะไม่มีวันลืมคนสำคัญของผมคนนี้เลยครับ
กูรักน้ะเว่ย ทิว.