ออกตัวก่อนเลยค่ะว่ากระทู้นี้เป็น " กระทู้แรก " (หลังจากที่แอบเสพกระทู้ชาวบ้านมาเปนเวลาช้านาน อยากลองตั้งกระทู้เองอยู่เหมือนกันแต่ไม่รู้จะเริ่มยังไง จนกระทั่งเมื่อวาน!! ได้เจอแรงบันดาลใจ ส่วนตัวถือว่าเรื่องที่เจอเป็นความประทับใจแบบ " ที่สุด " แล้ว) ผิดพลาดประการใดต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ
อ่ะ .. ไม่แพ่มละ เข้าเรื่องเลยละกันเน๊อะ (แฮร่ๆ)
ก็ .. หลังจากที่ดองผ้าไว้หลายวัน ก็ขี้เกียจซักสิไม่เหนจะแปลก 55555
เมื่อวานเลยมีโอกาสได้เข้ามาทำธุระในเมือง เลยหอบผ้าใส่เป้เดินทาง(ใบบึ้ม)มาซักด้วยเลยแล้วกัน(ปกติซักมือ).. ก็ขับมอไซค์ตระเวนหาไอ้เครื่องซักผ้าหยอดเหรียญ หาจนเหนื่อย ก็มาเจอตู้ซักผ้าแถวราชภัฏฯ ก็ไม่รอช้าล่ะฮะจัดการจับผ้ายัดลงเครื่อง ฟื๊บฟ๊าบบบบ ~ เติมน้ำยงน้ำยาซักเรียบร้อย ก็ไปทำธุระต่อแถวยูดีทาวน์ แต่ปัญหามันเกิดขึ้นไอ้ตอนที่จะต้องใช้ตังค์เนี่ยแหละฮะ
" เชี่ย!!! " เอ๊อออ เชี่ยจริงๆ เราลืมกระเป๋าตังค์ไว้ตู้ซักผ้าฮะ!!! รีบเลย ...
รีบขับรถกลับไปเอา .. มาถึงตู้ซักผ้า .. กระเป๋าตังค์ ~ ไม่อยู่แล้ว ..
แว๊บแรกเลยคือเสียดายเป๋าตังค์มากกกกก(ใบนี้รักมาก) ทำไรไม่ถูก นึกไม่ออกเลยว่าต้องทำไง
คิดแค่ว่า " ตรูสะเพร่าเอง ที่ขี้ลืม " (คงถึงคราวซวยละมั้ง เอาวะถือว่าฟาดเคราะห์) ..
แต่ไอ้ตอนที่ถอดใจกำลังจะเดินกลับรถเนี่ยแหละ หางตาก็พลันเหลือบไปเหน ช็อตโน๊ต!!!
หืมมมมม ใครเอากระดาษอะไรมายัดไว้บนฝาถังวะ (ในใจคิดว่าน่าจะเปนของเครื่องข้างๆแน่ๆเพราะเพิ่งมาซัก สังเกตตรงเวลาเครื่องเขากะเครื่องเราห่างกัน 18 นาที) พอหยิบขึ้นมาอ่านเท่านั้นแหละ
เฮ้ยยย!! มีคนแบบนี้อยุบนโลกจริงๆหรอวะ ? (หยิกตัวเอง ว่าตูไม่ได้ฝันนะ) เออ .. มันเปนความจริงอะ มีคนแบบนี้อยู่จริงๆ
ก็โทรหาเลยค่ะ .. (ยอมรับว่าไอ้ตอนรอสายเนี่ย ตื่นเต้นมากกกกกกกกกกกกก)
เขา : ฮัลโหลครับ ..
ตู : คุณปฐวีรึเปล่าคะ
เขา : อ๋อ .. ครับ
(ฟังจากเสียงแล้วก็อื้มมมม ..น่าจะเป็นคุณลุงที่หน้าตายิ้มแย้มละยังใจดีแน่ๆ อุตส่าห์เก็บกระเป๋าไว้ให้ละยังเอามาคืนอีก)ก็คุยกันถึงตำแหน่งที่อยู่ซักแป๊บเพื่อจาตามไปเอากระเป๋า(กะลุงปฐวี) คุยกันเสร็จสรรพนัดเจอรับกระเป๋าแถวค่ายประจักษ์(คาดว่าลุงน่าจาเปน สห.หรือตำแหน่งอะไรซักกะอย่างในค่าย) ลุงนัดเราหน้าร้านเนื้อย่างถ้าจำไม่ผิดชื่อร้าน แม็คเนื้อย่างเกาหลี ที่อยู่ติดกับสะพานลอยสีส้มๆแถวค่ายประจักษ์ เราก็นั่งรอลุงอยู่หน้าร้าน ระหว่างนี้เราก็มองซ้าย ขวา คิดเล่นๆกะคนที่เดินผ่านไปมา เฮ้ยยใช่คนนู้นป่าววะเสื้อสีขาวที่กำลังเดินมา หรือจะเป็นเสื้อสีเหลือง แต่ไม่มีใครถือกระเป๋าตังค์ติดมือมาเลยซักคน) รอไปซัก 5 นาทีก็มีมอไซค์มาจอดข้างๆละถามเราว่า " ที่มารับกระเป๋าตังค์ป้ะครับ " เราเงยหน้าขึ้น มองตามเสียงแล้วแบบ เฮ้ยยยยยย!! (นึกถึงฉากในละคร แบบนั้นเลย) MSX สีแดง แต่งหน่อย คนขับใส่เสื้อสีเทา กางเกงขาสั้น(ประมาณเข่า)สีดำ ใส่นาฬิกาข้างซ้าย(สีดำ) หมวกกันน็อคสีดำ สะพายเป้สีดำข้างหน้า ละพ่วงด้วยกระเป๋าสะพายสีดำอีกใบ(กระเป๋าที่เราเจอบนเครื่องซักผ้าเครื่องข้างๆเรา) อยากจะหยิกตัวเองให้เขียวเลย ใครรรร!!! ใครเสี้ยมหั้ยแกคิดว่าเขาเป็นลุง นะนะนี่มันนนนน ~ (เรานี่กรี๊ดในใจคอแทบแตก) แอ่กๆๆ(ไอ)
ถ้าพี่ปฐวีผ่านมาละได้อ่านกระทู้นี้ .. เค้าอยากจะบอกพี่ว่า " ขอบคุณพี่มากๆนะคะที่เก็บกระเป๋าไว้ให้ ตอนเจอพี่ เค้าก็ตื่นเต้นมาก พูดไรไม่ออกเลย(จริงๆตอนที่รอเจอก็เตรียมคำพูดไว้เยอะแยะ) แต่ .. พี่ทำเค้าใจเต้นแรงเกินไป ลืมหมดเลยคำพูดที่เตรียมไว้ แฮร่ๆ
เคยคิดว่าเรื่องแบบนี้คงมีแค่ในละคร
อ่ะ .. ไม่แพ่มละ เข้าเรื่องเลยละกันเน๊อะ (แฮร่ๆ)
ก็ .. หลังจากที่ดองผ้าไว้หลายวัน ก็ขี้เกียจซักสิไม่เหนจะแปลก 55555
เมื่อวานเลยมีโอกาสได้เข้ามาทำธุระในเมือง เลยหอบผ้าใส่เป้เดินทาง(ใบบึ้ม)มาซักด้วยเลยแล้วกัน(ปกติซักมือ).. ก็ขับมอไซค์ตระเวนหาไอ้เครื่องซักผ้าหยอดเหรียญ หาจนเหนื่อย ก็มาเจอตู้ซักผ้าแถวราชภัฏฯ ก็ไม่รอช้าล่ะฮะจัดการจับผ้ายัดลงเครื่อง ฟื๊บฟ๊าบบบบ ~ เติมน้ำยงน้ำยาซักเรียบร้อย ก็ไปทำธุระต่อแถวยูดีทาวน์ แต่ปัญหามันเกิดขึ้นไอ้ตอนที่จะต้องใช้ตังค์เนี่ยแหละฮะ
" เชี่ย!!! " เอ๊อออ เชี่ยจริงๆ เราลืมกระเป๋าตังค์ไว้ตู้ซักผ้าฮะ!!! รีบเลย ...
รีบขับรถกลับไปเอา .. มาถึงตู้ซักผ้า .. กระเป๋าตังค์ ~ ไม่อยู่แล้ว ..
แว๊บแรกเลยคือเสียดายเป๋าตังค์มากกกกก(ใบนี้รักมาก) ทำไรไม่ถูก นึกไม่ออกเลยว่าต้องทำไง
คิดแค่ว่า " ตรูสะเพร่าเอง ที่ขี้ลืม " (คงถึงคราวซวยละมั้ง เอาวะถือว่าฟาดเคราะห์) ..
แต่ไอ้ตอนที่ถอดใจกำลังจะเดินกลับรถเนี่ยแหละ หางตาก็พลันเหลือบไปเหน ช็อตโน๊ต!!!
หืมมมมม ใครเอากระดาษอะไรมายัดไว้บนฝาถังวะ (ในใจคิดว่าน่าจะเปนของเครื่องข้างๆแน่ๆเพราะเพิ่งมาซัก สังเกตตรงเวลาเครื่องเขากะเครื่องเราห่างกัน 18 นาที) พอหยิบขึ้นมาอ่านเท่านั้นแหละ
เฮ้ยยย!! มีคนแบบนี้อยุบนโลกจริงๆหรอวะ ? (หยิกตัวเอง ว่าตูไม่ได้ฝันนะ) เออ .. มันเปนความจริงอะ มีคนแบบนี้อยู่จริงๆ
ก็โทรหาเลยค่ะ .. (ยอมรับว่าไอ้ตอนรอสายเนี่ย ตื่นเต้นมากกกกกกกกกกกกก)
เขา : ฮัลโหลครับ ..
ตู : คุณปฐวีรึเปล่าคะ
เขา : อ๋อ .. ครับ
(ฟังจากเสียงแล้วก็อื้มมมม ..น่าจะเป็นคุณลุงที่หน้าตายิ้มแย้มละยังใจดีแน่ๆ อุตส่าห์เก็บกระเป๋าไว้ให้ละยังเอามาคืนอีก)ก็คุยกันถึงตำแหน่งที่อยู่ซักแป๊บเพื่อจาตามไปเอากระเป๋า(กะลุงปฐวี) คุยกันเสร็จสรรพนัดเจอรับกระเป๋าแถวค่ายประจักษ์(คาดว่าลุงน่าจาเปน สห.หรือตำแหน่งอะไรซักกะอย่างในค่าย) ลุงนัดเราหน้าร้านเนื้อย่างถ้าจำไม่ผิดชื่อร้าน แม็คเนื้อย่างเกาหลี ที่อยู่ติดกับสะพานลอยสีส้มๆแถวค่ายประจักษ์ เราก็นั่งรอลุงอยู่หน้าร้าน ระหว่างนี้เราก็มองซ้าย ขวา คิดเล่นๆกะคนที่เดินผ่านไปมา เฮ้ยยใช่คนนู้นป่าววะเสื้อสีขาวที่กำลังเดินมา หรือจะเป็นเสื้อสีเหลือง แต่ไม่มีใครถือกระเป๋าตังค์ติดมือมาเลยซักคน) รอไปซัก 5 นาทีก็มีมอไซค์มาจอดข้างๆละถามเราว่า " ที่มารับกระเป๋าตังค์ป้ะครับ " เราเงยหน้าขึ้น มองตามเสียงแล้วแบบ เฮ้ยยยยยย!! (นึกถึงฉากในละคร แบบนั้นเลย) MSX สีแดง แต่งหน่อย คนขับใส่เสื้อสีเทา กางเกงขาสั้น(ประมาณเข่า)สีดำ ใส่นาฬิกาข้างซ้าย(สีดำ) หมวกกันน็อคสีดำ สะพายเป้สีดำข้างหน้า ละพ่วงด้วยกระเป๋าสะพายสีดำอีกใบ(กระเป๋าที่เราเจอบนเครื่องซักผ้าเครื่องข้างๆเรา) อยากจะหยิกตัวเองให้เขียวเลย ใครรรร!!! ใครเสี้ยมหั้ยแกคิดว่าเขาเป็นลุง นะนะนี่มันนนนน ~ (เรานี่กรี๊ดในใจคอแทบแตก) แอ่กๆๆ(ไอ)
ถ้าพี่ปฐวีผ่านมาละได้อ่านกระทู้นี้ .. เค้าอยากจะบอกพี่ว่า " ขอบคุณพี่มากๆนะคะที่เก็บกระเป๋าไว้ให้ ตอนเจอพี่ เค้าก็ตื่นเต้นมาก พูดไรไม่ออกเลย(จริงๆตอนที่รอเจอก็เตรียมคำพูดไว้เยอะแยะ) แต่ .. พี่ทำเค้าใจเต้นแรงเกินไป ลืมหมดเลยคำพูดที่เตรียมไว้ แฮร่ๆ