" สวัสดีครับ......ลัคนา
คอฟฟี่ กรีน ยินดีต้อนรับครับ."
....เฮ้อ.....
อาร์มถอนใจเฮือก ก่อนคว้าถาดและเมนู เมื่อได้ยิน
เสียงกระดิ่งที่หน้าประตูดัง
ขึ้น จากหน้าเฉยๆเขาก็
รีบปรับเป็นโหมดยิ้มทันที
เมื่อนึกถึงคำว่า 'ลูกค้า'
วันนี้ลูกค้า รายแรกมาเร็ว
มาก เพิ่งเปิดร้านยังไม่ถึง5นาที เหยื่อ..เอ้อ..
ลูกค้า ก็ผลักประตูเข้ามาแล้ว
แต่พอเห็นลูกค้าเต็มตา
ชายหนุ่มก็ชงัก
เด็กหญิงเล็กๆสองคนยืนจับ
มือกันแน่นซ้ำจ้องเขาตาแป๋ว ฝาแฝดสินะ ตัวเท่ากัน หน้าเหมือนกัน ต่างแค่
คนหนึ่งผมหยิกฟูและอีกคนผมตรง
อาร์มรีบวางถาดลงกับโต๊ะ
ก่อนคุกเข่าลงเพื่อคุยกับ
เด็กน้อย
"หนูมากับใครเอ่ย มีผู้ปกครองมาด้วยไหมคะ"
"เรามาเองค่ะ"
เด็กหญิงผมฟูบอกก่อนยิ้ม
หวาน
ได้ยินคำตอบอาร์มก็ถึงกับ
ผงะ แต่ยังไม่ทันทำอะไร
ประตูก็ถูกผลักเข้ามา
อีกรอบ คราวนี้เป็นคุณลุง
ในชุดฟอร์ม
"หนูสองคนนี้ให้ผมมาส่ง
ที่นี่ครับ"
แกควักนามบัตรจากกระเป๋าเสื้อมายื่นให้ดู
"ใช่ที่นี่ไหมครับ"
ชายหนุ่มก้มมองแล้วยิ้มแหย
"ก็...ใช่ครับ...แล้ว?"
"ผมขอค่าโดยสารด้วยครับ"
'เวรแล้วไงไอ้อาร์ม'
เกิดอาการคันหัวขึ้นมากระทันหันซะงั้น แต่ยังไม่ทัน
ได้เกา ก็ได้ยินเสียงของ
ลัคนาเอะอะขึ้นมาก่อน
"เปเป้..บูเก้ มาได้ยังไงคะ
ลูก ปะป๊าอยู่ไหน"
พอเห็นว่าน้องสาวรู้จักเด็ก
ชายหนุ่มก็ควักกระเป๋าขึ้น
มาจ่ายค่าแท๊กซี่ให้แบบยัง
งงอยู่(อยู่ดีๆก็เสียตังค์.งือ)
"ปะป๊า..ตัวร้อนจี๋ ปลุก
ยังไงก็ไม่ตื่น เราเลยมาตามมี๊จ๋าไปช่วยค่า"
อาร์มมองภาพตรงหน้าอย่างงงงัน ใครคือปะป๊า
แล้วสองเด็กนี่เป็นใคร
ทำไมมาเรียกน้องสาวเขา
ว่ามี๊จ๋า นี่เขาตกข่าวอะไรไปหรือเปล่า แค่หายไปลุยงานของครอบครัวแป๊บเดียว น้องสาวเขาแอบไปรู้จักคนแปลกหน้ามากี่คนกันละนี่
"พี่อาร์มจ๋า..."
มาละ...ไอ้คำเรียกหวาน
เจี๊ยบแบบเนี้ย ได้ยินทีไร
ไอ้อาร์มเดือดร้อนทุกที
"คือ...ปะป๊าของสองคนเนี้ย
เขาเป็น..เอ้อ..เป็นเพื่อนอ้อม..แล้วเขาป่วย ขออ้อม
ไปดูเขาก่อนได้ไหมคะ
จะได้พาเขาไปหาหมอด้วย
ค่ะ เผื่อเป็นเยอะ"
"แสดงว่าจะให้พี่เฝ้าร้าน?"
"ค่ะ "
"แล้วเรื่องราวมันเป็นยังไง
นายปะป๊าเนี่ยเป็นใคร
แล้วยายหนูสองคนนี่อีก"
"ไว้อ้อมจะกลับมาเล่าให้ฟัง
นะคะ.....เด็กๆ...หนูอยู่กับ
คุณลุงก่อนนะคะ มี๊จะไปดู
ปะป๊าให้...คุณลุงใจดีค่ะ
รับรองว่าหนูต้องชอบแน่"
บอกจบลัคนาก็วิ่งปรู๊ดออก
จากร้านไป เล่นเอาอาร์ม
โวยลั่น
"เฮ้ย...อะไรวะ..ใครรับปากแก ไอ้อ้อม..ไอ้น้องที่แสนดี
กลับมาเดี๋ยวนี้เลยนะ"
แต่...ขอบอก จะมีใครกลับ
มาก็หาไม่....เวรกรรมของ
ไอ้อาร์ม
เมื่อทำอะไรไม่ได้ ชายหนุ่มก็เลยต้องหันมาจ้อง
สองเด็กแทน
"เอาละ...ไหนๆก็ไหนๆแล้ว
หนูสองคนชื่ออะไรกันคะ
ลุงชื่ออาร์มค่ะ เป็นพี่ชาย
ของมี๊จ๋า"
"เปเป้ค่ะ"
เด็กหญิงตบอกตัวเอง
"คนนี้น้อง ชื่อบูเก้ค่ะ เราเป็นแฝดกัน เราอยู่ป.1แล้ว
ค่ะ"
"อ้อ...แสดงว่า อ่านหนังสือออกแล้วใช่ไหมคะ"
"ค่ะ...ตอนแรกเราโทรหามี๊จ๋าแล้วนะคะ แต่ไม่ติดค่ะ
เราเลยมาเอง"
เออ...เอ็งเก่ง ไม่มีตังค์ก็มาได้ ฉลาดขนาดใช้นามบัตร
จ้างแท๊กซี่มาส่งได้ อยากเห็นหน้าพ่อของสองคนนี้จริงๆ มาถึงก็ทำเขาเสียเงิน
แถมตอนนี้น่าจะต้องรับบทพี่เลี้ยงเด็กไปอีกไม่รู้กี่
ช.ม. เฮ้อ.....
"คุณลุงขา...เรายังไม่ได้
กินข้าวเลยค่ะ...ถ้าเราจะขอข้าวไข่ดาวคุณลุงคนละ
จานได้ไหมคะ เปเป้ทอดเองก็ได้ค่ะ "
"หนูทอดไข่ได้ด้วยหรือ"
"ได้ค่ะ ปะป๊าสอน ล้างจาน
รดน้ำต้นไม้ ให้อาหารปลา
พับผ้าก็ได้ค่ะ กำลังจะหัดถู
บ้านด้วยค่ะ"
อืม....น่ารักแฮะ เอาวะ
ลองเป็นคุณพ่อลูกสองสักวันนึง ก็ไม่น่าจะเสียหาย
อะไรหรอก ดูท่าทางไม่น่าเลี้ยงยาก
"งั้นก็ได้ค่ะ...ว่าแต่จะกินแค่
ไข่ดาวเหรอคะ"
"ค่ะ...เราทำคุณลุงเสียตังค์
เยอะแล้ว เราชอบไข่ดาว
ที่สุดเลยค่ะ"
บูเก้ตอบแล้วเงยหน้ายิ้มหวานอีกคน
อย่าเชียวนะไอ้อาร์ม ห้าม
ตกหลุมรักลูกคนอื่นเด็ดขาด ขนาดแมวยังเปย์จน
จะใส่สร้อยทองให้อยู่แล้ว
ขืนรักเด็กขึ้นมาอีก คราวนี้ละไม่ต้องหลับต้องนอนกัน
เลย
ชายหนุ่มปรามตัวเองขำๆ
ก่อนจูงสองเด็กไปนั่งรอที่โต๊ะ
"มาค่ะ...ลุงจะทำไข่จ๋าให้ละกัน มีน้ำราดหวานๆด้วยนะ เดี๋ยวแถมโอริโอ้นมสด
ปั่นแก้วโตๆให้คนละแก้ว
ด้วยค่ะ"
"เย้...คุณลุงใจดีจัง
ขอบคุณค่า"
อาร์มแอบมองสองเด็กเป็นระยะๆ กินข้าวเรียบร้อย รู้จักเก็บจาน
และที่สำคัญตอนนี้สองเด็ก
ยังไปยืนยิ้มหวานรับลูกค้า
ที่แวะเวียนเข้ามาแบบไม่
เคอะเขินอีกต่างหาก
"สวัสดีค่า ลัคนาคอฟฟี่ กรีน ยินดีต้อนรับค่า"
'อืม......น่ารักจริงๆแหละ
หวังว่ากรมแรงงานจะไม่มา
เล่นงานเขาเรื่องใช้แรงงาน
เด็กหรอกนะ....
ดูสิ...พอลูกค้ากลับ ก็ไหว้แถมยังโบกมือลาเขาอีก
เฮ้อ....จะอดใจไม่รักไหว
ไหมนะอาร์มเอ๊ย....
*จู่ๆสมองก็แล่นขึ้นมาซะอย่างนั้น ผมก็เลยตัดสินใจเขียน
หนูลัคนาต่อแบบสั้นๆอีก
สักสองตอน(พอดีไปเจอน้องแฝดน่ารักมากก็เลยไอเดียกระฉูด ) ขอโทษที่เคยบอกว่าจะไม่เขียนต่อ ในคราวนั้นด้วยนะครับ*
ชอบไม่ชอบยังไงติติงได้
ขอบคุณครับ
ในความรัก
คอฟฟี่ กรีน ยินดีต้อนรับครับ."
....เฮ้อ.....
อาร์มถอนใจเฮือก ก่อนคว้าถาดและเมนู เมื่อได้ยิน
เสียงกระดิ่งที่หน้าประตูดัง
ขึ้น จากหน้าเฉยๆเขาก็
รีบปรับเป็นโหมดยิ้มทันที
เมื่อนึกถึงคำว่า 'ลูกค้า'
วันนี้ลูกค้า รายแรกมาเร็ว
มาก เพิ่งเปิดร้านยังไม่ถึง5นาที เหยื่อ..เอ้อ..
ลูกค้า ก็ผลักประตูเข้ามาแล้ว
แต่พอเห็นลูกค้าเต็มตา
ชายหนุ่มก็ชงัก
เด็กหญิงเล็กๆสองคนยืนจับ
มือกันแน่นซ้ำจ้องเขาตาแป๋ว ฝาแฝดสินะ ตัวเท่ากัน หน้าเหมือนกัน ต่างแค่
คนหนึ่งผมหยิกฟูและอีกคนผมตรง
อาร์มรีบวางถาดลงกับโต๊ะ
ก่อนคุกเข่าลงเพื่อคุยกับ
เด็กน้อย
"หนูมากับใครเอ่ย มีผู้ปกครองมาด้วยไหมคะ"
"เรามาเองค่ะ"
เด็กหญิงผมฟูบอกก่อนยิ้ม
หวาน
ได้ยินคำตอบอาร์มก็ถึงกับ
ผงะ แต่ยังไม่ทันทำอะไร
ประตูก็ถูกผลักเข้ามา
อีกรอบ คราวนี้เป็นคุณลุง
ในชุดฟอร์ม
"หนูสองคนนี้ให้ผมมาส่ง
ที่นี่ครับ"
แกควักนามบัตรจากกระเป๋าเสื้อมายื่นให้ดู
"ใช่ที่นี่ไหมครับ"
ชายหนุ่มก้มมองแล้วยิ้มแหย
"ก็...ใช่ครับ...แล้ว?"
"ผมขอค่าโดยสารด้วยครับ"
'เวรแล้วไงไอ้อาร์ม'
เกิดอาการคันหัวขึ้นมากระทันหันซะงั้น แต่ยังไม่ทัน
ได้เกา ก็ได้ยินเสียงของ
ลัคนาเอะอะขึ้นมาก่อน
"เปเป้..บูเก้ มาได้ยังไงคะ
ลูก ปะป๊าอยู่ไหน"
พอเห็นว่าน้องสาวรู้จักเด็ก
ชายหนุ่มก็ควักกระเป๋าขึ้น
มาจ่ายค่าแท๊กซี่ให้แบบยัง
งงอยู่(อยู่ดีๆก็เสียตังค์.งือ)
"ปะป๊า..ตัวร้อนจี๋ ปลุก
ยังไงก็ไม่ตื่น เราเลยมาตามมี๊จ๋าไปช่วยค่า"
อาร์มมองภาพตรงหน้าอย่างงงงัน ใครคือปะป๊า
แล้วสองเด็กนี่เป็นใคร
ทำไมมาเรียกน้องสาวเขา
ว่ามี๊จ๋า นี่เขาตกข่าวอะไรไปหรือเปล่า แค่หายไปลุยงานของครอบครัวแป๊บเดียว น้องสาวเขาแอบไปรู้จักคนแปลกหน้ามากี่คนกันละนี่
"พี่อาร์มจ๋า..."
มาละ...ไอ้คำเรียกหวาน
เจี๊ยบแบบเนี้ย ได้ยินทีไร
ไอ้อาร์มเดือดร้อนทุกที
"คือ...ปะป๊าของสองคนเนี้ย
เขาเป็น..เอ้อ..เป็นเพื่อนอ้อม..แล้วเขาป่วย ขออ้อม
ไปดูเขาก่อนได้ไหมคะ
จะได้พาเขาไปหาหมอด้วย
ค่ะ เผื่อเป็นเยอะ"
"แสดงว่าจะให้พี่เฝ้าร้าน?"
"ค่ะ "
"แล้วเรื่องราวมันเป็นยังไง
นายปะป๊าเนี่ยเป็นใคร
แล้วยายหนูสองคนนี่อีก"
"ไว้อ้อมจะกลับมาเล่าให้ฟัง
นะคะ.....เด็กๆ...หนูอยู่กับ
คุณลุงก่อนนะคะ มี๊จะไปดู
ปะป๊าให้...คุณลุงใจดีค่ะ
รับรองว่าหนูต้องชอบแน่"
บอกจบลัคนาก็วิ่งปรู๊ดออก
จากร้านไป เล่นเอาอาร์ม
โวยลั่น
"เฮ้ย...อะไรวะ..ใครรับปากแก ไอ้อ้อม..ไอ้น้องที่แสนดี
กลับมาเดี๋ยวนี้เลยนะ"
แต่...ขอบอก จะมีใครกลับ
มาก็หาไม่....เวรกรรมของ
ไอ้อาร์ม
เมื่อทำอะไรไม่ได้ ชายหนุ่มก็เลยต้องหันมาจ้อง
สองเด็กแทน
"เอาละ...ไหนๆก็ไหนๆแล้ว
หนูสองคนชื่ออะไรกันคะ
ลุงชื่ออาร์มค่ะ เป็นพี่ชาย
ของมี๊จ๋า"
"เปเป้ค่ะ"
เด็กหญิงตบอกตัวเอง
"คนนี้น้อง ชื่อบูเก้ค่ะ เราเป็นแฝดกัน เราอยู่ป.1แล้ว
ค่ะ"
"อ้อ...แสดงว่า อ่านหนังสือออกแล้วใช่ไหมคะ"
"ค่ะ...ตอนแรกเราโทรหามี๊จ๋าแล้วนะคะ แต่ไม่ติดค่ะ
เราเลยมาเอง"
เออ...เอ็งเก่ง ไม่มีตังค์ก็มาได้ ฉลาดขนาดใช้นามบัตร
จ้างแท๊กซี่มาส่งได้ อยากเห็นหน้าพ่อของสองคนนี้จริงๆ มาถึงก็ทำเขาเสียเงิน
แถมตอนนี้น่าจะต้องรับบทพี่เลี้ยงเด็กไปอีกไม่รู้กี่
ช.ม. เฮ้อ.....
"คุณลุงขา...เรายังไม่ได้
กินข้าวเลยค่ะ...ถ้าเราจะขอข้าวไข่ดาวคุณลุงคนละ
จานได้ไหมคะ เปเป้ทอดเองก็ได้ค่ะ "
"หนูทอดไข่ได้ด้วยหรือ"
"ได้ค่ะ ปะป๊าสอน ล้างจาน
รดน้ำต้นไม้ ให้อาหารปลา
พับผ้าก็ได้ค่ะ กำลังจะหัดถู
บ้านด้วยค่ะ"
อืม....น่ารักแฮะ เอาวะ
ลองเป็นคุณพ่อลูกสองสักวันนึง ก็ไม่น่าจะเสียหาย
อะไรหรอก ดูท่าทางไม่น่าเลี้ยงยาก
"งั้นก็ได้ค่ะ...ว่าแต่จะกินแค่
ไข่ดาวเหรอคะ"
"ค่ะ...เราทำคุณลุงเสียตังค์
เยอะแล้ว เราชอบไข่ดาว
ที่สุดเลยค่ะ"
บูเก้ตอบแล้วเงยหน้ายิ้มหวานอีกคน
อย่าเชียวนะไอ้อาร์ม ห้าม
ตกหลุมรักลูกคนอื่นเด็ดขาด ขนาดแมวยังเปย์จน
จะใส่สร้อยทองให้อยู่แล้ว
ขืนรักเด็กขึ้นมาอีก คราวนี้ละไม่ต้องหลับต้องนอนกัน
เลย
ชายหนุ่มปรามตัวเองขำๆ
ก่อนจูงสองเด็กไปนั่งรอที่โต๊ะ
"มาค่ะ...ลุงจะทำไข่จ๋าให้ละกัน มีน้ำราดหวานๆด้วยนะ เดี๋ยวแถมโอริโอ้นมสด
ปั่นแก้วโตๆให้คนละแก้ว
ด้วยค่ะ"
"เย้...คุณลุงใจดีจัง
ขอบคุณค่า"
อาร์มแอบมองสองเด็กเป็นระยะๆ กินข้าวเรียบร้อย รู้จักเก็บจาน
และที่สำคัญตอนนี้สองเด็ก
ยังไปยืนยิ้มหวานรับลูกค้า
ที่แวะเวียนเข้ามาแบบไม่
เคอะเขินอีกต่างหาก
"สวัสดีค่า ลัคนาคอฟฟี่ กรีน ยินดีต้อนรับค่า"
'อืม......น่ารักจริงๆแหละ
หวังว่ากรมแรงงานจะไม่มา
เล่นงานเขาเรื่องใช้แรงงาน
เด็กหรอกนะ....
ดูสิ...พอลูกค้ากลับ ก็ไหว้แถมยังโบกมือลาเขาอีก
เฮ้อ....จะอดใจไม่รักไหว
ไหมนะอาร์มเอ๊ย....
*จู่ๆสมองก็แล่นขึ้นมาซะอย่างนั้น ผมก็เลยตัดสินใจเขียน
หนูลัคนาต่อแบบสั้นๆอีก
สักสองตอน(พอดีไปเจอน้องแฝดน่ารักมากก็เลยไอเดียกระฉูด ) ขอโทษที่เคยบอกว่าจะไม่เขียนต่อ ในคราวนั้นด้วยนะครับ*
ชอบไม่ชอบยังไงติติงได้
ขอบคุณครับ