สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของเรา
อาจจะไม่น่ากลัวเหมือนคนอื่นๆ
แต่แค่จะยืนยันว่าเรื่องแบบนี้ยังมีอยู่จริง
เทคโนโลยีใหม่ๆที่เข้ามา หลายคนคิด
ว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องไร้สาระ งมงาย
ทำให้คนหมกมุ่น และสังคมไม่เจริญ
แต่เราคิดว่า เรื่องพวกนี้ ขึ้นอยู่กับ
บุญ-กรรม ล้วนๆค่ะ
ถ้าเรายังเกรงกลัวต่อบาป และ
ยังเชื่อในบุญ สังคมสงบขึ้น
และดีขึ้นแน่นอนค่ะ
เรื่องวิญญานและความเชื่อต่างๆ
ไม่ได้เป็นตัวถ่วงความเจริญหรอกค่ะ
เพราะนี่เป็นผลจากการกระทำของทุกคน
เกริ่นมาซะยาว ขอเล่าเลยละกันค่ะ
ตอนเด็กๆ น่าจะซักประมาณ 4-5 ขวบได้
เราก็เล่นกันกับเพื่อนๆปกติ จะเล่นกัน 4 คน
คือ จุ๊บ เก๋ แบม และก็เรา เล่นกันได้สักพัก
ก็มีเด็กมาขอเล่นด้วย คือแม่เค้ามาบ้านเรา
มาคุยกับญาติๆเรา (จำไม่ได้ว่ามาหาใคร)
เด็กคนนี้ชื่อน้ำ เป็นเด็กตัวขาวๆหน้ากลมๆ
ตัดผมหน้าม้า แล้วเราก็เล่นซ่อนแอบกัน
เก๋เป็นคนหา เราก็รีบไปแอบ เห็นน้ำยืน งงๆ
เราเรียกให้มาแอบกับเรา ที่ใต้ต้นมะนาว
คือเป็นพุ่มใหญ่มาก เกือบติดพื้น พอมุดไป
ก็เป็นโพรงให้แอบอย่างดี เก๋หาจุ๋มกับแบม
เจอ แต่หาเรากับน้ำไม่เจอ อยู่ในพุ่มมะนาว
มองเห็นข้างนอกหมด แต่ข้างนอกมองไม่เห็น
เพราะมันค่อนข้างมืด จนเก๋ตะโกนว่ายอมแพ้
เรากับน้ำที่ปิดปากหัวเราะกัน ก็ออกมา
น้ำบอกสนุกมาก ไม่เคยเล่นกับใครสนุกแบบนี้
ขอมาเล่นด้วยอีกนะ แล้วก็เกี่ยวก้อยสัญญากัน
แล้วแม่น้ำก็มาเรียกกลับบ้านพอดี ก็ล่ำลากัน
ประสาเด็กๆ แต่น้ำก็ไม่เคยมาอีกเลย
เราได้ยินว่าน้ำเป็นไข้เลือดออกอยู่โรงพยาบาล
อีกไม่กี่วันก็ได้ยินข่าวว่าน้ำเสียแล้ว
เราก็เศร้า รู้สึกสงสาร แต่ไม่ได้ร้องไห้อะไร
เพราะยังเด็กมาก แล้วก็เจอกันแค่ไม่กี่ครั้งเอง
และอีกวันที่เราเล่นซ่อนแอบกัน แต่คราวนี้เราเป็น
คนหา เราหาแบมเจอแค่คนเดียว เหลือจุ๋มกับเก๋
เราก็คิดว่าสองคนนี้ต้องไปแอบใต้ต้นมะนาวแน่ๆ
เราเลยเดินไปตรงนั้นแล้วก้มไปดู
เราก็เจอจริงๆ เราเห็นใครก็รีบโป้งก่อนเลย
ไม่ทันคิดอะไรมากมาย แต่คนที่เราโป้ง ดันมี 3 คน
เราพูดส่า โป้งจุ๋ม โป้งเก๋ แล้วมองเข้าไปตรงมืดๆ
เราเห็นน้ำ ตอนแรกไม่ได้คิดอะไร ก็พูดออกไป
ว่าโป้งน้ำ ทุกคนมองหน้ากันไปมา แล้วเรากับแบม
ก็วิ่งเพราะอยู่ข้างนอก จุ๋มกับเก๋ ตะเกียกตะกาย
ออกมาอย่างรีบเร่ง จนหนามต้นมะนาวข่วนหน้า
และตัวเป็นรอย
ทุกคนเลยแยกย้ายบ้านใครบ้านมัน และทั้ง 4 คน
เป็นไข้ แต่ไม่ปริปากบอกใครเพราะกลัวผู้ใหญ่จะ
ห้ามไม่ให้เล่นกันอีก แต่ก็มีบางคนสงสัยว่าทำไมถึง
เป็นไข้พร้อมกัน แต่ก็คิดว่าคงเล่นตากแดด
เลยไม่ได้ว่าอะไรมาก
ไม่ค่อยหน้ากลัวหรอกค่ะ เรื่องแรก
สมัยเด็กๆ มีอีกเยอะค่ะ จะทยอยเล่านะคะ
ผิดพลาดตรงไหนขออภัยด้วยค่ะ
ไม่น่ากลัว แต่เป็นเรื่องจริง
อาจจะไม่น่ากลัวเหมือนคนอื่นๆ
แต่แค่จะยืนยันว่าเรื่องแบบนี้ยังมีอยู่จริง
เทคโนโลยีใหม่ๆที่เข้ามา หลายคนคิด
ว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องไร้สาระ งมงาย
ทำให้คนหมกมุ่น และสังคมไม่เจริญ
แต่เราคิดว่า เรื่องพวกนี้ ขึ้นอยู่กับ
บุญ-กรรม ล้วนๆค่ะ
ถ้าเรายังเกรงกลัวต่อบาป และ
ยังเชื่อในบุญ สังคมสงบขึ้น
และดีขึ้นแน่นอนค่ะ
เรื่องวิญญานและความเชื่อต่างๆ
ไม่ได้เป็นตัวถ่วงความเจริญหรอกค่ะ
เพราะนี่เป็นผลจากการกระทำของทุกคน
เกริ่นมาซะยาว ขอเล่าเลยละกันค่ะ
ตอนเด็กๆ น่าจะซักประมาณ 4-5 ขวบได้
เราก็เล่นกันกับเพื่อนๆปกติ จะเล่นกัน 4 คน
คือ จุ๊บ เก๋ แบม และก็เรา เล่นกันได้สักพัก
ก็มีเด็กมาขอเล่นด้วย คือแม่เค้ามาบ้านเรา
มาคุยกับญาติๆเรา (จำไม่ได้ว่ามาหาใคร)
เด็กคนนี้ชื่อน้ำ เป็นเด็กตัวขาวๆหน้ากลมๆ
ตัดผมหน้าม้า แล้วเราก็เล่นซ่อนแอบกัน
เก๋เป็นคนหา เราก็รีบไปแอบ เห็นน้ำยืน งงๆ
เราเรียกให้มาแอบกับเรา ที่ใต้ต้นมะนาว
คือเป็นพุ่มใหญ่มาก เกือบติดพื้น พอมุดไป
ก็เป็นโพรงให้แอบอย่างดี เก๋หาจุ๋มกับแบม
เจอ แต่หาเรากับน้ำไม่เจอ อยู่ในพุ่มมะนาว
มองเห็นข้างนอกหมด แต่ข้างนอกมองไม่เห็น
เพราะมันค่อนข้างมืด จนเก๋ตะโกนว่ายอมแพ้
เรากับน้ำที่ปิดปากหัวเราะกัน ก็ออกมา
น้ำบอกสนุกมาก ไม่เคยเล่นกับใครสนุกแบบนี้
ขอมาเล่นด้วยอีกนะ แล้วก็เกี่ยวก้อยสัญญากัน
แล้วแม่น้ำก็มาเรียกกลับบ้านพอดี ก็ล่ำลากัน
ประสาเด็กๆ แต่น้ำก็ไม่เคยมาอีกเลย
เราได้ยินว่าน้ำเป็นไข้เลือดออกอยู่โรงพยาบาล
อีกไม่กี่วันก็ได้ยินข่าวว่าน้ำเสียแล้ว
เราก็เศร้า รู้สึกสงสาร แต่ไม่ได้ร้องไห้อะไร
เพราะยังเด็กมาก แล้วก็เจอกันแค่ไม่กี่ครั้งเอง
และอีกวันที่เราเล่นซ่อนแอบกัน แต่คราวนี้เราเป็น
คนหา เราหาแบมเจอแค่คนเดียว เหลือจุ๋มกับเก๋
เราก็คิดว่าสองคนนี้ต้องไปแอบใต้ต้นมะนาวแน่ๆ
เราเลยเดินไปตรงนั้นแล้วก้มไปดู
เราก็เจอจริงๆ เราเห็นใครก็รีบโป้งก่อนเลย
ไม่ทันคิดอะไรมากมาย แต่คนที่เราโป้ง ดันมี 3 คน
เราพูดส่า โป้งจุ๋ม โป้งเก๋ แล้วมองเข้าไปตรงมืดๆ
เราเห็นน้ำ ตอนแรกไม่ได้คิดอะไร ก็พูดออกไป
ว่าโป้งน้ำ ทุกคนมองหน้ากันไปมา แล้วเรากับแบม
ก็วิ่งเพราะอยู่ข้างนอก จุ๋มกับเก๋ ตะเกียกตะกาย
ออกมาอย่างรีบเร่ง จนหนามต้นมะนาวข่วนหน้า
และตัวเป็นรอย
ทุกคนเลยแยกย้ายบ้านใครบ้านมัน และทั้ง 4 คน
เป็นไข้ แต่ไม่ปริปากบอกใครเพราะกลัวผู้ใหญ่จะ
ห้ามไม่ให้เล่นกันอีก แต่ก็มีบางคนสงสัยว่าทำไมถึง
เป็นไข้พร้อมกัน แต่ก็คิดว่าคงเล่นตากแดด
เลยไม่ได้ว่าอะไรมาก
ไม่ค่อยหน้ากลัวหรอกค่ะ เรื่องแรก
สมัยเด็กๆ มีอีกเยอะค่ะ จะทยอยเล่านะคะ
ผิดพลาดตรงไหนขออภัยด้วยค่ะ