สวัสดีครับ นี้เป็นกระทู้แรกของผม ถ้าหากผมพิมพ์ผิดไป หรือยังไงก็ขออภัยไว้ที่นี้ด้วยนะครับ
ผมจะแทนตัวเองว่า ข. และ แทนแฟนผมว่า อ. นะครับ คืนผมคบกันมา หลายเดือนอยุ่ครับ ผมจำไม่ได้ 55555
แล้วไม่กี่วันที่ผ่านมา ผมโดนรถชนครับ เธอก็มาดูแลเอาใจใส่ผมนะครับ เธอสนิทกับครอบครัวผมมาก แต่ช่วงนั้นผมรู้สึกว่าตัวเองเป็นอะไรก็ไม่รู้ครับ ผมรู้สึกเบื่อเธอ เธอเป็นห่วงผมก็รำคาณเธอครับ จนวันหนึ่ง แม่ของผมต้องการใช่รถครับ บ้านผมมีรถ มอไซด์แค่ 2 คันครับ คันหนึ่งพังเนื่องจากรถชน ส่วนอีกคันพี่ผมเอาไปทำงานครับ เเล้ว จังหวัด จ.ป็นจังหวัดเล็กๆครับ จะเอารถยนต์ไปไหนมาไหนก็ลำบาก หาที่จอดยากครับ ผมเลยโทรบอก อ. ว่า "อ.แม่เรียกให้มาหาที่บ้าน" ครับเธอก็มา จากนั้น แม่ผมก็ให้ผมไป ตลาดกับเธอครับ ผมไม่ไปครับ ผมบอกเหตุผลแม่ไปว่า "เจ็บอยุ่ไม่อยากไป" จริงๆแล้วผมเบื่อเธอครับ ผมไม่อยากไปกับเธอ แม่ก็ถามผมว่า "อยากกินอะไร" ผมก็บอกว่า "อยากกินกระเพราหมูกรอบไข่ดาว" อ.ก็ออกไปกับแม่ครับ สักพักเธอกลับมา เธอก็เอาข้าวมาให้ผม ผมก็บอกว่า"เอาวางไว้" เธอก็พยายามให้ผมกินครับ
อ. "กินข้าวแล้วกินยาจะได้หายๆ"
ข. "ไม่เอาอะไม่อยากกิน"
อ. "ทำไมละ ทำไมไม่กิน"
ข. "ก็ไม่อยากกินอะ ทำไมอะ"
อ. "กินข้าวเถอะนะ จะได้หายๆ"
ข. "ไม่เอาอะ ทำไม อ.เป็นคนพูดไม่รู้เรื่องแบบนี้ บอกว่าไม่กินก็ไม่กินไง!!!!" ผมขึ้นเสียงกับเธอครับ
อ. "อื่อ ไม่กินก็ไม่ต้องกิน ขอโทษ"
ข. "อื่อ"
จากนั้นซักพักผมก็เปิดคอมมานั่งเล่น ส่วน อ.นั้งเล่นโทรศัพอยุ่ที่บ้านผมซักพักนึงครับ จากนั้นเธอก็กลับบ้านไป ผมไม่รู้เลยว่า นี้เป็นประโยคสุดท้ายที่ผมจะได้คุยกับเธอครับ
ผมไม่สมมารถติดต่อเธอได้อีก ผมจนในวันนี้ ผมไม่สามารถติดต่อเธอได้ เธอบล๊อกเฟสผมครับ โทรไปหาเธอเธอก็ตัดสายผมทิ้ง ผมอยากฝากคุณ ผู้ชายทุกๆท่านนะครับ หากมีแฟนที่รักเเละเป็นห่วงกันขนาดนี้ อย่าทำนิสัยแบบผมนะครับ ไม่งั้นอาจจะเสียเธอไปได้ ให้รักเธอให้มากๆนะครับ ปรับความเข้าใจกันไม่ว่าจะทะเลาะกันรุนแรงแค่ไหนนะครับ ถึงตอนนี้ ผมก็ยังไม่สามารถติดต่อเธอได้อีก ครับ ผมขอร้องให้เธอกลับมาเหมือนเดิม ผมอยากให้เธอได้เห็นกระทู้ที่ผมตั้งนะครับ เพราะผมรักเธอมากจริงๆครับ อยากจะขอโทษ และกลับมาขอคืนดีนะครับ ปล.ผมรู้บ้านเธอนะครับแต่ ผมไม่กล้าที่จะไป เพราะผมกลัวว่าเธอจะปฏิเสธผมครับ ถ้า อ. ได้เห็นกระทุ้นี้ อยากให้รู้นะครับ ว่า "เค้ายังรักตัวอยุ่นะ กลับมาคืนดีกันนะ"
ผมเป็นคนเอาแต่ใจ จนในวันที่ผมเสียเธอไป
ผมจะแทนตัวเองว่า ข. และ แทนแฟนผมว่า อ. นะครับ คืนผมคบกันมา หลายเดือนอยุ่ครับ ผมจำไม่ได้ 55555
อ. "กินข้าวแล้วกินยาจะได้หายๆ"
ข. "ไม่เอาอะไม่อยากกิน"
อ. "ทำไมละ ทำไมไม่กิน"
ข. "ก็ไม่อยากกินอะ ทำไมอะ"
อ. "กินข้าวเถอะนะ จะได้หายๆ"
ข. "ไม่เอาอะ ทำไม อ.เป็นคนพูดไม่รู้เรื่องแบบนี้ บอกว่าไม่กินก็ไม่กินไง!!!!" ผมขึ้นเสียงกับเธอครับ
อ. "อื่อ ไม่กินก็ไม่ต้องกิน ขอโทษ"
ข. "อื่อ"
จากนั้นซักพักผมก็เปิดคอมมานั่งเล่น ส่วน อ.นั้งเล่นโทรศัพอยุ่ที่บ้านผมซักพักนึงครับ จากนั้นเธอก็กลับบ้านไป ผมไม่รู้เลยว่า นี้เป็นประโยคสุดท้ายที่ผมจะได้คุยกับเธอครับ
ผมไม่สมมารถติดต่อเธอได้อีก ผมจนในวันนี้ ผมไม่สามารถติดต่อเธอได้ เธอบล๊อกเฟสผมครับ โทรไปหาเธอเธอก็ตัดสายผมทิ้ง ผมอยากฝากคุณ ผู้ชายทุกๆท่านนะครับ หากมีแฟนที่รักเเละเป็นห่วงกันขนาดนี้ อย่าทำนิสัยแบบผมนะครับ ไม่งั้นอาจจะเสียเธอไปได้ ให้รักเธอให้มากๆนะครับ ปรับความเข้าใจกันไม่ว่าจะทะเลาะกันรุนแรงแค่ไหนนะครับ ถึงตอนนี้ ผมก็ยังไม่สามารถติดต่อเธอได้อีก ครับ ผมขอร้องให้เธอกลับมาเหมือนเดิม ผมอยากให้เธอได้เห็นกระทู้ที่ผมตั้งนะครับ เพราะผมรักเธอมากจริงๆครับ อยากจะขอโทษ และกลับมาขอคืนดีนะครับ ปล.ผมรู้บ้านเธอนะครับแต่ ผมไม่กล้าที่จะไป เพราะผมกลัวว่าเธอจะปฏิเสธผมครับ ถ้า อ. ได้เห็นกระทุ้นี้ อยากให้รู้นะครับ ว่า "เค้ายังรักตัวอยุ่นะ กลับมาคืนดีกันนะ"