เป็นคนขี้เหงา แก้ยังไงดีคะ?

เจ้าของกระทู้เป็นคนที่ชอบคุยกับคน

เป็นประธานชมรม
เป็นกรรมการนั่นนี่

ตั้งแต่เด็กๆคือทำกิจกรรมมาตลอด

เวลาพบจิตแพทย์ ท่านบอกว่า เพราะเราไม่มีความเคารพภูมิใจในตัวเอง เลยต้องหากิจกรรม หาการยอมรับจากคนอื่นตลอดเวลา เลยต้องเป็นคนขี้เหงา อยู่คนเดียวไม่ได้ อยู่ได้แป้บๆ ก็ต้องหาคนอื่นมาทำให้เราหายเหงาอยู่ตลอด

ที่จิตแพทย์ท่านบอกคือ ให้ขอบคุณตัวเองบ่อยๆ อะไรที่รู้สึกผิดในใจก็ให้พยายามละมันทิ้งไป อะไรประมาณนี้ค่ะ


ช่วงนี้ปิดเทอม คือเหงามากกกกกกกกกกกกกกก อยู่บ้านแบบไม่ออกไปไหนเลย ทั้ง 24 ชั่วโมง พ่อแม่ไปทำงาน คุยกันน้อยมาก
คือมันไม่ได้เป็นปัญหาร้ายแรงถึงขั้นอาละวาด หรือไปทำร้ายใคร หรือโกรธน้อยใจพ่อแม่ที่ไม่มีเวลาคุยด้วยนะ

แต่เราก็จะเก็บความเหงานี้ไว้ เป็นเวลา หนึ่งวัน หรือสองวัน พอซักพักมันได้ที่ ก็จะไปร้องไห้กะแฟน ตลอดดดดด ยิ่งแฟนทำงานแล้วด้วย ไม่มีเวลาคุยเหมือนเมื่อก่อน อื้อหือออออ พอได้คุยนี่น้ำตาหยดแผะๆ

ยากจริงๆ ไม่รู้ต้องแกที่อะไร นั่งสมาธิ สวดมนต์ ช่วยได้ไหมคะ

อยากจะแก้ไขปัญหา ที่ต้นเหตุคือตัวเราจริงๆ ไม่ใช่หากิจกรรมอะไรทำไปเรื่อย ถ้าสมมติไม่มีคอมไม่มีเน็ตไม่มีเพลงฟัง ไม่มีสนามให้วิ่ง ไม่มีสระน้ำให้ว่าย ไม่มีครัวให้ทำกับข้าว  เราคงไม่อกแตกตายเลยเหรอคะ

เคยไปบวชเนกขัมมะนารีค่ะ ตอนนั้นไม่มีโทรศัพท์ไว้ใช้ เอาเครื่องเก่าๆของแม่ไปไว้โทรหาแม่คนเดียว เพราะจำเบอร์คนอื่นไม่ได้ ทำวัตรเช้า พักผ่อน ช่วยงานโรงครัว เตรียมตั้งกองเพล  ฝึกปฏิบัติ  ทำวัตรเย็น อาบน้ำ แค่นี้ก็หมดไปละค่ะวันนึง ไม่ได้รู้สึกเหงาแย่ๆแบบอยู่บ้านเฉยๆนอนๆๆๆๆแบบนี้อ่า