เกาะกระแสเรื่องผีๆ >> เป็นครั้งแรกและยังเป็นครั้งเดียวที่เคยประสบพบเจอ

เราเป็นคนที่กลัวผีมากเวอร์ กลัวแบบขี้ขึ้นสมอง แต่...ตั้งวงเล่าเรื่องผีกันเมื่อไหร่ เราไม่เคยพลาด นั่งฟังอย่างเงียบๆ ตกใจเป็นทีๆ เคยนั่งเล่า ในวันที่มีสอบตั้งแต่เช้ายันเที่ยง ละแต่งตัวไปสอบเลย หนังสือก็ไม่ได้อ่งได้อ่าน กลับมาจากสอบ เล่ากันต่อ ปัจจุบัน ยังปิดไฟ นอนห่มผ้า เปิดเดอะช็อคฟังอยู่ บางทีเปิดยูทูปทิ้งไว้ ฟังกันยันเช้า ถามว่าเคยเจอไหม๊ ก็ไม่เคยเห็น ไม่เคยเจอจังๆซักกะที แต่ก็กลัว เคยมีเหตุการณ์แปลกๆเกิดขึ้น แต่ก็ไม่คิดว่าจะเป็นผี เช่น

ตอนนั้นประมาณปี 3 ย้าย เข้าไปอยู่หอแรกๆ พักคนเดียว เปิดทีวี ทิ้งไว้ ทั้งคืน ตอนเช้า ตื่นมา ทีวีดับ จำได้แน่ๆ ว่าเปิดทีวีทิ้งไว้ แต่ ณ ตอนนั้น คิดแค่ว่า คนที่เคยอยู่ก่อนหน้าคงจะเคยตั้งเวลาปิดไว้ เป็นอยู่หลายครั้งมาก แต่ก็ไม่ได้คิดอะไร...

อีกเรื่องที่แปลก ตอนนี้เรียนจบละ ย้ายมาอยู่แถวๆ กทม เป็นห้องคอนโดคนรู้จัก ก็ทีวีอีกเหมือนกัน แต่เรื่องนี้ ไม่ปิด ดันเปิดเอง อยู่ๆทีวีก็เปิดขึ้นมาเอง ตอนแรกเลย คิดว่านั่งทับรีโมท รีโมทอยู่ใกล้ๆ คิดว่า เออ เป็นไปได้ๆ แล้วก็ปิดทีวี แล้วก็วางรีโมทไว้บนโต๊ะ วันต่อมาทีวีก็เปิดเองอีก คราวนี้ไม่ใช่ทับรีโมทแน่ๆ เพราะตั้งใจวางไว้บนโต๊ะ เพื่อที่จะได้ไม่นั่งทับนี่แหละ แต่ตอนนั้นคิดไปว่า สงสัยเจ้าของห้องคงตั้งเวลาเปิดไว้ ไม่ได้คิดมากไปกว่านั้น ยังคิดไปอีกว่า เอ้ยเทคโนโลยี มันดีอ่ะ (ยิ้มสวยๆหนี่งที) ^^ เจออย่างนี้อยู่ซัก 3-4 ครั้ง แล้วก็ไม่เคยเจอ เหตุการณ์นี้อีกเลย

ณ ตอนนั้นก็ไม่ได้คิดอะไรมาก แต่มาตอนนี้ นึกย้อนไปดู ‘เออ หรือว่านั่นคือ เหตุการณ์ที่เค้าเรียกว่าผีหลอก แต่เราไม่สนผี ผีเลย ขี้เกียจหลอก ...’ นึกไปแล้ว ก็เสียวสันหลัง...

*ปล. เราเป็นคนที่ไม่เคยสวดมนต์ก่อนนอนตั้งแต่เด็กๆ ไม่เคยไหว้เจ้าที่ เข้าไปอยู่ที่ไหนก็ไม่เคยขอ แต่จะชอบแผ่เมตตา ระหว่างที่เดินทางตอนกลางคืน เรากลัวมาก กลัวว่าจะเห็น เลยแผ่เมตตาให้ ตอนนั้นเชื่อว่าถ้าแผ่เมตตา ผีจะรู้ว่าเรามาดี เค้าจะไม่มาให้เราเห็น TT_TT
แต่มีเรื่องที่เคยเจอ คิดว่านี่แหละ น่าจะใช่ละ เกิดขึ้นตอนเราเรียนมหาลัย ประมาณ ปี 2 เราเป็นคนใต้ ไปเรียนภาคเหนือ คณะวิศวกรรมศาสตร์ ตอนนั้นเราพักหอนอกมหาลัย อยู่กับรูมเมท(คนที่อยู่หอในด้วยกัน) 2 คน
กลางวันวันนั้น นั่งคุยกับอาจารย์ที่ภาควิชา
อาจารย์ ‘คุณอยู่หอตรงถนนเส้น....หรอ’
เรา ‘ค่ะอาจารย์’
อาจารย์ ‘รู้ไหม๊ว่า ถนนเส้นนี้ มันอันตรายนะ เค้าตัดถนน ตามคลอง (ถนนไม่ใช่เลนสวน มีคลองกั้นอยู่ ระหว่างเส้นไปและเส้นกลับ) ขับรถอะไรก็อย่าขับเร็วมาก จะ u- turn ก็ดูดีๆ มันอันตราย’
เรา ‘ค่ะ อาจารย์’ ก็ไม่ได้คิดอะไรมากมาย เพราะไม่เคยได้ยินว่ามีเหตุการณ์ อุบัติเหตุรุนแรงเกิดขึ้นบนถนนเส้นนั้น
คืนนั้น กลับถึงห้อง ประมาณ 4-5 ทุ่ม ชวนเพื่อนออกไปซื้อยาสระผม ขับมอไซค์ไปกันสองคน ตอนที่กำลังจะ u- turn รถซึ่งกำลังขับอยู่บนถนนเส้นนั้นพอดี ก็นึกขึ้นได้ แล้วเราก็เล่าเรื่อง ตีไข่ ใส่สี ให้เพื่อนฟัง ‘เออ นี กลางวันอาจารย์บอกมา ว่าถนนเส้นนี้อันตราย มันตัดถนนตามคลอง ถนนมันก็โค้งๆ ตามคลอง เวลา u- turn ก็ดูดีๆ....บลา บลา บลา ’ เพื่อนก็เออๆ ออๆ กันไป
*ปล.เพื่อนคนนี้มันเป็นคนมีเซนส์... มันบอกว่ามันเห็นบ่อย

กลับมาถึงห้อง เราก็นั่งอ่านหนังสือเตรียมสอบต่อ เพื่อนนอนหลับ กรนไปก่อนละ จนถึงประมาณตี 3 เราปิดไฟ จะนอนแล้วเหมือนกัน เพราะง่วงมาก
(จินตนการ...ถึงภายในห้อง  เปิดประตู หันหน้าเข้าห้อง ขวามือจะเป็นห้องน้ำ เดินตรงไป ติดกับห้องน้ำเป็นเตียงนอน ตรงข้ามเตียง(ซ้ายมือ) เป็นโต๊ะแต่งหน้า และทีวี มองตรงไป เป็นหน้าต่าง ที่เป็นกระจกใส เป็นบานเลื่อนเปิดปิด หน้าต่าง บานใหญ่มาก มีม่านพร้อม ห้องอยู่ชั้น 2 วิวของห้องเป็นที่รกร้าง กลางคืนจะมืดมาก แต่ดีที่ยังมองเห็นถนนใหญ่ ด้านหน้าอยู่ เพื่อนนอนติดด้านห้องน้ำ เรา นอนติดด้านที่เป็นหน้าต่าง )
คืนนั้น เปิดม่านสุดทั้งสองด้าน คือถ้ามาให้เห็นกันจะๆก็ตายเลยแหละ ด้านนอกมองตรงไป มืดมาก ไฟในห้อง ก็ปิดหมดทุกดวง แต่ยังมีแสงไฟสีส้มๆจากริมถนน ส่องเข้ามาในห้อง ให้พอสลัวๆ มองเห็นทางบ้าง เราก็ด้วยความที่ไม่คิดอะไรมาก ก็เตรียมจะนอน กำลังเดินไปที่เตียง ก็มีลมแรงพัดมากมากระทบหน้าอย่างจัง เราก็หันไปดูเลย อ๋อ... ปิดหน้าต่างไม่สนิท เราเลยเดินไปปิดหน้าต่าง คิดไปว่า ...วันนี้ลมแรงจังวุ้ย... เราเดินกลับมาที่เตียง ก็ล้มตัวลงนอน อย่างหมดสภาพ โดยไม่ได้คิดอะไรมากมาย

ระหว่างที่ครึ่งหลับครึ่งตื่น ในหัว ได้ยินเสียงผู้ชาย ตอนนั้นรู้สึกว่าเสียงนั้น ไม่พอใจ ตะโกนเสียงดังมากๆ อยู่ในหัว เหมือนว่าอะไรเราซักอย่าง เราไม่กล้าลืมตา รู้สึกว่าตัวเองขยับตัวไม่ได้ เราได้แต่สวดมนต์อยู่ในใจ สวดผิดๆถูกๆ ยิ่งสวด เสียงนั้นยิ่งดังขึ้นเรื่อยๆ เรายิ่งกลัว เรานึกถึงแม่ ท่องบทแผ่เมตตา ไปเรื่อยๆ ก็รู้สึกว่าเสียงทุกอย่างค่อยๆหายไป จนเรารู้สึกว่าเราขยับตัวได้ ...ไวเท่าความคิด เรากระโดดพรวดไปปลายเตียง เปิดไฟ... ทั้งห้อง สว่างจ้า ภายในพริบตา พอไฟสว่างขึ้นเท่านั้นแหละ ‘เมิงเปิดไฟทำไม กุจะนอน’ เสียงรูมเมท ตะโกนไล่หลังมา ...แหะๆ เกรงใจรูมเมทมัน เลยปิดไฟไว้เหมือนเดิม ละเดินเข้าห้องน้ำ ปิดประตู เปิดไฟห้องน้ำ กะว่า ไม่เช้า ไม่ออกวะ ก็เลยนั่ง ตัวสั่นอยู่ในห้องน้ำคนเดียว ตกใจ ใจเต้นตุ้บๆๆๆๆๆ ดูนาฬิกาประมาณเกือบ ตี 4 เราก็นั่งคิดไปเรื่อย คือ ตั้งแต่เกิดมา ไม่เคยเจอ ครั้งนี้ครั้งแรก นี่หรอ ที่เค้าเรียกว่าผีอำ แต่เราก็นอนดึกใช้ได้นะ หรือหลอนว้า ยังไงว้าเนี่ย นั่งคิดไปเรื่อยๆก็เผลอหลับไปเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ สะดุ้งตื่นอีกที่ก็เช้าละ เลยออกมานอนต่อที่เตียง ตื่นอีกทีตอนสายๆ ...รีบ เล่าเรื่องทุกอย่างให้รูมเมทฟัง อี่นี่ตื่นเต้นมาก กลัวไป เล่าไป น้ำตาคลอไป ส่วนรูมเมทฟังละก็เฉยๆ มีแค่ ...อือ อืมมม อืออ กุก็ว่า เมิงลุกมาเปิดไฟไม... ละมันก็เข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำ อาบออกมาเสร็จ ออกมามันมองไปตรงหน้าต่าง ละมันก็ถามคำถามสองคำถาม ที่ทำให้ขนลุกพรึ่บ พร้อมๆกัน
รูมเมท ‘เสียงเป็นเสียงผู้ชายใช่ป่ะ’
เรา ‘เออ ใช่’
รูมเมท ‘มากับเสื้อ shop หรือเปล่าแก’

ไอ้เราก็หันหวับ ไปดูเสื้อ shop ที่แขวนอยู่ตรงปลายเตียง ‘บ้าหรอแก เค้าก็ใส่มาตั้งนานแล้วนะ ไม่ใช่มั้ง ถ้ามีคงมีนานแล้วแหละ ’ แต่ในใจ ก็ยังหวั่นๆ มันอาถรรพ์ขนาดนี้เลยหรอว้า อะไรเนี่ย แต่ยอมรับว่าตอนนั้น กลัวเสื้อ shop ไปเลย แต่ก็ยังมีเสียงค้านเล็กๆอยู่ในใจ ว่าไม่น่าจะใช่นะ...

รูมเมท มันก็เงียบไปซักพัก อยู่ๆก็พูดมาว่า ‘ออ กุรู้และ ที่เมิงเล่าให้กุฟังเมื่อคืน คือ เค้าบอกว่า ไม่ให้เล่าเรื่องนั้นๆในสถานที่นั้นๆ เค้าว่าผีที่อยู่แถวนั้นจะได้ยินละตามมา แล้วเมื่อคืน เมิงเล่าเรื่องที่จารย์บอกให้กุฟังอ่ะ เหมือนไปลบหลู่เค้า’

เรา ‘หรอ... แล้วแกรู้ได้ไงว่าเสียงเป็นผู้ชาย แล้วทำไมตอนแรก แกถึงบอกว่ามากับ shop’
รูมเมท ‘ก็ตะกี้ตอนที่กุเดินออกมาจากห้องน้ำ ละกุเห็น เป็นผู้ชาย ยืนอยู่หลัง shop เมิง กุก็นึกว่า มากะ shop แล้วเหมือนเค้าจะรู้ตัวว่ากุเห็น เค้าก็ค่อยๆหายไป เมิงก็ไปทำบุญให้เค้าซะ’

ณ ตอนนั้น ก็ยกมือไหว้ อธิฐาน ขอโทษ แต่ก็ไม่ได้ทำบุญไปให้แต่อย่างใด แล้วหลังจากครั้งนั้น ก็ไม่เคยรู้สึก ว่าโดนอำ โดนหลอกอีกเลย หรือว่าโดนแต่ไม่รู้ตัวก็ไม่รู้ จน ปัจจุบันนี้ ก็ยังไม่รู้ว่ารูมเมทมันเห็นจริงไหม๊ ที่เราเป็นนั้น คือผีอำหรือแค่เพลียแล้วเกิดอาการหลอนไปเอง  

เรื่องก็เป็นประมาณนี้แหละ แหะๆ