ตอนนี้เธอเป็นอย่างไรสบายดีไหม? ไม่ได้เจอเธอนานแล้ว TT

คือว่าเล่าเรื่องแบบคร่าวๆเลยแล้วกันน่ะครับ คือว่าเมื่อช่วงปลายปีที่แล้วปี57 ผมได้ไปทำงานที่หนึ่งแถวลำลูกกาคลอง2 ติดกับตลาดนานาเจริญได้ทำงานอยู่ที่นั่นในช่วงระยะเวลาหนึ่งครับ แล้วการพักอาศัยหรืออาหารการกินก็อยู่แถวบริเวณนั้นครับ ได้มีโอกาสเดินดูสินค้าต่างๆในตลาดนานาเจริญครับแล้วเจอร้านขาย กุ๋ยช่าย ร้านหนึ่งครับขายดีมาก มีคนเข้าคิวซื้อพอสมควร ส่วนตัวผมเองก็ชอบกินอยู่แล้วด้วยจึงได้เข้าไปซื้อต่อคิวครับ เป็นครั้งแรกครับที่ผมได้เจอกับเธอคนนี้ เธอน่ารักมากครับนิสัยก็ดีครับช่วยแม่ขายของหารายได้ หลังจากนั้นทุกวันเลยครับหลังเลิกงานผมก็จะต้องมาแวะเวียนที่ร้านนี้อยู่เป็นประจำเลย ทั้งๆที่อยากรู้จักเธอมากๆครับแต่ก็ไม่กล้าได้แต่พูดคุยธรรมดา ต้องรอเธอหลังขายของเสร็จถึงพอจะมีโอกาสแต่ก็ไม่มากนักน่ะครับ ผมคิดว่าแม่ของเธอน่าจะดุ อ่ะครับเธอก็ตัวติดกันกับแม่ของเธอเลย โอกาสไม่ค่อยเปิดเลย ทุกๆวันหลังขายของเสร็จครับเธอก็ชอบไปดูร้านขายซีดีร้านหนึ่งครับเธอชอบดูซีรีย์(มั้งน่ะ) สำหรับผมแล้วโอกาสที่ได้เจอเธอนั้นครับมีไม่มากเลยแต่สุดท้ายวันที่ผมได้พูดคุยกับเธอจริงๆก็มาถึงครับเป็นจังหวะที่แม่เธอกับลูกจ้างไปเข้าห้องน้ำหรือไปซื้ออะไรสักอย่างนี่ล่ะ ผมก็ได้มีโอกาสคุยกับเธอ (555 ผมเป็นผมค่อนข้างขี้อายน่ะครับ ไม่งั้นป่านนี้ไปไกลละ) เป็นวันแรกที่คุยกันมากกว่าทุกครั้ง รู้สึกดีทุกครั้งที่นึกถึง ผมรู้สึกดีน่ะครับที่ได้มาซื้อขนมร้านเธอทุกวันแบบนี้ถึงแม้บางทีก็อาจจะมาในวันที่เธอไม่อยู่บ้างก็ไม่เป็นไรยังไงก็ยังโอเครอยู่ครับ แล้ววันที่ผมต้องกลับมาบ้านเพราะมีปัญหานิดหน่อยได้ย้ายกลับมาบ้าน เป็นอะไรที่ชุกระหุมากช่วงนั้นจะไปลาเธอซะหน่อยก็ต้องรอเวลาช่วงเย็นๆ แต่ผมจะกลับได้ช่วงสายๆแล้ว ผมยังคิดว่ายังมีอะไรติดอยู่ในหัวผมเลยในทุกวันนี้ที่วันนั้นไม่ได้บอกลาเธอ แต่ก็น่ะผมก็คิดในใจว่าอยากเจอเธอก่อนกลับสักครั้งและอยากพูดสิ่งที่ยังค้างอยู่ แต่คงต้องทำใจเพราะว่าเธอจะมาขายในช่วงเวลาเย็นๆเท่านั้น แต่ใครจะคิดละครับเรื่องเหมือนนิยายน้ำเน่า ผมเดินไปในตลาดเพื่อจะซื้อของใช้ก่อนกลับในช่วงเช้าๆ กลับเจอเธอเดินสวนมาครับ ผมนี่ยังอึ้งเลยทำอะไรไม่ถูก เธอเดินมาเพื่อซื้อของให้แม่เธอน่ะครับโดนใช้มา หลังจากนั้นก็ได้แค่ลาเธอไม่รู้ว่าเธอได้ยินไหมไม่รู้รีบไปไหน ส่วนผมนั้น แล้วกลับบ้านไปแต่ก็รู้สึกดีน่ะที่เจอเธอวันนั้นแต่ก็ยังไม่หมดอยู่ดีครับยังคิดถึงเธออยู่ไม่รู้ทำไม    

ปล.เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงน่ะครับผม อาจจะเรียบเรียงไม่สวยนักน่ะครับเพราะเพิ่งเขียนครั้งแรก 555 ก็ไม่รู้จะทำไง
     ส่วนตัวผมน่ะผมไม่ต้องการการเอ่ยชื่อ เธอ คนนั้นเท่าไหร่น่ะครับเพราะหลายคนหลายมุมมองน่ะครับ เดวกลัวเธอเสียหายครับ
     บอกได้แต่ว่าเธอกับแม่ ขาย ขนมกุ่ยช่าย น่ะครับ ถ้าคนเคยไปที่ตลาดนี้สังเกตดีๆครับคนเยอะมาก ขนมเค้าอร่อยจริงๆครับ
     ประเด็นน่ะครับ ใครที่รู้จริงว่าจะติดต่อเธอได้ยังไง ช่วยบอกผมด้วยน่ะครับ จะไลน์ จะเฟสเอาทั้งนั้นล่ะครับ อยากรู้ตอนนี้เธอเป็นอย่างไร