สวัสดีครับเพื่อนทุกคนเรื่องผมพึ้งเขียนเป็นเรื่องแรกจากชีวิตจริงของผม...ผมอาจที่จะเขียนไดไม่ค่อยดีน่ะครับแต่เพื่อนๆช่วยทนอ่านสักหน่อยนะและขอคำแนะนำให้ผมด้วยนะคับ
เรื่องมีอยู่ว่าย่อนกลับไปตอนสมัยผมเรียนอยู่ .ม3คับเมื่อสิบปีทีแล้วครับคือผมมีแฟนอยู่คนหนึ่งไม่ขอบอกชื่อน่ะครับเราเรียนที่เดียวกันในจ.สมุทรสาครครับผมคบกับเธอเกือบๆปีแล้วเราก็เลิกกันจนเวลาผ่านไปประมาณ10ปีแล้วผมก็ได้เฟสของเธอมาจากเพื่อนของผม ผมก็แอดไปเราเลยได้คุยกันอีกครั้งหนึ่งก็ถามไถ่กันทุกๆเรื่องเธอก็บอกว่าเธอมีลูกแล้วสองคนแต่เลิกกับแฟนแล้วเพราะแฟนเธอเจ้าชู้มาก ส่วนผมก็มีครอบครัวแล้วครับมีลูกสองคนเหมือนกันและเธอก็เล่าให้ผมฟังว่าหลังจากเลิกกับแฟนเธอก็เป็นทอมเลยเพราะเข็ดจากผู้ชาย และเธอพักอยู่ไกล้ๆกับผมโดยเธอพักอยู่กับแฟนเธอส่วนผมพักอยู่คนเดียวส่วนแฟนผมเลี้ยงลูกอยู่ที่ต่างจังหวัด ทั้งๆที่เราพักไกล้ๆแต่เราไมเคยเจอกันเลยสักครั้งเดียวตลอด10ปีประเด็นมันอยู่ตรงนี้ครับตลอดเวลา10ปีที่ผ่านมาผมไม่เคยลืมเธอเลยและเธอก็ไม่เคยลืมผมเลยเธอบอกว่าเธอจำเรื่องของเราได้เป็นอย่างดีไม่เคยลืมและเธอก็ดีใจมากที่ได้คุยกับผมอีกครั้งหนึ่งผมก็ดีใจมากเหมือนกันแล้วเราคุยกันได้สักพักเธอก็บอกว่าตอนนี้เธอให้ผมได้แค่เพื่อนเท่านั้นน่ะผมเลยบอกว่าผมเข้าใจครับแค่ได้กลับมาคุยกันอีกครั้งหนึ่งก็ดีมากแค่ไหนแล้ว แต่ความเป็นจริงแล้วในใจผมใจแทบจะขาดเพราะถึงผมมีครอบครัวแล้วแต่ผมก็ยังรักเธออยู่ตลอดและวันที่13กรกฎาคม59นี้เป็นวันเกิดผม ผมได้นัดเธอไว้เธอก็ตอบตกลงแต่ผมมานั้งคิดดูแล้วผมคิดว่าจะยกเลิกที่นัดกันไว้หรือว่าไม่ยกเลิกดีครับผมไม่รู้ว่าเราควรจะเจอกันดีไมแต่ในใจของผมอยากเจอเธอใจแทบขาด...ผมเลยไม่รู้ว่าผมต้องทำอย่างไรดีครับ...ขอเพื่อนๆช่วยให้คำแนะนำผมหน่อยน่ะครับ
และขอบคุณเพื่อนที่ทนอ่านเรื่องของผมน่ะครับ...
ขอบคุณครับ
แฟนเก่า
เรื่องมีอยู่ว่าย่อนกลับไปตอนสมัยผมเรียนอยู่ .ม3คับเมื่อสิบปีทีแล้วครับคือผมมีแฟนอยู่คนหนึ่งไม่ขอบอกชื่อน่ะครับเราเรียนที่เดียวกันในจ.สมุทรสาครครับผมคบกับเธอเกือบๆปีแล้วเราก็เลิกกันจนเวลาผ่านไปประมาณ10ปีแล้วผมก็ได้เฟสของเธอมาจากเพื่อนของผม ผมก็แอดไปเราเลยได้คุยกันอีกครั้งหนึ่งก็ถามไถ่กันทุกๆเรื่องเธอก็บอกว่าเธอมีลูกแล้วสองคนแต่เลิกกับแฟนแล้วเพราะแฟนเธอเจ้าชู้มาก ส่วนผมก็มีครอบครัวแล้วครับมีลูกสองคนเหมือนกันและเธอก็เล่าให้ผมฟังว่าหลังจากเลิกกับแฟนเธอก็เป็นทอมเลยเพราะเข็ดจากผู้ชาย และเธอพักอยู่ไกล้ๆกับผมโดยเธอพักอยู่กับแฟนเธอส่วนผมพักอยู่คนเดียวส่วนแฟนผมเลี้ยงลูกอยู่ที่ต่างจังหวัด ทั้งๆที่เราพักไกล้ๆแต่เราไมเคยเจอกันเลยสักครั้งเดียวตลอด10ปีประเด็นมันอยู่ตรงนี้ครับตลอดเวลา10ปีที่ผ่านมาผมไม่เคยลืมเธอเลยและเธอก็ไม่เคยลืมผมเลยเธอบอกว่าเธอจำเรื่องของเราได้เป็นอย่างดีไม่เคยลืมและเธอก็ดีใจมากที่ได้คุยกับผมอีกครั้งหนึ่งผมก็ดีใจมากเหมือนกันแล้วเราคุยกันได้สักพักเธอก็บอกว่าตอนนี้เธอให้ผมได้แค่เพื่อนเท่านั้นน่ะผมเลยบอกว่าผมเข้าใจครับแค่ได้กลับมาคุยกันอีกครั้งหนึ่งก็ดีมากแค่ไหนแล้ว แต่ความเป็นจริงแล้วในใจผมใจแทบจะขาดเพราะถึงผมมีครอบครัวแล้วแต่ผมก็ยังรักเธออยู่ตลอดและวันที่13กรกฎาคม59นี้เป็นวันเกิดผม ผมได้นัดเธอไว้เธอก็ตอบตกลงแต่ผมมานั้งคิดดูแล้วผมคิดว่าจะยกเลิกที่นัดกันไว้หรือว่าไม่ยกเลิกดีครับผมไม่รู้ว่าเราควรจะเจอกันดีไมแต่ในใจของผมอยากเจอเธอใจแทบขาด...ผมเลยไม่รู้ว่าผมต้องทำอย่างไรดีครับ...ขอเพื่อนๆช่วยให้คำแนะนำผมหน่อยน่ะครับ
และขอบคุณเพื่อนที่ทนอ่านเรื่องของผมน่ะครับ...
ขอบคุณครับ