4-3 เกมส์ ผมนี้ตื่นเต้นมากๆ
ดูคลิปย้อนหลังได้ที่นี้ (ตอนนี้ถ่ายทอดสดชายอยู่แต่กดไปดุก่อนหน้าได้ครับ)
ปล.น้องชื่อไรก็ไม่รู้ครับ ใครรู้บอกที
ขอแก้ไขครับขอขอบคุณ
ความคิดเห็นที่ 6
ทองแรกจากฟันดาบชายนะครับ ปิงปองทองที่สอง ของซีเกมส์ครั้งนี้ของไทย
เพิ่มเติม
ความคิดเห็นที่ 1
น้องหญิง สุธาสินี เศวตบุตร
อายุ 20 ปีจ้าาาาา
ดาวจรัสแสงดวงใหม่ของวงการปิงปองไทย
>>>>ขอเพิ่มเติมความรู้สึกและ
ความในใจระหว่างชมเกมส์<<<<
...ด้วยความสัจจริงผมไม่รู้จักน้องเลยครับ
แต่ผมก็นั่งเชียร์น้องเพราะเป็นคนไทย
ผมไม่เคยได้ยินเลยซักครั่งว่า..
คนไทยเคยได้แชมป์หรือเหรีญทองจากกีฬาประเภทนี้
ตลอดเกมส์การแข่งขัน
ผมก่ะว่าจะนั่งดูและเชียร์แบบเงียบๆ
ดูแบบเจียมต้ว เพราะไม่ได้คาดหวังอะไรจากน้อง
เกมส์แรกน้องแพ้ไปอย่างใจคิด
แต่ผมดูอนาคตแล้วน้องสู้ได้ในเกมส์สอง
ผมจึงมีความหวังว่าขอชนะซักเกมส์
เห้ยได้จริงๆว่ะเห้ย เย้ๆๆ
จากที่ไม่คาดหวังกลับกลายเป็นลุ้นอยากให้น้องชนะ
....ได้คืบก็จะเอาศอก
เกมส์3เกมส์4เกมส์5และเกมส์6
เป็นอะไรที่กดดันมากๆ
ผมนั่งเชียร์อยู่ในห้องแอร์ในที่ทำงาน
ดวงตาจับจองมองเกมส์
ในจอคอมตาแทบไม่กระพิบ
แต่ภายในใจผมมันกลับจะร้อนระอุ
ใจผมสั่น มือผมสั่น
หัวใจผมเต้นแรงราวจะทะลุออกมาจากอก
ผมหายใจแรงขึ้น
ผมสูดลมหายใจยาวขึ้น
ผมผ่อนลมหายใจยาวๆทุกครั่งที่น้องได้แต้ม
บ้างขณะผมก็กลั้นหายใจโดยไม่รู้ตัว
อ่าๆๆตัวผมเองแค่นั่งเชียร์ยังเหนื่อยขนาดนี้
แล้วน้องละจะเหนื่อยขนาดไหน
แรงกดดันที่ผมได้รับจากเกมส์มีมากขนาดนี้
แล้วน้องล่ะที่ต้องเล่นเอง...?
มีมากขนาดไหน...?
...เกมส์สุดท้าย....
ผมได้แต่นั้งสงบจิตสงบใจไม่ให้ฟุ้งซ่าน
เพราะเกรงว่าจะช๊อกไปซะก่อนจะดูจบ
ดูหน้าของน้องยังเด็กมาก
สีหน้าเเละท่าทางเวลาที่น้อง
ตอนที่ตีแต้มตีเสียเอง
แสดงออกมาให้เห็นอย่างชัดเจน
น้องไม่เก็บอาการที่เสียดายแต้มนั้นๆ
แต่น้องก็มีสมาธิกลับมาสู่เกมส์ใหญ่ๆ
ขนาดนี้ได้ไวมากๆ
หลายครั่งในแต่ละแต้มที่ผมไม่กล้าดู
ได้แต่เลือกที่จะหลับตาแล้วฟังเสียง...
เพราะเวลาที่น้องกำลังเพี้ยงพล่ำให้คู่แข่ง
ผมไม่อยากเห็นสีหน้าน้องในแบบนั้นอีก
มันทำให้ผมเจ็บปวดและเสียดายตามน้องไปด้วย..
ใช่แล้วครับ ผมมีทางเลือก..
ผมเลือก หลับตาแล้วฟังเสียง
ผมเริ่มจำเสียงร้องอย่างดีใจของน้องได้
เมื่อใดที่ผมได้ยินเสียงกรีดร้องยาวๆ
อย่างดีใจปนกับเสียงคนไทยที่เชียร์ในสนาม
นั้นล่ะที่ผมรู้ว่าน้องได้แต้ม
แต้มเริ่มขาดในเกมส์ที่7
ผมลืมตากลับมาดูได้อย่างสบายใจอีกครั่ง
แต่ผมก็เลือกกลับมาหลับตาอีกครั่งในแต้มสุดท้าย....
คราวนี้ เสียงร้องของน้องดังและยาวนานกว่าทุกครั่ง
ผมลืมตาขึ้นดูด้วยความดีใจแต่มองเห็นอะไรไม่ชัดเลย
ตาผมมันพล่ามั่วไปหมด
ทำไมนะเหรอ ก็น้ำมันดันไหลออกจากตามานะซิครับ...
ขอบคุณที่น้องทำให้คนไทยมีความสุข
ขอบคุณครับ ขอบคุณอีกครั่ง
ไทยได้เหรีญทองแรก จากปิงปองหญิงในรอบ32ปี ลุ้นกันจนเยี่ยวเหนียว..ดีใจมากกกกกกกกกกกกกก
ดูคลิปย้อนหลังได้ที่นี้ (ตอนนี้ถ่ายทอดสดชายอยู่แต่กดไปดุก่อนหน้าได้ครับ)
ปล.น้องชื่อไรก็ไม่รู้ครับ ใครรู้บอกที
ขอแก้ไขครับขอขอบคุณ
ความคิดเห็นที่ 6
ทองแรกจากฟันดาบชายนะครับ ปิงปองทองที่สอง ของซีเกมส์ครั้งนี้ของไทย
เพิ่มเติม
ความคิดเห็นที่ 1
น้องหญิง สุธาสินี เศวตบุตร
อายุ 20 ปีจ้าาาาา
ดาวจรัสแสงดวงใหม่ของวงการปิงปองไทย
>>>>ขอเพิ่มเติมความรู้สึกและ
ความในใจระหว่างชมเกมส์<<<<
...ด้วยความสัจจริงผมไม่รู้จักน้องเลยครับ
แต่ผมก็นั่งเชียร์น้องเพราะเป็นคนไทย
ผมไม่เคยได้ยินเลยซักครั่งว่า..
คนไทยเคยได้แชมป์หรือเหรีญทองจากกีฬาประเภทนี้
ตลอดเกมส์การแข่งขัน
ผมก่ะว่าจะนั่งดูและเชียร์แบบเงียบๆ
ดูแบบเจียมต้ว เพราะไม่ได้คาดหวังอะไรจากน้อง
เกมส์แรกน้องแพ้ไปอย่างใจคิด
แต่ผมดูอนาคตแล้วน้องสู้ได้ในเกมส์สอง
ผมจึงมีความหวังว่าขอชนะซักเกมส์
เห้ยได้จริงๆว่ะเห้ย เย้ๆๆ
จากที่ไม่คาดหวังกลับกลายเป็นลุ้นอยากให้น้องชนะ
....ได้คืบก็จะเอาศอก
เกมส์3เกมส์4เกมส์5และเกมส์6
เป็นอะไรที่กดดันมากๆ
ผมนั่งเชียร์อยู่ในห้องแอร์ในที่ทำงาน
ดวงตาจับจองมองเกมส์
ในจอคอมตาแทบไม่กระพิบ
แต่ภายในใจผมมันกลับจะร้อนระอุ
ใจผมสั่น มือผมสั่น
หัวใจผมเต้นแรงราวจะทะลุออกมาจากอก
ผมหายใจแรงขึ้น
ผมสูดลมหายใจยาวขึ้น
ผมผ่อนลมหายใจยาวๆทุกครั่งที่น้องได้แต้ม
บ้างขณะผมก็กลั้นหายใจโดยไม่รู้ตัว
อ่าๆๆตัวผมเองแค่นั่งเชียร์ยังเหนื่อยขนาดนี้
แล้วน้องละจะเหนื่อยขนาดไหน
แรงกดดันที่ผมได้รับจากเกมส์มีมากขนาดนี้
แล้วน้องล่ะที่ต้องเล่นเอง...?
มีมากขนาดไหน...?
...เกมส์สุดท้าย....
ผมได้แต่นั้งสงบจิตสงบใจไม่ให้ฟุ้งซ่าน
เพราะเกรงว่าจะช๊อกไปซะก่อนจะดูจบ
ดูหน้าของน้องยังเด็กมาก
สีหน้าเเละท่าทางเวลาที่น้อง
ตอนที่ตีแต้มตีเสียเอง
แสดงออกมาให้เห็นอย่างชัดเจน
น้องไม่เก็บอาการที่เสียดายแต้มนั้นๆ
แต่น้องก็มีสมาธิกลับมาสู่เกมส์ใหญ่ๆ
ขนาดนี้ได้ไวมากๆ
หลายครั่งในแต่ละแต้มที่ผมไม่กล้าดู
ได้แต่เลือกที่จะหลับตาแล้วฟังเสียง...
เพราะเวลาที่น้องกำลังเพี้ยงพล่ำให้คู่แข่ง
ผมไม่อยากเห็นสีหน้าน้องในแบบนั้นอีก
มันทำให้ผมเจ็บปวดและเสียดายตามน้องไปด้วย..
ใช่แล้วครับ ผมมีทางเลือก..
ผมเลือก หลับตาแล้วฟังเสียง
ผมเริ่มจำเสียงร้องอย่างดีใจของน้องได้
เมื่อใดที่ผมได้ยินเสียงกรีดร้องยาวๆ
อย่างดีใจปนกับเสียงคนไทยที่เชียร์ในสนาม
นั้นล่ะที่ผมรู้ว่าน้องได้แต้ม
แต้มเริ่มขาดในเกมส์ที่7
ผมลืมตากลับมาดูได้อย่างสบายใจอีกครั่ง
แต่ผมก็เลือกกลับมาหลับตาอีกครั่งในแต้มสุดท้าย....
คราวนี้ เสียงร้องของน้องดังและยาวนานกว่าทุกครั่ง
ผมลืมตาขึ้นดูด้วยความดีใจแต่มองเห็นอะไรไม่ชัดเลย
ตาผมมันพล่ามั่วไปหมด
ทำไมนะเหรอ ก็น้ำมันดันไหลออกจากตามานะซิครับ...
ขอบคุณที่น้องทำให้คนไทยมีความสุข
ขอบคุณครับ ขอบคุณอีกครั่ง