ช่วงนี้เห็นกระทู้ผีในพันติ๊ปคึกคักกันมาก
เราเองก็เป็นหนึ่งในหลายคนที่ตามติดและติดตาม แล้วก็จอดไม่ต้องแจวกับประโยค 'เดี๋ยวมาต่อ'
บางคนมาต่อจริงจนจบก็โอเค สยองปนสนุก บางคนไม่มาเลยนี่เศร้ากันไป
วันนี้เลยมาเล่าของเรามั่ง เอาแบบที่เจอกับตัวก่อน(ฟังดูเป็นประโยคฮิตในเรื่องเล่าผีๆ แต่มันเจอมากับตัวจริงๆ เชื่อไม่เชื่อยังไง ความจริงมันก็ยังเป็นความจริงอยู่วันยันค่ำแหละ) ขอเล่าทีละเรื่องนะคะ เป็นเรื่องสั้นๆ น่ะนะ เราเล่าให้คนอื่นฟังยังไงก็มาเล่าต่ออย่างนั้นละ
- กุมารทอง เรื่องแรกนี้ สั้นๆ นะ สั้นจริงจังอะ
สมัยเด็กๆ เราชอบไปเล่นบ้านญาติ เวียนไปเรื่อย วันนี้ไปบ้านนั้น อีกวันไปบ้านโน้น บ้านที่ไปประจำๆ ก็บ้านยาย แต่มาวันนึง เพื่อนชวนไปเล่นหมากเก็บบ้านป้ารี(นามสมมติ กลัวลูกสาวป้ามาอ่านเจอ55) บ้านนี้ปกติไม่ค่อยได้ไป แค่เดินผ่านเฉยๆ เพราะเราได้ยินว่าสามีป้าเสียเพราะไปฆ่างูเจ้าที่ ไม่ได้กลัวนะ แต่มันเศร้าๆ รู้สึกสงสารแก ไม่อยากไปเล่นเสียงดัง ทีนี้เมื่อลูกสาวป้าเองที่ชวน อะ เราก็ไปค่ะ
ก็เล่นโน่นเล่นนี่กันไปตามประสา แม่ยังไม่มาตามก็เล่นไปเรื่อยๆ รอเวลาค่ำค่อยกลับไปกินข้าวบ้าน
ทีนี้มีช่วงนึง ขึ้นไปเล่นบนบ้าน บ้านนี้เป็นบ้านไม้ชั้นเดียวใต้ถุนสูงนะคะ จพำได้ว่าบันไดที่นี่สูงและชันแปลกๆ เรากับเพื่อนอีกคนยืนอยู่ตรงหัวบันไดแต่คนละข้าง ก็เฮฮากันอยู่แป็บนึง จำไม่ได้ว่าคุยไรกัน แล้วจู่ๆ ไอ้เพื่อนคนนี้มันร่วงลงไปต่อหน้าต่อตา เราเหวอมาก ตรงนั้นมีแค่เรากับเพื่อน ไม่มีใครอยู่บนบ้านด้วย อยู่ข้างล่างกันหมด ป้าก็ทำขนมในครัวใต้ถุน แล้วใครล่ะ??
โชคดีที่ไม่เป็นอะไรมากแค่หัวโน ขาแพลง
มารู้หลังจากนั้นว่าบ้านป้าเลี้ยงกุมาร ป้าบอกขำๆว่าคงพูดอะไรไม่น่าฟัง เลยโดนถีบเอา
โชคดีที่วันนั้นกุมารไม่เลือกถีบเรา TT
ถ้ายังสนใจ เรื่องที่2 ด้านล่างเค่อะ
รออ่านของคนอื่นนาน ขอเล่ามั่งแก้เซ็ง
เราเองก็เป็นหนึ่งในหลายคนที่ตามติดและติดตาม แล้วก็จอดไม่ต้องแจวกับประโยค 'เดี๋ยวมาต่อ'
บางคนมาต่อจริงจนจบก็โอเค สยองปนสนุก บางคนไม่มาเลยนี่เศร้ากันไป
วันนี้เลยมาเล่าของเรามั่ง เอาแบบที่เจอกับตัวก่อน(ฟังดูเป็นประโยคฮิตในเรื่องเล่าผีๆ แต่มันเจอมากับตัวจริงๆ เชื่อไม่เชื่อยังไง ความจริงมันก็ยังเป็นความจริงอยู่วันยันค่ำแหละ) ขอเล่าทีละเรื่องนะคะ เป็นเรื่องสั้นๆ น่ะนะ เราเล่าให้คนอื่นฟังยังไงก็มาเล่าต่ออย่างนั้นละ
- กุมารทอง เรื่องแรกนี้ สั้นๆ นะ สั้นจริงจังอะ
สมัยเด็กๆ เราชอบไปเล่นบ้านญาติ เวียนไปเรื่อย วันนี้ไปบ้านนั้น อีกวันไปบ้านโน้น บ้านที่ไปประจำๆ ก็บ้านยาย แต่มาวันนึง เพื่อนชวนไปเล่นหมากเก็บบ้านป้ารี(นามสมมติ กลัวลูกสาวป้ามาอ่านเจอ55) บ้านนี้ปกติไม่ค่อยได้ไป แค่เดินผ่านเฉยๆ เพราะเราได้ยินว่าสามีป้าเสียเพราะไปฆ่างูเจ้าที่ ไม่ได้กลัวนะ แต่มันเศร้าๆ รู้สึกสงสารแก ไม่อยากไปเล่นเสียงดัง ทีนี้เมื่อลูกสาวป้าเองที่ชวน อะ เราก็ไปค่ะ
ก็เล่นโน่นเล่นนี่กันไปตามประสา แม่ยังไม่มาตามก็เล่นไปเรื่อยๆ รอเวลาค่ำค่อยกลับไปกินข้าวบ้าน
ทีนี้มีช่วงนึง ขึ้นไปเล่นบนบ้าน บ้านนี้เป็นบ้านไม้ชั้นเดียวใต้ถุนสูงนะคะ จพำได้ว่าบันไดที่นี่สูงและชันแปลกๆ เรากับเพื่อนอีกคนยืนอยู่ตรงหัวบันไดแต่คนละข้าง ก็เฮฮากันอยู่แป็บนึง จำไม่ได้ว่าคุยไรกัน แล้วจู่ๆ ไอ้เพื่อนคนนี้มันร่วงลงไปต่อหน้าต่อตา เราเหวอมาก ตรงนั้นมีแค่เรากับเพื่อน ไม่มีใครอยู่บนบ้านด้วย อยู่ข้างล่างกันหมด ป้าก็ทำขนมในครัวใต้ถุน แล้วใครล่ะ??
โชคดีที่ไม่เป็นอะไรมากแค่หัวโน ขาแพลง
มารู้หลังจากนั้นว่าบ้านป้าเลี้ยงกุมาร ป้าบอกขำๆว่าคงพูดอะไรไม่น่าฟัง เลยโดนถีบเอา
โชคดีที่วันนั้นกุมารไม่เลือกถีบเรา TT
ถ้ายังสนใจ เรื่องที่2 ด้านล่างเค่อะ