สวัสดีค่ะ
คำถามที่ตั้งกระทู้ มาจากความรู้สึกล้วนๆค่ะ
ขอใช้นามว่า " มนุษย์เงินเดือน " ละกันนะคะ
พวกคุณเบื่องานที่ทำกันบ้างมั้ยคะ?
เราเริ่มทำงานตั้งแต่อายุ 19 เพิ่งเรียนจบ ม.6 ได้ไม่กี่วัน ก็ไปสมัครงานฟาร์มใกล้ๆบ้านเลย เพราะอยากทำงานส่งตัวเองเรียนต่อ ตอนแรกๆที่มาทำงานใหม่ๆ มาแบบงงๆค่ะ เคยเป็นกันบ้างมั้ยคะ?
ช่วงแรกๆ โดนนินทา ว่าอะไรๆลับหลังสารพัดค่ะ เพียงแต่ไม่ได้ยินกับตัวเอง แต่ก็เห็นได้จากสายตา รวมถึงโดนจับผิดอะไรหลายๆอย่างค่ะ
ทำงานเดือนแรก ได้เงินอยู่ที่ เดือนละ 5,500.- ค่ะ ปี 2554 ทำงานเป็นเสมียนค่ะ เข้า 08:00-17:00 น.
แรกๆ ก็ยังไม่ค่อยรู้อะไรมากค่ะ เพราะยังคงเป็นน้องใหม่ ก็มีเรื่องเล่าจากพี่ๆคนเก่าๆเยอะค่ะ เรื่องเงินเดือนน้อยบ้าง วันหยุดไม่แน่นอนบ้าง ซึ่งก็พยายามเข้าใจค่ะ เพราะเป็นการทำงานกับสัตว์ที่ต้องกินอาหารทุกวัน
จนก็ทำงานมา 4 ปี แล้วค่ะ เงินเดือนตอนนี้อยู่ที่ 10,000.- บาทถ้วน !!! บวกกับค่าทำความสะอาดออฟฟิต เดือนละ 800.-
ช่วงที่ทำงานแรกๆ ไม่มีการทำประกันสังคมให้เลยค่ะ
สวัสดิการอะไร ก็แทบจะไม่มีเลย
รถยนต์กองกลางก็ไม่มี คนที่ไม่มีรถ เวลาเจ็บป่วยที ก็ต้องจ้าง รถสัตวบาลพาไปส่ง ครั้งละ หลายร้อยบาท ซึ่งถ้าหลายๆครั้ง จะเหลืออะไรล่ะค่ะ
ตอนแรก ที่ออฟฟิต อยากต้องการที่จะติดอินเทอร์เน็ตมาก ก็ติดตั้งมาได้สักปี จนสัตวบาลและคนงานอื่นๆ ก็เริ่มได้ใช้อินเทอร์เน็ตบ้าง แต่!!! อยู่มาๆ ก็ไม่ให้ใช้ แล้วไปยกเลิกซะงั้น !!!
ยอมรับว่า เบื่อมากเลยค่ะ
โทรศัพท์ในออฟฟิตก็เสีย จะโทรสั่งของที ก็ต้องใช้โทรศัพท์ตัวเอง เงินก็เงินเรา เฮ้อ....
ค่าน้ำมันก็ไม่มี ถึงแม้เขาจะพูดว่าที่พักฟรี ค่าน้ำค่าไฟฟรี แต่พอเอาเข้าจริง ได้ยินมาว่า ที่เขาให้เงินเดือนเราน้อย เพราะเขาต้องหักค่าน้ำค่าไฟไว้ด้วย!!!!!
เสื้อทำงาน 4-5 ปี จะทำมาแจกสักที ต้องรอจนเปื่อย กระเป๋าขาดแล้วขาดอีก กระดุมไม่เหลือ โอ้ยยยยยยย. เบื่อ
ส่วนเรื่องวันหยุด ที่เดือน เขาให้หยุดงาน เดือนละ 4 วัน ก็จริง แต่!!! ทุกๆคนก็อยากหยุดวันอาทิตย์ใช่มั้ยค่ะ?
เพราะวันอาทิตย์มันเป็นวันครอบครัว ใครๆที้ไหนเขาก็หยุด แต่ที่นี่ต้องเปลี่ยนกันหยุด
เราก็อยากไปเรียนวันอาทิตย์ พี่อีกคนก็อยากอยู่กับครอบครัววันอาทิตย์ สรุปก็ต้องมาทำงาน พร้อมกับความลำบากใจ
จะวันพ่อ วันแม่ วันแรงงาน !!! วันสำคัญอะไรๆ ที่นี่ก็แทบจะไม่ให้หยุดพร้อมกัน !!!! คือคนทุกคนก็มีพ่อมีแม่ใช่มั้ยค่ะ
ตอนนี้เงินเดือนไม่ขึ้นมา 2 ปี โบนัสพี่สัตวบาลโดนหักลดลง
ทำงานระบบเถ้าแก่เนี่ย ต้องทำใจละมั้งค่ะ
เมื่อก่อน เสมียนต้องมีหน้าที่กรอกยาฆ่าเชื้อ แฟ๊ปน้ำ แฟ๊ปผง ล้างรองเท้าบู๊ทอาจารย์ นักศึกษา เซลล์ขายยาด้วยนะคะ ขี้หมูนี่กระเด็นเข้าหน้าเข้าตาเลยค่ะ
จนต้องพูดบอกให้หัวหน้าให้จ้างพม่าล้าง
ไหนจะต้องไปให้เสมียนไปปีนนับอาหาร ในโกดัวกองท่วมหัว ตัวนี่ยังกะจับกังแบกข้างสาร นี่เหรอค่ะ หน้าที่เสมียน!!!
แล้วก็ต้องลงไปนับหมู เช็คหมูอยู่ตลอด เหนื่อยค่ะ พูดเลยว่าเหนื่อยมาก !!! แล้วก็เบื่อมากๆด้วย
เถ้าแก่ไม่มีวันหยุดพักร้อน ไม่มีวันหยุดนักขัตฤกษ์ ไม่เคยซื้อน้ำมาเลี้ยง ไม่เคยเลี้ยงก๋วยเตี๋ยวสักชาม ไม่เคยถามสักคำเรื่องความเป็นอยู่ ไม่เคยพาไปเที่ยวไหนเลยสักครั้ง
ทุกคนเขาเบื่อค่ะ เขาอยากลาออกกันทุกคน พวกเขารอเวลาค่ะ หมดภาระหนี้สิน เขาก็จะไป
รวมถึงเราด้วย รออีก 1-2 ปี เรียนจบ ม.ราม ขอไปเริ่มใหม่กับเจ้านายที่รักและเอาใจใส่ลูกน้องดีกว่า
ขอบคุณที่อดทนอ่านจนจบนะคะ มันคือความในใจ ยังไม่หมดหรอกค่ะ
คุณรู้สึกเบื่อกับงานที่ทำกันบ้างรึเปล่าค่ะ
คำถามที่ตั้งกระทู้ มาจากความรู้สึกล้วนๆค่ะ
ขอใช้นามว่า " มนุษย์เงินเดือน " ละกันนะคะ
พวกคุณเบื่องานที่ทำกันบ้างมั้ยคะ?
เราเริ่มทำงานตั้งแต่อายุ 19 เพิ่งเรียนจบ ม.6 ได้ไม่กี่วัน ก็ไปสมัครงานฟาร์มใกล้ๆบ้านเลย เพราะอยากทำงานส่งตัวเองเรียนต่อ ตอนแรกๆที่มาทำงานใหม่ๆ มาแบบงงๆค่ะ เคยเป็นกันบ้างมั้ยคะ?
ช่วงแรกๆ โดนนินทา ว่าอะไรๆลับหลังสารพัดค่ะ เพียงแต่ไม่ได้ยินกับตัวเอง แต่ก็เห็นได้จากสายตา รวมถึงโดนจับผิดอะไรหลายๆอย่างค่ะ
ทำงานเดือนแรก ได้เงินอยู่ที่ เดือนละ 5,500.- ค่ะ ปี 2554 ทำงานเป็นเสมียนค่ะ เข้า 08:00-17:00 น.
แรกๆ ก็ยังไม่ค่อยรู้อะไรมากค่ะ เพราะยังคงเป็นน้องใหม่ ก็มีเรื่องเล่าจากพี่ๆคนเก่าๆเยอะค่ะ เรื่องเงินเดือนน้อยบ้าง วันหยุดไม่แน่นอนบ้าง ซึ่งก็พยายามเข้าใจค่ะ เพราะเป็นการทำงานกับสัตว์ที่ต้องกินอาหารทุกวัน
จนก็ทำงานมา 4 ปี แล้วค่ะ เงินเดือนตอนนี้อยู่ที่ 10,000.- บาทถ้วน !!! บวกกับค่าทำความสะอาดออฟฟิต เดือนละ 800.-
ช่วงที่ทำงานแรกๆ ไม่มีการทำประกันสังคมให้เลยค่ะ
สวัสดิการอะไร ก็แทบจะไม่มีเลย
รถยนต์กองกลางก็ไม่มี คนที่ไม่มีรถ เวลาเจ็บป่วยที ก็ต้องจ้าง รถสัตวบาลพาไปส่ง ครั้งละ หลายร้อยบาท ซึ่งถ้าหลายๆครั้ง จะเหลืออะไรล่ะค่ะ
ตอนแรก ที่ออฟฟิต อยากต้องการที่จะติดอินเทอร์เน็ตมาก ก็ติดตั้งมาได้สักปี จนสัตวบาลและคนงานอื่นๆ ก็เริ่มได้ใช้อินเทอร์เน็ตบ้าง แต่!!! อยู่มาๆ ก็ไม่ให้ใช้ แล้วไปยกเลิกซะงั้น !!!
ยอมรับว่า เบื่อมากเลยค่ะ
โทรศัพท์ในออฟฟิตก็เสีย จะโทรสั่งของที ก็ต้องใช้โทรศัพท์ตัวเอง เงินก็เงินเรา เฮ้อ....
ค่าน้ำมันก็ไม่มี ถึงแม้เขาจะพูดว่าที่พักฟรี ค่าน้ำค่าไฟฟรี แต่พอเอาเข้าจริง ได้ยินมาว่า ที่เขาให้เงินเดือนเราน้อย เพราะเขาต้องหักค่าน้ำค่าไฟไว้ด้วย!!!!!
เสื้อทำงาน 4-5 ปี จะทำมาแจกสักที ต้องรอจนเปื่อย กระเป๋าขาดแล้วขาดอีก กระดุมไม่เหลือ โอ้ยยยยยยย. เบื่อ
ส่วนเรื่องวันหยุด ที่เดือน เขาให้หยุดงาน เดือนละ 4 วัน ก็จริง แต่!!! ทุกๆคนก็อยากหยุดวันอาทิตย์ใช่มั้ยค่ะ?
เพราะวันอาทิตย์มันเป็นวันครอบครัว ใครๆที้ไหนเขาก็หยุด แต่ที่นี่ต้องเปลี่ยนกันหยุด
เราก็อยากไปเรียนวันอาทิตย์ พี่อีกคนก็อยากอยู่กับครอบครัววันอาทิตย์ สรุปก็ต้องมาทำงาน พร้อมกับความลำบากใจ
จะวันพ่อ วันแม่ วันแรงงาน !!! วันสำคัญอะไรๆ ที่นี่ก็แทบจะไม่ให้หยุดพร้อมกัน !!!! คือคนทุกคนก็มีพ่อมีแม่ใช่มั้ยค่ะ
ตอนนี้เงินเดือนไม่ขึ้นมา 2 ปี โบนัสพี่สัตวบาลโดนหักลดลง
ทำงานระบบเถ้าแก่เนี่ย ต้องทำใจละมั้งค่ะ
เมื่อก่อน เสมียนต้องมีหน้าที่กรอกยาฆ่าเชื้อ แฟ๊ปน้ำ แฟ๊ปผง ล้างรองเท้าบู๊ทอาจารย์ นักศึกษา เซลล์ขายยาด้วยนะคะ ขี้หมูนี่กระเด็นเข้าหน้าเข้าตาเลยค่ะ
จนต้องพูดบอกให้หัวหน้าให้จ้างพม่าล้าง
ไหนจะต้องไปให้เสมียนไปปีนนับอาหาร ในโกดัวกองท่วมหัว ตัวนี่ยังกะจับกังแบกข้างสาร นี่เหรอค่ะ หน้าที่เสมียน!!!
แล้วก็ต้องลงไปนับหมู เช็คหมูอยู่ตลอด เหนื่อยค่ะ พูดเลยว่าเหนื่อยมาก !!! แล้วก็เบื่อมากๆด้วย
เถ้าแก่ไม่มีวันหยุดพักร้อน ไม่มีวันหยุดนักขัตฤกษ์ ไม่เคยซื้อน้ำมาเลี้ยง ไม่เคยเลี้ยงก๋วยเตี๋ยวสักชาม ไม่เคยถามสักคำเรื่องความเป็นอยู่ ไม่เคยพาไปเที่ยวไหนเลยสักครั้ง
ทุกคนเขาเบื่อค่ะ เขาอยากลาออกกันทุกคน พวกเขารอเวลาค่ะ หมดภาระหนี้สิน เขาก็จะไป
รวมถึงเราด้วย รออีก 1-2 ปี เรียนจบ ม.ราม ขอไปเริ่มใหม่กับเจ้านายที่รักและเอาใจใส่ลูกน้องดีกว่า
ขอบคุณที่อดทนอ่านจนจบนะคะ มันคือความในใจ ยังไม่หมดหรอกค่ะ