แอบรักคนมีแฟน สิ่งที่บางคนต้องเจอะเจอแล้วเสียใจกับมันบ่อยๆ

สวัสดีค่ะ กระทู้นี้ก็ตั้งมาเพื่อแชร์ความรู้สึกของคนที่แอบชอบคนที่มีแฟนแล้วค่ะ  คือเราอยู่มัธยมค่ะ เป็นคนกรุงเทพ  เราไปแอบชอบเพื่อนร่วมรุ่นด้วยกันค่ะ เค้าเป็นคนที่แบบน่ารัก หล่อ เท่แล้วก็มีเสน่ห์มากๆใครได้คุยด้วยหรือได้ทำความรู้จักก็จะหลงรักเค้าได้ง่ายๆเลยค่ะคือเราชอบเค้ามาได้เกือบๆจะ 3 ปีแล้วแหละค่ะ เราชอบเค้าที่เค้าเป็นตัวเองมากค่ะ เรารู้จักกันเมื่อเข้ามาใหม่ๆ เค้าเป็นคนที่ทำให้เรารู้จักความรักมั้งคะ ตอนที่ได้รู้จักกันแรกๆก็รู้สึกเฉยๆนะคะ แต่พอได้รู้จักแบบจิงๆ ได้สัมผัสความเป็นเค้า ตัวเราเองรู้สึกดีค่ะ รู้สึกว่าเค้าน่ารักมากๆ น่ารักเกินไป จนเราได้ชอบเค้า ตอนชอบแรกๆเราไม่ได้จริงจังหรอกค่ะ แต่พอเจอเค้า เรารู้สึกเขินมากๆ แต่เพราะเค้ามีแฟนแล้วเราจึงต้องเก็บความรู้สึกนี้ไว้ค่ะ แต่พอเวลาผ่านไปเรื่อยๆ เราก็ยังชอบเค้าเหมือนเดิมเลยทักเค้าไป คุยนู่นคุยนี่ติดต่อกัน 6 เดือนค่ะ แต่แฟนเค้ารู้ว่าเค้าคุยกับเราเลยบอกเราว่าให้เลิกยุ่ง เราก็เข้าใจนะคะว่าคนเป็นแฟนกันต้องหึงต้องหวงกัน เลยเลิกคุยแบบไม่ต้องมีเรื่องมีราวอะไรกับแฟนเค้า แฟนเค้าก็เป็นคนที่เรารู้จักเหมือนกัน เป็นเพื่อนที่รู้จักกันค่ะ เราก็เลยหยุดแล้วถอยตัวออกมา แต่เราก็รู้สึกดีไม่น้อยเลยค่ะ รู้สึกชอบไปมากๆแล้วด้วยค่ะ แต่ให้ทำยังไงได้ละคะเค้ามีแฟนแล้ว เราคงต้องไปค่ะ แต่อยากจะบอกให้ทุกคนรู้ไว้นะคะ คนดีๆมีอีกเยอะค่ะ หรือถ้าเราจะรอเค้า เราต้องรอแล้วห้ามท้อห้ามถอยนะคะ รอด้วยใจแล้วซักวันนึงเค้าคงจะหันมามองเราเอง แต่ฉันก็อดสงสัยไม่ได้ว่านี่มันคือความรักรึเปล่าคะ? ^^