ผมเจอปัญหาแบบนี้มาตั้งแต่ม.4แล้วอ่ะครับ จนตอนนี้ก้ขึ้นม.5แล้ว มันเริ่มมาตั้งแต่มีผู้หญิงคนนึงที่รุ่นเดียวกะผมซึ่งผมไม่ขอเอ่ยชื่อละกันครับ วันนั้นผมคุยกะเธอและเพื่อนของเธออีกคนนึงที่ศาลารร.ชื่อดังแห่งหนึ่งที่ผมกำลังเรียนอยู่ซึ่งผมก้ไม่ขอเอ่ยชื่อดีกว่าครับ เธอก็ฝากผมทิ้งขยะซึ่งเป็นถุงไส้กรอกที่เหลือแต่ซอสและกล่องนมยี่ห้อนึง ผมยังจำเหตุการณ์ในวันนั้นเมื่อปีที่แล้วได้ขึ้นใจเลยครับ หลังจากนั้นก้มีเพื่อนๆคนอื่นฝากทิ้งขยะที่ผมเรื่อยมา ไม่ว่าจะเป็น เปลือกทอฟฟี่ เศษกระดาษ ฯลฯ ไม่เว้นแม้กระทั่งโต๊ะนักเรียนผม มีทั้งขวดน้ำ ถุงขนม เศษกระดาษ ฯลฯ ผมก้ต้องเป็นคนเอาขยะพวกนี้ไปทิ้งเองทุกครั้ง ทุกวันนี้เวลามีใครจะฝากผมทิ้งขยะผมมักจะไล่ให้คนนั้นไปทิ้งเองตลอดเลยครับ แต่บางทีมันไม่ยอมไปทิ้งและมันจะพยายามมาทิ้งที่ผมให้ได้ พอผมไล่ให้ไปทิ้งเองก้ทำเป็นไม่พอใจ กลุ้มใจมากครับ คนพวกนั้นเห็นผมเหมือนไม่มีค่า เหมือนผมเป็นถังขยะใบนึง รู้สึกว่าชีวิตตัวเองถูกกลั่นแกล้งตลอด ผมเองก้มีความรู้สึกและศักดิ์ศรีเหมือนกัน ผมไม่ต้องการวิธีแก้หรอกครับ ถึงขอวิธีแก้ไปก้ไม่ได้ทำให้ดีขึ้นหรอกครับ ผมรู้ดี เพราะเจอประสบการณ์มาเยอะแล้วถึงจะอยู่ม.5ก้เหอะ หรือถ้าชาวพันทิปมีคำแนะนำดีๆก้ขอบคุณมากๆครับ.
เพื่อนๆเห็นผมเป็นตัวอะไรครับ ถึงได้ชอบฝากทิ้งขยะที่ผม