เราเล่าก่อนเลยว่าเราเคยชอบเพื่อนคนนึงค่ะตอนนั้นเราผิดวังมากเป็นคนแรกที่เราทำทุกอย่างให้เป็นห่วงเขามากเขาเป็นโรคอะไรตอนไปทัศนศึกษาเรานี้พกยาไปเลยค่ะ แต่เขาไม่ชอบเราเขาบอกเราเลยค่ะ(คุยกันแรงมาก)เขาเป็นคนตรงด้วยเราเจ็บมากคะเข้าใจคนอกหักที่บอกว่าไม่เหลืออะไรแล้ว มันรู้สึกเคว้งไปหมดหันไปไหนมีแต่คนปลอบแต่เรารู้สึกเคว้งมากมันหวิวเหมือนอยู่คนเดียวเราร้องไห้เยอะมากค่ะ ตอนนั้นม1-ม2ค่ะ เราเปลี่ยนไปเลยค่ะจากร่าเริงกลายเป็นคนโลกส่วนตัวสูงมากหัวเราะน้อยลง หลังจากนั้นปิดเทอมใหญ่เราเปลี่ยนตัวเองเยอะจนดูได้ในระดับนึงพอมีคนจีบเราเล่นกับทุกคนไปหมดจากที่ไม่เคยแรดเราพูดตรงๆเลยนะเรากลายเป็นคนแบบนี้เพราะเราไม่อยากผิดหวังเพราะการจิงจังกับใครสักคนอีก เราอาจะดูมั่นไม่กลัวผช.เลยแต่ความจิงเวลาเราอยู่คนเดียวเรายังนึกถึงเขาตลอดค่ะสรุปคือเราไม่เคยลืมเขาเลยตลอดเวลา3ปีนั้นทำให้เราตัดสินใจย้ายไปเรียนต่างประเทศ
เราย้ายมาม.ปลายแต่เรายังชอบไปทั่วมั่วไปเรื่อยเหมือนเดิมแต่เราไม่ชอบผช.ข้างบ้านเราคนนึงอายุ16ปีเรา15นะค่ะวัยรุ่นแล้วๆเรียกว่าJละกัน Jเป็นนักรักบี้รร.ค่ะ หล่อแบดบอยมาก บ้านมีตังค์ค่ะ แม่Jชอบเรามากเลยนางอยากมีลูกสาวค่ะแต่มีลูกชายหมดเลย2คน ไปรร.วันแรกต้องขึ้นบัสนางก็เลยให้Jไปส่งแลวสอนขึ้นบัสค่ะเพราะอยูรรใเดียวกัน Jไม่ค่อยคุย
กับเราเราเลยไม่ชอบค่ะ555 จนเราแอบหนีไปรร.เองไม่ไปพร้อมJค่ะวันหลังๆ เราก็แยกกันอยู่ชัดเจน จนเรามาเข้าแคมปิ้งด้วยกันมีหกครอบครัวค่ะครอบครัวโฮสเราไปและครอบครัวJก็ไป Jมองเราบ่อยมากจนเราหันไปมองแล้วมองตากันหลายรอบค่ะ จากที่อยู่ด้วยกันสองคืนสามวัน เราได้เหนอะไรหลายอย่าง Jเป็นคนที่ดูเป็นผู้ใหญ่มากเล่นกับเด็กได้คุยกับผู้ใหญ่ก็ได้จนบางทีเราก็เผลอยิ้มเวลามองค่ะในวันแรกวันสุดท้ายของแคมปิ้ง Jก็เล่นรักบี้กับน้องๆเหมือนเดิมค่ะเราก็มองอยู่เหมือนเดิม จนเวลากลับบ้านเราอยากพูดกับJมากค่ะ จากที่ไม่เคยอยากคุยด้วยพอกลับมาบ้านเรานั่งคิดดู อยู่ดีๆก็คิดถึงค่ะ เราไม่เป็นอย่างนี้มานานตั้งแต่ผิดหวังกับเขาคนนั้น ที่ผ่านมเราไม่ชอบJเพราะทำให้เราอยากดูแลเขา อยากรู้สึกจิงจังกับเขาแต่เราก็กลัวซ้ำรอย เราควรเริ่มกลับไปมีความรู้สึกจิงจังกับคนคนนี้(J)ไหมคะ? เรากลัวใจตัวเองมากเลยตอนนี้กลัวจะพลาดแล้วเจ็บอีกครั้งเราไม่อยากทรมาณแบบนั้นเลย แต่เวลาเรามองตากันสายตาเขามันทำให้เรากลับร่าเริงเหมือนเดิม เราหัวเราะเยอะขึ้นทุกวันๆ นี้เรากำลังชอบเขาเหรอค่ะ?
เราควรเริ่มใหม่กับเขาไหม..??
เราย้ายมาม.ปลายแต่เรายังชอบไปทั่วมั่วไปเรื่อยเหมือนเดิมแต่เราไม่ชอบผช.ข้างบ้านเราคนนึงอายุ16ปีเรา15นะค่ะวัยรุ่นแล้วๆเรียกว่าJละกัน Jเป็นนักรักบี้รร.ค่ะ หล่อแบดบอยมาก บ้านมีตังค์ค่ะ แม่Jชอบเรามากเลยนางอยากมีลูกสาวค่ะแต่มีลูกชายหมดเลย2คน ไปรร.วันแรกต้องขึ้นบัสนางก็เลยให้Jไปส่งแลวสอนขึ้นบัสค่ะเพราะอยูรรใเดียวกัน Jไม่ค่อยคุย
กับเราเราเลยไม่ชอบค่ะ555 จนเราแอบหนีไปรร.เองไม่ไปพร้อมJค่ะวันหลังๆ เราก็แยกกันอยู่ชัดเจน จนเรามาเข้าแคมปิ้งด้วยกันมีหกครอบครัวค่ะครอบครัวโฮสเราไปและครอบครัวJก็ไป Jมองเราบ่อยมากจนเราหันไปมองแล้วมองตากันหลายรอบค่ะ จากที่อยู่ด้วยกันสองคืนสามวัน เราได้เหนอะไรหลายอย่าง Jเป็นคนที่ดูเป็นผู้ใหญ่มากเล่นกับเด็กได้คุยกับผู้ใหญ่ก็ได้จนบางทีเราก็เผลอยิ้มเวลามองค่ะในวันแรกวันสุดท้ายของแคมปิ้ง Jก็เล่นรักบี้กับน้องๆเหมือนเดิมค่ะเราก็มองอยู่เหมือนเดิม จนเวลากลับบ้านเราอยากพูดกับJมากค่ะ จากที่ไม่เคยอยากคุยด้วยพอกลับมาบ้านเรานั่งคิดดู อยู่ดีๆก็คิดถึงค่ะ เราไม่เป็นอย่างนี้มานานตั้งแต่ผิดหวังกับเขาคนนั้น ที่ผ่านมเราไม่ชอบJเพราะทำให้เราอยากดูแลเขา อยากรู้สึกจิงจังกับเขาแต่เราก็กลัวซ้ำรอย เราควรเริ่มกลับไปมีความรู้สึกจิงจังกับคนคนนี้(J)ไหมคะ? เรากลัวใจตัวเองมากเลยตอนนี้กลัวจะพลาดแล้วเจ็บอีกครั้งเราไม่อยากทรมาณแบบนั้นเลย แต่เวลาเรามองตากันสายตาเขามันทำให้เรากลับร่าเริงเหมือนเดิม เราหัวเราะเยอะขึ้นทุกวันๆ นี้เรากำลังชอบเขาเหรอค่ะ?