คือต้องเริ่มต้นท้าวความก่อนนะคะ พอดี เราชอบเห็นสิ่งประหลาด และเราก็หาคำตอบมันไม่ได้ตลอดเวลา
เริ่มจาก....
พอดีตั้งแต่เด็กประมาณราวๆ 5 - 6 ขวบเท่าที่เริ่มจำความน่ากลัวได้
ขับรถไปกินข้าวตอนกลางดึกกับแม่ มีโค้งสะพานแถวบ้านเกิดอุบัติเหตุบ่อยๆ
ด้วยความที่เราเด็กมากเราเห็นเด็กผู้หญิงใส่ชุดขาวทั้งตัว ผมม้า เหมือนประมาณวัยเดียวกัน
วิ่งรอบๆ สวนตรง โค้งตรงนั้น เทศบาล เขาทำมาอย่างดีเลยค่ะ สวยงามแต่เราเห็นเด็ก
วิ่งเล่นหัวเราะไปตามทาง วนรอบๆ เสาไฟที่สลัวๆ เป็นเสาไฟตั้งพื้นตกแต่งสวนนะคะ
เลยพูดกับแม่ อารมณ์แบบเจอเพื่อนอ่ะ ทักขึ้นมาเลย
"แม่ๆ มีเด็กเล่นตรงนั้นด้วยนะ เขาไม่นอนหรอคะแม่"?
แม่เบรครถมอเตอร์ไซต์แรงมากแล้วหันกลับมาดู แล้วแม่ก็เร่งรถอย่างไวเลย
"แม่ๆ รีบไปไหนอ่ะ? " ถามขึ้นอีก
แม่จอดที่ตลาดถึงละ แม่เลยพูดเบาๆ
"วันหลัง เห็นอะไรแบบนี้อย่าทักแม่นะ" พูดจบแม่ก็ลากแขนแบบแฮนด์ฟรี อ่ะแทบจะกระชากข้อมือ
ตอนนั้นเรามานั่งคิดดูเป็นจุดเริ่มต้นที่เราเริ่มเห็นสิ่งประหลาดๆ แปลกๆมากๆ
ต่อมา
อายุราวๆ 14-15
ที่บ้านจะไม่ค่อยได้ทำบุญบ้าน หรือทำอะไรให้ใคร ช่วงเวลาที่เศร้าที่สุดของชีวิต
คุณพ่อเสีย หลังจากวันที่คุณพ่อเสีย วันสุดท้ายของการเผา เราก็เข้ามานอนในห้อง
เพราะช่วยเสริฟน้ำในงานจนเหนื่อย คืนนั้นราวๆ 1 ทุ่ม เข้านอนค่ะ
สักพักฝัน ว่า ประตูห้องนอนเป็นกระจก
เวลาคนเปิดประตูจะได้ยินเสียง ครืดดดด แกร่กๆ แรงๆ
ในฝันเราก็สะดุ้งแล้วชะเง้อมอง
... พ่อมาค่ะ พาใครไม่ทราบมาด้วย 5-6 คนได้
ที่เห็นชัดๆ คือคนแก่หลังค่อมๆ วัยราวๆ 80-90 ปี มีเพื่อนพ่อ 1 คน แต่ตายไปแล้ว
พ่อนำทาง แล้วมานั่งข้างตัว
"ลูก... พ่อไปแล้วนะ พ่อไมได้กลับมาดูแลเอ็งแล้วนะลูก อยู่กันดีๆนะ"
ในฝันคือ เราพูดไม่ออกอะไม่มีคำพูดออกมา ได้แต่กลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา
พอ พ่อพาขบวนจากไป...
เสียงปิดประตูดังหายไป
เราสะดุ้งตื่น..... เราวิ่งออกไปตามหาแม่ แล้วเล่าให้ฟัง...
แม่บอกว่า คนแก่นั่นคือย่าทวดของพ่อ
เราร้องไห้ และเป็นเหตุการณ์ที่เชื่อมโลกคู่ขนาดพวกนี้ได้ดีแต่ไม่มีใครมีบทพิสูจน์
อ้อ ลืมเล่า .... เพื่อนพ่อ เขาขับรถผ่านบ้านเขา โทรเข้ามาในบ้านบอก
"เอ้ย ไอ่เจี๊ยบมันหายเบาหวานละหรอวะ วิ่งออกกำลังกายเชียว"
แม่บอกข่าวร้าย
"เจี๊ยบ เสียเมื่อ 3 วันก่อนแล้วค่ะ ขออภัยที่ไม่ได้แจ้งให้รู้ก่อน"
เงียบ..ยาว.......
ต่อมาที่บ้าน
อาเสียชีวิตบนบ้านเลย หัวใจวายตาย
เราทำงานดึกมากหลับคงตี 3 หน้าบ้านจะติดสี่แยกไฟแดง บางทีรถชน ถูกยิงก็หน้าบ้านเลยค่ะ
เย็นคืนแรกที่อาเสีย เอาศพไว้ที่วัดแล้ววัดใกล้ๆบ้าน
เรานั่งทำงานเหมือนทุกคืน คนนั้น....
มีเสียงคนเคาะกระจกหน้าบ้านแรงมาก
"โป้ง"ๆๆๆ ... เราหันไปมอง เปิดผ้าม่าน.. เอ...ไม่เห็นมีอะไร
สักพักได้ยินเสียงคนเดินรอบบ้าน เหมือนพยายามเข้าบ้าน
ก็เลยไปเปิดไฟหน้าบ้านก่อน ส่องออกไปอีกก็ว่างเปล่า... 3.40 น. แล้วนะ
อืม คงไม่มีอะไร (ลำพังคือกลัวผีนะแต่เรารีบทำงานมาก)
ก็กลับไปนั่งทำ.. สักพักเสียงเดินมันเหมือนโมโหอ่ะมันขยี้ใบไม้ที่หล่นหน้าบ้าน
ขนคอเรา ตั้งเฉยเลยอ่ะ เท่านั้นแหละเราวิ่งเข้าห้องนอนไปกอดแม่
เราสั่นมาก
แม่สะดุ้ง เอ็งเป็นไรวะเนี่ย
"แม่ หนูว่าอา มาหาอ่ะ"
แม่ตอบแบบง่ายๆ "อามาเก็บรอยเท้าแหละ 7 วันหลังตาย อาแกจะมาเก็บรอยเท้าว่าไปไหนบ้าง"
เท่านั้นแหละ

ปล่อยคอมเปิดทิ้งไว้ไฟไม่ปิดหลับไปทั้งแบบนั้นแหละกลัว
เช้ามา แม่ด่าแหลกเลยอ่ะ
เจอคนที่ไม่ทราบว่าอาเสียเมื่อวาน บอกเห็นอาออกมาเก็บมะม่วงหน้าบ้าน .... ขนลุกเข้าไปอีก
ต่ออีก...
ทำงานละเข้ามาทำงานที่ กทม.
เจ้านายให้พัก ตึกแถว 3 ชั้น ทำห้องเล็กๆให้นอน....
ตอนแรกนอนไม่ได้เลยมันอึดอัดและร้อนมาก และมันใจสั่นๆด้วย
ลุกมากินน้ำตลอดเลยอ่ะ เ่ดวก็ลุกๆ
3-4 วันแรกนอนไม่ได้ตาดำปี๋ มาทำงานทุกวัน
คืนที่ 5 ได้เรื่องเลยค่ะ เรานอนไม่ค่อยไหว้พระ ทะไหร่
ด้วยความเพลียนิดๆ ก็เผลอหลับไป
ได้ยินเสียง... เหมือนเสียงคนเดินรอบๆ ตัวนะคะ เหมือนประมาณกระโดดเขย่งขาอ่ะ
เตียงคือไม่มีเตียงนอนอ่ะ มีแต่ฟูกนอนผืนสั้นๆ
เราก็ลืมตาไวๆ เพื่อไม่ให้ทันได้ตั้งตัว เท่านั้นแหละ
เราได้ยินเสียงกระดิ่งข้อเท้าเด็กอ่ะค่ะเหมือนของหลานอา..
กรุ๊งกริ๊ง แล้วดัง ตึ๊ง ตึ๊ง .... ซ้ายที ขวา ที
เราก็เลย เปิดไฟ... เสียงนั้นก็หายไป..
เราเลยสวดมนต์ แล้วตั้งแต่วันนั้นไม่รู้เราไปรับอะไรมา
เขามาทุกวัน บางวันหนักเลย เขาเอาของเรากระจายเต็มห้องเลย
ในตอนนั้นคิดอย่างเดียว ตึกนี้ต้องมีอะไรแน่ๆ ก็เลยลองถามๆ ดู
เหมือนเจ้าของเคยเลี้ยง ลักยม หรือ อะไรสักอย่างนะคะ
อีกคืนมาก็หาพาน น้ำแดง ขนมไทย ค่ะมาใส่ไว้หน้าประตู ก่อนออกไปทำงาน
เขาก็ยังมาหานะ แล้วมันจะหนักขึ้นด้วย..... เพราะเขาตามเราไปอีกค่ะ
....
**เด่วว่างๆจะมาเล่าต่อค่ะ**
อยากเล่าต่ออ่ะแต่... มันเยอะมาก เลยมาตั้งคำถามว่า
"ผี ที่คุณเจอเป็นแบบเราไหมอ่ะคะ"??
"ผีที่คุณเคยเห็น เขาชอบมาบอกลางอะไรหรือเปล่าคะ?"
"ผี ทำไมถึงมีหลายแบบ เช่น ลักยม เด็ก วิญญาณ ลม ผีเจ้าที่"?
บางทีก็อึดอัดอ่ะเล่าให้ใครฟังก็ มีแต่คนบ่นไร้สาระ เอ้ยบางทีไม่เจอกับตัวไม่รู้นะคะ
ขาดตกบกพร่องยังไง ขออภัยจริงๆนะคะ โค้ง*
"ผี" ทำไมถึงปรากฎตัว แล้วทำไม "ผี" ถึงมีหลายลักษณะคะ?
เริ่มจาก....
พอดีตั้งแต่เด็กประมาณราวๆ 5 - 6 ขวบเท่าที่เริ่มจำความน่ากลัวได้
ขับรถไปกินข้าวตอนกลางดึกกับแม่ มีโค้งสะพานแถวบ้านเกิดอุบัติเหตุบ่อยๆ
ด้วยความที่เราเด็กมากเราเห็นเด็กผู้หญิงใส่ชุดขาวทั้งตัว ผมม้า เหมือนประมาณวัยเดียวกัน
วิ่งรอบๆ สวนตรง โค้งตรงนั้น เทศบาล เขาทำมาอย่างดีเลยค่ะ สวยงามแต่เราเห็นเด็ก
วิ่งเล่นหัวเราะไปตามทาง วนรอบๆ เสาไฟที่สลัวๆ เป็นเสาไฟตั้งพื้นตกแต่งสวนนะคะ
เลยพูดกับแม่ อารมณ์แบบเจอเพื่อนอ่ะ ทักขึ้นมาเลย
"แม่ๆ มีเด็กเล่นตรงนั้นด้วยนะ เขาไม่นอนหรอคะแม่"?
แม่เบรครถมอเตอร์ไซต์แรงมากแล้วหันกลับมาดู แล้วแม่ก็เร่งรถอย่างไวเลย
"แม่ๆ รีบไปไหนอ่ะ? " ถามขึ้นอีก
แม่จอดที่ตลาดถึงละ แม่เลยพูดเบาๆ
"วันหลัง เห็นอะไรแบบนี้อย่าทักแม่นะ" พูดจบแม่ก็ลากแขนแบบแฮนด์ฟรี อ่ะแทบจะกระชากข้อมือ
ตอนนั้นเรามานั่งคิดดูเป็นจุดเริ่มต้นที่เราเริ่มเห็นสิ่งประหลาดๆ แปลกๆมากๆ
ต่อมา
อายุราวๆ 14-15
ที่บ้านจะไม่ค่อยได้ทำบุญบ้าน หรือทำอะไรให้ใคร ช่วงเวลาที่เศร้าที่สุดของชีวิต
คุณพ่อเสีย หลังจากวันที่คุณพ่อเสีย วันสุดท้ายของการเผา เราก็เข้ามานอนในห้อง
เพราะช่วยเสริฟน้ำในงานจนเหนื่อย คืนนั้นราวๆ 1 ทุ่ม เข้านอนค่ะ
สักพักฝัน ว่า ประตูห้องนอนเป็นกระจก
เวลาคนเปิดประตูจะได้ยินเสียง ครืดดดด แกร่กๆ แรงๆ
ในฝันเราก็สะดุ้งแล้วชะเง้อมอง
... พ่อมาค่ะ พาใครไม่ทราบมาด้วย 5-6 คนได้
ที่เห็นชัดๆ คือคนแก่หลังค่อมๆ วัยราวๆ 80-90 ปี มีเพื่อนพ่อ 1 คน แต่ตายไปแล้ว
พ่อนำทาง แล้วมานั่งข้างตัว
"ลูก... พ่อไปแล้วนะ พ่อไมได้กลับมาดูแลเอ็งแล้วนะลูก อยู่กันดีๆนะ"
ในฝันคือ เราพูดไม่ออกอะไม่มีคำพูดออกมา ได้แต่กลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา
พอ พ่อพาขบวนจากไป...
เสียงปิดประตูดังหายไป
เราสะดุ้งตื่น..... เราวิ่งออกไปตามหาแม่ แล้วเล่าให้ฟัง...
แม่บอกว่า คนแก่นั่นคือย่าทวดของพ่อ
เราร้องไห้ และเป็นเหตุการณ์ที่เชื่อมโลกคู่ขนาดพวกนี้ได้ดีแต่ไม่มีใครมีบทพิสูจน์
อ้อ ลืมเล่า .... เพื่อนพ่อ เขาขับรถผ่านบ้านเขา โทรเข้ามาในบ้านบอก
"เอ้ย ไอ่เจี๊ยบมันหายเบาหวานละหรอวะ วิ่งออกกำลังกายเชียว"
แม่บอกข่าวร้าย
"เจี๊ยบ เสียเมื่อ 3 วันก่อนแล้วค่ะ ขออภัยที่ไม่ได้แจ้งให้รู้ก่อน"
เงียบ..ยาว.......
ต่อมาที่บ้าน
อาเสียชีวิตบนบ้านเลย หัวใจวายตาย
เราทำงานดึกมากหลับคงตี 3 หน้าบ้านจะติดสี่แยกไฟแดง บางทีรถชน ถูกยิงก็หน้าบ้านเลยค่ะ
เย็นคืนแรกที่อาเสีย เอาศพไว้ที่วัดแล้ววัดใกล้ๆบ้าน
เรานั่งทำงานเหมือนทุกคืน คนนั้น....
มีเสียงคนเคาะกระจกหน้าบ้านแรงมาก
"โป้ง"ๆๆๆ ... เราหันไปมอง เปิดผ้าม่าน.. เอ...ไม่เห็นมีอะไร
สักพักได้ยินเสียงคนเดินรอบบ้าน เหมือนพยายามเข้าบ้าน
ก็เลยไปเปิดไฟหน้าบ้านก่อน ส่องออกไปอีกก็ว่างเปล่า... 3.40 น. แล้วนะ
อืม คงไม่มีอะไร (ลำพังคือกลัวผีนะแต่เรารีบทำงานมาก)
ก็กลับไปนั่งทำ.. สักพักเสียงเดินมันเหมือนโมโหอ่ะมันขยี้ใบไม้ที่หล่นหน้าบ้าน
ขนคอเรา ตั้งเฉยเลยอ่ะ เท่านั้นแหละเราวิ่งเข้าห้องนอนไปกอดแม่
เราสั่นมาก
แม่สะดุ้ง เอ็งเป็นไรวะเนี่ย
"แม่ หนูว่าอา มาหาอ่ะ"
แม่ตอบแบบง่ายๆ "อามาเก็บรอยเท้าแหละ 7 วันหลังตาย อาแกจะมาเก็บรอยเท้าว่าไปไหนบ้าง"
เท่านั้นแหละ
เช้ามา แม่ด่าแหลกเลยอ่ะ
เจอคนที่ไม่ทราบว่าอาเสียเมื่อวาน บอกเห็นอาออกมาเก็บมะม่วงหน้าบ้าน .... ขนลุกเข้าไปอีก
ต่ออีก...
ทำงานละเข้ามาทำงานที่ กทม.
เจ้านายให้พัก ตึกแถว 3 ชั้น ทำห้องเล็กๆให้นอน....
ตอนแรกนอนไม่ได้เลยมันอึดอัดและร้อนมาก และมันใจสั่นๆด้วย
ลุกมากินน้ำตลอดเลยอ่ะ เ่ดวก็ลุกๆ
3-4 วันแรกนอนไม่ได้ตาดำปี๋ มาทำงานทุกวัน
คืนที่ 5 ได้เรื่องเลยค่ะ เรานอนไม่ค่อยไหว้พระ ทะไหร่
ด้วยความเพลียนิดๆ ก็เผลอหลับไป
ได้ยินเสียง... เหมือนเสียงคนเดินรอบๆ ตัวนะคะ เหมือนประมาณกระโดดเขย่งขาอ่ะ
เตียงคือไม่มีเตียงนอนอ่ะ มีแต่ฟูกนอนผืนสั้นๆ
เราก็ลืมตาไวๆ เพื่อไม่ให้ทันได้ตั้งตัว เท่านั้นแหละ
เราได้ยินเสียงกระดิ่งข้อเท้าเด็กอ่ะค่ะเหมือนของหลานอา..
กรุ๊งกริ๊ง แล้วดัง ตึ๊ง ตึ๊ง .... ซ้ายที ขวา ที
เราก็เลย เปิดไฟ... เสียงนั้นก็หายไป..
เราเลยสวดมนต์ แล้วตั้งแต่วันนั้นไม่รู้เราไปรับอะไรมา
เขามาทุกวัน บางวันหนักเลย เขาเอาของเรากระจายเต็มห้องเลย
ในตอนนั้นคิดอย่างเดียว ตึกนี้ต้องมีอะไรแน่ๆ ก็เลยลองถามๆ ดู
เหมือนเจ้าของเคยเลี้ยง ลักยม หรือ อะไรสักอย่างนะคะ
อีกคืนมาก็หาพาน น้ำแดง ขนมไทย ค่ะมาใส่ไว้หน้าประตู ก่อนออกไปทำงาน
เขาก็ยังมาหานะ แล้วมันจะหนักขึ้นด้วย..... เพราะเขาตามเราไปอีกค่ะ
.... **เด่วว่างๆจะมาเล่าต่อค่ะ**
อยากเล่าต่ออ่ะแต่... มันเยอะมาก เลยมาตั้งคำถามว่า
"ผี ที่คุณเจอเป็นแบบเราไหมอ่ะคะ"??
"ผีที่คุณเคยเห็น เขาชอบมาบอกลางอะไรหรือเปล่าคะ?"
"ผี ทำไมถึงมีหลายแบบ เช่น ลักยม เด็ก วิญญาณ ลม ผีเจ้าที่"?
บางทีก็อึดอัดอ่ะเล่าให้ใครฟังก็ มีแต่คนบ่นไร้สาระ เอ้ยบางทีไม่เจอกับตัวไม่รู้นะคะ
ขาดตกบกพร่องยังไง ขออภัยจริงๆนะคะ โค้ง*