เราคบกันแฟนมา 4 ปีกว่า มันเป็นช่วงเวลาที่ดีมาก เราอยู่โรงเรียนเดียวกันแต่คนละห้อง เราอยู่มหาวิทยาลัยเดียวกันแต่คนละคณะ
เรามาสนิทกันช่วงม.6 ก็ปีนิดๆ กว่าเราจะสนิทกัน แรกๆดูอะไรจะดีไปหมด พอเราเริ่มสนิทกัน เราก็เริ่มทะเลาะกันจากนานๆครั้ง
ก็เริ่มบ่อยแต่ไม่รุนแรงค่ะ เรานี่ร้องไห้ทุกครั้งที่ทะเลาะเลยค่ะ เขาใจแข็งมาก กว่าจะยอมดีด้วยก็เป็นคืนเป็นวันเลยค่ะ แต่ก็เรารักเขามาก
มากจริงๆ เขาเป็นคนดีค่ะ ดีมากสำหรับเรา (เขาเป็นแฟนคนแรกของเราค่ะ) เป็นผู้ชายเรียบร้อย เรียนเก่ง เขาขยันค่ะมากกว่าเรามาก
เป็นคนชอบความสะอาด ไม่ค่อยเรื่องมากเท่าเรา ตามใจเราเกือบหมดถ้าเราชอบ เราสองคนเป็นคนกินง่ายอยู่ง่ายนั่งกินข้าวข้างฟุตบาท
กินได้หมดค่ะ เวลาเราไม่กินอะไรเขาก็จะกินให้เราหมด คิดแล้วก็ใจหายที่ต้องเลิกกันค่ะ พอเราสองคนเข้ามหาวิทยาลัยเรื่องเหมือนจะดี
แต่เราทะเลาะกันบ่อยมาก เขารำคานเรา ไม่คุยกับเรา ปล่อยให้เรารอ เหมือนเขาเบื่อเราอ่ะค่ะ เหมือนเราทำอะไรก็ผิดไปหมดค่ะ
เขาก็เริ่มไม่ค่อยสนใจ เราทักไปก่อนทุกครั้ง เริ่มไม่บอกว่าไปไหนทำอะไร ไปดูหนังกับเพื่อนคือเราโทรหาเค้าก็ไม่รับ คือแบบเหนื่อยมาก
แต่เราก็ทนๆ เรามีน้อยใจนะแต่ไม่อยากบอก เดี๋ยวเขาก็หาว่ารับเขาไม่ได้ เราก็เก็บไว้ พยายามพูดใจเย็นที่สุด พยายามทำดีทุกอย่าง
เราอยู่มหาลัยเดียวกันเป็นแฟนกันแต่เจอกันน้อยมากค่ะ อาทิตย์ละไม่เกิน 2 วันค่ะ แต่เรารอที่จะเจอเขามาก เหมือนเวลาเจอกันมันดีขึ้น
มันช่วยรักษาอาการเหนื่อยของเรา เราอยากกินข้าวกับเขาทุกวัน แต่เขากว่าจะกินด้วยก็เป็นเดือนนู่นอ่ะค่ะ เขาไม่ชอบคนเยอะๆค่ะ
เขาอารมณ์ร้อน ใจร้อน จนนานเข้าเราก็มีทนไม่ไหวบ้าง บางทีก็ทนไหว บางทีก็ไม่ไหวก็ทะเลาะกันเลยค่ะ เหมือนเราจะอยากเอาชนะกัน
บางทีก็ทิ้งเราไว้คนเดียว เรานี่ก็ร้องไห้ตลอดค่ะ เขาก็เริ่มละเลยเรา ส่วนเราก็เริ่มชินค่ะ เราเริ่มทะเลาะกันเกือบทุกวันเรื่องเดิมๆ เขาชอบ
ด่าเราจนเราท้อ และเกิดปัญหาที่ใหญ่มากที่เราไม่คิดว่ามันจะเกิด เราทำผิดค่ะ>> (ขอไม่เล่านะค่ะ) แต่มันยังไม่เคยทำให้เขาลืมไปค่ะ
เขาจำแต่เรื่องที่เราทำผิด แต่ตั้งแต่เกิดเรื่องนี้เขาใส่ใจเรามากขึ้น ดูแลเราดีมาก มากกว่าเดิม เราเจอกันทุกวันค่ะ กินข้าวด้วยกันทุกวัน
เริ่มดูหนังด้วยกัน อ่านหนังสือด้วยกัน ตัวติดกันเลยค่ะ แต่มีความสุขความทุกข์ก็ไม่ไปไหนค่ะ เราก็ยังทะเลาะกันเหมือนเดิมค่ะ แต่เราก็
ดีกันทุกครั้ง เขาเริ่มง้อเราบ้าง เราชอบเวลาเขาไม่อารมณ์เสีย เขาน่ารักมาก เหมือนคนละคนกับที่โกรธเรา เราจะทนเวลาเขาโกรธค่ะ
เพราะรักของเราถ้ามันจะยาวสำหรับเรา เรายอมทนค่ะ เราทะเลาะกันเรื่องเดิมๆ จนเราเลิกกันหลายรอบมาก แต่รอบนี้เขาเหนื่อยแล้วค่ะ
เขาจะตัดใจจากเรา เราทำในสิ่งที่เขาไม่ชอบ เราชอบพูดไม่คิด ชอบเถียงเขา เรากลัวเขาโกรธจนเราบอกเขาไม่หมดในบางเรื่อง มันก็
เหมือนโกหกกันค่ะ เขาไม่ชอบมาก เขาทนนิสัยเราเหมือนกันค่ะ เขารักเรา แต่เขารับเราไม่ได้ หลายเรื่อง จนเขาอยากให้เราไป
อยากพอแล้ว เขาเหนื่อยแล้ว เขาให้โอกาสเราปรับตัวตั้งมาก แต่เราก็ทำพลาด จนเขาไม่อยากให้โอกาสเราแล้ว เราคุยกันเหมือน
ไม่อยากเลิกกันค่ะ แต่เขาบอกกับเราว่าเขาไม่ไหวจริงๆ ให้เราพอกันแค่นี้ดีกว่า เราก็ไม่อยากรั้งเขาแล้วค่ะ เขาคงสุดจะทนกับเราแล้ว
เขาไม่เคยโกหกเราสักครั้งค่ะ เขาดีสำหรับเรามาก เราเองที่ไม่ดี เรารักษาเขาไม่ได้ เราเสียใจ เราไม่อยากเลิกกับเขา เราอยากอยู่
กับเขาไปจนแก่เฒ่า เราอยากให้เขาไปด้วยกันต่อ เรารักเขามากค่ะ อยากบอกว่า 4 ปีที่เราคบกับ มันจะอยู่ในความทรงจำของเรา
ตลอดไปค่ะ อยากให้เราสองคนกลับมาเหมือนเดิมอีกค่ะ
-เราขอโทษที่เราทำผิดกับเขา
-เรารักเขาจริงๆ เขาจะเป็นแฟนคนแรกและคนสุดท้ายของเราค่ะ
-เราจะรอเขาค่ะ ทั้งชีวิตเราก็จะรอค่ะ
**ขอโทษนะค่ะที่อาจเล่าไม่หมดทุกเรื่อง กลัวเขารู้ค่ะ เพราะเขาชอบอ่านพันทิป รู้จักพันทิปก็เพราะเขานี่แหล่ะค่ะ
เราเล่าไม่หมดเพราะว่าสิ่งที่เราทำให้ เรามั่นใจว่าไม่มีใครทำให้เขาได้เท่าเราค่ะ
****นี่เป็นกระทู้แรก ผิดพลาดยังไงขอโทษทุกท่านนะค่ะ
ทำไมคนเรารักกันมากแต่ต้องเลิกกันค่ะ เลิกได้ยังไงทั้งๆที่ยังรัก แล้วเราจะกลับมาคบกันใหม่ได้ไหม??
เรามาสนิทกันช่วงม.6 ก็ปีนิดๆ กว่าเราจะสนิทกัน แรกๆดูอะไรจะดีไปหมด พอเราเริ่มสนิทกัน เราก็เริ่มทะเลาะกันจากนานๆครั้ง
ก็เริ่มบ่อยแต่ไม่รุนแรงค่ะ เรานี่ร้องไห้ทุกครั้งที่ทะเลาะเลยค่ะ เขาใจแข็งมาก กว่าจะยอมดีด้วยก็เป็นคืนเป็นวันเลยค่ะ แต่ก็เรารักเขามาก
มากจริงๆ เขาเป็นคนดีค่ะ ดีมากสำหรับเรา (เขาเป็นแฟนคนแรกของเราค่ะ) เป็นผู้ชายเรียบร้อย เรียนเก่ง เขาขยันค่ะมากกว่าเรามาก
เป็นคนชอบความสะอาด ไม่ค่อยเรื่องมากเท่าเรา ตามใจเราเกือบหมดถ้าเราชอบ เราสองคนเป็นคนกินง่ายอยู่ง่ายนั่งกินข้าวข้างฟุตบาท
กินได้หมดค่ะ เวลาเราไม่กินอะไรเขาก็จะกินให้เราหมด คิดแล้วก็ใจหายที่ต้องเลิกกันค่ะ พอเราสองคนเข้ามหาวิทยาลัยเรื่องเหมือนจะดี
แต่เราทะเลาะกันบ่อยมาก เขารำคานเรา ไม่คุยกับเรา ปล่อยให้เรารอ เหมือนเขาเบื่อเราอ่ะค่ะ เหมือนเราทำอะไรก็ผิดไปหมดค่ะ
เขาก็เริ่มไม่ค่อยสนใจ เราทักไปก่อนทุกครั้ง เริ่มไม่บอกว่าไปไหนทำอะไร ไปดูหนังกับเพื่อนคือเราโทรหาเค้าก็ไม่รับ คือแบบเหนื่อยมาก
แต่เราก็ทนๆ เรามีน้อยใจนะแต่ไม่อยากบอก เดี๋ยวเขาก็หาว่ารับเขาไม่ได้ เราก็เก็บไว้ พยายามพูดใจเย็นที่สุด พยายามทำดีทุกอย่าง
เราอยู่มหาลัยเดียวกันเป็นแฟนกันแต่เจอกันน้อยมากค่ะ อาทิตย์ละไม่เกิน 2 วันค่ะ แต่เรารอที่จะเจอเขามาก เหมือนเวลาเจอกันมันดีขึ้น
มันช่วยรักษาอาการเหนื่อยของเรา เราอยากกินข้าวกับเขาทุกวัน แต่เขากว่าจะกินด้วยก็เป็นเดือนนู่นอ่ะค่ะ เขาไม่ชอบคนเยอะๆค่ะ
เขาอารมณ์ร้อน ใจร้อน จนนานเข้าเราก็มีทนไม่ไหวบ้าง บางทีก็ทนไหว บางทีก็ไม่ไหวก็ทะเลาะกันเลยค่ะ เหมือนเราจะอยากเอาชนะกัน
บางทีก็ทิ้งเราไว้คนเดียว เรานี่ก็ร้องไห้ตลอดค่ะ เขาก็เริ่มละเลยเรา ส่วนเราก็เริ่มชินค่ะ เราเริ่มทะเลาะกันเกือบทุกวันเรื่องเดิมๆ เขาชอบ
ด่าเราจนเราท้อ และเกิดปัญหาที่ใหญ่มากที่เราไม่คิดว่ามันจะเกิด เราทำผิดค่ะ>> (ขอไม่เล่านะค่ะ) แต่มันยังไม่เคยทำให้เขาลืมไปค่ะ
เขาจำแต่เรื่องที่เราทำผิด แต่ตั้งแต่เกิดเรื่องนี้เขาใส่ใจเรามากขึ้น ดูแลเราดีมาก มากกว่าเดิม เราเจอกันทุกวันค่ะ กินข้าวด้วยกันทุกวัน
เริ่มดูหนังด้วยกัน อ่านหนังสือด้วยกัน ตัวติดกันเลยค่ะ แต่มีความสุขความทุกข์ก็ไม่ไปไหนค่ะ เราก็ยังทะเลาะกันเหมือนเดิมค่ะ แต่เราก็
ดีกันทุกครั้ง เขาเริ่มง้อเราบ้าง เราชอบเวลาเขาไม่อารมณ์เสีย เขาน่ารักมาก เหมือนคนละคนกับที่โกรธเรา เราจะทนเวลาเขาโกรธค่ะ
เพราะรักของเราถ้ามันจะยาวสำหรับเรา เรายอมทนค่ะ เราทะเลาะกันเรื่องเดิมๆ จนเราเลิกกันหลายรอบมาก แต่รอบนี้เขาเหนื่อยแล้วค่ะ
เขาจะตัดใจจากเรา เราทำในสิ่งที่เขาไม่ชอบ เราชอบพูดไม่คิด ชอบเถียงเขา เรากลัวเขาโกรธจนเราบอกเขาไม่หมดในบางเรื่อง มันก็
เหมือนโกหกกันค่ะ เขาไม่ชอบมาก เขาทนนิสัยเราเหมือนกันค่ะ เขารักเรา แต่เขารับเราไม่ได้ หลายเรื่อง จนเขาอยากให้เราไป
อยากพอแล้ว เขาเหนื่อยแล้ว เขาให้โอกาสเราปรับตัวตั้งมาก แต่เราก็ทำพลาด จนเขาไม่อยากให้โอกาสเราแล้ว เราคุยกันเหมือน
ไม่อยากเลิกกันค่ะ แต่เขาบอกกับเราว่าเขาไม่ไหวจริงๆ ให้เราพอกันแค่นี้ดีกว่า เราก็ไม่อยากรั้งเขาแล้วค่ะ เขาคงสุดจะทนกับเราแล้ว
เขาไม่เคยโกหกเราสักครั้งค่ะ เขาดีสำหรับเรามาก เราเองที่ไม่ดี เรารักษาเขาไม่ได้ เราเสียใจ เราไม่อยากเลิกกับเขา เราอยากอยู่
กับเขาไปจนแก่เฒ่า เราอยากให้เขาไปด้วยกันต่อ เรารักเขามากค่ะ อยากบอกว่า 4 ปีที่เราคบกับ มันจะอยู่ในความทรงจำของเรา
ตลอดไปค่ะ อยากให้เราสองคนกลับมาเหมือนเดิมอีกค่ะ
-เราขอโทษที่เราทำผิดกับเขา
-เรารักเขาจริงๆ เขาจะเป็นแฟนคนแรกและคนสุดท้ายของเราค่ะ
-เราจะรอเขาค่ะ ทั้งชีวิตเราก็จะรอค่ะ
**ขอโทษนะค่ะที่อาจเล่าไม่หมดทุกเรื่อง กลัวเขารู้ค่ะ เพราะเขาชอบอ่านพันทิป รู้จักพันทิปก็เพราะเขานี่แหล่ะค่ะ
เราเล่าไม่หมดเพราะว่าสิ่งที่เราทำให้ เรามั่นใจว่าไม่มีใครทำให้เขาได้เท่าเราค่ะ
****นี่เป็นกระทู้แรก ผิดพลาดยังไงขอโทษทุกท่านนะค่ะ