สวัสดีเพื่อนๆชาวพันทิปทุกคน เรายืมไอดีเพื่อนมาตั้งกระทู้นะคะ พิมพ์ผิดพลาดประการใดขอโทษด้วยนะคะ
ก่อนอื่นขอบอกก่อนเลยว่าตัวเจ้าของกระทู้เป็นเพศที่ 3 นั่นคือทอมนะคะ
เราเองเป็นคนชอบอยู่กับเพื่อนแต่ว่าไม่ได้ถึงขั้นติดอะไรมากมาย แต่แบบว่าอยู่กับเพื่อนแล้วก็มีความสุขนะ
แฟนเราอยู่คนละที่กัน ก็ไลน์หากันปกติเหมือนแฟนคนอื่น ๆ จนวันหนึ่งเราเริ่มเบื่อเขา คือหมายความว่า เราไม่ได้เจอกัน
ไม่ได้มาหากัน เหมือนกับเราว่าเราก็เบื่อ ๆ แต่จริง ๆ เราอยากจะเจอเขา แต่เขาไม่สามารถออกมาหาเราได้
ด้วยเหตุผลกับทางบ้านของเขาหลาย ๆ อย่าง พ่อแม่เขาก็ไม่รับรู้นะ ว่าเรากับเขาเป็นแฟนกัน รู้แค่ว่าเป็นเพื่อนร่วมชั้น...
เราบอกเลิกเขา เราทำไม่ดีกับเขาเลย แย่มากแย่ที่สุด พิมพ์หาเขาต่างๆนานาว่า เบื่อว่ะ อยากเลิก อย่ามายุ่งได้ไหม
เขาก็พยายามจะทำทุกอย่าง โทรหาเราพิมพ์ไลน์หาเรา ว่าอย่าเลิกได้ไหม โน่นนี่นั่น แต่เราก็ไม่ยอมตะค่อกใส่บ้าง ไม่รับสายบ้าง
ไม่ตอบไลน์บ้าง จนวันหนึ่งเขายอมเลิกกับเราจริง ๆ เราเสียใจมาก แต่เหมือนกับว่าเราไม่ยอมรั้งเขา เราปล่อยเขา
เราเป็นคนฟอร์มเยอะมาก เปิดไลน์ดูความเคลื่อนไหวของเขาตลอด เขาดูหน้าเฟสของเขา เราเสียใจมาก เขาบล็อคไลน์เรา
แล้วเขาก็พิมพ์มาหาเราว่า ' ถ้าวันนั้นรั้งกูก็จบ แต่กูคงไม่กลับไปแล้ว ' เราคิดว่านี่เรื่องจริงใช่ไหม เขาพิมพ์มายังงี้กับเราจริงๆหรอ เราประชดเขาจะเอาข้าวของไปทิ้งที่เป็นของเขา
แต่เขาบอกว่าถ้าไม่อยากได้ให้เอามาคืน เราก็ทำเป็นฟอร์มจัดว่า ' กูไม่คืนแล้ว กูจะเอาไปทิ้ง ' พอเราพิมพ์จบก็ไม่มีการตอบกลับใด ๆ
แต่ทำไม ? เราเป็นคนบอกเลิกเขา ทำไมเราต้องมาเสียใจด้วย นั่งร้องไห้ ไม่เป็นอันทำอะไร เสียใจสุด ๆ บอกเลิกเองเสียใจเอง
ปล.หากผิดพลาดประการใดขออภัยไว้ใน ณ ที่นี้ด้วยนะคะ TT
เราผิดใช่ไหม ? ที่บอกเลิกเขาแต่สุดท้ายเราก็เศร้าเอง
ก่อนอื่นขอบอกก่อนเลยว่าตัวเจ้าของกระทู้เป็นเพศที่ 3 นั่นคือทอมนะคะ
เราเองเป็นคนชอบอยู่กับเพื่อนแต่ว่าไม่ได้ถึงขั้นติดอะไรมากมาย แต่แบบว่าอยู่กับเพื่อนแล้วก็มีความสุขนะ
แฟนเราอยู่คนละที่กัน ก็ไลน์หากันปกติเหมือนแฟนคนอื่น ๆ จนวันหนึ่งเราเริ่มเบื่อเขา คือหมายความว่า เราไม่ได้เจอกัน
ไม่ได้มาหากัน เหมือนกับเราว่าเราก็เบื่อ ๆ แต่จริง ๆ เราอยากจะเจอเขา แต่เขาไม่สามารถออกมาหาเราได้
ด้วยเหตุผลกับทางบ้านของเขาหลาย ๆ อย่าง พ่อแม่เขาก็ไม่รับรู้นะ ว่าเรากับเขาเป็นแฟนกัน รู้แค่ว่าเป็นเพื่อนร่วมชั้น...
เราบอกเลิกเขา เราทำไม่ดีกับเขาเลย แย่มากแย่ที่สุด พิมพ์หาเขาต่างๆนานาว่า เบื่อว่ะ อยากเลิก อย่ามายุ่งได้ไหม
เขาก็พยายามจะทำทุกอย่าง โทรหาเราพิมพ์ไลน์หาเรา ว่าอย่าเลิกได้ไหม โน่นนี่นั่น แต่เราก็ไม่ยอมตะค่อกใส่บ้าง ไม่รับสายบ้าง
ไม่ตอบไลน์บ้าง จนวันหนึ่งเขายอมเลิกกับเราจริง ๆ เราเสียใจมาก แต่เหมือนกับว่าเราไม่ยอมรั้งเขา เราปล่อยเขา
เราเป็นคนฟอร์มเยอะมาก เปิดไลน์ดูความเคลื่อนไหวของเขาตลอด เขาดูหน้าเฟสของเขา เราเสียใจมาก เขาบล็อคไลน์เรา
แล้วเขาก็พิมพ์มาหาเราว่า ' ถ้าวันนั้นรั้งกูก็จบ แต่กูคงไม่กลับไปแล้ว ' เราคิดว่านี่เรื่องจริงใช่ไหม เขาพิมพ์มายังงี้กับเราจริงๆหรอ เราประชดเขาจะเอาข้าวของไปทิ้งที่เป็นของเขา
แต่เขาบอกว่าถ้าไม่อยากได้ให้เอามาคืน เราก็ทำเป็นฟอร์มจัดว่า ' กูไม่คืนแล้ว กูจะเอาไปทิ้ง ' พอเราพิมพ์จบก็ไม่มีการตอบกลับใด ๆ
แต่ทำไม ? เราเป็นคนบอกเลิกเขา ทำไมเราต้องมาเสียใจด้วย นั่งร้องไห้ ไม่เป็นอันทำอะไร เสียใจสุด ๆ บอกเลิกเองเสียใจเอง
ปล.หากผิดพลาดประการใดขออภัยไว้ใน ณ ที่นี้ด้วยนะคะ TT