ผมขอคำปรึกษาจากเพื่อนๆ ในพันทิปด้วยครับ ปรกติผมก็แค่เข้ามาอ่านสนุกๆ แต่ตอนนี้มันชักจะไม่สนุกเพราะเรื่องราวในละครกำลังเกิดขึ้นในชีวิตจริงของผม
ตอนนี้ผม อายุ 27 ย่าง 28 เป็นคนบุรีรัมย์ ผมมีพี่น้อง 3 คน ผมเป็นคนสุดท้อง ส่วนแฟนผม อายุพึ่งจะ 29 หมาดๆ เป็นรักระยะไกลนิดหน่อยครับ ผมเป็นวิศวกรธรณีแต่ตอนนี้ออกมาเปิดร้านขายวัสดุก่อสร้างที่บ้านเกิด ด้วยเหตุที่กิจการเริ่มขยายตัวทำให้พี่ชายที่ดูแลอยู่คนเดียว ดูแลไม่ไหว ประกอบกับชอบมีปากเสียงกับพ่อแม่อยู่บ่อยๆ บรรยากาศอึมครึมมาก ร้านขายวัสดุก่อสร้างก็เปิดติดกับตัวบ้านพ่อแม่เลยครับ ทำให้ต้องอยู่ด้วยกัน เจอหน้ากันตลอด พอปัญหาเริ่มบานปลาย พี่ชายคนโตที่ดูแลที่ร้านอยู่ แกก็เริ่มโทรมาระบายกับผมทุกๆ วัน บอกว่าแม่กีดกันเรื่องความรักบ้าง เรื่องก้าวก่ายการทำงานบ้าง จนทำให้ผมอึ้งในสิ่งที่พี่ชายผมพูด ประกอบกับช่วงนั้นเป็นช่วงเบญจเพศพอดีสัมหรับผมมั้ง มรสุมเข้ามาในชีวิตเยอะมาก เพิ่งเลิกกับแฟนที่คบหากันมานาน 6 ปี เรื่องงานก็มีปัญหา เพราะแฟนเก่าผมไปก่อกวน ไปด่าเพื่อนร่วมงานที่เป็น ผญ หาว่าผมนอกใจ ทั้งๆ ที่ความจริงเราแค่ร่วมงานโปรเจคเดียวกันอยู่ เลยต้องติดต่อสื่อสารกันอยู่เรื่อยๆ ทำให้ผมทำงานที่บริษัทยากมากขึ้น โดนตราหน้าว่านิสัยไม่ดี ปล่อยให้แฟนตัวเองมาด่าคนในบริษัทได้ยังไง จนเป็นฉนวนเหตุให้เราต้องเลิกกัน แต่มาถึงบางอ้อคือตอนที่เลิกกับผมไปแล้ว ไม่ถึงเดือนเค้าก็ได้แฟนใหม่แทบจะทันที ผมนี่ถึงขั้นเขาหลุดกระเด็นไปคนละทาง สรุปมีคนใหม่ก็ไม่บอกกันดีๆ มาสร้างสถานการณ์ให้มันซับซ้อนให้ผมดูเป็นคนเลวทำไมกันนะ โลกทุกวันนี้มันอยู่ยากจริงๆ ด้วยประการทั้งหมดทั้งปวงนี้ ผมจึงตัดสินใจลาออกจากงานมาช่วยดูแลกิจการที่บ้าน
พอมาอยู่ที่บ้าน ผมเหมือนโดนตัดขาดจากโลกภายนอกที่ผมเคยรู้จัก เพราะผมใช้ชีวิตอยู่ กทม มานาน 7-8 ปี ผมไม่มีโอกาศได้พบเจอผู้หญิงเลยต่างกับตอนที่ทำงานเป็นวิศวกรที่ กทม หลังจากนั้นผมเริ่มทำใจกับความรักว่า ชาตินี้ผมอาจจะเหมาะสมกับการต้องอยู่คนเดียวไปตลอดชีวิต ผมเริ่มปล่อยเนื้อปล่อยตัว กินเหล้า สูบบุหรี่ ไม่ดูแลสารรูปตัวเองเลย จนแม่ผมอดไม่ได้ที่จะพูดกับผมว่า "ทำไมถึงได้ผู้ฮ่ายแบบนี้ จะมีแฟนกับเค้ามั้ยแบบนี้น่ะ" ผมก็ยังไม่สนใจอะไรเหมือนกำลังประชดชีวิต หลังจากนั้นกิจการเริ่มดูดีขึ้นตามลำดับ แต่กระนั้นก็มีเรื่องเกิดขึ้น ด้วยความที่กิจการลงทุนไปค่อนข้างเยอะร่วมๆ 10 ล้าน กว่าๆ ไม่ต้องสงสัยเลยครับภาระหนี้สินเยอะมากๆ เป็นเงาตามตัว คร่าวๆ คือ เดือนๆนึง จะมีค่า Fix Cost โดยเฉลี่ยประมาณ 3-4 แสน แล้วแต่ช่วง ซึ่งค่อนข้างหนักหนาพอสมควร
หลังจากนั้นผมเพิ่งมารู้ว่าพี่ชายผมมีแฟนอยู่ที่ขอนแก่น ฝ่ายผู้หญิงเค้าก็เคยโดนแม่กีดกันมานานพอสมควร สเปคของแม่คือต้อง สวย รวย เก่ง นิสัยดี วางตัวดี มีสัมมาคารวะ รู้กาละเทศะพูดจาฉะฉาน ทำงานเก่ง ค้าขายคล่อง สมองไบร์ทันคน ซึ่งชาตินี้คงหาไม่ได้แน่ๆ จริงมั้ยครับ วันนึงพี่ผมฟิวส์ขาดแบบไม่มีใครเอาอยู่หนีออกจากบ้านไปอยู่กับแฟนที่ขอนแก่น ทะเลาะกับแม่หนักมาก เพราะผมแอบได้ยินตอนคุยด่ากันทางโทรศัพท์ จนผมงงว่าทำไมโตๆ กันแล้วถึงได้ยังทำตัวเหมือนเด็กอยู่ได้ ไม่หันหน้ามาคุยกัน หลังจากนั้นภาระหนี้สินและลูกน้องกว่า 10 คน ผมต้องดูแลทั้งหมดคนเดียว แต่ผมก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะนี่เป็นธุรกิจของครอบครัวต้องทำให้ดีที่สุด เล่าข้ามไปนิดนึงก่อนหน้านี้ 3-4 เดือน ผมได้รู้จักกับสาวขอนแก่นคนนึงซึ่งแม่ได้ให้เบอร์มา ตอนแรกผมก็ไม่คิดอะไรเพราะเหมือนเราจะเคยเจอกันครั้งนึงเมื่อุ 7-8 ปี ก่อน ตอนนั้นผมจำได้ว่าเค้าพึ่งกลับมาจากอังกฤษมาเยี่ยมที่บ้านช่วงสงกรานต์และผมก็มีโอกาสได้พบเจอเธอ แต่ตอนนั้นผมยังอยู่นอกสายตา เธอไม่แลมองด้วยซ้ำ หลังจากที่ผมได้เบอร์มาผมก็ตัดสินใจไลน์ไปทักทายก่อน แต่ก็เป็นดังที่คาดการณ์ไว้คือเธอจำผมไม่ได้ แต่ก็เป็นคนอัธยาศัยดีมากๆ หลังจากนั้นไม่นานผมก็ได้ไปทำธุระที่ขอนแก่นบ่อยๆ ทำให้เราได้พบเจอกันมากขึ้นและตกลงเป็นแฟนกันในที่สุด มันทำให้ผมมีความสุขมากๆ จนกระทั่งมีเรื่องราวระหว่างพี่ชายกับแม่ขึ้นมา ทำให้ผมไม่ได้เจอแฟนบ่อยเหมือนเคย จากเจอกันแทบจะทุกวัน ห่างออกไปเป็นเดือนละครั้ง ซึ่งมันทรมานมากๆ จากวันนั้นจนวันนี้เราก็คบกันมาร่วมปีแล้ว ซึ่งผมและเธอก็อายุจะสามสิบแล้ว อยากจะเริ่มสร้างครอบครัวสร้างอนาคตด้วยกัน ซึ่งเธอก็ยินดีและพร้อมจะมาอยู่ช่วยกันทำมาหากินกับผม
อยู่มาวันนึงพี่ผมได้กลับมาคุยกับแม่กับพ่อ มาขอเงินลงทุนอีกแล้วจะเปิดร้านวัสดุที่ขอนแก่นซึ่งใช้เงินจำนวนไม่น้อยเหมือนกัน ไฮไลท์คือถ้าพ่อกับแม่กู้ให้แกอีกพ่อกับแม่จะไม่เหลือเงินเดือนเลย และไม่หนำซ้ำยังจะต้องมาเอาเงินทุนสำรองของที่ร้านผมไปทั้งหมดอีกด้วย ซึ่งผมไม่เห็นด้วยอย่างยิ่งแต่ก็ไม่มีประโยชน์ จนถึงตอนนี้ร้านที่ขอนแก่นก็กำลังทำอยู่ ใช้เงินไปมากทีเดียว ซึ่งผมรู้สถานะทางการเงินดีที่สุดแต่กลับไม่มีใครปรึกษาหรือถามผมเลยซักคำ คิดจะทำก็ทำ แฟนผมก็บอกให้ใจเย็นๆ มาวันนึง ผมได้ตัดสินใจเปิดปากคุยกับพ่อและเเม่เรื่องอยากขอแต่งงานหรือหมั้นก่อนก็ได้ แฟนจะได้มาอยู่ที่นี่มาช่วยผมทำงานร้านวัสดุ และเราจะได้ไม่ห่างกันแบบนี้อีก แต่ก็ไม่มีอะไรง่ายดั่งใจคิด พ่อกับแม่ยังไม่ยอมง่ายๆ บอกให้จัดการเสร็จไปทีละคน ไล่ตามลำดับไหล่ พี่คนโต พี่คนกลาง แล้วถึงจะเป็นผม ผมเลยงงว่าถ้าชาตินี้พี่ผมมันไม่แต่งงานทั้งสองคน ผมจะต้องไม่แต่งงานไปด้วยหรอ มันทำให้ผมผิดหวังมากๆ เมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมา ผมได้บอกกับแม่ว่า ผมจะไปขอนแก่นหาแฟนนะ ไปเสาร์-อาทิตย์ ซึ่งแกก็ไม่ได้ว่าอะไร ผมกับแฟนก็มีนัดหมายกันบอกว่าจะชวนกันไปดินเนอร์ แล้ววันนี้แก่มาบอกว่าไปไม่ได้แล้ว แกจะไม่อยู่ที่บ้านไปทำธุระ ซึ่งผมเสียอารมณ์มาก ทำให้ผมผิดคำพูดกับแฟนอีก
บางครั้งผมก็โดนเรียกไปคุยกับพ่อ พ่อตำหนิเรื่องร้านเนื่องจากแกเป็นคนเจ้าระเบียบมาก ต้องดูแลควบคุมคุณภาพให้ดีๆ นะ แบบนี้ไม่ผ่าน คนจีนทำไมเค้าถึงร่ำถึงรวยกันรู้มั้ย เพราะเค้าละเอียดรอบครอบ ไม่มีทำงานลวกๆ แบบนี้หรอก พ่อท้าเลยนะ ถ้าพ่อออกมาเปิดร้านแข่งกับพวกแก สู้พ่อไม่ได้หรอก ซึ่งทุกๆคำพูดของแกระแทกหูผม ยิ่งทำให้ผมหงุดหงิดทวีคูณเป็นเท่าตัว ผมจึงสวนพ่อกลับไปว่า "แล้วพ่อรู้มั้ยว่าคนจีนที่ทำค้าขายรวยๆ ไม่มีคนจีนที่ไหนเค้างานคนเดียวสากกะเบือยันเรือรบแบบนี้หรอก ถ้าวันนึงผมป่วยเข้า รพ มา ที่ร้านก็ไม่มีคนจะดูแลแทนแล้ว ดูงานคนเดียวทุกอย่าง บัญชีเอย คนงาน เครื่องจักร รถส่งของ ลูกค้า เปิดตลาด ติดต่อทุกอย่าง คือคนเดียวจริงๆ ไม่มีคนช่วยคิดช่วยทำแบบนี้ พ่อเห็นผมเป็นอะไร ไม่เห็นใจกันบ้างหรือยังไง พอจะขอให้พ่อไปขอหมั้นหมายแฟน เพื่อให้มีคนมาช่วยที่ร้าน ก็ไม่ยอม แบบนี้ถูกต้องแล้วหรอครับ" พ่อแกนึ่งสักพักแล้วก็บอกว่า ศึกษาทางบ้านเค้าดีแล้วหรอ พ่อแม่เค้าเป็นยังไง ชอบเรามั้ย ดูใจกันดีแล้วหรอ แต่งงานไม่ใช้เรื่องง่ายๆ นะ ผมก็งงนะว่า ถ้าแต่งงานมันเป็นเรื่องที่ยากนักหนา คนบนโลกนี้คงไม่ค่อยมีคนได้แต่งงานกัน และดูเหมือนแกพูดไม่หยุด ผมเลยพูดว่า "เอางี้ผมขอถามพ่อสั้นๆ พ่อไม่ชอบไม่พอใจอะไรหรอครับ ผมทำตัวไม่ดียังไง ทำไมคนทำงานแทบเป็นแทบตายกลับขออะไรพ่อไม่ได้เลย แต่พอพี่ชายซึ่งนิสัยเอาแต่ใจแบบนั้นขออะไรพ่อ พ่อถึงได้ยอมตลอด พ่อคอยดูนะ คนที่พ่อยอมและให้อะไรทุกอย่างจะไม่ใช่คนที่ดูแลพ่อกับแม่ แต่คนที่พ่อกับแม่ไม่เคยจะตามใจหรือให้อะไรแบบผมนี่แหละ จะเป็นคนดูแลพ่อกับแม่ตอนแก่เอง" แล้วผมก็เดินกลับขึ้นห้อง
ตอนนี้ผมอึกอัดกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับผมมาก ผมรักพ่อกับแม่แล้วก็รักแฟนผมมาก ผมไม่อยากให้เธออยู่ลำพังแบบนี้อีก อยากจะคอยดูแลคอยช่วยเหลือกันและกัน อาจจะยาวไปซักนิดแต่ผมกลั่นกรองออกมาจากใจจริงๆ อยากให้ทุกท่านที่อ่านแนะนำหรือให้คำปรึกษาด้วยครับ ขอบคุณมากครับ
ผมอยากแต่งงานกับแฟน แต่ติดที่พ่อกับแม่ อึดอัดมากครับ
ตอนนี้ผม อายุ 27 ย่าง 28 เป็นคนบุรีรัมย์ ผมมีพี่น้อง 3 คน ผมเป็นคนสุดท้อง ส่วนแฟนผม อายุพึ่งจะ 29 หมาดๆ เป็นรักระยะไกลนิดหน่อยครับ ผมเป็นวิศวกรธรณีแต่ตอนนี้ออกมาเปิดร้านขายวัสดุก่อสร้างที่บ้านเกิด ด้วยเหตุที่กิจการเริ่มขยายตัวทำให้พี่ชายที่ดูแลอยู่คนเดียว ดูแลไม่ไหว ประกอบกับชอบมีปากเสียงกับพ่อแม่อยู่บ่อยๆ บรรยากาศอึมครึมมาก ร้านขายวัสดุก่อสร้างก็เปิดติดกับตัวบ้านพ่อแม่เลยครับ ทำให้ต้องอยู่ด้วยกัน เจอหน้ากันตลอด พอปัญหาเริ่มบานปลาย พี่ชายคนโตที่ดูแลที่ร้านอยู่ แกก็เริ่มโทรมาระบายกับผมทุกๆ วัน บอกว่าแม่กีดกันเรื่องความรักบ้าง เรื่องก้าวก่ายการทำงานบ้าง จนทำให้ผมอึ้งในสิ่งที่พี่ชายผมพูด ประกอบกับช่วงนั้นเป็นช่วงเบญจเพศพอดีสัมหรับผมมั้ง มรสุมเข้ามาในชีวิตเยอะมาก เพิ่งเลิกกับแฟนที่คบหากันมานาน 6 ปี เรื่องงานก็มีปัญหา เพราะแฟนเก่าผมไปก่อกวน ไปด่าเพื่อนร่วมงานที่เป็น ผญ หาว่าผมนอกใจ ทั้งๆ ที่ความจริงเราแค่ร่วมงานโปรเจคเดียวกันอยู่ เลยต้องติดต่อสื่อสารกันอยู่เรื่อยๆ ทำให้ผมทำงานที่บริษัทยากมากขึ้น โดนตราหน้าว่านิสัยไม่ดี ปล่อยให้แฟนตัวเองมาด่าคนในบริษัทได้ยังไง จนเป็นฉนวนเหตุให้เราต้องเลิกกัน แต่มาถึงบางอ้อคือตอนที่เลิกกับผมไปแล้ว ไม่ถึงเดือนเค้าก็ได้แฟนใหม่แทบจะทันที ผมนี่ถึงขั้นเขาหลุดกระเด็นไปคนละทาง สรุปมีคนใหม่ก็ไม่บอกกันดีๆ มาสร้างสถานการณ์ให้มันซับซ้อนให้ผมดูเป็นคนเลวทำไมกันนะ โลกทุกวันนี้มันอยู่ยากจริงๆ ด้วยประการทั้งหมดทั้งปวงนี้ ผมจึงตัดสินใจลาออกจากงานมาช่วยดูแลกิจการที่บ้าน
พอมาอยู่ที่บ้าน ผมเหมือนโดนตัดขาดจากโลกภายนอกที่ผมเคยรู้จัก เพราะผมใช้ชีวิตอยู่ กทม มานาน 7-8 ปี ผมไม่มีโอกาศได้พบเจอผู้หญิงเลยต่างกับตอนที่ทำงานเป็นวิศวกรที่ กทม หลังจากนั้นผมเริ่มทำใจกับความรักว่า ชาตินี้ผมอาจจะเหมาะสมกับการต้องอยู่คนเดียวไปตลอดชีวิต ผมเริ่มปล่อยเนื้อปล่อยตัว กินเหล้า สูบบุหรี่ ไม่ดูแลสารรูปตัวเองเลย จนแม่ผมอดไม่ได้ที่จะพูดกับผมว่า "ทำไมถึงได้ผู้ฮ่ายแบบนี้ จะมีแฟนกับเค้ามั้ยแบบนี้น่ะ" ผมก็ยังไม่สนใจอะไรเหมือนกำลังประชดชีวิต หลังจากนั้นกิจการเริ่มดูดีขึ้นตามลำดับ แต่กระนั้นก็มีเรื่องเกิดขึ้น ด้วยความที่กิจการลงทุนไปค่อนข้างเยอะร่วมๆ 10 ล้าน กว่าๆ ไม่ต้องสงสัยเลยครับภาระหนี้สินเยอะมากๆ เป็นเงาตามตัว คร่าวๆ คือ เดือนๆนึง จะมีค่า Fix Cost โดยเฉลี่ยประมาณ 3-4 แสน แล้วแต่ช่วง ซึ่งค่อนข้างหนักหนาพอสมควร
หลังจากนั้นผมเพิ่งมารู้ว่าพี่ชายผมมีแฟนอยู่ที่ขอนแก่น ฝ่ายผู้หญิงเค้าก็เคยโดนแม่กีดกันมานานพอสมควร สเปคของแม่คือต้อง สวย รวย เก่ง นิสัยดี วางตัวดี มีสัมมาคารวะ รู้กาละเทศะพูดจาฉะฉาน ทำงานเก่ง ค้าขายคล่อง สมองไบร์ทันคน ซึ่งชาตินี้คงหาไม่ได้แน่ๆ จริงมั้ยครับ วันนึงพี่ผมฟิวส์ขาดแบบไม่มีใครเอาอยู่หนีออกจากบ้านไปอยู่กับแฟนที่ขอนแก่น ทะเลาะกับแม่หนักมาก เพราะผมแอบได้ยินตอนคุยด่ากันทางโทรศัพท์ จนผมงงว่าทำไมโตๆ กันแล้วถึงได้ยังทำตัวเหมือนเด็กอยู่ได้ ไม่หันหน้ามาคุยกัน หลังจากนั้นภาระหนี้สินและลูกน้องกว่า 10 คน ผมต้องดูแลทั้งหมดคนเดียว แต่ผมก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะนี่เป็นธุรกิจของครอบครัวต้องทำให้ดีที่สุด เล่าข้ามไปนิดนึงก่อนหน้านี้ 3-4 เดือน ผมได้รู้จักกับสาวขอนแก่นคนนึงซึ่งแม่ได้ให้เบอร์มา ตอนแรกผมก็ไม่คิดอะไรเพราะเหมือนเราจะเคยเจอกันครั้งนึงเมื่อุ 7-8 ปี ก่อน ตอนนั้นผมจำได้ว่าเค้าพึ่งกลับมาจากอังกฤษมาเยี่ยมที่บ้านช่วงสงกรานต์และผมก็มีโอกาสได้พบเจอเธอ แต่ตอนนั้นผมยังอยู่นอกสายตา เธอไม่แลมองด้วยซ้ำ หลังจากที่ผมได้เบอร์มาผมก็ตัดสินใจไลน์ไปทักทายก่อน แต่ก็เป็นดังที่คาดการณ์ไว้คือเธอจำผมไม่ได้ แต่ก็เป็นคนอัธยาศัยดีมากๆ หลังจากนั้นไม่นานผมก็ได้ไปทำธุระที่ขอนแก่นบ่อยๆ ทำให้เราได้พบเจอกันมากขึ้นและตกลงเป็นแฟนกันในที่สุด มันทำให้ผมมีความสุขมากๆ จนกระทั่งมีเรื่องราวระหว่างพี่ชายกับแม่ขึ้นมา ทำให้ผมไม่ได้เจอแฟนบ่อยเหมือนเคย จากเจอกันแทบจะทุกวัน ห่างออกไปเป็นเดือนละครั้ง ซึ่งมันทรมานมากๆ จากวันนั้นจนวันนี้เราก็คบกันมาร่วมปีแล้ว ซึ่งผมและเธอก็อายุจะสามสิบแล้ว อยากจะเริ่มสร้างครอบครัวสร้างอนาคตด้วยกัน ซึ่งเธอก็ยินดีและพร้อมจะมาอยู่ช่วยกันทำมาหากินกับผม
อยู่มาวันนึงพี่ผมได้กลับมาคุยกับแม่กับพ่อ มาขอเงินลงทุนอีกแล้วจะเปิดร้านวัสดุที่ขอนแก่นซึ่งใช้เงินจำนวนไม่น้อยเหมือนกัน ไฮไลท์คือถ้าพ่อกับแม่กู้ให้แกอีกพ่อกับแม่จะไม่เหลือเงินเดือนเลย และไม่หนำซ้ำยังจะต้องมาเอาเงินทุนสำรองของที่ร้านผมไปทั้งหมดอีกด้วย ซึ่งผมไม่เห็นด้วยอย่างยิ่งแต่ก็ไม่มีประโยชน์ จนถึงตอนนี้ร้านที่ขอนแก่นก็กำลังทำอยู่ ใช้เงินไปมากทีเดียว ซึ่งผมรู้สถานะทางการเงินดีที่สุดแต่กลับไม่มีใครปรึกษาหรือถามผมเลยซักคำ คิดจะทำก็ทำ แฟนผมก็บอกให้ใจเย็นๆ มาวันนึง ผมได้ตัดสินใจเปิดปากคุยกับพ่อและเเม่เรื่องอยากขอแต่งงานหรือหมั้นก่อนก็ได้ แฟนจะได้มาอยู่ที่นี่มาช่วยผมทำงานร้านวัสดุ และเราจะได้ไม่ห่างกันแบบนี้อีก แต่ก็ไม่มีอะไรง่ายดั่งใจคิด พ่อกับแม่ยังไม่ยอมง่ายๆ บอกให้จัดการเสร็จไปทีละคน ไล่ตามลำดับไหล่ พี่คนโต พี่คนกลาง แล้วถึงจะเป็นผม ผมเลยงงว่าถ้าชาตินี้พี่ผมมันไม่แต่งงานทั้งสองคน ผมจะต้องไม่แต่งงานไปด้วยหรอ มันทำให้ผมผิดหวังมากๆ เมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมา ผมได้บอกกับแม่ว่า ผมจะไปขอนแก่นหาแฟนนะ ไปเสาร์-อาทิตย์ ซึ่งแกก็ไม่ได้ว่าอะไร ผมกับแฟนก็มีนัดหมายกันบอกว่าจะชวนกันไปดินเนอร์ แล้ววันนี้แก่มาบอกว่าไปไม่ได้แล้ว แกจะไม่อยู่ที่บ้านไปทำธุระ ซึ่งผมเสียอารมณ์มาก ทำให้ผมผิดคำพูดกับแฟนอีก
บางครั้งผมก็โดนเรียกไปคุยกับพ่อ พ่อตำหนิเรื่องร้านเนื่องจากแกเป็นคนเจ้าระเบียบมาก ต้องดูแลควบคุมคุณภาพให้ดีๆ นะ แบบนี้ไม่ผ่าน คนจีนทำไมเค้าถึงร่ำถึงรวยกันรู้มั้ย เพราะเค้าละเอียดรอบครอบ ไม่มีทำงานลวกๆ แบบนี้หรอก พ่อท้าเลยนะ ถ้าพ่อออกมาเปิดร้านแข่งกับพวกแก สู้พ่อไม่ได้หรอก ซึ่งทุกๆคำพูดของแกระแทกหูผม ยิ่งทำให้ผมหงุดหงิดทวีคูณเป็นเท่าตัว ผมจึงสวนพ่อกลับไปว่า "แล้วพ่อรู้มั้ยว่าคนจีนที่ทำค้าขายรวยๆ ไม่มีคนจีนที่ไหนเค้างานคนเดียวสากกะเบือยันเรือรบแบบนี้หรอก ถ้าวันนึงผมป่วยเข้า รพ มา ที่ร้านก็ไม่มีคนจะดูแลแทนแล้ว ดูงานคนเดียวทุกอย่าง บัญชีเอย คนงาน เครื่องจักร รถส่งของ ลูกค้า เปิดตลาด ติดต่อทุกอย่าง คือคนเดียวจริงๆ ไม่มีคนช่วยคิดช่วยทำแบบนี้ พ่อเห็นผมเป็นอะไร ไม่เห็นใจกันบ้างหรือยังไง พอจะขอให้พ่อไปขอหมั้นหมายแฟน เพื่อให้มีคนมาช่วยที่ร้าน ก็ไม่ยอม แบบนี้ถูกต้องแล้วหรอครับ" พ่อแกนึ่งสักพักแล้วก็บอกว่า ศึกษาทางบ้านเค้าดีแล้วหรอ พ่อแม่เค้าเป็นยังไง ชอบเรามั้ย ดูใจกันดีแล้วหรอ แต่งงานไม่ใช้เรื่องง่ายๆ นะ ผมก็งงนะว่า ถ้าแต่งงานมันเป็นเรื่องที่ยากนักหนา คนบนโลกนี้คงไม่ค่อยมีคนได้แต่งงานกัน และดูเหมือนแกพูดไม่หยุด ผมเลยพูดว่า "เอางี้ผมขอถามพ่อสั้นๆ พ่อไม่ชอบไม่พอใจอะไรหรอครับ ผมทำตัวไม่ดียังไง ทำไมคนทำงานแทบเป็นแทบตายกลับขออะไรพ่อไม่ได้เลย แต่พอพี่ชายซึ่งนิสัยเอาแต่ใจแบบนั้นขออะไรพ่อ พ่อถึงได้ยอมตลอด พ่อคอยดูนะ คนที่พ่อยอมและให้อะไรทุกอย่างจะไม่ใช่คนที่ดูแลพ่อกับแม่ แต่คนที่พ่อกับแม่ไม่เคยจะตามใจหรือให้อะไรแบบผมนี่แหละ จะเป็นคนดูแลพ่อกับแม่ตอนแก่เอง" แล้วผมก็เดินกลับขึ้นห้อง
ตอนนี้ผมอึกอัดกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับผมมาก ผมรักพ่อกับแม่แล้วก็รักแฟนผมมาก ผมไม่อยากให้เธออยู่ลำพังแบบนี้อีก อยากจะคอยดูแลคอยช่วยเหลือกันและกัน อาจจะยาวไปซักนิดแต่ผมกลั่นกรองออกมาจากใจจริงๆ อยากให้ทุกท่านที่อ่านแนะนำหรือให้คำปรึกษาด้วยครับ ขอบคุณมากครับ