สวัสดีครับ....เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงที่ผ่านมาจากชีวิตจริง
แต่อาจมีการเติมแต่งเพื่อเพิ่มความมันในเนื้อหาบางส่วนเพื่อความสนุกครับ..!!
ชีวิตในวัยรุ่น....มันต้องมีในทุกรสชาติของชีวิต ผมเชื่อว่า 90% ของทุกคนต้องเคยผ่านจุดที่เรียกว่า "ครบรส..ในวัยรุ่น"
เริ่มจากก้าวแรกที่เข้าสู่ช่วงที่กำลังจะเรียกตัวเองว่าวัยรุ่น คือช่วง ประถม 5-6 วัยนี้ เป็นวัยที่เริ่มเป็นจุดชี้แล้วว่าทิศทางของชีวิตจะไปในทางเส้นไหนแต่มันก็ไม่ได้กำหนดทุกสิ่งไว้ว่า จะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงในอนาคตต่อไป แต่เปรียบเหมือนก้าวแรกที่ทุกคนต้องเริ่มเรียนรู้เริ่มพบเจอสิ่งใหม่ๆ
วันนั้น...เป็นวันจันทร์ของ สัปดาห์ 9 ของเทอม 2 ในช่วงวัยประถม 6 เพื่อนๆทุกคนต่างรวมหัวกันเพื่อพูดคุยถึงเรื่องเมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา
เหตุการณ์เกิดจากการทะเลาะกันของคนสองคนแต่ต่างกลุ่มที่อยู่ด้วยกัน ซึ่งทั้งสองคือเพื่อนในระดับชั้นเดียวกัน ด้วยเหตุ...เพียงเล็กน้อย
ตามภาษาในวัยนั้น แต่เรื่องราวก็ยังไม่จบเพียงเท่านั้น เหตุการณ์เริ่มมีความรุนแรงเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง และเพื่อนต่างเพื่อนก็เริ่มไม่ยอมกันไม่สนใครถูกผิดจนเมื่อช่วงสายๆ ของ วันจันทร์นี้ ทั้งสองได้นัดพบกันที่ห้องน้ำหลังอาคารเรียน รวมทั้งสองฝั่ง มีคนประมาณ เกือบ 120 คน แต่ไร้ซึ่งอาวุธใดๆทั้งสิ้น
เมื่อทั้งสองกลุ่งมาถึง ..วุฒิ ก็ตะโกนขึ้นมาว่า "เห้ย..พวกนายจะเอายังไงก็ว่ามาเราน่ะ เด็กถิ่นแถวนี้อยู่แล้วเราก็ไม่กลัวอะไรหรอก"
วุฒิ คือ เด็กถิ่นแถวโรงเรียน ซึ่งมักจะพูดเสมอว่า "พี่เราใหญ่ไม่จำเป็นต้องกลัวใคร" ...วุฒิ ชอบออกตัวแทน เพื่อนๆในกลุ่มเสมอ
ส่วนอีกฝั่ง ก็ตอบรับอย่างเร็วไว ด้วยความเป็นเด็กถิ่นเหมือนกัน แต่นิสัยค่อนข้างจะต่างกันมาก คนเป็นพูดน้อย แต่ไม่ชอบคนอวดคนโชว์
เก่ง..ก็ตะโกนตอบกลับ วุฒิ ว่า " วุฒิเอ็งจะโชว์อะไรหนักหนา เอ็งชอบคิดว่าเอ็งแน่กว่า แล้วเมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา เอ็งวิ่งหนีข้าทำไมวะ !! "
เอ้าละ !!! เรื่องเริ่มบานปลายแล้ว .... ส่วนตัวผมเอง ผมรู้จักทุกคนหมด และไม่ชอบเข้าแก็งค์เข้ากลุ่มเสียเท่าไหร่ แต่บังเอิญ..ว่าวันนั้น.....
ผมเองดันไปเข้าห้องน้ำนั้นพอดี และได้ยินเรื่องราวทั้งหมดมาก่อนหน้านี้แล้ว หลังจากออก ห้องน้ำมา ผมคิดไว้อย่างแรกผมต้องเลือกข้างแน่ๆ..ความคิดผมยังไม่ทันจะหมดจากหัว..ก็มีเสียงตะโกนขึ้นมา "เห้ยเพื่อนจะอยู่ฝั่งไหน เลือกมาเลยเพื่อน"
ผมก็ไม่ได้ทันคิดมาก่อนด้วยสิ !! ส่วนตัวผมเองเป็นคนไม่ชอบมีเรื่องมีราวกับใครอยู่แล้ว ผมชอบอยู่ในโลกส่วนตัวของผมมากกว่า แต่ก็ไม่ชอบให้ใครมาหาเรื่อง...และในเวลานั้นเอง....ผมก็เจอทางออกปัญหาเรื่องนี้ขึ้นมา และคิดว่ามันน่าจะเป็นทางที่ดีที่สุดในช่วงเวลานั้น เพราะหากถูกอาจารย์จับคงไม่ดีแน่ๆผมก็เลยพูดไปว่า....
"ทำไม ? ไม่ซัดกันตัวๆไปละ ใครไม่พอใจคนไหนก็จับคู่ซัดกันเลย..เดี๋ยวเย็นนี้เจอกันที่หลังโรงเรียนแล้วกัน..ใครจะซัดกันบอกเลย "
หลังจากนั้นทุกคนก็แยกย้ายกันไป และ ช่วงเวลา ก่อนเลิกเรียน เป็นช่วงเวลากิจกรรม หลายๆคนคงได้พูดคุยกันมากขึ้น และได้ผลสรุปมา แค่ 4 คู่จากคนเป็น ร้อย มันก็เลยทำให้ผมได้แง้คิดต่างๆจากเหตุการณ์นี้เยอะมาก จนทำให้รู้สึกเหมือนโตไปอีกขั้นเชียวแหละ !!
ในช่วงเย็นหลังเลิกเรียนในวันนั้น..ผมก็บอกว"ใครไม่เกี่ยวกลับบ้านไปเลย อย่าไปกันเยอะเดี๋ยวจะโดนจับได้เสียเปล่าๆ"หลายๆคนก็ฟัง
แต่ในอีกหลายๆคน ก็อยากดู..คนที่ยืนอยู่ที่นั้นมีประมาณ 20 กว่าคนได้ และ ต่อมา ก็เริ่มซัดกันเป็นคู่ๆ โดยไม่มีการรุมใดๆทั้งสิ้น มีเจ็บ มีช้ำ เลือดตกกันก็เป็นเรื่องธรรมดา และหลังจากนั้นเป็นคู่สุดท้าย คือ วุฒิ กับ เก่ง คู่นี้เปรียบเหมือนคู่เอกก็ว่าได้ แต่ด้วยความเป็นห่วง ทุกคนขอร้องทั้งคู่ไว้ว่า..
"เก่ง วุฒิ เรื่องนี้ ขอให้จบเพียงเท่านี้ได้ไหม และ ทุกๆคนด้วย ต่อยกันวันนี้ก็พอแล้ว ที่เหลือเราก็เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมได้ไหม ? "
เก่ง...ตอบกลับทันทีว่า "อืม..ข้าตกลง" และทุกคนที่เหลือก็เห็นด้วยตามๆกัน ก็เอาเป็นว่าจบ ... หลังจากนั้นทั้งคู่ก็เริ่มเดินวนกันไปมา แต่เจ้าเก่งเริ่มก่อน
เก่งยิงตรงด้วยหมัดขวา..เข้ากลางหน้าอกของ วุฒิ แต่ วุฒิก็ไม่ยอมเตะส่วนด้วยเท้าขวา ทันที อย่างที่ผมบอกและ เหมือนมวยคู่เอก !!
แล้วทั้งสองก็ต้องตอบโต้กันอย่างต่อเนื่องเป็นเวลา นานถึง 10 นาที.. จนวินาทีนั้น วุฒิ ล้มลงและไม่สามารถรุกขึ้นมาอีกได้ เก่ง ก็เข้าไปอุ้มตัววุฒิขึ้น..
และพูดด้วยน้ำเสียงจริงใจมากๆ " วุฒิ เป็นอะไรมากไหมเพื่อน ข้าขอโทษวะ !! อย่าเป็นอะไรน่ะเพื่อน.. " เก่ง ก็ค่อยๆพยุงตัว วุฒิไปนั่ง..
และ วุฒิ ก็พูดกับเก่งว่า " ไม่เป็นไรเพื่อนเรายังไหว อืม..เราไม่โกรธเลยเพื่อน จากนี้ไปเราเพื่อนกันนะเว้ยย... " อยู่ๆน้ำตาทั้งคู่ก็ไหลออกมาไม่หยุด
เหตุการณ์ นี้ ก็ยิ่งทำให้ผมคิดอีกว่า "คำว่าเพื่อน มันสั้น แต่ความหมาย มันลึกซึ้งมากๆ นี้สิน่ะ.... น้ำตาลูกผู้ชาย..... "
และหลังจากวันนั้น..จนวันสุดท้ายปิดเทอมใหญ่ .. ทุกคนต่างก็ต้องแยกย้ายกันไปพบเจอสิ่งใหม่ๆ อาจจะมีอีกหลายคนที่ต่อที่เดิมบ้าง..
และในอีกหลายคนที่ต้องไปเรียนที่ใหม่ๆต้องไปพบเจอเพื่อนใหม่ๆ..แต่ก็คงไม่มีใครที่จะ ลืมช่วงวันเวลานี้ไปได้เลย.. !!
แต่นี้และคือจุดเริ่มต้นของก้าวแรกที่เข้าสู่คำว่า
" วัยรุ่น วัยรัก วัยเรียน วัยคนอง...." อย่างเต็มตัว..... พบกันต่อใน วัย
" มัธยมต้น "
** ขอบคุณครับ **
วัยรุ่น วัยรัก วัยเรียน วัยคนอง....
ชีวิตในวัยรุ่น....มันต้องมีในทุกรสชาติของชีวิต ผมเชื่อว่า 90% ของทุกคนต้องเคยผ่านจุดที่เรียกว่า "ครบรส..ในวัยรุ่น"
เริ่มจากก้าวแรกที่เข้าสู่ช่วงที่กำลังจะเรียกตัวเองว่าวัยรุ่น คือช่วง ประถม 5-6 วัยนี้ เป็นวัยที่เริ่มเป็นจุดชี้แล้วว่าทิศทางของชีวิตจะไปในทางเส้นไหนแต่มันก็ไม่ได้กำหนดทุกสิ่งไว้ว่า จะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงในอนาคตต่อไป แต่เปรียบเหมือนก้าวแรกที่ทุกคนต้องเริ่มเรียนรู้เริ่มพบเจอสิ่งใหม่ๆ
วันนั้น...เป็นวันจันทร์ของ สัปดาห์ 9 ของเทอม 2 ในช่วงวัยประถม 6 เพื่อนๆทุกคนต่างรวมหัวกันเพื่อพูดคุยถึงเรื่องเมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา
เหตุการณ์เกิดจากการทะเลาะกันของคนสองคนแต่ต่างกลุ่มที่อยู่ด้วยกัน ซึ่งทั้งสองคือเพื่อนในระดับชั้นเดียวกัน ด้วยเหตุ...เพียงเล็กน้อย
ตามภาษาในวัยนั้น แต่เรื่องราวก็ยังไม่จบเพียงเท่านั้น เหตุการณ์เริ่มมีความรุนแรงเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง และเพื่อนต่างเพื่อนก็เริ่มไม่ยอมกันไม่สนใครถูกผิดจนเมื่อช่วงสายๆ ของ วันจันทร์นี้ ทั้งสองได้นัดพบกันที่ห้องน้ำหลังอาคารเรียน รวมทั้งสองฝั่ง มีคนประมาณ เกือบ 120 คน แต่ไร้ซึ่งอาวุธใดๆทั้งสิ้น
เมื่อทั้งสองกลุ่งมาถึง ..วุฒิ ก็ตะโกนขึ้นมาว่า "เห้ย..พวกนายจะเอายังไงก็ว่ามาเราน่ะ เด็กถิ่นแถวนี้อยู่แล้วเราก็ไม่กลัวอะไรหรอก"
วุฒิ คือ เด็กถิ่นแถวโรงเรียน ซึ่งมักจะพูดเสมอว่า "พี่เราใหญ่ไม่จำเป็นต้องกลัวใคร" ...วุฒิ ชอบออกตัวแทน เพื่อนๆในกลุ่มเสมอ
ส่วนอีกฝั่ง ก็ตอบรับอย่างเร็วไว ด้วยความเป็นเด็กถิ่นเหมือนกัน แต่นิสัยค่อนข้างจะต่างกันมาก คนเป็นพูดน้อย แต่ไม่ชอบคนอวดคนโชว์
เก่ง..ก็ตะโกนตอบกลับ วุฒิ ว่า " วุฒิเอ็งจะโชว์อะไรหนักหนา เอ็งชอบคิดว่าเอ็งแน่กว่า แล้วเมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา เอ็งวิ่งหนีข้าทำไมวะ !! "
เอ้าละ !!! เรื่องเริ่มบานปลายแล้ว .... ส่วนตัวผมเอง ผมรู้จักทุกคนหมด และไม่ชอบเข้าแก็งค์เข้ากลุ่มเสียเท่าไหร่ แต่บังเอิญ..ว่าวันนั้น.....
ผมเองดันไปเข้าห้องน้ำนั้นพอดี และได้ยินเรื่องราวทั้งหมดมาก่อนหน้านี้แล้ว หลังจากออก ห้องน้ำมา ผมคิดไว้อย่างแรกผมต้องเลือกข้างแน่ๆ..ความคิดผมยังไม่ทันจะหมดจากหัว..ก็มีเสียงตะโกนขึ้นมา "เห้ยเพื่อนจะอยู่ฝั่งไหน เลือกมาเลยเพื่อน"
ผมก็ไม่ได้ทันคิดมาก่อนด้วยสิ !! ส่วนตัวผมเองเป็นคนไม่ชอบมีเรื่องมีราวกับใครอยู่แล้ว ผมชอบอยู่ในโลกส่วนตัวของผมมากกว่า แต่ก็ไม่ชอบให้ใครมาหาเรื่อง...และในเวลานั้นเอง....ผมก็เจอทางออกปัญหาเรื่องนี้ขึ้นมา และคิดว่ามันน่าจะเป็นทางที่ดีที่สุดในช่วงเวลานั้น เพราะหากถูกอาจารย์จับคงไม่ดีแน่ๆผมก็เลยพูดไปว่า....
"ทำไม ? ไม่ซัดกันตัวๆไปละ ใครไม่พอใจคนไหนก็จับคู่ซัดกันเลย..เดี๋ยวเย็นนี้เจอกันที่หลังโรงเรียนแล้วกัน..ใครจะซัดกันบอกเลย "
หลังจากนั้นทุกคนก็แยกย้ายกันไป และ ช่วงเวลา ก่อนเลิกเรียน เป็นช่วงเวลากิจกรรม หลายๆคนคงได้พูดคุยกันมากขึ้น และได้ผลสรุปมา แค่ 4 คู่จากคนเป็น ร้อย มันก็เลยทำให้ผมได้แง้คิดต่างๆจากเหตุการณ์นี้เยอะมาก จนทำให้รู้สึกเหมือนโตไปอีกขั้นเชียวแหละ !!
ในช่วงเย็นหลังเลิกเรียนในวันนั้น..ผมก็บอกว"ใครไม่เกี่ยวกลับบ้านไปเลย อย่าไปกันเยอะเดี๋ยวจะโดนจับได้เสียเปล่าๆ"หลายๆคนก็ฟัง
แต่ในอีกหลายๆคน ก็อยากดู..คนที่ยืนอยู่ที่นั้นมีประมาณ 20 กว่าคนได้ และ ต่อมา ก็เริ่มซัดกันเป็นคู่ๆ โดยไม่มีการรุมใดๆทั้งสิ้น มีเจ็บ มีช้ำ เลือดตกกันก็เป็นเรื่องธรรมดา และหลังจากนั้นเป็นคู่สุดท้าย คือ วุฒิ กับ เก่ง คู่นี้เปรียบเหมือนคู่เอกก็ว่าได้ แต่ด้วยความเป็นห่วง ทุกคนขอร้องทั้งคู่ไว้ว่า..
"เก่ง วุฒิ เรื่องนี้ ขอให้จบเพียงเท่านี้ได้ไหม และ ทุกๆคนด้วย ต่อยกันวันนี้ก็พอแล้ว ที่เหลือเราก็เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมได้ไหม ? "
เก่ง...ตอบกลับทันทีว่า "อืม..ข้าตกลง" และทุกคนที่เหลือก็เห็นด้วยตามๆกัน ก็เอาเป็นว่าจบ ... หลังจากนั้นทั้งคู่ก็เริ่มเดินวนกันไปมา แต่เจ้าเก่งเริ่มก่อน
เก่งยิงตรงด้วยหมัดขวา..เข้ากลางหน้าอกของ วุฒิ แต่ วุฒิก็ไม่ยอมเตะส่วนด้วยเท้าขวา ทันที อย่างที่ผมบอกและ เหมือนมวยคู่เอก !!
แล้วทั้งสองก็ต้องตอบโต้กันอย่างต่อเนื่องเป็นเวลา นานถึง 10 นาที.. จนวินาทีนั้น วุฒิ ล้มลงและไม่สามารถรุกขึ้นมาอีกได้ เก่ง ก็เข้าไปอุ้มตัววุฒิขึ้น..
และพูดด้วยน้ำเสียงจริงใจมากๆ " วุฒิ เป็นอะไรมากไหมเพื่อน ข้าขอโทษวะ !! อย่าเป็นอะไรน่ะเพื่อน.. " เก่ง ก็ค่อยๆพยุงตัว วุฒิไปนั่ง..
และ วุฒิ ก็พูดกับเก่งว่า " ไม่เป็นไรเพื่อนเรายังไหว อืม..เราไม่โกรธเลยเพื่อน จากนี้ไปเราเพื่อนกันนะเว้ยย... " อยู่ๆน้ำตาทั้งคู่ก็ไหลออกมาไม่หยุด
เหตุการณ์ นี้ ก็ยิ่งทำให้ผมคิดอีกว่า "คำว่าเพื่อน มันสั้น แต่ความหมาย มันลึกซึ้งมากๆ นี้สิน่ะ.... น้ำตาลูกผู้ชาย..... "
และหลังจากวันนั้น..จนวันสุดท้ายปิดเทอมใหญ่ .. ทุกคนต่างก็ต้องแยกย้ายกันไปพบเจอสิ่งใหม่ๆ อาจจะมีอีกหลายคนที่ต่อที่เดิมบ้าง..
และในอีกหลายคนที่ต้องไปเรียนที่ใหม่ๆต้องไปพบเจอเพื่อนใหม่ๆ..แต่ก็คงไม่มีใครที่จะ ลืมช่วงวันเวลานี้ไปได้เลย.. !!
แต่นี้และคือจุดเริ่มต้นของก้าวแรกที่เข้าสู่คำว่า " วัยรุ่น วัยรัก วัยเรียน วัยคนอง...." อย่างเต็มตัว..... พบกันต่อใน วัย " มัธยมต้น "