นี่เป็นกระทู้แรกของเรานะ เห็นดูมาปรึกษาพันทิปละมีคำปรึกษาดีดีเยอะ
เราเลยอยากมาบอกเล่าเรื่องราวของเราบ้างเท่านั้นค่ะ
เราคบกับผู้ชายคนนึงมาแบบเพื่อนตั้งแต่ต้นแบบไม่ได้คิดอะไรกัน
แค่คอยเป็นที่ปรึกษาให้เขาเพราะเขำกำลังจะจีบผู้หญิงคนนึงแต่เกิดไรขึ้นไม่รู้
อาจเพราะปรึกษากันไปมาจนกระทั่งใกล้ชิดกันสนิทกันรู้จักตัวตนกันมากขึ้น
และพอเขารู้ตัวก็มาสารภาพกับเราแต่เราอยากเป็นแค่เพื่อนก็ปฏิเสธมาตลอด
เขาก็ตามจีบจนเข้ามหาวิทยาลัยก็คือคุยกันแบบแฟนแต่สถานะเพื่อนมาตลอด
สัญญาว่าถ้าเข้ามหาลัยมา3เดือนแล้วไม่มีใครจะคบกัน เพราะว่าเรามองว่า
เขาอาจจะแค่หวั่นไหวเพราะเขาไม่มีใครก็แค่นั้น ไม่ได้รักเราจริงหรอก แต่เปล่า
พอเข้ามหาลัยมาเขาก็ไม่ได้มีใคร และก็ได้คบกันจริงแต่ก่อนหน้านั้นคือเริ่มทะเลาะกัน
พอสถานะเขาเรียกร้องมากขึ้น เรากลับอึดอัดจากเขามากขึ้นและกลายเป็นทะเลาะ
เวลาเป็นเพื่อน ตอบไลน์ช้าไม่เป็นไรเขารอเราได้ แต่พอเขาเริ่มชอบเราเขาเปลี่ยนไป
เขาทะเลาะกับเราตลอด ด่าเราไปคุยกับผู้ชายคนอื่นใช่ไหม ดองไลน์เขางี้
ทั้งทั้งที่จริงคือเราเข้ามหาลัยก็ทำกิจกรรมมหาลัยแค่นันเอง บางทีก็เหนื่อย
พอมีเพื่อนใหม่ในมหาลัยที่เป็นผู้ชาย ถ่ายรูปลงก็ไม่ได้ เขาก็จะมาโมโหใส่แบบ
ชอบหรอ ไปมีคนใหม่แล้วใช่ไหมอะไรแบบนี้
จากตอนเป็นเพื่อนก็ลงรูปปกติไม่ได้เรียกร้องอะไร พอชอบเรากลับมาเรียกร้อง
เธอต้องลงรูปในไอจีคู่กับเรานะ อ่อที่ไม่ลงกลัวคนอื่นรู้หรอ
ทั้งทั้งที่เพื่อนเราในมหาลัยรู้ทั้งนั้นว่าเราคุยกับเขาอยู่ เขาก็มาหาเราที่มหาลัย
เราทำอะไร คือ เขาก็จ้องจะหาเรื่องเราทั้งนั้น
จากตอนเป็นเพื่อนเขาคอยให้กำลังใจเรา เขารับฟังเราได้เรื่อยเรื่อย
ละคือเขาไม่เคยก้าวล้ำเข้ามาในชีวิตส่วนตัวของเราเลย
แต่พอเขามาชอบเราจะมาเป็นแฟนเขากลับมีไลน์พี่สาวเรา
คุยกับพี่สาวเราเรื่องเรา แล้วพี่เราก็มาบ่นกับเรางี้ว่าแบบเขาพยามมากนะ
พยายามถามเรื่องเราจากพี่สาวเรางี้ เราว่ามันมากเกินไปหน่อย
แล้วคือที่เรามองว่าเราเข้ากันไม่ได้เพราะ เราต้องการผู้ชายที่นำเรา ให้เราพึ่งพา
แต่เขากลับชอบให้เรานำ เขามองเราเป็นเหมือนแม่ของเขางี้
เวลาขอคำปรึกษาเขาไม่เคยให้เราได้เลย พอเราบ่นเขาก็จะเปลี่ยนเรื่อง
กลายเป็นว่าเราต้องรับฟังปัญหาของเขาและช่วยเขาแก้ แต่พอเรามีปัญหา
เขากลับมองปัญหาของเราเป็นเรื่องไร้สาระละมองข้ามมันไป
เป็นแบบนี้ทุกครั้ง เราก็บอกเขาหลายครั้งเปิดอกคุยก็แล้วแต่เขาก็ไม่เปลี่ยน
เราก็มองเขาเห็นแก่ตัวอ่ะ คือตอนเป็นเพื่อนก็ไม่คิดอะไรใช่ป่ะ
แต่พอสถานะเปลี่ยนเป็นแฟนกลายเป็นเราเรียกร้องการดูแลจากเขามากขึ้น
เราก็เลยมองว่าเราน่าจะคุยกันไปแบบเพื่อนเหมือนเดิม
เพราะตอนเป็นเพื่อนมันไม่ต้องคาดหวังต่อกันมากมาย
แต่พอเราจะเปลี่ยนสถานะเราก็จะเรียกร้องจากฝั่งตรงข้ามมากขึ้น
เราเลยไม่เข้าใจว่าเขาจะเรียกร้องสถานะแฟนไปทำไม
ในเมื่อการเรียกร้องสถานะนี้ทำให้เรายิ่งทะเลาะกันมากขึ้นไปอีก
เวลาทะเลาะกันขั้นหนัก เราชอบบลอคไลน์เขา (เวลาโมโหจะได้ไม่มากไปกว่าเดิม)
เขาก็ไปหาคนคุยใหม่ แต่เรานี่ดิรู้หมดว่าเขาไม่คุยกับใครแต่เราไม่เคยเลย
เลิกคุยกับเขาบลอคเขา ก็ไม่เคยไปหาคนคุยคนใหม่ แต่พอเรากลับมาเขาก็กลับมาคุยกับเรา
แล้วมันก็จะวนกลับเข้าวัฏจักรเดิม ทะเลาะกันเราทนไม่ไหวบลอค
เป็นแบบนี้มากกว่าสามครั้งได้ กินระยะเวลานานอยู่เหมือนกัน
เราเคยเลิกคุยกับเขาแบบเด็ดขาดคือ ลบเฟส บลอคไลน์ บลอคเบอร์ บลอคไอจี
แต่สุดท้ายพอคิดถึงเราก้อันหมดทุกอย่างละกลับไปคุยอยู่ดี
เราก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าเราต้องการอะไรตอนนี้แต่แค่เรารู้สึกผูกพัน
เหมือนไม่มีเขาก็ไม่รู้จะทะเลาะกับใคร จะคุยกับใคร มันไม่น่าจะเรื่องใหญ่เลย
กับแค่การเปลี่ยนสถานะการคุยกันเท่านั้นเองพลิกชีวิตของเราทั้งคู่เลย
ส่วนตอนนี้เรากับคนนั้นเราเลิกกันไปแล้วค่ะ คือไม่ได้คุยกันเลย
ทะเลาะกันจนแทบมองหน้ากันไม่ติดแล้วตอนนี้ เป็นบทเรียนให้หลายหลายคนนะค่ะ
อย่าพยายามเรียกร้องสถานะเลย แค่คุยกันแล้วมีความสุขก็พอแล้ว
บางทีสถานะมันก็ไม่ได้สำคัญอะไรมากมายเลย ขอแค่เรารู้สึกดีเวลาคุยกันก็พอแล้ว
เตือนเรื่อง สถานะ
เราเลยอยากมาบอกเล่าเรื่องราวของเราบ้างเท่านั้นค่ะ
เราคบกับผู้ชายคนนึงมาแบบเพื่อนตั้งแต่ต้นแบบไม่ได้คิดอะไรกัน
แค่คอยเป็นที่ปรึกษาให้เขาเพราะเขำกำลังจะจีบผู้หญิงคนนึงแต่เกิดไรขึ้นไม่รู้
อาจเพราะปรึกษากันไปมาจนกระทั่งใกล้ชิดกันสนิทกันรู้จักตัวตนกันมากขึ้น
และพอเขารู้ตัวก็มาสารภาพกับเราแต่เราอยากเป็นแค่เพื่อนก็ปฏิเสธมาตลอด
เขาก็ตามจีบจนเข้ามหาวิทยาลัยก็คือคุยกันแบบแฟนแต่สถานะเพื่อนมาตลอด
สัญญาว่าถ้าเข้ามหาลัยมา3เดือนแล้วไม่มีใครจะคบกัน เพราะว่าเรามองว่า
เขาอาจจะแค่หวั่นไหวเพราะเขาไม่มีใครก็แค่นั้น ไม่ได้รักเราจริงหรอก แต่เปล่า
พอเข้ามหาลัยมาเขาก็ไม่ได้มีใคร และก็ได้คบกันจริงแต่ก่อนหน้านั้นคือเริ่มทะเลาะกัน
พอสถานะเขาเรียกร้องมากขึ้น เรากลับอึดอัดจากเขามากขึ้นและกลายเป็นทะเลาะ
เวลาเป็นเพื่อน ตอบไลน์ช้าไม่เป็นไรเขารอเราได้ แต่พอเขาเริ่มชอบเราเขาเปลี่ยนไป
เขาทะเลาะกับเราตลอด ด่าเราไปคุยกับผู้ชายคนอื่นใช่ไหม ดองไลน์เขางี้
ทั้งทั้งที่จริงคือเราเข้ามหาลัยก็ทำกิจกรรมมหาลัยแค่นันเอง บางทีก็เหนื่อย
พอมีเพื่อนใหม่ในมหาลัยที่เป็นผู้ชาย ถ่ายรูปลงก็ไม่ได้ เขาก็จะมาโมโหใส่แบบ
ชอบหรอ ไปมีคนใหม่แล้วใช่ไหมอะไรแบบนี้
จากตอนเป็นเพื่อนก็ลงรูปปกติไม่ได้เรียกร้องอะไร พอชอบเรากลับมาเรียกร้อง
เธอต้องลงรูปในไอจีคู่กับเรานะ อ่อที่ไม่ลงกลัวคนอื่นรู้หรอ
ทั้งทั้งที่เพื่อนเราในมหาลัยรู้ทั้งนั้นว่าเราคุยกับเขาอยู่ เขาก็มาหาเราที่มหาลัย
เราทำอะไร คือ เขาก็จ้องจะหาเรื่องเราทั้งนั้น
จากตอนเป็นเพื่อนเขาคอยให้กำลังใจเรา เขารับฟังเราได้เรื่อยเรื่อย
ละคือเขาไม่เคยก้าวล้ำเข้ามาในชีวิตส่วนตัวของเราเลย
แต่พอเขามาชอบเราจะมาเป็นแฟนเขากลับมีไลน์พี่สาวเรา
คุยกับพี่สาวเราเรื่องเรา แล้วพี่เราก็มาบ่นกับเรางี้ว่าแบบเขาพยามมากนะ
พยายามถามเรื่องเราจากพี่สาวเรางี้ เราว่ามันมากเกินไปหน่อย
แล้วคือที่เรามองว่าเราเข้ากันไม่ได้เพราะ เราต้องการผู้ชายที่นำเรา ให้เราพึ่งพา
แต่เขากลับชอบให้เรานำ เขามองเราเป็นเหมือนแม่ของเขางี้
เวลาขอคำปรึกษาเขาไม่เคยให้เราได้เลย พอเราบ่นเขาก็จะเปลี่ยนเรื่อง
กลายเป็นว่าเราต้องรับฟังปัญหาของเขาและช่วยเขาแก้ แต่พอเรามีปัญหา
เขากลับมองปัญหาของเราเป็นเรื่องไร้สาระละมองข้ามมันไป
เป็นแบบนี้ทุกครั้ง เราก็บอกเขาหลายครั้งเปิดอกคุยก็แล้วแต่เขาก็ไม่เปลี่ยน
เราก็มองเขาเห็นแก่ตัวอ่ะ คือตอนเป็นเพื่อนก็ไม่คิดอะไรใช่ป่ะ
แต่พอสถานะเปลี่ยนเป็นแฟนกลายเป็นเราเรียกร้องการดูแลจากเขามากขึ้น
เราก็เลยมองว่าเราน่าจะคุยกันไปแบบเพื่อนเหมือนเดิม
เพราะตอนเป็นเพื่อนมันไม่ต้องคาดหวังต่อกันมากมาย
แต่พอเราจะเปลี่ยนสถานะเราก็จะเรียกร้องจากฝั่งตรงข้ามมากขึ้น
เราเลยไม่เข้าใจว่าเขาจะเรียกร้องสถานะแฟนไปทำไม
ในเมื่อการเรียกร้องสถานะนี้ทำให้เรายิ่งทะเลาะกันมากขึ้นไปอีก
เวลาทะเลาะกันขั้นหนัก เราชอบบลอคไลน์เขา (เวลาโมโหจะได้ไม่มากไปกว่าเดิม)
เขาก็ไปหาคนคุยใหม่ แต่เรานี่ดิรู้หมดว่าเขาไม่คุยกับใครแต่เราไม่เคยเลย
เลิกคุยกับเขาบลอคเขา ก็ไม่เคยไปหาคนคุยคนใหม่ แต่พอเรากลับมาเขาก็กลับมาคุยกับเรา
แล้วมันก็จะวนกลับเข้าวัฏจักรเดิม ทะเลาะกันเราทนไม่ไหวบลอค
เป็นแบบนี้มากกว่าสามครั้งได้ กินระยะเวลานานอยู่เหมือนกัน
เราเคยเลิกคุยกับเขาแบบเด็ดขาดคือ ลบเฟส บลอคไลน์ บลอคเบอร์ บลอคไอจี
แต่สุดท้ายพอคิดถึงเราก้อันหมดทุกอย่างละกลับไปคุยอยู่ดี
เราก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าเราต้องการอะไรตอนนี้แต่แค่เรารู้สึกผูกพัน
เหมือนไม่มีเขาก็ไม่รู้จะทะเลาะกับใคร จะคุยกับใคร มันไม่น่าจะเรื่องใหญ่เลย
กับแค่การเปลี่ยนสถานะการคุยกันเท่านั้นเองพลิกชีวิตของเราทั้งคู่เลย
ส่วนตอนนี้เรากับคนนั้นเราเลิกกันไปแล้วค่ะ คือไม่ได้คุยกันเลย
ทะเลาะกันจนแทบมองหน้ากันไม่ติดแล้วตอนนี้ เป็นบทเรียนให้หลายหลายคนนะค่ะ
อย่าพยายามเรียกร้องสถานะเลย แค่คุยกันแล้วมีความสุขก็พอแล้ว
บางทีสถานะมันก็ไม่ได้สำคัญอะไรมากมายเลย ขอแค่เรารู้สึกดีเวลาคุยกันก็พอแล้ว