..ขออนุญาตแทนตัวเองว่า"น้ำฟ้า"..
ช่วงนั้นพึ่งเป็นสาวหัดรักสวยรักงามช่วงขึ้นม.2 มีเหล่มองรุ่นพี่ ม.6 นามว่า"โอม"แล้วกัน เขาเป็นผู้ชายในอุดมคติของหลายๆคนเลยแหละเขาหล่อมีดีทุกอย่างแต่ไม่ตรงสเปคน้ำฟ้าเลย ตอนแรกแค่มองๆ หลังเริ่มชอบจริงจังเพราะเขาเฟรนลี่ชอบเล่นชอบเข้ามาทักรู้สึกตึกตักใจเต้น
แต่เอาจริงน้ำฟ้าก็พึ่งจะรู้ว่าเขาก็เเอบชอบเราด้วยนี่แหละ ก็มีคุยมีทักหากันบ้างซื้อขนมให้กันบ้าง มีจีบมีแซวมีทักแต่เขาไม่รู้นะว่าเราชอบ พอปิดเทอมเล็กน้ำฟ้าก็ไม่ได้คิดว่าจะจริงจังแค่คิดว่าจะคุยเล่นรู้สึกว่ามันเป็นไปไม่ได้เป็นไปได้ยาก
แต่หลังๆเริ่มมีโทรหากัน เริ่มมีความบ่นคิดถึง เริ่มมีสรรพนามคุยกันเฉพาะคำพูดหวานๆ หยอดมุกจีบกันไปจีบกันมาแต่คนรอบตัวไม่มีใครรู้เลย(เดี๋ยวทัวร์ลงนางค่อนข้างฮอตเลยแหละแก)
แต่ก็คือมีใจให้กันทั้งคู่แล้วนั่นแหละแต่แค่ คสพ.ยังไม่ชัดเจนยิ่งพี่เขาจะเข้ามหาลัยแล้วด้วย น้ำฟ้าก็จะขึ้น ม.3 แล้วเข้าช่วงเตรียมตัวสอบเทียบอ่ะเนอะ ต่างคนต่างไม่มีเวลา อีโก้เริ่มเพิ่มขึ้นเพราะรู้ว่าต่างฝ่ายต่างมีใจแล้วเริ่มไม่พยายามแต่ ครส.ยังเท่าเดิม เจอกันก็คุยกันเล่นกันแต่บางครั้งก็หยิ่งกัน เอาจริงน้อยใจนะแต่ชอบเก็บไว้คนเดียว
//เริ่มเข้าเรื่องเลยดีกว่า...
ตอนนั้นประมาณต้นเดือนมกราคมนางก็ใกล้จบแล้วเลยตัดสินใจขอคบเป็นแฟนหลังจากที่คุยๆกันมา 6เดือนกว่าๆ แต่ทั้งคู่ยังติดอีโก้นะ ไม่เคยใช้เวลาร่วมกัน ไม่เคยกินข้าว/เดินห้าง/ไปไหนมาไหนด้วยกันเลย เพราะให้เหตุผลว่า ขี้เกียจ!
ก็ไม่เป็นไรเข้าใจได้บางครั้ง แต่มันเป็นปมใน คสพ.มาก ณ ตอนนั้นไม่เข้าใจกันผิดใจกัน ไม่เคยเข้าถึงกันสักที มีส่วนจากปัญหาข้างต้นด้วยแหละ
น้ำฟ้าปล่อยผ่านมันไปถึงน้อยใจก็ตาม แล้วตอนนั้นต้นเดือนมีนาคมแล้วคือปัจฉิมแล้วเขาเรียนจบแล้ว เราคิดว่าเราไม่มีปัญหาอะไรเลย เราคิดว่า คสพ.สองคนเราปกติดีแต่ที่จริงยังซ่อนไว้ลึกๆอยู่ถึงจะปัดทิ้งแล้ว
พี่โอมก็รอไปเรียนมหาลัย น้ำฟ้าก็เปิดเรียนแล้วทั้งคู่ต่างอยู่ใกล้กันนิดเดียวแต่ไม่เคยได้ไปเจอกันเลย ทำให้ คสพ.ห่างเหินกันมากขึ้นกว่าเดิมอีกจาก 20เป็น40เลยก็ว่าได้
แต่พอพี่เขาได้ไปเรียนมหาลัยเราเริ่มไม่ทักหากันเลยไม่โทรหาไม่อพไรเลยแม้แต่นิดเดียว เวลาการใช้ชีวิตสวนกันมาก สังคม+การใช้ชีวิต ก็ต่างกันคนละขั้ว ช่วงนั้นขาดหายกันไป 6-7วันได้ แต่ถึงอย่างงั้นก็พยายามยื้อ คสพ.ไว้เอาจริงคิดว่ามันจะรอดนะ
ผ่านไป 5เดือนกว่าๆคบกันไปเรื่อยๆต่างคนต่างเก็บต่างคนต่างเฉยเมย ไม่มีใครนอมใครกำแพงกั้นระหว่างเราเริ่มสูงแลัหนาขึ้นมาก
'..พูดได้เลยนะคะ ไม่รอดค่ะสุดท้ายเลิกกันน้ำฟ้ากับโอมพยายามทั้งคู่ติดแค่กำแพงที่กั้นกันไว้
ฝากถึงใครหลายๆคู่ในปัจจุบัน
คสพ.ของเด็ก มหาลัย+มัธยม ไม่ได้มีแค่เรื่องปัญหาสังคมและการใช้ชีวิต แต่มันมีเรื่องความมั่นคงทางความรู้สึก (บางคู่อาจจะไม่ได้ซีเรียสเรื่องปัญหาของอายุมาก แต่ระวังเรื่องกฏหมาย)
แต่น้ำฟ้าอยากให้น้องๆใช้เวลาร่วมกันที่เหลือให้เยอะเลยนะคะ ย้อนกลับไปวันข้างหน้าเราอาจจะเสียใจก็เป็นได้ ทำความเข้าใจและแก้ปัญหากันให้ดี อย่าเก็บไว้คนเดียวคุยกันให้เข้าใจ+เข้าใจเรื่องระยะทางแต่ควรแบ่งเวลาให้ตนของเราอย่างสม่ำเสมอถ้าไม่อย่างงั้นอย่ามีเขาไว้ให้เขาทรมานใจเลนค่ะ ...................
ขอบคุณที่อ่านเรื่องราวของน้ำฟ้านะคะ น้ำฟ้าอยากให้ทุกคนผ่านจุดๆนี้ไปให้ได้
เรื่องราวความรักพี่มหาลัย+น้องมัธยม จะเป็นไงนะ?
ช่วงนั้นพึ่งเป็นสาวหัดรักสวยรักงามช่วงขึ้นม.2 มีเหล่มองรุ่นพี่ ม.6 นามว่า"โอม"แล้วกัน เขาเป็นผู้ชายในอุดมคติของหลายๆคนเลยแหละเขาหล่อมีดีทุกอย่างแต่ไม่ตรงสเปคน้ำฟ้าเลย ตอนแรกแค่มองๆ หลังเริ่มชอบจริงจังเพราะเขาเฟรนลี่ชอบเล่นชอบเข้ามาทักรู้สึกตึกตักใจเต้น
แต่เอาจริงน้ำฟ้าก็พึ่งจะรู้ว่าเขาก็เเอบชอบเราด้วยนี่แหละ ก็มีคุยมีทักหากันบ้างซื้อขนมให้กันบ้าง มีจีบมีแซวมีทักแต่เขาไม่รู้นะว่าเราชอบ พอปิดเทอมเล็กน้ำฟ้าก็ไม่ได้คิดว่าจะจริงจังแค่คิดว่าจะคุยเล่นรู้สึกว่ามันเป็นไปไม่ได้เป็นไปได้ยาก
แต่หลังๆเริ่มมีโทรหากัน เริ่มมีความบ่นคิดถึง เริ่มมีสรรพนามคุยกันเฉพาะคำพูดหวานๆ หยอดมุกจีบกันไปจีบกันมาแต่คนรอบตัวไม่มีใครรู้เลย(เดี๋ยวทัวร์ลงนางค่อนข้างฮอตเลยแหละแก)
แต่ก็คือมีใจให้กันทั้งคู่แล้วนั่นแหละแต่แค่ คสพ.ยังไม่ชัดเจนยิ่งพี่เขาจะเข้ามหาลัยแล้วด้วย น้ำฟ้าก็จะขึ้น ม.3 แล้วเข้าช่วงเตรียมตัวสอบเทียบอ่ะเนอะ ต่างคนต่างไม่มีเวลา อีโก้เริ่มเพิ่มขึ้นเพราะรู้ว่าต่างฝ่ายต่างมีใจแล้วเริ่มไม่พยายามแต่ ครส.ยังเท่าเดิม เจอกันก็คุยกันเล่นกันแต่บางครั้งก็หยิ่งกัน เอาจริงน้อยใจนะแต่ชอบเก็บไว้คนเดียว
//เริ่มเข้าเรื่องเลยดีกว่า...
ตอนนั้นประมาณต้นเดือนมกราคมนางก็ใกล้จบแล้วเลยตัดสินใจขอคบเป็นแฟนหลังจากที่คุยๆกันมา 6เดือนกว่าๆ แต่ทั้งคู่ยังติดอีโก้นะ ไม่เคยใช้เวลาร่วมกัน ไม่เคยกินข้าว/เดินห้าง/ไปไหนมาไหนด้วยกันเลย เพราะให้เหตุผลว่า ขี้เกียจ!
ก็ไม่เป็นไรเข้าใจได้บางครั้ง แต่มันเป็นปมใน คสพ.มาก ณ ตอนนั้นไม่เข้าใจกันผิดใจกัน ไม่เคยเข้าถึงกันสักที มีส่วนจากปัญหาข้างต้นด้วยแหละ
น้ำฟ้าปล่อยผ่านมันไปถึงน้อยใจก็ตาม แล้วตอนนั้นต้นเดือนมีนาคมแล้วคือปัจฉิมแล้วเขาเรียนจบแล้ว เราคิดว่าเราไม่มีปัญหาอะไรเลย เราคิดว่า คสพ.สองคนเราปกติดีแต่ที่จริงยังซ่อนไว้ลึกๆอยู่ถึงจะปัดทิ้งแล้ว
พี่โอมก็รอไปเรียนมหาลัย น้ำฟ้าก็เปิดเรียนแล้วทั้งคู่ต่างอยู่ใกล้กันนิดเดียวแต่ไม่เคยได้ไปเจอกันเลย ทำให้ คสพ.ห่างเหินกันมากขึ้นกว่าเดิมอีกจาก 20เป็น40เลยก็ว่าได้
แต่พอพี่เขาได้ไปเรียนมหาลัยเราเริ่มไม่ทักหากันเลยไม่โทรหาไม่อพไรเลยแม้แต่นิดเดียว เวลาการใช้ชีวิตสวนกันมาก สังคม+การใช้ชีวิต ก็ต่างกันคนละขั้ว ช่วงนั้นขาดหายกันไป 6-7วันได้ แต่ถึงอย่างงั้นก็พยายามยื้อ คสพ.ไว้เอาจริงคิดว่ามันจะรอดนะ
ผ่านไป 5เดือนกว่าๆคบกันไปเรื่อยๆต่างคนต่างเก็บต่างคนต่างเฉยเมย ไม่มีใครนอมใครกำแพงกั้นระหว่างเราเริ่มสูงแลัหนาขึ้นมาก
'..พูดได้เลยนะคะ ไม่รอดค่ะสุดท้ายเลิกกันน้ำฟ้ากับโอมพยายามทั้งคู่ติดแค่กำแพงที่กั้นกันไว้
ฝากถึงใครหลายๆคู่ในปัจจุบัน
คสพ.ของเด็ก มหาลัย+มัธยม ไม่ได้มีแค่เรื่องปัญหาสังคมและการใช้ชีวิต แต่มันมีเรื่องความมั่นคงทางความรู้สึก (บางคู่อาจจะไม่ได้ซีเรียสเรื่องปัญหาของอายุมาก แต่ระวังเรื่องกฏหมาย)
แต่น้ำฟ้าอยากให้น้องๆใช้เวลาร่วมกันที่เหลือให้เยอะเลยนะคะ ย้อนกลับไปวันข้างหน้าเราอาจจะเสียใจก็เป็นได้ ทำความเข้าใจและแก้ปัญหากันให้ดี อย่าเก็บไว้คนเดียวคุยกันให้เข้าใจ+เข้าใจเรื่องระยะทางแต่ควรแบ่งเวลาให้ตนของเราอย่างสม่ำเสมอถ้าไม่อย่างงั้นอย่ามีเขาไว้ให้เขาทรมานใจเลนค่ะ ...................
ขอบคุณที่อ่านเรื่องราวของน้ำฟ้านะคะ น้ำฟ้าอยากให้ทุกคนผ่านจุดๆนี้ไปให้ได้