เพราะอ้วนเลยโดนบอกเลิก........(GAY18+)

สวัสดีครับ เพื่อนๆชาวพันทิป ขอแนะนำตัวเองก่อนละกันผมชื่อ..ปาร์ตี้..ครับผมเองมีประสบการณืเรื่องราวความรักที่มันที่จะเป็นบทเรียนและพัฒนาให้ตัวเองดีขึ้น................แต่ก่อน ผมเป็นคนอ้วน ถึง95กิโลกรัมสูง183  ทั้งอ้วนทั้งดำ ได้คบคนคนนึง ซึ่งมันก็ความรักเกย์แหละครับ ใครบ้างละอยากได้แฟนทั้งอ้วนทั้งดำขี้เหร่หนักๆๆอะ  ผมได้รู้จักกับพี่คนนึงก็พูดคุยกันมาจนตกลงเป็นแฟนกันคบกันได้ก็นานพอสมควรนะครับ ที่เลิกกันเพราะคำว่า..อ้วนดำขี้เหร่ขนาดนี้อายคน..อายเพื่อนเพราะเวลาไปเที่วสังสรรค์กับเพื่อนๆเพื่อนก็จะชอบแซวว่าได้แฟไม่เหมาสมกับตัวเอง เพราะพี่เขาถือว่าหล่อเลยละ หุ่นสูงก็เท่าๆกับผมแหละครับแต่เขาเล่นฟิสเนสครับ  พอวันนึงก็เลิกลากันเพราะเขาเจอคนใหม่ที่เหมาะสมกับเขา เขาได้บอกเลิกผมไป   ด้วยเหตผลต่างๆนาๆ  
พอมีมือที่สามเข้ามาเขาก็เริ่มหันเหไปหาคนใหม่  ผมเข้าใจนะครับ แต่ก็ได้แต่เสียใจ ก่อนที่จะเลิกกันวันนั้นได้ทะเลาะกันแรงด่ากันเยอะพอึควรที่เจ็บสุดคือสิ่งที่เขาด่าว่าเราอ้วนเราดำจนไม่อยากมีใครคบเป็นแฟนหรอก อายคนเว้ย...........ผมได้ตอบกลับไป..ว่าคอยดูละกันถ้ากูผอมมาคอยดู  คำคำนั้นได้เป็นจุดเปลี่ยนให้ผมหันกลับมาดูแลตัวเองผมใช้เวลาดูแลตัวเองสี่เดือนน้ำหนักตอนนี้ได้73กิโล ขณะที่ลดน้ำหนัก ทั้งดูแลผิวพรรณ  ก็ถือว่ามีการเปลี่ยนแปลงจากที่เคยอ้วนดำ ตอนนี้ผมกลับมาหุ่นพอเหมาะแล้วละหน้าตาก็ถือว่าใช้ได้แหละครับ ก็ตัวจริงก้ไม่ได้ขี้เหร่อะไร ผมไม่เคยแสดงออกด้วยซ้ำว่าเป็นเกย์  จนวันนึง ผมก็ได้กลับไปเที่ยวที่เดิม ที่ๆเคยเลิกกันนี่แหละครับก็เที่ยวปกติ   หลายคนที่เคยดูถูกเราว่าเราอ้วนว่าเราดำต่างเข้ามาถามว่าไปทำไรมาถึงได้เปลี่ยนตัวเองได้ขนาดนี้  ตอนนี้ก็มีแต่คนชอบมีคนเข้ามาจีบ เหอะมันก็แค่รูปร่างหน้าตาภายนอก ก็ได้แต่นั่งคิดว่า ถ้าเรากลับไปขี้เหร่เหมือนเดิมอ้วนดำสิวเยอะขนาดนั้น  คงจะไม่มีใครมาสนใจหรอก  สักพักก้เริ่มได้ที่พอควรเพื่อนๆก็เฮฮาตามประสาแหละครับทั้งชายท้งหญิง  จนเพื่อนสนิทชี้ให้ดูว่าเห้ยแกเจอโจทย์เก่าแกวะ....เอ้าแล้วไง  จะทำตัวยังไงก็คิดว่าเขาคงจำเราไม่ได้หรอกก็กินต่อไป จนผมลุกไปเข้าห้องน้ำ เขาก็คงเดินตามมาแหละครับ พอผมเข้าห้องน้ำแล้วเรียบร้อยก็เดินมาสะกิด...ถามเราว่าใช่ปาตี้ไหมครับ   ออใช่ครับมีไรไหมครับ.....แต่ขณะนั้นเขาไม่ได้มาคนเดียวมีแฟนหน้าใหม่เขามาด้วยก็ได้แค่มอง  ก็เลยถามว่ามีไรไหมครับ.....พี่เขาก็ยิ้มๆก็ตอบ.ป่าวครับสบายดีนะ...เอ้าละได้จังหวะถึงเราบ้างที่จะต้องหยิ่ง...บายดีครับ
พอทักทายกันก็ปกติผมเองก็ไม่คิดไรมากมายหรอกครับ   ก็เที่ยวต่อ  จนเขาเดินเข้ามาหาที่โต๊ะมาถามทักทายเพื่อนๆๆแหละครับยกเว้นผม สงสัยจะระอายคำพูดของตัวเองที่เคยว่าผมไว้  จนเพื่อนเข้ามาถามผมว่าเห้ยคุยกะเขาบ้างไม่คิดถึงเขาหราวะ...ในใจอยากจะตอบนะว่าคิดถึงนะคิดถึงแต่จำได้ไหมว่าเขาเคยว่าเรายังไง  ผมก็ได้แต่นั่งยิ้ม ไปเที่ยวยิ่งโดนแสงสี  ยิ่งทำให้ผมโดดเด่นพอสมควรคืนนั้นก็มีมาจีบเยอะยุแต่อย่างว่าสังคมเกย์นะครับ  ผมกลัวว่าจะไปรักใครแล้วกลัวเขามองแค่จุดๆนั้นจุดเดียวคือรูปร่าง  แ่ก็ขอบคุณพี่เขานะครับถ้ามาอ่านเจอกระทู้นี้  อยากขอบคุณที่เป็นแรงผลักดันทำให้ผมได้เปลี่ยนแปลงตัวเอง  ส่วนใครที่คิดจะรักกันแค่รูปร่างภายนอก อย่าเลยครับ  จงมองเขาที่จิตใจด้วยนะครับ
อย่าใช้ ร่างกาย เพื่อแลก…รักมา
มัน ไม่คุ้มค่า กับ…สิ่งที่เสียไป
แต่ จงใช้ …หัวใจ เพื่อแลกใจ
อย่างน้อยๆ ก็แค่เสียใจ….ถึงแม้ไม่ได้อะไรมา
เรื่องราวมันแค่เริ่มต้นเรื่องราวมันจะเจอเรื่องความรักของเราสามคน "จะเลือกเธอก็เสียดายเขา จะเลือกเขาก็เสียดายเธอ"เดี๋ยวมาเล่าในกระทู้ต่อไปนะครับ