ขอถามคนที่สูบบุหรี่หน่อยครับ

สรุปใจความทั้งหมดอยู่บรรทัดสุดท้ายนะ ยังไงก็ลองอ่านดูก่อนครับ

บ้านผมเลี้ยงลูกแบบปล่อยครับ อยากทำอะไร ทำ  แต่ต้องไม่เบียดเบียนใคร
และต้องรับผิดชอบต่อการกระทำของตัวเองครับ

ผมเริ่มสูบตอนอายุยี่สิบนี่เอง เกิดจากความอยากลอง ซื้อมาลองซองหนึ่ง
ตอนแรกก็แอบพ่อ แต่พ่อจับได้ เพราะกลิ่นติดตัว พ่อไม่ว่าอะไร พ่อบอกเรื่องของเมิง

แรกๆ สูบวันละมวล แย่มาก เมาบุหรี่ มึนหัว
ในใจคิดว่า เอาวะ ซื้อมาอซองหนึ่ง เสียดาย ดูดให้หมดๆไป
สองอาทิตย์กว่าจะหมด

จุดเริ่มต้นยู่ตรงนี้แหละครับ จะหยุด หรือไปต่อ ถ้าหยุด หยุดได้ขาดเลยครับ
แต่ถ้าไปต่อ เราจะยิ่งสูบมากขึ้นเรื่อยๆ

ผมเลือกไปต่อ ทั้งที่รู้ว่า สูบแล้วมันมีอาการที่กล่าวไปข้างต้น รู้สึกว่าติด ก็ตอนที่หมดซองแรกนั่นแหละครับ

แรกๆวันละมวล ไปๆมาๆ วันละสอง สาม สี่ ห้า  จนทุกวันนี้ วันละสิบมวล
ซองหนึ่งอยู่ได้สองวันแค่นั้น

เคยคิดจะเลิกครั้งหนึ่ง หยุดสูบไปได้ 2 วัน วันที่สามต้องไปซื้อมาสูบอีก เพราะทนไม่ไหว เครียด หงุดหงิด ปวดหัว กระวนกระวาย  

การคิดจะเลิก เป็นเหมือนการอัพเลเวลครับ พอกลับมาสูบใหม่ เราจะสูบหนักกว่าเดิมครับ

คำแนะนำ
- เลิกได้ เลิกเลยครับ
- ถ้าเลิกไม่ได้ทันที ให้พยายามลดครับ อย่าหักดิบ
- เลิกไม่ได้จริงๆ ให้ทำตารางเวลาสูบครับ กำหนดเป้าหมาย เช่น "วันละห้าตัวพอ แบ่งเวลาสูบ เช้าตื่นนอน หลังอาหารสามเวลา แล้วก็ก่อนนอน" เป็นต้นครับ
- อายุไม่ถึงสามสิบ ถ้าเลิกได้ ปอดใช้เวลาสิบปี แล้วจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม
แต่ถ้าหลังจากสามสิบ ยังเลิกไม่ได้ อายุขัยไม่น่าเกิน 70
- บางคน ย้ำว่าาบางคน สูบมาทั้งชีวิต ตอนแก่ คิดจะเลิก เป็นโรคถุงลมโป่งพองทันที
บางคน สูบมาทั้งชีวิต วันละซอง แต่ไม่ตายเพราะโรคถุงลม ก็มีครับครับ

สรุปใจความทั้งหมด " เลิกซะตอนนี้ครับ "