20 / พค / 2558 หลังจากที่สอบไฟนอลเสร็จต้องเป็นวันหยุดสำหรับคนทั่วไปแต่ไม่ใช่สำหรับผมคนที่ทำใบขับขี่หายและหมั่นไส้ที่โดนจับข้อหาไม่มีใบขับขี่
ผมจึงตัดสินใจขยายความลำบากออกไปด้วยการตื่นเช้าฝ่าดงพาหนะเหล็กที่ต่อเเถวยาวราวกับวันนี้คงไม่มีไฟเขียวและความเย็นระอุจากดาวฤกษ์ที่ชื่อว่าดวงอาทิตย์ที่ใจดี
อุส่าแบ่งปันแสงมาให้พวกเรา หลังจากที่ควบม้าเหล็กมานานก็มาถึงจนได้ครับสำนักงานขนส่งกรุงเทพมหานครพื้นที่ที่ 1 (บางขุนเทียน) ในเวลา8.20 น โดยประมาณผมคาดว่าผมแค่มาทำใบขับขี่ใหม่ไม่ต้องสอบอะไรแค่ถ่ายรูป แต่เมื่อผมเปิดประตูชั้น2 และก้าวเท้าเข้าไปทำใหัผมตะลึงไปสักพัก
แม่เจ้า . นี่คนหรือฝูงซอมบี้ในผีชีวะแถวยาวมากกกกคนเยอะมากกกกก ผมยืนรอไปสักพักเช้าที่แสนหดหู่ก้หายไปเมื่อผมหันไปพบกับเธอ ...
เส้นผมสีดำประกายน้ำตาล ใบหน้าที่คมรับกับทรงผมที่ปล่อยสยายละลายใจของคนที่มอง ดวงตาที่ทำให้ใจสั่น ส่วนสูงในระดับสายของเธอทำให้ผมไม่สามารถละสายตาไปจากเธอได้ในตอนนั้นในหัวผมคิดว่า " นี่มันแรงอะไรกันทำไมเราสั่นไปทั้งตัวแบบนี้ ทั้งๆที่ไอสไตน์เคยบอกไว้ ว่าแรงดึงดูดของโลกไม่สามารถทำให้เราตกหลุมรักใครได้ แล้วนี่ ..ทำไม "
แก่ก ๆๆๆ (เสียงคนทำของตก) ทำให้ผมหลุดจากมนต์เสน่ห์ และหันกลับไปมองแถว ที่ต่อ แต่เมื่อผมหันกลับมาเธอก้หายไปเสียแล้ว .. อ่าา ช่างเป็นวินาทีที่สวยงามยิ่งนัก
แล้วความซวยก้มาเยือนเมื่อผมไม่ได้เขียนเบอร์โทรในใบสำเนาบัตรปชช ส่งผลให้คุณป้าไล่ผมออกไปต่อแถวใหม่ที่ผมยืนรอมาเนิ่นนาน นาทีนั้นผมนี่โคตรเซ็ง
นั่งคิดว่าจะกลับบ้านดีมั้ย แต่ผมก้คิดอีกทีไหนๆก้มาละ รออีกสักแปปจะเป็นไร. ด้วยการที่ฝูงคนยังไม่ลดและยังคงรอต่อแถวกันนั้นส่งผลให้ผม ขี้เกียจยืนรอเลยไปนั่งและรอให้คนน้อยลง ผมนั่งสักพักก้อยากเดินออกไปสูดอากาศข้างนอก(ที่มันอุ่นๆแหละ). ผมเดินไปดูตรงที่ที่เค้าสอบปฏิบัติกัน และสายตาผมก้หันไปเห็น
ตึก ตึก ตุบ ตุบ ตึก ตึก ตึก ตึก นั่นมัน ( ติ้ด ตือ ตือ ดื้อ ดื๊อ อินโทรเพลงรักแรกพบ ) แม่นางตาคมนิ .. เดี๋ยวมาต่อครับ
ผมขอหัวใจผมคือได้มั้ยครับ
ผมจึงตัดสินใจขยายความลำบากออกไปด้วยการตื่นเช้าฝ่าดงพาหนะเหล็กที่ต่อเเถวยาวราวกับวันนี้คงไม่มีไฟเขียวและความเย็นระอุจากดาวฤกษ์ที่ชื่อว่าดวงอาทิตย์ที่ใจดี
อุส่าแบ่งปันแสงมาให้พวกเรา หลังจากที่ควบม้าเหล็กมานานก็มาถึงจนได้ครับสำนักงานขนส่งกรุงเทพมหานครพื้นที่ที่ 1 (บางขุนเทียน) ในเวลา8.20 น โดยประมาณผมคาดว่าผมแค่มาทำใบขับขี่ใหม่ไม่ต้องสอบอะไรแค่ถ่ายรูป แต่เมื่อผมเปิดประตูชั้น2 และก้าวเท้าเข้าไปทำใหัผมตะลึงไปสักพัก
แม่เจ้า . นี่คนหรือฝูงซอมบี้ในผีชีวะแถวยาวมากกกกคนเยอะมากกกกก ผมยืนรอไปสักพักเช้าที่แสนหดหู่ก้หายไปเมื่อผมหันไปพบกับเธอ ...
เส้นผมสีดำประกายน้ำตาล ใบหน้าที่คมรับกับทรงผมที่ปล่อยสยายละลายใจของคนที่มอง ดวงตาที่ทำให้ใจสั่น ส่วนสูงในระดับสายของเธอทำให้ผมไม่สามารถละสายตาไปจากเธอได้ในตอนนั้นในหัวผมคิดว่า " นี่มันแรงอะไรกันทำไมเราสั่นไปทั้งตัวแบบนี้ ทั้งๆที่ไอสไตน์เคยบอกไว้ ว่าแรงดึงดูดของโลกไม่สามารถทำให้เราตกหลุมรักใครได้ แล้วนี่ ..ทำไม "
แก่ก ๆๆๆ (เสียงคนทำของตก) ทำให้ผมหลุดจากมนต์เสน่ห์ และหันกลับไปมองแถว ที่ต่อ แต่เมื่อผมหันกลับมาเธอก้หายไปเสียแล้ว .. อ่าา ช่างเป็นวินาทีที่สวยงามยิ่งนัก
แล้วความซวยก้มาเยือนเมื่อผมไม่ได้เขียนเบอร์โทรในใบสำเนาบัตรปชช ส่งผลให้คุณป้าไล่ผมออกไปต่อแถวใหม่ที่ผมยืนรอมาเนิ่นนาน นาทีนั้นผมนี่โคตรเซ็ง
นั่งคิดว่าจะกลับบ้านดีมั้ย แต่ผมก้คิดอีกทีไหนๆก้มาละ รออีกสักแปปจะเป็นไร. ด้วยการที่ฝูงคนยังไม่ลดและยังคงรอต่อแถวกันนั้นส่งผลให้ผม ขี้เกียจยืนรอเลยไปนั่งและรอให้คนน้อยลง ผมนั่งสักพักก้อยากเดินออกไปสูดอากาศข้างนอก(ที่มันอุ่นๆแหละ). ผมเดินไปดูตรงที่ที่เค้าสอบปฏิบัติกัน และสายตาผมก้หันไปเห็น
ตึก ตึก ตุบ ตุบ ตึก ตึก ตึก ตึก นั่นมัน ( ติ้ด ตือ ตือ ดื้อ ดื๊อ อินโทรเพลงรักแรกพบ ) แม่นางตาคมนิ .. เดี๋ยวมาต่อครับ