เคยไหม ไม่กล้าถาม...เพราะกลัวคำตอบ

ครั้งนึง เพื่อนชวนไปเอาของที่ตึกแห่งนึง แต่ให้เรายืนรอใต้ต้นไม้หน้าทางเข้าที่จะเดินไปตึก เพราะเธอต้องไปหยิบกระเป๋าที่รถ

ขณะนั้นเวลาทุ่มกว่าๆ เราก็เห็นชายแก่คนนึงใส่ชุดขาว ยืนอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ริมสระน้ำ ที่อยู่อีกมุมนึงของทางที่จะเดินไปตึกแห่งนั้น ห่างเราไปสัก 8 เมตรได้ แต่มีช่วงนึงที่เค้าหันมองมาทางเรา เราก็ไม่ได้สนใจเพราะมันก็ไกลกันอยู่
แต่ก็คอยระวัง เพราะมืดแล้ว บวกเงียบและไม่มีคนอื่นเลย ก็กลัวอยู่

รอเพื่อนอยู่สัก 10 นาที เพื่อนก็เดินกลับมาจากการหยิบของ
แล้วก็บอกว่า แถวนี้ไม่มีคนกล้ามาดึกๆหรอก เพราะเมื่อก่อนมีเรื่องเล่า
ตึกเรียนนี้จึงปิดร้างมานาน
จนชมรมพุทธขอมาใช้ตั้งเป็นฐานชมรม
และที่เรากำลังจะไปนี่แหละ

พูดจบแล้วเพื่อนก็เดินนำไปตามทางที่จะไปตึกดังกล่าว
เราหันมาอีกที ชายคนนั้นก็หายไปแล้ว

เราจึงเดินตามเพื่อนไปอย่างเงียบๆ
ก่อนเข้าตึกก็มีสะพานปูนข้ามน้ำ
เพราะตึกอยู่กลางน้ำ เพื่อนก็ให้เรารอข้างล่าง
เขาเดินไปเอาของที่ชั้น 2

เรารอสักพัก
เสียงคนโยนหินลงน้ำ จ๋อม...จ๋อม
เสียงเด็กวิ่งเล่นเหมือนอยู่ถนนทางเข้าอีกมุมตึก
เราเดินไปดู แต่ไม่เห็นอะไรรอบตัวตึก
เพราะไม่มีไฟที่อื่นนอกจากตัวตึกที่ยืนอยู่และเสาไฟที่ปากทางเข้าแค่นั้น
จึงเดินกลับมาจุดที่สว่างๆ

เรารอจนเพื่อนลงมาอย่างสงบ
แล้วเพื่อนก็เล่าประวัติตึกอีก
ตลอดทางที่เดินกลับออกไป

อยากถามเพื่อนมาก....
สิ่งที่เราเห็น
สิ่งที่เราได้ยิน

เธอเห็นใช่ไหม เธอได้ยินใช่มั้ย

แต่....ถามไม่ออก

ทุกวันนี้ก็ยังติดคำถามนี้อยู่ในใจตลอด
เพราะ....กลัวคำตอบ
กับ....กลัวถามไม่ทันจบ
จะต้อง....โกยเถอะเพื่อน