รู้สึกหมดสิทธิง้อแฟนเก่ายังไงไม่รู้ครับ

คือเรื่องมีอยู่ว่า ผมเคยเลิกกับแฟนเก่าตอน ม.1 ตอนนั้นเด็กอยู่ไม่ค่อยรู้เรื่องความรักหรอกครับคบยังไม่ถึงเดือนเลยครับ แล้วผมก็กลับมาคบกับเธออีกทีตอน ปวช. 1 แล้วตอนนี้ก็ปวช.3 ผมก็เลิกอีกครับแต่เลิกด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง  ผมรู้สึกว่าทะเลาะกันเรื่องแค่นี้ทำไมเราต้องเลิกกันด้วย เลยจะกลับไปง้อ ผมก็คุยกับเธอไปเรื่อยๆสักพักครับ เธอก็คุยดี
แต่มีช่วงนึงครับ ช่วงนั้นไปกินเหล้าตอนกลางคืน แล้วผมเมาเลยไปบอกเธอว่า

ผม: กลับมาคบกับเค้าได้ไหม เค้ายังรักเธออยู่
เธอ:ถ้ามีความรู้สึกนั้นอยู่ก็คงกลับไปคบนานแล้ว
ผม: ถ้างั้นเค้าจะรอนะ เหมือนเมื่อก่อนไง ที่เลิกไปแล้วกลับมาคบอีกที 3 ปีข้างหน้า
เธอ:งั้นก็รอต่อไปนะกัน
ผม: งั้นจะรอนะ ฝันดี

พอตอนเช้าผมก็ทักไป

ผม: ทำไรอยู่
เธอ: ไม่ได้ทำไร
ผม: อ่อ ๆ

สักพักเธอก็บล็อคเฟสผมเฉยเลย ผมก็งงๆ เลยคิดว่าคงไม่อยากคุยด้วยแล้วมั้ง ลองโทรไปก็ไม่รับ ผมก็เลยปล่อยไปเฉยๆ

หลังจากนั้นหลายวันแล้ว ผมออกไปส่งพี่แล้วก็ไปเจอเธอที่หน้าปากซอย (บ้านอยู่ไกล้กัน) เลยถามไปว่า

ผม:ไปส่งมั้ยกำลังกลับพอดี
เธอตอบมาอย่างเย็นชา : ไม่อะ
ผมก็ตื้อ : ไปดิ แค่นี้เอง
เธอ :ไม่ต้องอะ
ผม : อ่าๆ (แล้วก็กลับบ้านไปอย่างหน้าแตก เพราะมีป้านั่งรอวินอยู่ข้างๆ ครับ เห็นอยู่ว่าแอบ ขำ )

ผมรู้สึกว่าเธอไม่ต้องการให้มาง้อ เหมือนรำคาญด้วยซ้ำครับ
ผมต้องทำยังไงดีครับ โอกาศเจอกันก็น้อย พอเจอกันเธอก็ไม่คุยด้วย จะไปง้อถึงบ้านเธอก็กลัวยายเธอ ยายเธอโหดมาก ผมอยากให้เธอกลับมาคุยเหมือนเดิม เผื่อจะมีความหวังเล็กๆ ให้ผมง้อ หรือผมควรตัดใจดี

ป.ล. ไม่เข้าใจก็ขอโทษด้วยนะครับกระทู้แรก