http://pantip.com/topic/33664243/comment16 Part1 จาการ์ตา สุราบายา โบรโม อิเจน
หลังจากลงจากเขาคาวาอิเจน คราวนี้ลงสบายเลย ฝนตกเปาแปะน่ารำคาญ ทำให้ทางลื่นเกือบพลัดตกหลายทีล่ะ แวะนั่งพักทานเบรดฟัดจ์ที่โฮมสเตย์ทำมาให้ ตอนนั้น7โมงแล้ว ใช้เวลาไม่นานก็มาถึงปากทางเข้า ฟ้าสว่าง อากาศไม่หนาวแล้ว เจอเทดดี้รออยู่หน้าทางเข้านั่งเมา้ท์มอยกับเจ้าของร้านขายของชำสบายใจ เลยแวะสั่งมาม่าคัพรอกับเทดดี้ พอกินเช็คจ่ายตังค์ มาม่าคัพถ้วนั้นร้อยกว่าบาทจะเป็นลม TT ด้วยความที่เป็นมาม่าคัพเลยไม่ได้ถามราคา ไม่ได้ว่าจะแพง แต่ลืมไปว่าอยู่ประเทศอะไร ที่ไหน พลาดมากๆค่ะ จะซื้ออะไรที่อินโดต้องถามราคาก่อนทุกอย่าง ย้ำ ย้ำ ย้ำ!
เทดดี้จะไปส่งเราที่สถานีรถไฟ ที่เราจะนั่งไปบาหลีต่อ ระหว่างทางเทดดี้ได้รับโทรศัพท์จากบ.ทัวร์ตัวเองว่ามีรถหายไปจาก GPS คันนึงให้ไปตามหาด่วน เทดดี้สีหน้าเปลี่ยนเลย ไอ้เราก็ตกใจใจหายแทนมากๆเลยรีบให้เค้าไปส่งรีบลงรีบไปเลย หวังว่าคงหาให้เจอนะเทดดี้ เอาใจช่วย!
เพราะบ.นี้พอเค้ารู้ว่าเราเป็นคนไทย มาจากพันทิพดอทคอมเค้าเชื่อใจเราทันที เราจะจ่ายมัดจำก่อนตั้งแต่เราเค้าไม่ยอมเอา เค้าบอกค่อยจ่ายวันกลับตอนสุดท้ายก็คือตอนนี้ โดยไม่ออกเอกสารอะไรให้เลย ในใจแอมก็แอบคิดนะว่าเแแล้วเค้าไม่กลัวนักท่องเที่ยวที่ไม่ซื่อสัตย์บ้างหรอ น่ากลัวนะ พอมีรถหายขึ้นมาก็เลยตกใจ ให้เทดดี้รีบไปเลยทันที
วิวข้างทางระหว่างนั่งรถไฟ ได้เห็นวิถีชีวิตของคนอินโดส่วนหนึ่ง
ฟ้าๆนั่นบ้านเค้านะ เค้าใช้ชีวิตอยู่ตรงนั้น ซักผ้าตากผ้ากันตรงนั้นเลย
พอมาถึงสถานีบาหลี แอมไม่รู้จะไปยังไงต่อ แอมโดนคนขับรถตู่เดินตามตื้อนานมาก แอมก็เดินหนีทั่วสถานีเลย พยายามเดินหา information มันต้องมีสิ นี่มันเมืองท่องเที่ยวนะ ประเทศไหนก็มีหมดนะ ก็ไปเจอเค้าน์เตอร์นึงถามเค้าว่าจะเข้าไปในเมืองบาหลีอ่ะ ไปยังไงได้บ้าง มีรถสารธาณะบ้างมั้ย รถเมล์?
เค้าบอกว่าไม่มีมีแต่แท็กซี่ กับรถตู้แชร์ ราคาตามตารางที่ติดไว้เลย คนขับรถตู้ที่เดินตามเรามาตั้งแต่แรก็เลยรีบมั้ย เห็นมั้ยไอบอกยูแล้ว ถ้ายูไม่นั่งรถไอก็ไม่มีทางไปแล้วนะ เวนกำ ว่าแล้วก็เลยเออ เอาๆไปก็ได้ แล้วแกก็จัดการลากกระเป๋าแอมนำตรงไปรถแกทันที รวดเร็วว่องไวมาก พอมาถึงก็เป็นรถตู้ธรรมดาๆที่เปิดท้ายมาก็ยัดกระเป๋าทั้งหมดของแกลงไปในนั้นหันมาอีกทีอ่าวหายไปไหนล่ะ ล่ะจะให้รออีกนานแค่ไหน ? รอคนเต็มใช่มั้ย? ทำไรไม่ได้ล่ะกระเป๋าอยู่ในรถล่ะ ต้องรออย่างเดียวสินะ ก็เลยไปหาข้าวกินแถวนั้น เดินไปจเอคนอินโดนั่งปูเสือรอรถเมล์ราคาไม่ถึงสิบบาทวิ่งวันละเที่ยงรู้สึกจะเป็นตอนเช้า ปูเสื่อนอนรอค้างคืนกันเลยหรอโอ้โห ประมาณชั่วโมงนึงก็เรียกขึ้นรถตู้ซะที ในนั้นก็มีแต่คนท้องถิ่น อัดสุดๆรถตู้12ที่นั่งบ้านเรานั่งกัน12คนแต่ที่นั่งแถวละ5-6คน มันพยายามมาก แถมปิดแอร์เปิดหน้าต่าง อินดี้โคตร! แอมเปิด google map ไปด้วยตลอดทางอตลอดเวลาอยู่แล้ว เลยทำให้รู้ตลอดอยู่ที่ไหนอีกไกลแค่ไหนกว่าจะถึง พอออกนอกเส้นทางจะรู้ทันที แอมบอกมันว่า ไม่ใช่คูต้าที่นี่มันคูต้า มันก็เถียงมันบอกรู้จักร.ร.ที่แอมจองไว้ ใช่แต่มันคนละสาขา แอมเลยเดินไปถามเค้าน์เตอรืเค้าบอกว่าที่ยูจองมามันอีกที่นึง เห็นมั้ยจริงๆด้วยแอมเลยบอกให้คเ้าช่วยคุยกะโชเฟอร์ให้หน่อย เค้าก็คุยให้แต่โชเฟอร์แกล้งโง่ ทำเป็นไม่รู้จัก ถ้าจะให้พาไปที่นั่นจะขอเก็บเงินเพิ่ม แอมโมโหมาก ไม่ชอบคนแบบนี้ โดนจนได้ เลยเอากระเป๋าลงให้หมด ไม่ไปแล้ว แล้ววานให้พนักงานโรมแรมนั้นช่วยเรียกแท็กซี่ให้หน่อย จบ ถึงรร.โดยสวัสดิภาพ
วันต่อมา รถที่ติดต่อได้ทางเมล์ตั้งแต่ไทยก็มารับตอนเช้าที่รร. เค้าพูดอังกฤษได้ตามที่รีเควสท์ไป โอเคมาก แอมบอกว่าวันนี้ก่อนจะไปไหนขอแวะร้านแลกเงินหน่อย เค้าก็ยินดีว่าไปร้านแลกเงินที่เค้าแนะนำว่าเรทดี ซึ่งดีจริงๆประทับใจค่ะ ไปหาแลกเองมั่วๆอาจโดนฟันหัวแบะได้นะประเทศนี้ ต้องเลือกร้านที่ไว้ใจได้หน่อย เราจะเที่ยวบาหลีกับไกด์คนนีอีกสามวันเต็มๆ
แบกแพค จาการ์ตา สุราบายา โบรโม อิเจน บาหลี 7วัน Part2
หลังจากลงจากเขาคาวาอิเจน คราวนี้ลงสบายเลย ฝนตกเปาแปะน่ารำคาญ ทำให้ทางลื่นเกือบพลัดตกหลายทีล่ะ แวะนั่งพักทานเบรดฟัดจ์ที่โฮมสเตย์ทำมาให้ ตอนนั้น7โมงแล้ว ใช้เวลาไม่นานก็มาถึงปากทางเข้า ฟ้าสว่าง อากาศไม่หนาวแล้ว เจอเทดดี้รออยู่หน้าทางเข้านั่งเมา้ท์มอยกับเจ้าของร้านขายของชำสบายใจ เลยแวะสั่งมาม่าคัพรอกับเทดดี้ พอกินเช็คจ่ายตังค์ มาม่าคัพถ้วนั้นร้อยกว่าบาทจะเป็นลม TT ด้วยความที่เป็นมาม่าคัพเลยไม่ได้ถามราคา ไม่ได้ว่าจะแพง แต่ลืมไปว่าอยู่ประเทศอะไร ที่ไหน พลาดมากๆค่ะ จะซื้ออะไรที่อินโดต้องถามราคาก่อนทุกอย่าง ย้ำ ย้ำ ย้ำ!
เทดดี้จะไปส่งเราที่สถานีรถไฟ ที่เราจะนั่งไปบาหลีต่อ ระหว่างทางเทดดี้ได้รับโทรศัพท์จากบ.ทัวร์ตัวเองว่ามีรถหายไปจาก GPS คันนึงให้ไปตามหาด่วน เทดดี้สีหน้าเปลี่ยนเลย ไอ้เราก็ตกใจใจหายแทนมากๆเลยรีบให้เค้าไปส่งรีบลงรีบไปเลย หวังว่าคงหาให้เจอนะเทดดี้ เอาใจช่วย!
เพราะบ.นี้พอเค้ารู้ว่าเราเป็นคนไทย มาจากพันทิพดอทคอมเค้าเชื่อใจเราทันที เราจะจ่ายมัดจำก่อนตั้งแต่เราเค้าไม่ยอมเอา เค้าบอกค่อยจ่ายวันกลับตอนสุดท้ายก็คือตอนนี้ โดยไม่ออกเอกสารอะไรให้เลย ในใจแอมก็แอบคิดนะว่าเแแล้วเค้าไม่กลัวนักท่องเที่ยวที่ไม่ซื่อสัตย์บ้างหรอ น่ากลัวนะ พอมีรถหายขึ้นมาก็เลยตกใจ ให้เทดดี้รีบไปเลยทันที
วิวข้างทางระหว่างนั่งรถไฟ ได้เห็นวิถีชีวิตของคนอินโดส่วนหนึ่ง
ฟ้าๆนั่นบ้านเค้านะ เค้าใช้ชีวิตอยู่ตรงนั้น ซักผ้าตากผ้ากันตรงนั้นเลย
พอมาถึงสถานีบาหลี แอมไม่รู้จะไปยังไงต่อ แอมโดนคนขับรถตู่เดินตามตื้อนานมาก แอมก็เดินหนีทั่วสถานีเลย พยายามเดินหา information มันต้องมีสิ นี่มันเมืองท่องเที่ยวนะ ประเทศไหนก็มีหมดนะ ก็ไปเจอเค้าน์เตอร์นึงถามเค้าว่าจะเข้าไปในเมืองบาหลีอ่ะ ไปยังไงได้บ้าง มีรถสารธาณะบ้างมั้ย รถเมล์?
เค้าบอกว่าไม่มีมีแต่แท็กซี่ กับรถตู้แชร์ ราคาตามตารางที่ติดไว้เลย คนขับรถตู้ที่เดินตามเรามาตั้งแต่แรก็เลยรีบมั้ย เห็นมั้ยไอบอกยูแล้ว ถ้ายูไม่นั่งรถไอก็ไม่มีทางไปแล้วนะ เวนกำ ว่าแล้วก็เลยเออ เอาๆไปก็ได้ แล้วแกก็จัดการลากกระเป๋าแอมนำตรงไปรถแกทันที รวดเร็วว่องไวมาก พอมาถึงก็เป็นรถตู้ธรรมดาๆที่เปิดท้ายมาก็ยัดกระเป๋าทั้งหมดของแกลงไปในนั้นหันมาอีกทีอ่าวหายไปไหนล่ะ ล่ะจะให้รออีกนานแค่ไหน ? รอคนเต็มใช่มั้ย? ทำไรไม่ได้ล่ะกระเป๋าอยู่ในรถล่ะ ต้องรออย่างเดียวสินะ ก็เลยไปหาข้าวกินแถวนั้น เดินไปจเอคนอินโดนั่งปูเสือรอรถเมล์ราคาไม่ถึงสิบบาทวิ่งวันละเที่ยงรู้สึกจะเป็นตอนเช้า ปูเสื่อนอนรอค้างคืนกันเลยหรอโอ้โห ประมาณชั่วโมงนึงก็เรียกขึ้นรถตู้ซะที ในนั้นก็มีแต่คนท้องถิ่น อัดสุดๆรถตู้12ที่นั่งบ้านเรานั่งกัน12คนแต่ที่นั่งแถวละ5-6คน มันพยายามมาก แถมปิดแอร์เปิดหน้าต่าง อินดี้โคตร! แอมเปิด google map ไปด้วยตลอดทางอตลอดเวลาอยู่แล้ว เลยทำให้รู้ตลอดอยู่ที่ไหนอีกไกลแค่ไหนกว่าจะถึง พอออกนอกเส้นทางจะรู้ทันที แอมบอกมันว่า ไม่ใช่คูต้าที่นี่มันคูต้า มันก็เถียงมันบอกรู้จักร.ร.ที่แอมจองไว้ ใช่แต่มันคนละสาขา แอมเลยเดินไปถามเค้าน์เตอรืเค้าบอกว่าที่ยูจองมามันอีกที่นึง เห็นมั้ยจริงๆด้วยแอมเลยบอกให้คเ้าช่วยคุยกะโชเฟอร์ให้หน่อย เค้าก็คุยให้แต่โชเฟอร์แกล้งโง่ ทำเป็นไม่รู้จัก ถ้าจะให้พาไปที่นั่นจะขอเก็บเงินเพิ่ม แอมโมโหมาก ไม่ชอบคนแบบนี้ โดนจนได้ เลยเอากระเป๋าลงให้หมด ไม่ไปแล้ว แล้ววานให้พนักงานโรมแรมนั้นช่วยเรียกแท็กซี่ให้หน่อย จบ ถึงรร.โดยสวัสดิภาพ
วันต่อมา รถที่ติดต่อได้ทางเมล์ตั้งแต่ไทยก็มารับตอนเช้าที่รร. เค้าพูดอังกฤษได้ตามที่รีเควสท์ไป โอเคมาก แอมบอกว่าวันนี้ก่อนจะไปไหนขอแวะร้านแลกเงินหน่อย เค้าก็ยินดีว่าไปร้านแลกเงินที่เค้าแนะนำว่าเรทดี ซึ่งดีจริงๆประทับใจค่ะ ไปหาแลกเองมั่วๆอาจโดนฟันหัวแบะได้นะประเทศนี้ ต้องเลือกร้านที่ไว้ใจได้หน่อย เราจะเที่ยวบาหลีกับไกด์คนนีอีกสามวันเต็มๆ