กระผม เพิ่งเลิกรากับคนรักที่อยู่ด้วยกันมากว่า 13 ปีไป จากที่ไม่ติดต่อกันมาปีกว่าๆ เนื่องจากความผิดของกระผมเอง ในใจไม่ได้โกรธหรือเกลียดฝ่ายหญิงแต่อย่างใด แต่ก็ยังคิดถึงช่วงเวลาที่อยู่เป็นครอบครัวตลอด ตลอดเวลาที่นอนหลับฝันถึงทุกครั้ง จนหลังๆกลายเป็นไม่อยากจะหลับเลย ต้องมานั่งเล่นเกม เปิดเฟส คุยไลน์กับคนอื่น เกือบตีสามตีสี่ จนหลับคาเก้าอี้ตลอด พอล้มตัวลงนอนก็สะดุ้งตื่นเอง ข่มตาไม่ลงจริงๆ พยายามทั้งหาหลักธรรมะ,หลักเหตุผล,ทิ้งรูปถ่าย,ลบเฟส มาปลอบใจให้ลืมๆไป ก็ไม่ได้ผลเหมือนมีอะไรมาค้าง จุกอยู่ตรงหน้าอก แต่ให้เขากลับมาเหมือนเก่าคงไม่เหมือนเดิมแล้ว เพราะเขามีคนใหม่ไปแล้ว (ถึงตัวเองจะเคยช่วยตอบให้กำลังใจคนอกหักตามกระทู้เยอะแยะ แต่กับเรื่องตัวเองมันทำใจไม่ได้ง่ายๆเหมือนที่พิมพ์บอกเขาซะที่ไหนละ)
ทุกวันนี้ อยู่แบบไปวันๆจริงๆ ขาดเป้าหมายไปเลย นั่งคิดว่าทำไปเพื่ออะไร เพื่อใคร?? ถึงพยายามคิดว่าทำงานเพื่อช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ รับใช้ประชาชน แต่ไอ้สังคม ในการทำงานเรามันไม่ใช่อย่างงั้นสิ จากแทนที่จะเป็นผู้รับใช้ ...... เปิดกระทู้พันทิพทีไร หรือเจอเพื่อนมันก็ด่าๆๆ และก็ด่า อาชีพตัวเอง อดจิตตกและน้อยใจไม่ได้ ถึงมันก็เป็นเรื่องจริงเหมือนที่เขาด่านะแหล่ะ และตัวเราไม่ได้เป้นยังงั้นก็เถอะ แต่ตัวเราคนเดียวคงล้มระบบ รากเหง้าอุปถัมภ์ค้ำจุนแบบไทยๆไม่ได้ ที่มันผิดกันทั้งระบบ
พยายามหาเป้าหมายของตัวเองใหม่ หรือมองหาคนใหม่ๆเข้ามาในชีวิต แต่มันสุดท้ายก็เท่านั้น มานั่งนึกว่ากูมานั่งทำอะไรฟะ มันใช่นิสัยตัวเราเองเหรอ ตัวเราเองไม่ใช่คนคุยเก่งเท่าไหร่ หน้าตาก็กากๆ แถมพูดจาขวานผ่าซาก เห้ออออ จีบใครส่วนมากเจอเขาตอกกลับมาซะมากกว่า 5555
ตอนนี้เราพยายามใช้เวลาว่างไปทำงานบริการสังคม สร้างประโยชน์ให้เพื่อนมนุษย์ เพื่อจะได้ลืมความเศร้านี่มันไป ก็ยังไม่รู้ว่าจะทนทำได้อีกเท่าไหร่ เคยเล่าให้เพื่อนฟัง เพื่อนแนะนำให้ไปหาจิตแพทย์ และหายานอนหลับมากิน แต่ตอนนี้ยังไม่ได้กินนะ เพราะกลัวจะติด ส่วนไปหาหมอก็กลัวเขาจะหาว่าเราเป็นบ้าจริงๆ 5555
ขออภัยที่พล่ามซะเยอะ ก็แค่อยากขอพื้นที่ระบาย กำลังเมาๆได้ที่เลย 5555 ใจอยากจะร้องไห้มาดังๆ แต่ปัทโธ่น้ำตาเราดันไม่ไหลออกจากตาเลยสักหยด ตั้งแต่เลิกกับแฟนเก่า ขอบคุณทุกท่านที่เสียเวลาอ่านครับ
หลังอกหักจากคนรักที่อยู่กันมา12ปี นอนไม่หลับมา2เดือนแล้ว ชีวิตเหมือนขาดเป้าหมายไปแล้ว
ทุกวันนี้ อยู่แบบไปวันๆจริงๆ ขาดเป้าหมายไปเลย นั่งคิดว่าทำไปเพื่ออะไร เพื่อใคร?? ถึงพยายามคิดว่าทำงานเพื่อช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ รับใช้ประชาชน แต่ไอ้สังคม ในการทำงานเรามันไม่ใช่อย่างงั้นสิ จากแทนที่จะเป็นผู้รับใช้ ...... เปิดกระทู้พันทิพทีไร หรือเจอเพื่อนมันก็ด่าๆๆ และก็ด่า อาชีพตัวเอง อดจิตตกและน้อยใจไม่ได้ ถึงมันก็เป็นเรื่องจริงเหมือนที่เขาด่านะแหล่ะ และตัวเราไม่ได้เป้นยังงั้นก็เถอะ แต่ตัวเราคนเดียวคงล้มระบบ รากเหง้าอุปถัมภ์ค้ำจุนแบบไทยๆไม่ได้ ที่มันผิดกันทั้งระบบ
พยายามหาเป้าหมายของตัวเองใหม่ หรือมองหาคนใหม่ๆเข้ามาในชีวิต แต่มันสุดท้ายก็เท่านั้น มานั่งนึกว่ากูมานั่งทำอะไรฟะ มันใช่นิสัยตัวเราเองเหรอ ตัวเราเองไม่ใช่คนคุยเก่งเท่าไหร่ หน้าตาก็กากๆ แถมพูดจาขวานผ่าซาก เห้ออออ จีบใครส่วนมากเจอเขาตอกกลับมาซะมากกว่า 5555
ตอนนี้เราพยายามใช้เวลาว่างไปทำงานบริการสังคม สร้างประโยชน์ให้เพื่อนมนุษย์ เพื่อจะได้ลืมความเศร้านี่มันไป ก็ยังไม่รู้ว่าจะทนทำได้อีกเท่าไหร่ เคยเล่าให้เพื่อนฟัง เพื่อนแนะนำให้ไปหาจิตแพทย์ และหายานอนหลับมากิน แต่ตอนนี้ยังไม่ได้กินนะ เพราะกลัวจะติด ส่วนไปหาหมอก็กลัวเขาจะหาว่าเราเป็นบ้าจริงๆ 5555
ขออภัยที่พล่ามซะเยอะ ก็แค่อยากขอพื้นที่ระบาย กำลังเมาๆได้ที่เลย 5555 ใจอยากจะร้องไห้มาดังๆ แต่ปัทโธ่น้ำตาเราดันไม่ไหลออกจากตาเลยสักหยด ตั้งแต่เลิกกับแฟนเก่า ขอบคุณทุกท่านที่เสียเวลาอ่านครับ