ตามหัวข้อกระทู้เลยครับ ปัจจุบันจขกท.ปัจจุบันเป็นนักศึกษาสาขาวิชาวิศวกรรมคอมพิวเตอร์ปีที่ 1 ที่เรียนจบสายอาชีพมาครับ แล้วระหว่างที่กำลังศึกษาอยู่ได้มีโอกาสไปสัมผัสชีวิตในป่าไม้มา แล้วดันรู้สึกถูกใจมากเสียเหลือเกินกับความลำบากและความเรียบง่ายอันแสนสงบสุขที่ได้รับ😄
แต่!!....ผมดันรู้สึกว่าวิถีชีวิตอันสุดแสนจะน่าหลงไหลนี้มันช่างดูขัดแย้งกับสาขาที่เรียนเสียเหลือเกิน คือ....ตัวกระผมเองก็มีความชอบในด้านคอมพิวเตอร์พอสมควรครับโดยเฉพาะด้านซอฟต์แวร์และการเขียนโปรแกรม แต่ก็ไม่ใช่พวกที่ตามกระแสทันข่าวโลกอะไรมากนัก จะบอกว่าเป็นพวกใช้ชีวิตเหมือน'คนแก่'เลยก็ว่าได้😅 ถึงจะไม่ติดปัญหาด้านการเรียนแต่พอนึกถึงอนาคตแล้วก็ทำเอาสับสนเหมือนกันครับว่าจะไปต่อยังไงดี
คือต้องยอมรับเลยครับว่าตัวเราเองชอบความรู้สึกตอนที่ได้แก้ปัญหาต่าง ๆ รวมถึงทำความท้าทายที่อาจารย์ส่งมาให้ได้สำเร็จนั้นช่างเป็นความรู้สึกที่วิเศษมากมันให้ความรู้สึกเหมือนกับที่ได้เอาชนะจอมมารในดราก้อนเควสได้สำเร็จหรือการที่จู่ๆก็ดันได้การ์ดจากการตีมอนหลังปล่อยบอทฟาร์มเวลอัพคลาสสวอดแมนอย่างไรอย่างงั้นเลยล่ะครับ แต่ผมดันไม่ชอบความรู้สึกที่ต้องมานั่งจ้องคอมให้ตาเสียและปวดหลังเอาเสียเลย แบบว่า...ขนาดออกกำลังกายเป็นประจำก็ยังแก้ปัญหาปวดหลังเพราะนั่งจ้องคอมนาน ๆ ไม่ได้เสียทีถึงจะรู้สึกสนุกและเพลิดเพลินไปกับชัยชนะตัวอักษรสีแดงได้แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้อยู่ดีว่าในระยะยาวคงไม่ไหวแน่(ช่วงนี้ก็เหน็บกินบ่อยเสียด้วยสิ) โดยเฉพาะด้านสายตาที่ขนาดใส่แว่นกรองแสงแล้วก็ยังรู้สึกล้าสายตาอยู่ดี แถมความรู้สึกกดดันจากเพื่อนที่ให้ช่วยเหลืองานต่าง ๆ และเป็นที่พึ่งของผู้อื่นก็มากซะจนผมเริ่มร่วงแล้ว(ไม่น๊าาจะหัวล้านก่อน30ไม่ได้นะ!) กระผมเลยอยากละทิ้งความเป็นมนุษย์และอารยธรรมที่กำลังพัฒนาเพื่อหวนคืนสู่วานรที่ตามก้นจ่าฝูงในป่าดูบ้างน่ะครับ จึงอยากทราบว่าพอเป็นไปได้หรือไม่ที่จะเข้าฝูงลิงนี้?
ปล.สายตาสั้น 300+++ สองข้างจะยังมีหวังไหมครับ อ้อ...แล้วก็ถ้าใครมียาดูแลเส้นผมมาแนะนำกันหน่อยก็ดีนะครับ พอดีช่วงนี้เริ่มรู้สึกว่าผมร่วงบ่อยขึ้นมากกว่าเมื่อก่อนเยอะเลยเพราะกำลังจะสอบไฟนอลแล้ว(แต่ไฟนอลแฟนตาซีก็ยังเล่นไม่จบเลย) ฮ่า~
นักศึกษาวิศวกรรมคอมพิวเตอร์เป็นไปได้หรือไม่ที่จะเป็นทหารพราน?
แต่!!....ผมดันรู้สึกว่าวิถีชีวิตอันสุดแสนจะน่าหลงไหลนี้มันช่างดูขัดแย้งกับสาขาที่เรียนเสียเหลือเกิน คือ....ตัวกระผมเองก็มีความชอบในด้านคอมพิวเตอร์พอสมควรครับโดยเฉพาะด้านซอฟต์แวร์และการเขียนโปรแกรม แต่ก็ไม่ใช่พวกที่ตามกระแสทันข่าวโลกอะไรมากนัก จะบอกว่าเป็นพวกใช้ชีวิตเหมือน'คนแก่'เลยก็ว่าได้😅 ถึงจะไม่ติดปัญหาด้านการเรียนแต่พอนึกถึงอนาคตแล้วก็ทำเอาสับสนเหมือนกันครับว่าจะไปต่อยังไงดี
คือต้องยอมรับเลยครับว่าตัวเราเองชอบความรู้สึกตอนที่ได้แก้ปัญหาต่าง ๆ รวมถึงทำความท้าทายที่อาจารย์ส่งมาให้ได้สำเร็จนั้นช่างเป็นความรู้สึกที่วิเศษมากมันให้ความรู้สึกเหมือนกับที่ได้เอาชนะจอมมารในดราก้อนเควสได้สำเร็จหรือการที่จู่ๆก็ดันได้การ์ดจากการตีมอนหลังปล่อยบอทฟาร์มเวลอัพคลาสสวอดแมนอย่างไรอย่างงั้นเลยล่ะครับ แต่ผมดันไม่ชอบความรู้สึกที่ต้องมานั่งจ้องคอมให้ตาเสียและปวดหลังเอาเสียเลย แบบว่า...ขนาดออกกำลังกายเป็นประจำก็ยังแก้ปัญหาปวดหลังเพราะนั่งจ้องคอมนาน ๆ ไม่ได้เสียทีถึงจะรู้สึกสนุกและเพลิดเพลินไปกับชัยชนะตัวอักษรสีแดงได้แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้อยู่ดีว่าในระยะยาวคงไม่ไหวแน่(ช่วงนี้ก็เหน็บกินบ่อยเสียด้วยสิ) โดยเฉพาะด้านสายตาที่ขนาดใส่แว่นกรองแสงแล้วก็ยังรู้สึกล้าสายตาอยู่ดี แถมความรู้สึกกดดันจากเพื่อนที่ให้ช่วยเหลืองานต่าง ๆ และเป็นที่พึ่งของผู้อื่นก็มากซะจนผมเริ่มร่วงแล้ว(ไม่น๊าาจะหัวล้านก่อน30ไม่ได้นะ!) กระผมเลยอยากละทิ้งความเป็นมนุษย์และอารยธรรมที่กำลังพัฒนาเพื่อหวนคืนสู่วานรที่ตามก้นจ่าฝูงในป่าดูบ้างน่ะครับ จึงอยากทราบว่าพอเป็นไปได้หรือไม่ที่จะเข้าฝูงลิงนี้?
ปล.สายตาสั้น 300+++ สองข้างจะยังมีหวังไหมครับ อ้อ...แล้วก็ถ้าใครมียาดูแลเส้นผมมาแนะนำกันหน่อยก็ดีนะครับ พอดีช่วงนี้เริ่มรู้สึกว่าผมร่วงบ่อยขึ้นมากกว่าเมื่อก่อนเยอะเลยเพราะกำลังจะสอบไฟนอลแล้ว(แต่ไฟนอลแฟนตาซีก็ยังเล่นไม่จบเลย) ฮ่า~