เรื่องที่จะเล่าเป็นชีวิตที่ไม่มีทางเลือก ทุกทางคือทางตัน
ขอเล่ายาวเลยนะคะ ดิฉันทำงานประจำเป็นลูกจ้างธนาคาร (สีเขียว) ทำงานมา 9 ปี ปัญหาเกิดจากหนี้สินเกิดในปี 2555 ชีวิตเริ่มเป็นหนี้จากเงินแค่ 800,000 บาท เป็นการชดใช้ให้กับการทำงานผิดพลาดที่ตัดสินปัญหาแก้ไขเอง เลยต้องกู้หนี้ยืมสินจากบุคคลภายนอกมาแก้ไขบัญหาโดยไม่สนใจว่าดอกเบี้ยเท่าไหร่ เพื่อให้ตัวเองได้ทำงานได้ตามปกติ (ดิฉันตัดสินใจผิดจริงๆ ที่คิดแก้ไขปัญหาวันนั้นเอง) ดอกเบี้ยจากเงินต้นเจ้าหนี้คิดร้อยละ 6 บาท ต่อสัปดาห์ ซึ่งหนักมาก แต่ก็ยอมก้มหน้าให้หนี้ดอกเบี้ยนั้นอยู่เกือบปี เชื่อไหมคะดอกเบี้ยที่ต้องหายืมมาจ่ายเจ้าหนี้รายนั้นเป็นเงิน ณ. ปัจจุบันใช้เวลา เกือบ 3 ปี ดิฉันเป็นหนี้ถึง 8 ล้านบาท (โดยประมาณ) ต่อมาปัญหาทุกอย่างรุมเร้า ทำให้ทำงานต่อไม่ได้อีกต่อ จึงตัดสินใจลาออกจากงาน ดิฉันโดนคุกคามเป็นอย่างมาก ในช่วงเวลา 3 ปี กับเจ้าหนี้ประมาณ 10 คน เกือบทุกคนที่ดิฉันกู้เงินไปมีทั้งดอกเบี้ยร้อยละ 5 , 8 , 10, 20, ต่อเดือน
โดยส่วนใหญ่ทุกคนได้ดอกเบี้ยเกินเงินต้นกันแล้ว เช่น กู้มา 270,000 แต่ใช้หนี้ดอกอย่างเดียว 400,000 ถึงตอนนี้คนที่ได้ดอกเบี้ยเกินเงินต้นก็ยังตามล่าดิฉันอยู่ ทั้งนี้ดิฉันก็ไม่ว่าอะไรหากทุกคนอยากได้เงินต้นคืน ไม่สนใจเรื่องดอกที่ส่งไปแล้ว "เป็นหนี้ก็ต้องคืน" ดิฉันคิดแบบนี้เสมอ แต่......ความเป็นอยู่ ทุกวันนี้ไม่ปกติเลย ทุกคนเร่งเร้าที่จะได้เงินพร้อม ๆ กัน ซึ่งมันเป็นไปได้ยากกับการเริ่มต้นธุรกิจและเดินหน้าใช้หนี้ซึ่งไม่เป็นไปตามขั้นบันได เจ้าหนี้ 5 รายที่ทนไม่ได้กับการที่ได้เงินช้า เลยดำเนินการฟ้องร้อง คดีแพ่ง 3 คดี คดีอาญา 2 คดี ศาลนัดไกล่เกลี่ยทั้งๆ ที่ดิฉันยังไม่มีกำลังจะใช้หนี้ได้ ขอชำระน้อย เจ้าหนี้ก็ไม่ยอม ดิฉันไม่อยากให้คนค้ำประกันเดือดร้อน เลยต้องยอมจำนน กับคำสั่งศาล (ซึ่งก็๋ไม่มีกำลังใช้หนี้ได้อยู่ดี)
เจ้าหนี้คนที่เหลือทั้งหมด ทุกคนข่มขู่สารพัด ที่บ้านไม่เป็นอันทำอะไร ทำมาหากินไม่ได้ แต่คิดเสมอ "เป็นหนี้ก็ต้องคืนเค้า" ไม่เคยคิดโกง แต่เค้าไม่ ให้โอกาสกับการยืนขึ้นต่อสู้ทำมาหากินเลย การข่มขู่ของเจ้าหนี้พวกนี้มีหลายแบบ
1. มายืนด่าหน้าบ้าน (ถามว่าแจ้งความไหม ไม่หรอกค่ะ แต่ถ้าแจ้งก็จะดีใช่ไหม แต่ดิฉันไม่ทำ เพราะคิดว่าต้องคุยและให้โอกาสกันบ้าง)
2. มานั่งเฝ้าที่ร้าน (ตามหาตัวแม่ดิฉันเพื่อให้มารับทราบ ซึ่งแม่ก็ไม่ไหวกับปัญหา)
3. ใช้อำนาจการเป็นข้าราชการทหารมาข่มขู่ (มาพูดจาด่ากันต่อหน้าแม่ ต่อหน้าญาติ ถามว่าแจ้งความได้ไหม คงได้ แต่ดิฉันไม่ทำ เข้าใจว่าคงอยากได้เงินคืน)
4. ใช้อำนาจการเป็นข้าราชการท้องถิ่นผู้มีอิทธิพล ข่มขู่ว่าจะทำสารพัด ให้ลูกน้องมาตามเงินอยู่บ่อยๆ
5. ใช้อำนาจข่มขู่ว่าจะให้ไปพบคนใหญ่คนโตในจังหวัดเพื่อบีบบังคับให้เอาเงินมาคืน
6. อีกมากมายที่โดนก่อกวน
ดิฉันไม่สามารถทำอะไรได้แล้ว ขยับตัวไม่ได้ ทำมาหากินไม่ได้ ใช้ชีวิตหลบๆ ซ่อนๆ ปัญหาที่ผ่านได้พยายามแก้ไขแล้ว แต่ขอความเห็นใจจากใครไม่ได้เลย รวมถึงหน่วยงานที่รับเรื่องร้องเรียน สิ่งที่เคยทำและไม่เป็นผลคือ
1. ติดต่อประนอมหนี้กับเจ้าหนี้ทุกราย แต่ทุกๆ คนไม่ฟังปัญหาอะไร จะเอาเงินคืนอย่างเดียว
2. พยายามอยากให้เจ้าหนี้ทุกคนที่เหลือฟ้องดำเนินคดี จะได้เข้าสู่กระบวนการศาล แต่พวกนั้นไม่ฟ้อง
3. หากู้เงินในระบบ มาใช้หนี้ให้ผ่อนลงก็ทำไม่ได้ เพราะติดบูโร
4. พยายามชดใช้หนี้ให้ได้ทุกคนทุกเดือนแต่เป็นจำนวนน้อยมาก เจ้าหนี้เหล่านั้นไม่พอใจ
5. ขอความช่วยเหลือศูนย์ดำรงธรรมแล้ว ไม่ได้ผลอะไร เพราะรู้ถึงผลที่จะตามมาเพราะ เค้าต้องการชื่อเจ้าหนี้ (เป็นพวกมีอิทธิพลทั้งนั้น)
และสิ่งเดียวที่ทำได้ ณ. ตอนนี้
- ควบคุมค่าใช้จ่ายทุกอย่าง ไม่จ่ายอะไรฟุ่มเฟือย ไม่ยืมใครอีก ซื้อข้าวกินได้แค่นั้นพอ ทำมาหากินแบบหลบๆ ซ่อนๆ หวาดระแวง
เรื่องทั้งหมดยังมีอีกมากมาย แต่กับปัญหาเบื้องต้น ดิฉันไม่สามารถทำอะไรได้มากกว่านี้แล้วเหรอคะ ทุกวันนี้ท้อมาก ครอบครัวไม่มีความสุขเพื่อนฝูงคนที่เราเคยช่วยเหลือก็หายไปหมด เคยคิดฆ่าตัวตายหลายครั้ง แต่ไอ้พวกที่เหนือกฏหมายมันไม่เอาเราอย่างเดียว มันตามทั้งครอบครัวแน่ พึ่งพาใครไม่ได้จริง ใครมีแนวทางไหน หรือควรคุยกับใครได้ช่วยตอบเพื่อช่วยเหลือคนไม่มีทางจะสู้ ให้มีพื้นที่จะยืนด้วยเทอญค่ะ
ความทุกข์ ของคนเป็นหนี้นอกระบบ
ขอเล่ายาวเลยนะคะ ดิฉันทำงานประจำเป็นลูกจ้างธนาคาร (สีเขียว) ทำงานมา 9 ปี ปัญหาเกิดจากหนี้สินเกิดในปี 2555 ชีวิตเริ่มเป็นหนี้จากเงินแค่ 800,000 บาท เป็นการชดใช้ให้กับการทำงานผิดพลาดที่ตัดสินปัญหาแก้ไขเอง เลยต้องกู้หนี้ยืมสินจากบุคคลภายนอกมาแก้ไขบัญหาโดยไม่สนใจว่าดอกเบี้ยเท่าไหร่ เพื่อให้ตัวเองได้ทำงานได้ตามปกติ (ดิฉันตัดสินใจผิดจริงๆ ที่คิดแก้ไขปัญหาวันนั้นเอง) ดอกเบี้ยจากเงินต้นเจ้าหนี้คิดร้อยละ 6 บาท ต่อสัปดาห์ ซึ่งหนักมาก แต่ก็ยอมก้มหน้าให้หนี้ดอกเบี้ยนั้นอยู่เกือบปี เชื่อไหมคะดอกเบี้ยที่ต้องหายืมมาจ่ายเจ้าหนี้รายนั้นเป็นเงิน ณ. ปัจจุบันใช้เวลา เกือบ 3 ปี ดิฉันเป็นหนี้ถึง 8 ล้านบาท (โดยประมาณ) ต่อมาปัญหาทุกอย่างรุมเร้า ทำให้ทำงานต่อไม่ได้อีกต่อ จึงตัดสินใจลาออกจากงาน ดิฉันโดนคุกคามเป็นอย่างมาก ในช่วงเวลา 3 ปี กับเจ้าหนี้ประมาณ 10 คน เกือบทุกคนที่ดิฉันกู้เงินไปมีทั้งดอกเบี้ยร้อยละ 5 , 8 , 10, 20, ต่อเดือน
โดยส่วนใหญ่ทุกคนได้ดอกเบี้ยเกินเงินต้นกันแล้ว เช่น กู้มา 270,000 แต่ใช้หนี้ดอกอย่างเดียว 400,000 ถึงตอนนี้คนที่ได้ดอกเบี้ยเกินเงินต้นก็ยังตามล่าดิฉันอยู่ ทั้งนี้ดิฉันก็ไม่ว่าอะไรหากทุกคนอยากได้เงินต้นคืน ไม่สนใจเรื่องดอกที่ส่งไปแล้ว "เป็นหนี้ก็ต้องคืน" ดิฉันคิดแบบนี้เสมอ แต่......ความเป็นอยู่ ทุกวันนี้ไม่ปกติเลย ทุกคนเร่งเร้าที่จะได้เงินพร้อม ๆ กัน ซึ่งมันเป็นไปได้ยากกับการเริ่มต้นธุรกิจและเดินหน้าใช้หนี้ซึ่งไม่เป็นไปตามขั้นบันได เจ้าหนี้ 5 รายที่ทนไม่ได้กับการที่ได้เงินช้า เลยดำเนินการฟ้องร้อง คดีแพ่ง 3 คดี คดีอาญา 2 คดี ศาลนัดไกล่เกลี่ยทั้งๆ ที่ดิฉันยังไม่มีกำลังจะใช้หนี้ได้ ขอชำระน้อย เจ้าหนี้ก็ไม่ยอม ดิฉันไม่อยากให้คนค้ำประกันเดือดร้อน เลยต้องยอมจำนน กับคำสั่งศาล (ซึ่งก็๋ไม่มีกำลังใช้หนี้ได้อยู่ดี)
เจ้าหนี้คนที่เหลือทั้งหมด ทุกคนข่มขู่สารพัด ที่บ้านไม่เป็นอันทำอะไร ทำมาหากินไม่ได้ แต่คิดเสมอ "เป็นหนี้ก็ต้องคืนเค้า" ไม่เคยคิดโกง แต่เค้าไม่ ให้โอกาสกับการยืนขึ้นต่อสู้ทำมาหากินเลย การข่มขู่ของเจ้าหนี้พวกนี้มีหลายแบบ
1. มายืนด่าหน้าบ้าน (ถามว่าแจ้งความไหม ไม่หรอกค่ะ แต่ถ้าแจ้งก็จะดีใช่ไหม แต่ดิฉันไม่ทำ เพราะคิดว่าต้องคุยและให้โอกาสกันบ้าง)
2. มานั่งเฝ้าที่ร้าน (ตามหาตัวแม่ดิฉันเพื่อให้มารับทราบ ซึ่งแม่ก็ไม่ไหวกับปัญหา)
3. ใช้อำนาจการเป็นข้าราชการทหารมาข่มขู่ (มาพูดจาด่ากันต่อหน้าแม่ ต่อหน้าญาติ ถามว่าแจ้งความได้ไหม คงได้ แต่ดิฉันไม่ทำ เข้าใจว่าคงอยากได้เงินคืน)
4. ใช้อำนาจการเป็นข้าราชการท้องถิ่นผู้มีอิทธิพล ข่มขู่ว่าจะทำสารพัด ให้ลูกน้องมาตามเงินอยู่บ่อยๆ
5. ใช้อำนาจข่มขู่ว่าจะให้ไปพบคนใหญ่คนโตในจังหวัดเพื่อบีบบังคับให้เอาเงินมาคืน
6. อีกมากมายที่โดนก่อกวน
ดิฉันไม่สามารถทำอะไรได้แล้ว ขยับตัวไม่ได้ ทำมาหากินไม่ได้ ใช้ชีวิตหลบๆ ซ่อนๆ ปัญหาที่ผ่านได้พยายามแก้ไขแล้ว แต่ขอความเห็นใจจากใครไม่ได้เลย รวมถึงหน่วยงานที่รับเรื่องร้องเรียน สิ่งที่เคยทำและไม่เป็นผลคือ
1. ติดต่อประนอมหนี้กับเจ้าหนี้ทุกราย แต่ทุกๆ คนไม่ฟังปัญหาอะไร จะเอาเงินคืนอย่างเดียว
2. พยายามอยากให้เจ้าหนี้ทุกคนที่เหลือฟ้องดำเนินคดี จะได้เข้าสู่กระบวนการศาล แต่พวกนั้นไม่ฟ้อง
3. หากู้เงินในระบบ มาใช้หนี้ให้ผ่อนลงก็ทำไม่ได้ เพราะติดบูโร
4. พยายามชดใช้หนี้ให้ได้ทุกคนทุกเดือนแต่เป็นจำนวนน้อยมาก เจ้าหนี้เหล่านั้นไม่พอใจ
5. ขอความช่วยเหลือศูนย์ดำรงธรรมแล้ว ไม่ได้ผลอะไร เพราะรู้ถึงผลที่จะตามมาเพราะ เค้าต้องการชื่อเจ้าหนี้ (เป็นพวกมีอิทธิพลทั้งนั้น)
และสิ่งเดียวที่ทำได้ ณ. ตอนนี้
- ควบคุมค่าใช้จ่ายทุกอย่าง ไม่จ่ายอะไรฟุ่มเฟือย ไม่ยืมใครอีก ซื้อข้าวกินได้แค่นั้นพอ ทำมาหากินแบบหลบๆ ซ่อนๆ หวาดระแวง
เรื่องทั้งหมดยังมีอีกมากมาย แต่กับปัญหาเบื้องต้น ดิฉันไม่สามารถทำอะไรได้มากกว่านี้แล้วเหรอคะ ทุกวันนี้ท้อมาก ครอบครัวไม่มีความสุขเพื่อนฝูงคนที่เราเคยช่วยเหลือก็หายไปหมด เคยคิดฆ่าตัวตายหลายครั้ง แต่ไอ้พวกที่เหนือกฏหมายมันไม่เอาเราอย่างเดียว มันตามทั้งครอบครัวแน่ พึ่งพาใครไม่ได้จริง ใครมีแนวทางไหน หรือควรคุยกับใครได้ช่วยตอบเพื่อช่วยเหลือคนไม่มีทางจะสู้ ให้มีพื้นที่จะยืนด้วยเทอญค่ะ