พอดีเรื่องมีอยู่ว่าผมเป็นคนชอบมีพวกงานที่เขาให้ไปช่วยอยู่ต่างจังหวัดบ้างอยู่โรงเรียนบ้างอะไรบ้างนะคับ เช่นงานไปช่วยคุมเครื่องเสียง บราๆ นะคับ แล้วผมไปขอพ่อกับแม่ผม แล้วพ่อผมบอกว่าเนี่ยจะออกจากบ้านอะไรหนักหนาหัดยู่บ้านให้เป็นที่เป็นทางมั้งไม่ใช่จะออกไปตลอด ในความคิดผมคือผมก็ไม่ได้ออกตลอดนะคับแค่อาทิตย์ละครั้งไม่ก็2อาทิตย์ครั้งนะคับผมก็บอกพ่อกับแม่ไปว่าเอออยากไปหาประสบการณ์นู้นนี้นั้น แล้วแม่ผมก็บอกว่าเออเนี่ยมันจะเอาประสบการณ์อะไรหนักหนา ทั้ง Crossword ดนตรี บราๆ แล้วยังเด็กยุเลยจะอะไรนักหนา(ผมเป็นพวกชอบทำกิจกรรมเลยทำได้เยอะ) ผมก็บอกไปว่า ก็ผมอยากไปอะคับโอกาสมันไม่ได้มีทุกคนนะคับ แล้วแม่ผมก็เงียบไป ..... แล้วแม่ก็บอกว่าเออเนี่ยถ้าให้เอ๋งไปเอ๋งก็รอดตัวสิแม่ต้องมาคอยฟังพ่อเขาบ่นอีกว่า เออเนี่ยทำไมตามใจลูกหลาย ดูดิไม่เหมือนสมัยพ่อเลย กว่าพ่อจะออกจากบ้านไปเที่ยวไปทำอะไรกับเพื่อนได้เนี่ยก็จบม.6 โน้นนะ คือตอนนี้นะ ผมเพิ่งขึ้น ม.4 คับ ส่วนสูงก็ประมาณ 180 ประสบการณ์นอกบ้านก็สูงยุคับ เพราะไปแข่งที่กรุงเทพบ่อยแล้วก็ไปแข่งต่างประเทศมาแล้ว 2 ครั้ง คือผมอยากรุว่าทำไมผู้ใหญ่ชอบเอาความเป็นสมัยก่อนตอนที่เขาเรียนมาใช้กับสมัยนี้อะคับ ผมก็อยากพูดตรงๆแบบนี้กับพ่ออะคับแต่ผมไม่กล้าเพราะกลัวจะโดนว่ากลับอีกอะคับ ผมควรทำยังไงดีอะคับถึงพ่อแม่ผมจะเข้าใจว่าผมอยากไปหาประสบการณ์ในการทำงานอะคับ อ่อลืมบอก แม่ผมทำอาชีพค้าขาย พ่อผมทำอาชีพหนักงานบริษัท


อยากจะถามคับว่าคิดยังไงกับเด็กกิจกรรมที่ชอบออกจากบ้านไปช่วยงานต่างๆ คับ