กระทู้แรก ผิดพลาดประการใดขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะครับ เรื่องมันอาจจะงงๆหน่อยนะ เราเรียบเรียงประโยคไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่
บอกไว้ตั้งแต่ตอนแรกเลยว่าเราเป็น"ทอม" (อย่าถามว่าเป็นทำไมนะ ฮ่าๆๆ) เพิ่งเรียนจบม.6 อายุก็ย่างเข้า19ละ
ตามหัวข้อเลย เราเป็นคนที่ผ่านความรักมาหลายรูปแบบมาก เริ่มตั้งแต่ม.2(แก่แดดมั๊ยล่ะ แต่ความรักมันก็ห้ามกันไม่ได้หรอกเนาะ) เรามีแฟนคนแรก(Y) แก่กว่าเราปีหนึ่งอยู่ม.3 พี่เค้าเป็นคนน่ารัก เงียบๆ ตั้งใจเรียน กว่าจะจีบติดก็นานมาก เริ่มเป็นแฟนกันตั้งแต่เราอยู่ม.2 เค้าเป็นคนที่ดีมากนะ ดูแลเอาใจใส่เราดีมาก ตามใจทุกอย่าง(จนทำให้เราเสียนิสัย) ซื่อสัตย์ ไม่คุยกับคนอื่นเลย แต่เราก็มีคุยกับคนอื่น(N)บ้าง(ไม่ใช่ทางชู้สาวหรือจีบอะไรนะ)เป็นรุ่นพี่เหมือนกันนั่นแหละที่สำคัญเป็นเพื่อนกันด้วย แฟนเราก็รู้เค้าก็หวงนะแล้วเราก็เลิกยุ่งกับคนอื่นเลย กับแฟนคนนี้เราก็คบกันมาเรื่อยๆจนขึ้นม.3 เราติดแฟนมากไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด มีคนมาชอบแฟนเราเหมือนกันแต่เค้าก็บอกเรานะว่ามีคนมาชอบมาตามตื้อแต่เค้าไม่ได้สนใจ พักหลังๆมาเราเอาแต่ใจมากจนเค้า(Y)คงทนไม่ได้แหละเลยไปมีคนใหม่(คนที่มาตามตื้อนั่นแหละ) เราเสียใจมากกินอะไรไม่ลงหลายวันเลยแหละ ตอนนั้นที่เลิกกันเราก็จบม.3พอดี
เราก็มีคนมาคุยด้วย(รุ่นพี่ที่เคยคุยด้วยนั่นแหละ)ตอนม.4เค้าไปเข้าอีกโรงเรียนนึงแต่จะกลับมาเข้าม.5ที่โรงเรียนที่เราเรียนอยู่ คุยกันมาเรื่อยๆจนได้คบกันตอนที่เราเรียนม.4 คนนี้(N)แตกต่างกับคนแรก(Y)สิ้นเชิง เค้าดัดนิสัยเราให้ดีขึ้นไม่ขี้โมโห ไม่เอาแต่ใจ คนนี้ดูเป็นผู้ใหญ่มีความคิด เค้าสอนเราหลายๆเรื่องในการใช้ชีวิตทำให้เราดูเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น เค้าเป็นหลายอย่างสำหรับเรา เป็นทั้งเพื่อน พี่ น้องแล้วก็คนในครอบครัว แม่เราชอบเค้ามากเพราะเป็นคนที่มีมารยาท มีทะเลาะกันบ้างแต่เราก็ง้อเค้าตลอด กับคนนี้เรารักมากๆเลยล่ะ แต่สุดท้ายก็ไม่พ้นเรื่องมือที่สาม เรื่องนี้เราเป็นคนผิดเองแหละ เรารู้มาตลอดว่าเค้าคุยกัน แต่เพราะเราไว้ใจเค้าไงเลยยอมให้คุยเพราะเค้าบอกว่าแค่คุยเล่นๆ แต่เป็นไงล่ะไว้ใจมากเลยเสียเค้าไป เราเฮิร์ทหนักมาก(แต่ไม่เท่าตอนแรกอาจจะเป็นเพราะเรารู้จักจัดการอารมณ์ตัวเองก็ได้) แต่ก็ยังติดต่อกันอยู่ เค้าก็มาๆไปๆจนเราชินแหละ(จะทำไงได้เรารักเค้ามาก แค่นี้ก็ยังถือว่าช่วยประทังให้เราไม่เจ็บมากไป) ตอนนั้นเราอยู่ม.5เทอม2ละ เราได้คุยกับรุ่นน้องคนนึง(F) คุยกันมาเรื่อยๆเค้าก็อกหักมาเหมือนกันเลยเข้าใจกันได้ดี เราก็ยังติดต่อกับแฟนเก่านะ(แบบลับๆ) จนได้คบกัน(แฟนคนที่3)ตอนแรกเราก็ดีอยู่นะ อาจจะเป็นเพราะเรายังคุยกับแฟนเก่าเลยยังตัดใจไม่ได้ จนทำให้เลิกกันไป ตอนนั้นเราไม่เหลือใครซักคนเลยล่ะทั้งFและN(เพราะNก็มีแฟนอยู่แล้ว)
พอขึ้นม.6เราก็กลับไปคุยกับFจนกลับมาคบกัน ตอนนี้เรายอมรับว่ารักF เพราะเค้าดีกับเราทกอย่าง แต่อุปสรรคมันก็มีเหมือนกันเพราะทางบ้านเค้าไม่อยากให้มีแฟนก็เลยคบกันแบบเงียบๆ ความสัมพันธ์กับFก็พัฒนามาเรื่อยๆแต่เป็นเหมือนพากันเรียนมากกว่าเหมือนรุ่นพี่รุ่นน้องเพราะเราก็ต้องเตรียมตัวสอบโควต้าแล้วก็GatPat เค้าเป็นแฟนที่ดีคนหนึ่งเลยล่ะ คอยเฝ้าเราหลับทุกคืน(คุยโทรศัพท์) แต่เค้าขี้หึงมากเราพูดถึงชื่อแฟนเก่าไม่ได้เลยแหละ(แสลงหูเค้า) ช่วงที่จบม.6แล้วเราก็ติดเกมมากติดเพื่อนติดเที่ยวด้วยจนทำให้ทะเลาะกันบ่อยๆ จนเรารู้สึกเบื่อFแล้วก็เลยเลิกกัน ตั้งแต่นั้นมาเราก็เรื่อยๆอยู่กับเพื่อนอยู่กับตัวเองทำให้คิดอะไรได้เยอะ ตอนแรกเราคิดว่าเราไม่ได้รักFเลย จนกระทั่งวันนี้เราได้รู้ว่าเค้ามีแฟนใหม่แล้ว เป็นเพื่อนเราเอง เรานี่สะอึกเลยแหละ มันพูดไม่ออก จะร้องไห้ก็ไม่มีน้ำตา(แต่ก็สมแล้วล่ะ เราเป็นคนทิ้งเค้าเองจะเรียกร้องอะไรไม่ได้) เราก็ได้แต่ยินดีที่เค้าได้เจอคนที่ดี เราก็โกหกเค้าไปว่าเราคุยกับแฟนเก่า คือตอนนั้นเราโกรธมากอยากให้เค้ารู้สึกเจ็บเหมือนเราไง แต่ถึงตอนนี้เราก็อยู่คนเดียวมาจนชินแล้วล่ะ เราก็ยังมีง้อเค้า(F)นะแต่เราก็ไม่เข้าใจเค้าเลยว่าต้องการอะไร เค้าไปพูดกับเพื่อนให้เราดูไม่ดีดูแย่ไปหมด ตอนที่คบกับFเราก็ไม่ค่อยได้ดูแลหรอก เราเป็นคนเงียบๆไม่ค่อยแสดงออกอะไรจนดูเหมือนคนเย็นชา แต่เราก็จดจำรายละเอียดเล็กๆน้อยๆได้ดี แต่ถึงตอนนี้มันก็สายไปแล้วล่ะ ถ้าถามว่ามีโอกาสจะกลับไปคบมั๊ย? เราก็อยากกลับไปนะเพราะเราก็ยังรักเค้าอยู่แต่ก็นั่นแหละ มันสายเกินไป เราร้องไห้อย่างหนักมาสองวันแล้วจนตอนนี้เริ่มชินชาไปละ ไม่รู้ว่าเรื่องมันจะจบยังไง ยิ่งกว่านิยายอีก
ขอบคุณนะถ้าอ่านจนจบ เราไม่รู้จะไประบายที่ไหนดี จะโพสในเฟซก็รกเฟซอีก555 ไปละครับ บาย
อยากมาแชร์ความรู้สึก เราผ่านเรื่องความรักมาหลายรูปแบบมาก งดดราม่า
บอกไว้ตั้งแต่ตอนแรกเลยว่าเราเป็น"ทอม" (อย่าถามว่าเป็นทำไมนะ ฮ่าๆๆ) เพิ่งเรียนจบม.6 อายุก็ย่างเข้า19ละ
ตามหัวข้อเลย เราเป็นคนที่ผ่านความรักมาหลายรูปแบบมาก เริ่มตั้งแต่ม.2(แก่แดดมั๊ยล่ะ แต่ความรักมันก็ห้ามกันไม่ได้หรอกเนาะ) เรามีแฟนคนแรก(Y) แก่กว่าเราปีหนึ่งอยู่ม.3 พี่เค้าเป็นคนน่ารัก เงียบๆ ตั้งใจเรียน กว่าจะจีบติดก็นานมาก เริ่มเป็นแฟนกันตั้งแต่เราอยู่ม.2 เค้าเป็นคนที่ดีมากนะ ดูแลเอาใจใส่เราดีมาก ตามใจทุกอย่าง(จนทำให้เราเสียนิสัย) ซื่อสัตย์ ไม่คุยกับคนอื่นเลย แต่เราก็มีคุยกับคนอื่น(N)บ้าง(ไม่ใช่ทางชู้สาวหรือจีบอะไรนะ)เป็นรุ่นพี่เหมือนกันนั่นแหละที่สำคัญเป็นเพื่อนกันด้วย แฟนเราก็รู้เค้าก็หวงนะแล้วเราก็เลิกยุ่งกับคนอื่นเลย กับแฟนคนนี้เราก็คบกันมาเรื่อยๆจนขึ้นม.3 เราติดแฟนมากไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด มีคนมาชอบแฟนเราเหมือนกันแต่เค้าก็บอกเรานะว่ามีคนมาชอบมาตามตื้อแต่เค้าไม่ได้สนใจ พักหลังๆมาเราเอาแต่ใจมากจนเค้า(Y)คงทนไม่ได้แหละเลยไปมีคนใหม่(คนที่มาตามตื้อนั่นแหละ) เราเสียใจมากกินอะไรไม่ลงหลายวันเลยแหละ ตอนนั้นที่เลิกกันเราก็จบม.3พอดี
เราก็มีคนมาคุยด้วย(รุ่นพี่ที่เคยคุยด้วยนั่นแหละ)ตอนม.4เค้าไปเข้าอีกโรงเรียนนึงแต่จะกลับมาเข้าม.5ที่โรงเรียนที่เราเรียนอยู่ คุยกันมาเรื่อยๆจนได้คบกันตอนที่เราเรียนม.4 คนนี้(N)แตกต่างกับคนแรก(Y)สิ้นเชิง เค้าดัดนิสัยเราให้ดีขึ้นไม่ขี้โมโห ไม่เอาแต่ใจ คนนี้ดูเป็นผู้ใหญ่มีความคิด เค้าสอนเราหลายๆเรื่องในการใช้ชีวิตทำให้เราดูเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น เค้าเป็นหลายอย่างสำหรับเรา เป็นทั้งเพื่อน พี่ น้องแล้วก็คนในครอบครัว แม่เราชอบเค้ามากเพราะเป็นคนที่มีมารยาท มีทะเลาะกันบ้างแต่เราก็ง้อเค้าตลอด กับคนนี้เรารักมากๆเลยล่ะ แต่สุดท้ายก็ไม่พ้นเรื่องมือที่สาม เรื่องนี้เราเป็นคนผิดเองแหละ เรารู้มาตลอดว่าเค้าคุยกัน แต่เพราะเราไว้ใจเค้าไงเลยยอมให้คุยเพราะเค้าบอกว่าแค่คุยเล่นๆ แต่เป็นไงล่ะไว้ใจมากเลยเสียเค้าไป เราเฮิร์ทหนักมาก(แต่ไม่เท่าตอนแรกอาจจะเป็นเพราะเรารู้จักจัดการอารมณ์ตัวเองก็ได้) แต่ก็ยังติดต่อกันอยู่ เค้าก็มาๆไปๆจนเราชินแหละ(จะทำไงได้เรารักเค้ามาก แค่นี้ก็ยังถือว่าช่วยประทังให้เราไม่เจ็บมากไป) ตอนนั้นเราอยู่ม.5เทอม2ละ เราได้คุยกับรุ่นน้องคนนึง(F) คุยกันมาเรื่อยๆเค้าก็อกหักมาเหมือนกันเลยเข้าใจกันได้ดี เราก็ยังติดต่อกับแฟนเก่านะ(แบบลับๆ) จนได้คบกัน(แฟนคนที่3)ตอนแรกเราก็ดีอยู่นะ อาจจะเป็นเพราะเรายังคุยกับแฟนเก่าเลยยังตัดใจไม่ได้ จนทำให้เลิกกันไป ตอนนั้นเราไม่เหลือใครซักคนเลยล่ะทั้งFและN(เพราะNก็มีแฟนอยู่แล้ว)
พอขึ้นม.6เราก็กลับไปคุยกับFจนกลับมาคบกัน ตอนนี้เรายอมรับว่ารักF เพราะเค้าดีกับเราทกอย่าง แต่อุปสรรคมันก็มีเหมือนกันเพราะทางบ้านเค้าไม่อยากให้มีแฟนก็เลยคบกันแบบเงียบๆ ความสัมพันธ์กับFก็พัฒนามาเรื่อยๆแต่เป็นเหมือนพากันเรียนมากกว่าเหมือนรุ่นพี่รุ่นน้องเพราะเราก็ต้องเตรียมตัวสอบโควต้าแล้วก็GatPat เค้าเป็นแฟนที่ดีคนหนึ่งเลยล่ะ คอยเฝ้าเราหลับทุกคืน(คุยโทรศัพท์) แต่เค้าขี้หึงมากเราพูดถึงชื่อแฟนเก่าไม่ได้เลยแหละ(แสลงหูเค้า) ช่วงที่จบม.6แล้วเราก็ติดเกมมากติดเพื่อนติดเที่ยวด้วยจนทำให้ทะเลาะกันบ่อยๆ จนเรารู้สึกเบื่อFแล้วก็เลยเลิกกัน ตั้งแต่นั้นมาเราก็เรื่อยๆอยู่กับเพื่อนอยู่กับตัวเองทำให้คิดอะไรได้เยอะ ตอนแรกเราคิดว่าเราไม่ได้รักFเลย จนกระทั่งวันนี้เราได้รู้ว่าเค้ามีแฟนใหม่แล้ว เป็นเพื่อนเราเอง เรานี่สะอึกเลยแหละ มันพูดไม่ออก จะร้องไห้ก็ไม่มีน้ำตา(แต่ก็สมแล้วล่ะ เราเป็นคนทิ้งเค้าเองจะเรียกร้องอะไรไม่ได้) เราก็ได้แต่ยินดีที่เค้าได้เจอคนที่ดี เราก็โกหกเค้าไปว่าเราคุยกับแฟนเก่า คือตอนนั้นเราโกรธมากอยากให้เค้ารู้สึกเจ็บเหมือนเราไง แต่ถึงตอนนี้เราก็อยู่คนเดียวมาจนชินแล้วล่ะ เราก็ยังมีง้อเค้า(F)นะแต่เราก็ไม่เข้าใจเค้าเลยว่าต้องการอะไร เค้าไปพูดกับเพื่อนให้เราดูไม่ดีดูแย่ไปหมด ตอนที่คบกับFเราก็ไม่ค่อยได้ดูแลหรอก เราเป็นคนเงียบๆไม่ค่อยแสดงออกอะไรจนดูเหมือนคนเย็นชา แต่เราก็จดจำรายละเอียดเล็กๆน้อยๆได้ดี แต่ถึงตอนนี้มันก็สายไปแล้วล่ะ ถ้าถามว่ามีโอกาสจะกลับไปคบมั๊ย? เราก็อยากกลับไปนะเพราะเราก็ยังรักเค้าอยู่แต่ก็นั่นแหละ มันสายเกินไป เราร้องไห้อย่างหนักมาสองวันแล้วจนตอนนี้เริ่มชินชาไปละ ไม่รู้ว่าเรื่องมันจะจบยังไง ยิ่งกว่านิยายอีก
ขอบคุณนะถ้าอ่านจนจบ เราไม่รู้จะไประบายที่ไหนดี จะโพสในเฟซก็รกเฟซอีก555 ไปละครับ บาย