เรากับแฟนคบกันมาได้3ปีแล้ว ดีกันบ้าง ทะเลาะกันบ้างตามประสาคนเป็นแฟนกัน
แต่อยู่ดีๆ สิ่งที่แฟนเคยทำให้เรามันเปลี่ยนไป เพราะเขาต้องรับผิดชอบมากขึ้น
เราก็เข้าใจเขา แต่บางทีการที่เราเคยได้รับสิ่งต่างๆจากเขามานาน มันทำให้เรายอมรับความจริงที่เกิดขึ้นไม่ได้
จากที่เขาเคยแคร์ เอาใจใส่เรา สิ่งนั้นมันหายไป จากการที่เขาไปไหนมาไหนกับเรา มันก็ลดน้อยลง
ช่วงหลังๆ มานี้เรารู้สึกว่าเขาดูไม่มีความสุขเวลาอยู่กับเรา เขาดูไม่เหมือนเดิม
คือต้องบอกก่อนว่าเราก็เป็นคนที่เอาแต่ใจคนนึง แต่เราก็เป็นกับเขาแค่คนเดียวนะ
เราไม่ชอบให้เขาไปกินเหล้า สูบบุหรี่ เราทะเลาะกันเพราะเรื่องนี้หลายครั้ง
บางทีเขาก็ยอมเรา บางทีเราก็ยอมเขา แต่ทุกครั้งต้องจบด้วยการทะเลาะกันตลอด
เราพยามที่จะเข้าใจเขาว่าเขาต้องมีสังคมของเขา เขาไม่สามารถมาอยู่กับเราได้ตลอด
แต่ทุกครั้งที่เขาจะไป เราก็งี่เง่าทุกครั้ง ไม่รู้ทำไมถึงยอมให้เขาไปดีๆ เหมือนคู่คนอื่นไม่ได้
เรารู้ว่าตัวเราบางทีก็รั้งเขาอยู่กับเรามากเกินไป จนทำให้เขาขาดความเป็นอิสระ
แต่แบบเราก็ไม่ชอบที่ทุกครั้งเวลาคุยกับเพื่อนก็มักจะมีแต่เรื่องแบบนี้ หรือว่าเพื่อนกันเขาคุยกันแต่เรื่องแบบนี้
หรือว่าเราเป็นโรคจิตที่อยากจะอยู่กับแฟนตลอดเวลา ทั้งๆ ที่เขาก็ไม่ค่อยจะอยากอยู่กับเรา
เดี๋ยวนี้ก็เจอกัน คุยกันน้อยลง เขาก็ไปเที่ยว กินเหล้ามากขึ้น
ตอนนี้เราไม่มีความสุข แต่เราไม่ได้ไปรั้งอะไรเขาเรื่องนั้นแล้ว เราอยากให้เขามีความสุขบ้าง
แต่ทำไมเราถึงไม่มีความสุข เราจะทำยังไงดี
ใครเคยเป็นแบบนี้ หรือมีข้อแนะนำยังไง ช่วยบอกทีนะคะ
มีใครเป็นบ้าง? เหมือนกำลังจะกลายเป็นโรคจิตอ่อนๆ
แต่อยู่ดีๆ สิ่งที่แฟนเคยทำให้เรามันเปลี่ยนไป เพราะเขาต้องรับผิดชอบมากขึ้น
เราก็เข้าใจเขา แต่บางทีการที่เราเคยได้รับสิ่งต่างๆจากเขามานาน มันทำให้เรายอมรับความจริงที่เกิดขึ้นไม่ได้
จากที่เขาเคยแคร์ เอาใจใส่เรา สิ่งนั้นมันหายไป จากการที่เขาไปไหนมาไหนกับเรา มันก็ลดน้อยลง
ช่วงหลังๆ มานี้เรารู้สึกว่าเขาดูไม่มีความสุขเวลาอยู่กับเรา เขาดูไม่เหมือนเดิม
คือต้องบอกก่อนว่าเราก็เป็นคนที่เอาแต่ใจคนนึง แต่เราก็เป็นกับเขาแค่คนเดียวนะ
เราไม่ชอบให้เขาไปกินเหล้า สูบบุหรี่ เราทะเลาะกันเพราะเรื่องนี้หลายครั้ง
บางทีเขาก็ยอมเรา บางทีเราก็ยอมเขา แต่ทุกครั้งต้องจบด้วยการทะเลาะกันตลอด
เราพยามที่จะเข้าใจเขาว่าเขาต้องมีสังคมของเขา เขาไม่สามารถมาอยู่กับเราได้ตลอด
แต่ทุกครั้งที่เขาจะไป เราก็งี่เง่าทุกครั้ง ไม่รู้ทำไมถึงยอมให้เขาไปดีๆ เหมือนคู่คนอื่นไม่ได้
เรารู้ว่าตัวเราบางทีก็รั้งเขาอยู่กับเรามากเกินไป จนทำให้เขาขาดความเป็นอิสระ
แต่แบบเราก็ไม่ชอบที่ทุกครั้งเวลาคุยกับเพื่อนก็มักจะมีแต่เรื่องแบบนี้ หรือว่าเพื่อนกันเขาคุยกันแต่เรื่องแบบนี้
หรือว่าเราเป็นโรคจิตที่อยากจะอยู่กับแฟนตลอดเวลา ทั้งๆ ที่เขาก็ไม่ค่อยจะอยากอยู่กับเรา
เดี๋ยวนี้ก็เจอกัน คุยกันน้อยลง เขาก็ไปเที่ยว กินเหล้ามากขึ้น
ตอนนี้เราไม่มีความสุข แต่เราไม่ได้ไปรั้งอะไรเขาเรื่องนั้นแล้ว เราอยากให้เขามีความสุขบ้าง
แต่ทำไมเราถึงไม่มีความสุข เราจะทำยังไงดี
ใครเคยเป็นแบบนี้ หรือมีข้อแนะนำยังไง ช่วยบอกทีนะคะ